Dit gaat op deze manier niet goed komen.

Gretha is denk ik in een heel vervelende cirkel terecht gekomen. Vanmorgen is de arts, die haar heeft geopereerd aan haar heup, bij haar geweest en aangegeven dat ze echt het bed uit moet.

Doet ze dat niet, dan gaat ze meer en andere klachten krijgen. Het probleem is echter niet dat ze er niet uit wil, maar de pijn hindert haar. Gisteravond is ze er, ondanks de pijn, uit geweest en heeft op het linkerbeen gestaan en dat ging best goed. Ze heeft ook geen last meer van de linker heup, die voelt wel goed maar de pijn zit in de rug en aan de rechter kant. Wel lijkt in het linker been de dystrofie weer op te gaan spelen.  Bij tijd en wijle voelt ze de pijnscheuten er door heen gaan. Op het moment dat ze ook maar iets gaat bewegen, vergaat ze van de pijn. Wie dan in de buurt is heeft het echt lastig wie dat dan ook maar mogen zijn, verpleging of ik zelf. Het is erg vervelend dat het nu weekend is, want ze doen er niets aan. Ze kunnen alleen pijnstillers geven. Morgen gaan ze proberen om er met meerdere disciplines naar te kijken en hopelijk komen ze er achter waar de pijn vandaan komt, want dit is niet leuk. Voor haar met name, maar ook voor mij is het heel vervelend om haar zo te moeten zien lijden. Ik kan er echter niets aan veranderen. Mijn boerenverstand zegt dat er iets moet zijn wat die extra pijn veroorzaakt. Het moet niet te lang meer duren, want ze wordt er echt wanhopig van.

Ik kan mijn eigen wanhoop verdragen, maar niet die van een ander.

Tot morgen