Een momentje voor mezelf.

Wat is het toch fijn om weer eens een avondje ouderwets te kunnen lachen. Afgelopen zaterdag samen met Aart naar de show van André van Duin geweest. Ik weet niet waar hij het allemaal vandaan haalt, maar wat een humor. Het was geweldig. Ik vond het aan de ene kant wel vervelend dat ik niet bij Gretha op bezoek kon, maar aan de andere kant, we hadden de kaartjes al en ik vond het jammer om niet te gaan.

Zoveel kansen om naar die show te gaan zijn er ook niet en daarbij komt ook nog dat ik eigenlijk wel weer eens toe was aan wat ontspanning. Even een moment niet aan al je zorgen denken en lekker genieten. Pas aan het eind van de show wordt je weer herinnert aan je sores als hij het laatste nummer gaat zingen. Als Gretha er bij was geweest had ze het zeker niet droog gehouden. Toen ik vanmorgen in het ziekenhuis kwam bleek het infuus nog aangesloten te zijn. Ze hadden besloten om het over het weekend heen te tillen omdat er in het weekend geen alternatieven voorhanden zijn als het mis zou gaan als men het infuus er af zou halen. Het viel op zich wel mee met de pijn (als ze maar stil bleef liggen) en ze heeft ook ongeveer 15 minuten op de stoel gezeten. Wel heeft ze nog regelmatig krampaanvallen. Als ze uit bed is, dan gaat het ook wel weer, maar voordat ze er uit is. Ze was erg mopperig vanavond, had geen zin in eten en regelmatig gaf ze aan het niet meer te zien zitten. Zo af en toe is ze ook de weg kwijt. Dat zal van die medicijnen komen. We moeten maar afwachten hoe ze zal reageren als morgen het infuus er af gaat. Verder hebben we gevraagd of ze niet in de Weezenlanden mag blijven als de spuiten gegeven worden. Dat scheelt toch een paar keer rijden. Het wordt (weer) een spannende week met die spuiten en de transfer naar de Voord. Zal het allemaal goed gaan?

Wat is het leven toch mooi als de zon schijnt.

Groet