Dit gaat niet goed komen zo. Ze vindt dat ze niet goed verzorgd wordt en zegt dat ze de verpleging niet meer mag bellen, want dat doet ze te vaak. Afgelopen nacht was ze zo wanhopig dat ze mij zelfs 2x wakker belde, omdat er niemand van de verpleging kwam. Nu weet ik ook wel dat ze veel zorg nodig heeft en dat ze niet direct komen als je belt, maar om haar nu zo lang te laten wachten lijkt me nou ook niet goed. Ik weet dat ze niet makkelijk is, maar haar CVA, de 2 weken hevige pijn en de zware medicijnen en haar fysieke en geestelijke gesteldheid zijn daar debet aan. Ze zit per slot van rekening niet voor niets in een verpleeghuis. Daar zullen ze mee om moeten gaan. Ik vind het zelf ook wel heeeeeel erg zwaar. Het is misschien nog wel zwaarder dan de vorige keer. Het is nu echt niet leuk als je op visite komt. Ik ben er best vaak en lang, en dat doe ik met alle liefde, maar ben ook weer blij als ik weg kan. Ik weet dat ze dat niet leuk vindt en dat haar dat ook weer angstige momenten geeft. Het is niet leuk om haar zo te zien lijden, want dat doet ze nog steeds. Ze heeft er heel veel moeite mee, hoe ze nu is en kan het m.i. niet accepteren. Verder heeft ze ook veel pijn aan haar dystrofie been. Dat wordt ook nog niet snel minder. Het is verder ook nog geen pretje om in de nieuwe rolstoel te zitten. Die moet nog helemaal opnieuw ingesteld worden, voordat ze er comfortabel in kan zitten. Nu wordt ze er ingeplant en vind ik het niet gek dat ze na 5 minuten al weer naar haar bed wil. Het is nog niet echt optimaal daar. Ik vind het jammer dat het allemaal zo moet gaan, want daar wordt niemand beter van. Je krijgt er alleen maar irritaties door. Je zou volgens mij in ieder geval er voor moeten zorgen dat de mensen, die het al zo moeilijk hebben, het naar hun zin hebben.
Moed verloren, is alles verloren.
Toch een fijn weekend
Geen opmerkingen:
Een reactie posten