Ze was een beetje teneergeslagen. Het ging niet zo goed bij de fysiotherapie en had niet echt zin om het rondje met mij te lopen. Maar soms kan ik ook wel streng zijn Het is nu wel eindelijk zo ver dat ze haar been insmeren. Wat me zorgen baart is de kramp die ze steeds in haar rechter been krijgt. Niemand weet echt hoe dat nou komt. Is het overbelasting of? Het vreemde is wel dat ze het meestal krijgt als ze gaat zitten. Ligt ze op bed, dan heeft ze er niet zo veel last van. Heb haar vanmiddag nog wel zo ver kunnen krijgen dat ze wel uit bed kwam en haar rondjes (2) heeft gelopen, al ging het niet van harte. Ook vanavond heb ik haar er nog weer uit kunnen krijgen en hebben we nog even een rondje kunnen lopen, maar daarna vond ze het toch wel genoeg voor vandaag. Ze heeft ook wel een beetje gelijk. Ik kom er ook niet om therapie te geven. In principe wil ik het best doen, maar kom toch in 1e instantie op bezoek. Die paniek aanvallen lijken gelukkig nu toch weg te blijven en dat geeft wel lekker rust. Het is nu in ieder weer prettig om op bezoek te gaan.
Vandaag eindig ik weer met een mooi kort gedicht.
Ik loop naar buiten
op zoek naar rust
het leven is mooi zegt iedereen
maar daar ben ik me niet van bewust
Tot morgen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten