Het lijkt wel een sprookje. Je leeft de hele week toe naar het weekend en het is over voordat je er goed van hebt kunnen genieten. Het was vannacht erg onrustig in de buurt en of het daar van komt weet ik niet, maar beide hebben we niet zo goed geslapen. ik had wel weinig ruimte, want Gretha lag wel heel erg breed uit in haar mandje. Ze heeft gisteren lekker genoten van het massagebad. Vanmorgen best opgewekt en vanmiddag was het kaarsje weer uit. Weer haar plekje op het waterbed opgezocht. In het algemeen gaat het lopen met 1 kruk prima al is het wel lastig dat het zicht links niet goed is. Ze mist daardoor bijvoorbeeld Donja die links op de grond ligt, maar ook de klinken aan de deuren waar ze langs loopt. Die zijn dan heel vervelend, want daar blijf je achter haken. Belangrijk is om goed te blijven kijken(scannen) en niet te snel te lopen. Vlak voordat we terug moesten nar de Vogellanden liet ze me lezen wat ze op de krant geschreven had tijdens het puzzelen. "Wat een k... dag. Ik haat de dingen die ik niet meer kan". Toen ik zei dat ik dacht dat we een leuk weekend hadden gehad bevestigde ze dat ook, maar zei ook dat ze er een hekel aan had dat ze niets meer kan en dat ze elke keer gecorrigeerd wordt. Dat is ook niet leuk,voor niemand, maar het is wel nodig. Daar heb ik het o.a. ook erg moeilijk mee. Ondanks dat was het toch wel leuk samen. Ik kijk uit naar weer een stapje vooruit.
Hoop is het enige verlangen dat haar doel al bereikt in het verlangen zelf
Tot morgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten