Niet geweten dat het weekendje, wat toch echt fijn was, zo lang bleef na deinen. Vandaag was er toch ook weer een succes momentje. Weer een stukje gelopen met 1 kruk. Jammer dat dit moment zo sterk wordt overschaduwd door het zere linker been. Het succes van het lopen met 1 kruk verdiend gewoon meer waardering, ook van Gretha zelf, dan wat die nu krijgt. Het is (pas) 7 weken geleden dat ze met een ambulance van Rotterdam naar het ziekenhuis in Zwolle is gebracht. Toen kon ze amper zelf eten, laat staan lopen. Ook heeft ze vanmiddag prei gesneden. Voor ons misschien een peuleschil, maar ik vindt het een geweldig resultaat. Deze kleine stapjes vooruit zijn veel belangrijker dan al die zaken die al gebeurt zijn en waar we geen antwoorden op krijgen en ook niets meer aan kunnen doen. Belangrijk is verder dat we beide ons verdriet laten zien. Dat kan helpen. Verdriet krijg je om verschillende redenen en op verschillende momenten. De ene heeft verdriet om wat je niet meer kan en de ander omdat hij ziet dat degene die hij lief heeft verdriet heeft. Zo lokt de ene de andere reactie uit en kom je al heel snel in een verdrietige cirkel terecht waar het lastig uitkomen is. Wordt zo wel een verdrietig verhaal op toch een dag die ook positieve dingen heeft gehad. We zullen moeten proberen uit deze cirkel te komen om de kleine stapjes voorwaarts te kunnen waarderen.
Een dag verdriet duurt langer dan
een maand lol.
Morgen beter
Geen opmerkingen:
Een reactie posten