Hoe vaak ze niet heeft geroepen "willen is kunnen" weet ik niet, maar het is wel heel vaak geweest.Toen ik vanavond in de Vogellanden aan kwam zat ze nog in de huiskamer te eten. De rolstoel stond echter nog in haar kamer en toen had ik zoiets van het zal toch niet ....? Het was echter wel waar. Ze was op 1 kruk naar de huiskamer gelopen. Vandaag weer veel geoefend, eigenlijk tot ze er bij neer viel. Figuurlijk dan, maar wel met het resultaat dat voor de kleine stukjes, zoals van de kamer naar de huiskamer en terug en de stukjes naar het toilet niet meer met de rolstoel hoeft, maar gewoon lopend. Het gaat dus nu echt de goede kant op. Dit is echt een overwinning waar voor best de vlag even in top mag. De inspanning eiste vanavond wel haar tol. Toen we in het restaurant zaten met de visite was ze al erg snel moe en wilde al gauw naar bed. Eenmaal op bed, met de benen in de kussens kwam ze al weer snel bij en hebben we nog even gezellig bij elkaar kunnen zitten.
Wilskracht is het fundament van succes
Proost
Geen opmerkingen:
Een reactie posten