Het is een latertje. Vanuit Zwolle gelijk maar even naar de verjaardag, daarna nog met Donja rond en toen dacht ik, kom nog even een paar letters op het net voor de trouwe volgers. Vandaag weer een confrontatie. Ze roept al dagen dat ze op krukken wil lopen en dat moet lukken. Ook de fysiotherapeuten gaven al aan dat ze er nog (lang) niet aan toe was. Echter Gretha kennende bleef dat tegen dovemansoren verteld. Vandaag hadden de therapeuten zoiets van, laat maar zien dan. Zo gezegd zo gedaan. De krukken uit de kast en gaan. Dat viel even tegen. De kruk aan de linker arm deed al helemaal niet mee en viel zelfs van de arm af. Verder was er nog niet genoeg kracht om met de krukken te kunnen lopen. Dat was wel een tegenvaller. De activiteiten therapie daarentegen alleen maar positief. Het gaat zeer voorspoedig met het schilderen en het lijkt er op dat dit project maandag afgerond kan worden. Ik ben er dan ook bij en dat zou mooi zijn. Vanavond onder het genot van een kop koffie/chocomelk en een speculaasje de beperkingen/problemen nogmaals besproken. Ook kwam de verpleger er bij zitten en ook hij gaf aan dat dit vandaag even nodig was. Maar hij gaf wel aan dat ze rustig aan moet doen en niet met grote passen door het programma moet lopen maar tevreden zijn met kleine pasjes. Dat zal niet meevallen, maar het is zeer belangrijk dat dit weel gebeurt. Rust is , zoals al eerder gezegd, erg belangrijk. Niet te snel willen, want dat houdt ze niet vol. Ik heb het gevoel dat de boodschap wel aan is gekomen. Het is vanavond ook gelukt om de lenzen in te doen. Een openbaring volgens Gretha. Probleem van de dode hoek is niet opgelost, maar het lezen gaat wel een stuk beter.
Ze is helemaal gelukkig. Nu maar even afwachten hoe lang ze in kunnen blijven.
Als je de lat te hoog legt, dan ga je er altijd onder door.Tot morgen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten