Pijnbestrijding

Het was vandaag een spannende dag. Er zou vanmorgen een proefverdoving plaats vinden om uit te vinden welk zenuw de veroorzaker van de hevige pijn was. Al vroeg moest ze uit bed om in de rolstoel naar de pijnpolie te gaan. Ze had de afgelopen 2 weken alleen maar plat achterover gelegen, dus dat was wel even een heftig moment. Niet alleen voor haar, maar ook voor de mede patiënten op haar kamer. Ze heeft het uitgeschreeuwd van de pijn . Verder moest ze een lange broek aan omdat ze naar buiten moest. Ook geen eenvoudige actie. Toen ik vanmorgen arriveerde waren ze net begonnen. Ik zat in de pijnpolie en hoorde haar schreeuwen van de pijn. Ze zijn daar, denk ik, wel wat gewend, maar zelfs hier waren ze van onder de indruk.

Ook de arts die de verdoving moest uitvoeren vond dit toch ook te heftig en besloot geen proef meer te doen, maar gelijk de L1, L4 en de S1 uit te schakelen. Dit om te voorkomen dat deze hele beproefing niet nog 2 x moest gebeuren. Ik kan je vertellen dat we in de wachtkamer allemaal heel erg schrokken van het gegil en ik helemaal omdat ik wist wie het was. Ik kan wel zeggen dat ik er nog van onder de indruk ben. Na de spuit, had ze nog wel pijn, maar het voelde al wel anders en beter. Het was een heel raar gevoel vertelde ze. Het liep bij wijze van spreken zo naar beneden via de bil, bovenbeen enz naar de tenen. Haar mede kamerbewoners waren, toen ze terug kwam, stom verbaasd. Ze zeiden dat ze wel 10 jaar jonger was geworden, zo was ze veranderd. Het was nog niet top, ze was erg moe en heeft veel en diep geslapen, maar vanavond ging het al weer een stuk beter. De heftige pijn was verdwenen, nog had ze wel wat extra tintelingen en pijn in haar dystrofiebeen, maar het was wel te doen. Ze zat ook weer rechtop in bed en kon dus ook weer voor een groot deel zelf eten. Nu maar hopen dat de pijn een mooie tijd wegblijft. Morgenvroeg zal ze met de ambulance naar de Voord gebracht worden. Dan kunnen we weer opnieuw beginnen aan het revalidatie programma. Ik neem aan dat het deze keer niet zo lang zal duren als de vorige keer en dat ze weer gauw bij ons thuis mag zijn.

Om een ladder te beklimmen begin je met de onderste sport.

Tot morgen