De Voordgang

Gisteravond samen met familie, broers, zussen en ma gevierd dat we 33 jaar getrouwd zijn. Dat vonden we een reden voor een klein feestje en het was erg gezellig. Zouden we eigenlijk vaker moeten doen. Maar ja je bent maar 1x 33 jaar getrouwd.

De nieuwe "Maes vlag"

Gretha heeft met volle teugen genoten en het ook goed vol kunnen houden.  Ze hoefde gisteren niet naar de Voord en was dus de hele dag thuis. Ze heeft een beetje in het voren kunnen slapen voor zover dat mogelijk is. Vandaag was het weer een drukke dag. Eerst een nieuwe voorruit in de auto gekregen en toen ik thuis kwam was de thuiszorg nog niet geweest, dus Greetje lag nog lekker in bed. Dat was nog van korte duur, want de thuiszorg kwam vlak daarna en toen moest ze onder de douche. Toen ik de vaatwasser wilde uitpakken bleek de stroom er af te zijn. Onderzoek wees uit dat in de meterkast de boel een beetje te warm was geworden en dus voor kortsluiting heeft gezorgd. Het had maar zo slechter af kunnen lopen. Vandaag een prima sessie bij de fysiotherapeut. Het ging erg goed. Weer een stuk beter dan de vorige keer. Nu was er in de vingers weer meer controle en kon ze de wijsvinger een aantal keren naar de duim brengen. Dat is een belangrijke beweging om iets vast te kunnen pakken. Het is leuk om te zien hoe trots ze dan is, maar ook hoeveel plezier de beide therapeuten dan hebben. Dat is genieten van je vak. Dan is het familie-gesprek in de Voord een afknapper. Soms denk je waar hebben ze het over. Verkeerde dossier gepakt misschien? Ik heb dingen gehoord die gingen over 3 maanden terug. Nou volgens mij is er in die 3 maanden heel veel gebeurt. Lopen gaat prima en ze hebben het er nog steeds over dat ze zonder hulpmiddelen moet lopen, maar daar hebben we al 24 jaar vrede mee. Ook waren ze volgens mij niet blij dat we zelf fysiotherapie in de hand hadden genomen, ondanks de grote stappen voorwaarts sindsdien. Ze hadden het er zelfs over dat we aan het frauderen waren omdat het niet zou mogen. Nou als dan ergens de stekker uit moet .... Vul dat zelf maar in. Ze gaan nog wel proberen om de woensdagochtend bij de dagbesteding te betrekken, zodat we dat niet meer zelf hoeven te bekostigen. Dat zou wel prettig zijn, hoef ik ook geen vervoer meer te regelen naar de Voord toe. Dit is ook de laatste van dit jaar. Volgend jaar wordt een spannend jaar met hopen we leuke dingen. Misschien kunnen we, wat dit jaar abrupt werd afgebroken, in 2012 weer dunnetjes over doen. In ieder geval hopen we dat de behandeling in de Vogellanden dat gaat brengen wat we er van verwachten. Met deze weblog zitten we al op meer dan 9200 hits dus hij wordt heel vaak gelezen en er komen nog steeds nieuwe volgers bij. Ik hoop ook dat de reacties op de hulpvraag blijven komen ondanks dat het best lang kan duren.

KLIK HIER VOOR DE ACTUELE  HULPVRAAG

Blijf geloven waar je op hoopt. Geen berg is te hoog.


Iedereen een fijne jaarwisseling en kijk uit met vuurwerk.
Tot in 2012 in goede gezondheid

Veel geslapen

Een slopende dag. Ze heeft weer slecht geslapen en kon vanmorgen moeilijk het bed uit komen. Wel was haar favoriete hulp er, dus toch een redelijk goede start. Helemaal klaar en op tijd voor de crea ochtend in de Voord. Daarna hebben we een lekker maaltje kibbeling gehaald. Vanmiddag zou Carglass de voorruit komen vervangen, maar het ging niet door vanwege de regen. Moet ik vrijdagmorgen naar de zaak, dan gebeurt het daar. Gretha klaagde steeds weer over haar vermoeidheid en ze ziet ook op tegen het familiegesprek. Ze heeft vandaag veel op bed gelegen en geslapen, verder heeft ze het vanmorgen wel erg leuk gehad in het inkoop atelier. Morgen zijn we 33 jaar getrouwd en dat leek ons een reden voor een klein feestje. Dus morgen even geen blogje. Ik wou eindigen met onderstaand gedicht.

*
Een klein propje in het hoofd

Zorgt ervoor dat je niets meer kan

Dat je van je vrijheid wordt beroofd

Je moet revalideren, en dan ...

Dan ben je blij met de eerste stapjes die je zet

Leer je weer opnieuw praten

Moet je slapen in een 'vreemd' bed

En in je geheugen zitten gaten

Soms weet je niet meer wie je bent

En voor je omgeving ben je ook een ander

Je doet 'raar' tegen mensen die je kent

En geeft ze soms een uitbrander

Dat komt door de onmacht die je voelt

Waarom jou dit is overkomen

Heel je leven omgewoeld

En je vrijheid afgenomen

Tijdens het revalideren beklim je hoge bergen

En ga je door diepe dalen

Maar alleen door in jezelf te geloven

Zul je de eindstreep halen
*

Wie een waarom heeft waarvoor hij kan leven k

an bijna elke hoe verdragen.

Tot vrijdag

Van een bruiloft komt een bruiloft.

Het was het afgelopen weekend niet alleen maar genieten van de kerst, maar ook moest ik zorgen dat we er warmpjes bij konden zitten. Zaterdag een paar kub hout op de kop getikt en dat moest natuurlijk nog in  het hok. Ben er inmiddels al 3x warm van geweest. Over de aubade heb ik zaterdag al geschreven, maar wil nogmaals benadrukken dat dit heel veel indruk heeft gemaakt. Verder  was er niet zo veel bijzonders te beleven. Hebben het lekker rustig aan gedaan. Op 1e kerstdag de fonduepan aan gestoken (stekker in stopcontact) en lekker gegeten. Het duurde Gretha echter te lang en tussen het vlees en ijs heeft ze even op de bank gelegen. Niet zo gezellig, maar ze kon niet langer zitten. Ze vindt dat er wel heeeel veel veranderd is. Geen wijntje meer en geen sigaretje. Dat waren eigenlijk wel de dingen die bij haar hoorden. Hoe zou ze zijn als...... Ik heb weer ouderwets een eind met Donja gelopen. Lekker het bos in en we kwamen op een gegeven moment uit in de buurt van de parkeerplaats aan de A28. Wat een verschrikkelijke puinhoop is het daar. Het lijkt wel of de mensen alles maar in de bos gooien. Zijn we dan zo'n smerig volk? Op 2e kerstdag ook niet zo veel bijzonders gedaan of het moet zijn dat ze nog even bij broer en zus op bezoek wilde. Met de scootmobiel op wandelsnelheid richting familie. Ging niet geheel onverdienstelijk al is het hekje aan de zijkant wel erg smal. Dat is een lastig opstakel net als het eerste betonnen paaltje. Die 2 hindernissen moeten we dan maar wat vaker oefenen. Het kerstdiner bestond uit pannenkoeken met stroop. Niet te uitgebreid, maar wel lekker. Natuurlijk met ijs als toetje. Vandaag weer een "normale" dag. Gretha moest naar de Voord en kwam weer heel verdrietig terug. Er is volgens haar veel onbegrip voor haar klachten. Vrijdag tijdens het familiegesprek maar eens even over hebben. Ook is het vandaag precies 37 jaar geleden dat we elkaar hebben ontmoet. Het was toen heel gezellig op de buis buiten bij "Ons Huus". Een hele tijd geleden al weer en maar goed dat we toen niet wisten wat ons allemaal nog te wachten stond.

Ook deze tijd zal eenmaal de goede oude tijd worden.

KLIK HIER VOOR DE ACTUELE  HULPVRAAG

Tot morgen

Beetje Emo

Gretha was vanavond een beetje emotioneel. Zelf noemt ze het emo. Vanavond kwam TOG een aubade brengen en dat wist ze niet. Wel wist ze dat er wat ging gebeuren, want ze was bij het telefoongesprek, maar verder wist ze  niets. Het gissen ging door en de namen Paskal (Blof) en Marco (Borsato) kwamen langs maar ook verschillende dorpsgenoten of familieleden. Als je die verwacht zou TOG een tegenvaller kunnen zijn, maar dat was het niet. Het was echt mooi en dat hadden Paskal en/of Marco niet beter kunnen  doen. Echt een groot compliment naar de muzikanten. Heel erg mooi en Gretha was zichtbaar geroerd. Ze was echt emo. Ze had tranen in de ogen dat dit voor haar gedaan werd.
Een mooie kerstavond.

Vandaag ook bericht gekregen vanuit het ziekenhuis en ze moet op 11 januari in Kampen naar het pijnteam toe. Het gaat nu allemaal wel snel. Ik vindt dat wel fijn, maar voor Gretha gaat het eigenlijk te snel.

Tenslotte willen we iedereen fijne kerstdagen wensen en een gezond en gelukkig 2012.

Een te gek weekend

Vanmorgen was mijn zus met man er al vroeg. Ik moest weg en zij hebben even voor oppas gespeeld. Ondertussen hebben ze met de cuttlebug een aantal dingetjes gemaakt voor het maken van kaarten. Handig apparaat waarmee je mooie dingen kunt maken. Misschien een ding om zelf aan te schaffen. Vanmiddag weer een sessie bij de fysiotherapeut. In tegenstelling tot maandag ging het nu weer prima. Er was bijna geen spanning meer in de arm en het openen en sluiten van de hand ging erg goed. Wel is dit een vermoeiende bezigheid. Toen we thuis waren kon ze weer gaan rusten en heeft ze een mooi poosje geslapen. Daar knapt ze meestal wel aardig van op al speelt haar rug wel op. daar heeft ze erg veel last van. Zeker na de therapie in de Voord waar ze er geen rekening mee houden. Ze gaf vanavond aan om er volgende week iets van te zeggen als ze weer op die apparaten moet. Nu eerst maar eens genieten van het lange weekend. Een paar dagen geen thuiszorg over de vloer en niets moet, maar veel mag. Zelf zei ze te hopen op een te gek weekend. Genieten van de kerst en je nog niet druk maken over de dingen die allemaal nog gaan komen. De behandeling in de Vogellanden zal waarschijnlijk beginnen in de 2e helft van januari. Tot dan maar door gaan met fysio en kijken wat er nog gerepareerd kan worden.

Als niets helpt, doe niets!

Klik hier voor de aangepaste hulpvraag.

Fijne kerstdagen en tot dinsdag.

Uitgeput

Het drukke programma begint aan het eind van de week zijn tol te eisen. Vandaag weer een hele dag naar de Voord en dus al vroeg uit de veren. Lekker douchen en dan met de bus naar Elburg. Vanmiddag was er kerstwijding en dat vond ze wel mooi. Zelf was ik aardig laat weer van het werk en ze lag al uitgevloerd op bed in de kamer. Wel had ze, toen ik thuis kwam, hele verhalen over de therapie, maar verder ben ik er niet achter gekomen wat ze allemaal heeft gedaan. De zaalarts van de Waard kwam nog even heel geïnteresseerd vragen hoe het nu met ons ging en verder wilden ze natuurlijk weten hoe het gisteren was gegaan  in de Vogellanden. Gisteren zat ze nog vol (wilde) plannen voor vanavond, maar er gebeurt niks. Al vrij snel na het eten viel ze in slaap en mist daardoor al een groot deel van de avond. De linkerhand ligt er, terwijl ze slaapt, erg ontspannen bij. De vingers gespreid en de arm gestrekt op bed. Zo zien we het graag.

Nieuwe hulpverzoeken in januari!

KLIK HIER VOOR DE ACTUELE  HULPVRAAG

Wie onderweg is, vernieuwt zich met elke stap

Tot morgen

Test geslaagd.

De dag begon wel aardig. Lekker douchen en daarna met Astrid naar de Voord voor het creatieve deel van de dag. Vanmiddag had Gretha een intake test in De Vogellanden of ze mee mag doen aan het experiment. Het gaat dan om Transcraniële Magnetische Stimulatie voor CVA patiënten. Het was best een pittige test. Heel veel vragen, maar ook wel laten zien wat je wel kunt of weet, maar ook wat je niet (meer) kunt. Na de test hebben we het apparaat nog even bekeken. Het is de bedoeling om te starten in januari. Gretha kan dus mee doen aan dit onderzoek. Ze voldoet aan de eisen. Dat is niet knap, maar ben er wel blij mee. Zo kunnen we alles wat er is aanpakken om te herstellen. Het was een vermoeiende dag voor haar, dus bij thuiskomst werd gelijk het mandje opgezocht. Nog even lekker geslapen. De avond was verder wel rustig, visite gehad,  beetje voetbal kijken. Dat werd echter abrupt ontsiert door het incident in Amsterdam. Voor Gretha zich terug trok naar de slaapkamer kreeg ik van haar nog een glaasje rode wijn. Een verrassend slot van een prima dag.


Het belangrijkste van de muziek staat niet in de noten.

KLIK HIER VOOR DE  HULPVRAAG OP HET TABBLAD JANUARI.

Tot morgen

Goed nieuws

Vandaag telefoon gehad van de neuroloog. Ze heeft overleg gehad met de vaatchirurg en ze wilde ons vertellen dat het stolsel in de aorta helemaal weg was. Wel zat de halsslagader nog dicht, maar dat wisten we al. Verder wil ze dat we stoppen met de bloedverdunners, maar daar krijgt Gretha dan 2 andere medicijnen voor in de plaats. Toen ze vandaag terug kwam uit de Voord van de dagbesteding, vertelde ze dat ze het aardig goed had gehad. Dat is wel weer anders thuis komen dan de laatste week. Toen stond het gezicht op onweer. Ze was nu ook weer creatief bezig geweest en heeft de guirlande maar mee naar huis genomen. Heb nog wel een plekje voor dat ding kunnen vinden. Moet wel eerlijk zeggen dat het er wel leuk uit ziet. Als ik het goed heb is ze nu weer met een dienblad bezig. Vanaf het moment dat ze thuis is gekomen ben ik aardig druk geweest om het haar een beetje naar het zin te maken. Het eten moest nog klaar gemaakt worden, maar dat vind ik wel leuk. Lekker balletje gehakt gebraden en spruitjes met gekookte piepers en vla als toetje. Voor een doordeweekse dinsdag helemaal niet verkeerd. Ook hebben we nog even een paar servetten kapot geknipt. De meeste knipsels zijn wel in de prullenbak beland. Morgen weer een dag en dus weer nieuwe kansen en uitdagingen. Een uitdaging morgen is de sessie in De Vogellanden. De grote vraag is of ze voor de behandeling in aanmerking komt of niet en wanneer ze er dan mee starten. Ten slotte blijkt dat wanneer ik het "normale" leven weer op wil pakken er toch wel veel steun nodig is vanuit de omgeving. Het gaat tot nog toe prima, maar vind het nog steeds lastig om te vragen. Ook dat zal ik toch moeten leren. Gretha heeft er geen moeite mee, die pakt de telefoon en belt. Ik hoop wel dat er snel meer duidelijkheid komt over de te verkrijgen hulp. De dag zit er weer bijna op en dan op naar morgen. De week gaat door midden en langzaam denken we al weer aan het weekend.

KLIK HIER VOOR DE ACTUELE  HULPVRAAG

Verlangen is als een rivier, die steeds dezelfde naam behoudt, maar waarin het water voortdurend verandert.

Tot morgen met hopelijk goede berichten

Dat moet anders.

Ik ben net klaar met strijken. Dat moet ik echt in het vervolg anders doen. Vanmorgen om 07:00 uur al begonnen met werken en om 21:30 net klaar. Ben ook de hele dag druk en niet alleen met het verlenen van mantelzorg, want daarvoor had ik vandaag ook de hulp van de buurvrouw. Het eten moest nog klaar gemaakt worden en er moesten nog boodschappen gedaan worden, een aantal zaken telefonisch geregeld en vanavond stond de grote hoop wasgoed er om gestreken te worden. Gretha had vanmorgen helemaal geen goede sessie bij de fysiotherapeut. Het is helemaal niet zo gek dat er een keer een terugslag komt en die kan dan maar het best zo vroeg mogelijk komen.  Het strekken van de vingers ging erg lastig en ook het "finger spitzen gevoel" was er niet echt. Het ging ook wel erg goed de laatste tijd en heel  snel allemaal. De nieuwe rolstoel wordt besteld op 2-1-2012. De gemeente krijgt per 1-1-2012 (weer) een andere leverancier voor rolstoelen. Dat komt ook door marktwerking. Voor de huishoudelijke hulp moet er eerst een arts ingeschakeld worden. Of ik ziek ben? Ik heb alleen geen tijd. Er zitten maar 60 minuten in een uur, ook voor mij. Misschien komt het wel goed, maar zie het nu ff niet zitten.

KLIK HIER VOOR DE NIEUWE HULPVRAAG

Het leven is een reis, vergeet niet van het uitzicht te genieten


Geluk en tot morgen

Blij weekend

Het was een prima weekend. Gisteren voor het eerst sinds lange tijd even wezen winkelen. Kon ze zelf weer kleren uitzoeken die ze zelf leuk vindt. Vanmorgen koffie wezen drinken bij me moeder. Ook die was blij verrast. Verder zijn het allemaal bij elkaar steeds weer zoveel prikkels dat een groot deel van het weekend slapend is door gebracht. ook dat is belangrijk in het genezingsproces. Van de vooruitgang van de hand zijn we nog steeds blij.
Het wordt een belangrijke week. Morgen voor de belangrijke zaken die allemaal geregeld moeten worden en woensdag naar de Vogellanden. We weten nog niet wat ons daar te wachten staat. Misschien moeten we wel even een pas op de plaats maken als het in de Vogellanden door mag gaan. Dan zijn we weer druk. Dat is al wel duidelijk. We moeten nu eerst maar even het goede gevoel vast proberen te houden.

Als je waagt, groeit je moed. Als je aarzelt, groeit je vrees.

Tot morgen.

Zo kan het ook!

Na de deceptie van gisteren in de Voord, was het vandaag een totaal andere dag. De gevolgen van gisteren waren vandaag nog wel te merken. Het brein van mensen zit toch wel heel complex in elkaar. Heel veel geslapen, maar het hoogtepunt van de dag was toch wel het bezoek aan de fysiotherapeut. Klinkt heel vreemd, want een tijdje geleden zei ze nog therapie moe te zijn. Hoe anders kan het gaan. Ze heeft iemand gevonden waar ze een klik mee heeft. De fysio heeft vandaag, samen met zijn stagiaire, genoten van de therapie. Het ging erg goed. De vingers, hand en arm deden eigenlijk dat wat de hersenen wilden. Tijdens de sessie ging het steeds iets beter en ten opzichte van maandag was er duidelijk een verbetering zichtbaar. Het was zeker nog niet perfect, maar wat wil je ook na een paar keer. We gaan ook nog niet juichen en de vlag gaat nog niet uit maar vrolijk werden we er wel van. Zo kun je op een goede manier het weekend in en met een positief gevoel op naar een nieuwe week. Hier kunnen ze in de Voord nog veel van leren en je bent nooit te oud om te leren.

KLIK HIER VOOR DE ACTUELE  HULPVRAAG

Pluk geen bloemen, het houdt u tegen op uw weg en onder 't gaan zullen zij verwelken. 
Zie ze aan en bewonder hun schoonheid en op uw reis zullen zij u begeleiden met een groetende glimlach.

 Fijn weekend

Stimuleren

Vandaag moest ze weer het huis uit. Naar de Voord om dat het beter voor haar zou zijn, maar ook omdat ik dan naar mijn werk kan. In de Voord houden ze haar dan bezig met zinnige en misschien ook wel minder zinnige dingen. Dat heb ik netjes gezegd dacht ik maar zo, maar misschien bedoel ik het wel scherper. Op de afdeling waar ze dan komt zijn ze allemaal heel aardig en daar heeft ze ook best lol. Als ik het zo hoor lachen ze ook wel veel samen. Verder heeft ze ook therapie, fysio en ergo. Deze beide disciplines hebben volgens mij maar één doel. Zorgen dat, wat nu niet meer goed werkt het beter gaat doen. Daarbij is het van belang dat de revalidant of patiënt, hoe je het maar noemt, gestimuleerd wordt om de therapieën te volgen. Het is voor iemand met een herseninfarct namelijk erg zwaar, want er komen steeds (nieuwe) prikkels vrij die dan wel weer verwerkt moeten worden. Motiveren en stimuleren, anders haken ze af en behaal je nooit het gewenste resultaat. Wat je in mijn beleving nooit mag of moet doen is om tijdens het revalidatieproces al te roepen dat die hand en arm het toch nooit meer gaan doen. Dat is nou niet echt motiverend. Waar haal je trouwens de wijsheid vandaan om dat te roepen. Wij zien nog dagelijks verbeteringen. Het gaat niet hard maar ze zijn er wel. Groot was mijn verbazing toen ze gisteren bijvoorbeeld aan kwam lopen met het stoffer en blik in haar linker hand. Zo is er elke dag wel iets waarvan je zegt, dat is weer beter dan gisteren of eergisteren. Of trainen op de legpress om de spieren in de benen te versterken. Dat is lekker slim met een "hernia" in de rug of met een "slaapende" dystrofie in het linker been. Laat die laatste lekker slapen daar hebben we al genoeg ellende van gehad. Zorg dat ze het een beetje naar het zin heeft. Helemaal lukt het toch niet, want het liefst blijft ze thuis, maar doe in ieder geval je best. Toen ze vanavond thuis kwam was ze helemaal kapot(moe) en zelfs lichtelijk overstuur. Het is al weer bijna weekend en dan heeft ze weer rust. Uitslapen en geen therapie. Ook daar kun je van opknappen. Morgen nog even een sessie specifiek op hand en arm en dan zit het er weer op.

Ik hoop dat de link naar de hulpvraag nu wel werkt. Zo niet, hoor ik het graag.

Men hoeft de wereld niet te begrijpen, men moet alleen zijn plaats erin weten te vinden.


KLIK HIER VOOR DE ACTUELE  HULPVRAAG

Tot later

Inloop atelier

Vanmorgen mocht ze weer naar de Voord. Nu kon ze naar het inloop atelier en dat is leuk. Ze zat al weer vroeg in de kleren in de erker. Helemaal op netjes. Volgens haar een beetje te vroeg, maar klaar is klaar en de kachel brand. Dus maar even met de voetjes op de kachel aan de koffie.

Vandaag geen movicolon gehad. Het ging een stuk beter. Weinig last van de buik, dus morgen maar weer een aangepaste dosis en dan maar eens kijken hoe het gaat. Ze was bezig met een dienblad. Was goudkleurig opgeschilderd en er moest nog kerstversiering op geplakt worden. Het is best iets moois geworden en daar vinden we ook wel weer een plekje voor, anders gaan we maar verbouwen. De uitnodiging voor de proeftherapie in de Vogellanden is ook binnen. Volgende week woensdag een eerste intake en dan zal er gekeken worden of ze in aanmerking komt om deel te nemen. Wel weer spannend. Zo moeten we alles maar aanpakken om te verbeteren. Het is belangrijk om dat in het 1e jaar te doen, want dan kun je nog het meeste resultaat boeken. (zeggen de geleerden). Vanmiddag zijn we onder handen genomen door de kapper. Dat was echt wel weer nodig, maar we zijn wat dat betreft weer kerstproof. Ik heb op internet een documentje neergezet waar ik regelmatig aan zal geven waar ik graag iets ondersteuning zou willen hebben. Onder aan dit bericht en vanaf nu elk nieuw bericht komt een link naar dat document. Daar kun je zien wie wanneer helpt, maar ook welke hulp nog niet is ingevuld. De gele regels moet nog een naam bij komen. Dit zou mij erg ontlasten en geeft mij de mogelijkheid om mijn werk ook weer langzaam op te pakken.
Ze gaf vanavond aan dat ze een heerlijke dag heeft gehad. Wel vermoeiend, maar dat komt omdat ze vanmiddag niet gerust heeft.

Zijn vormt de weg naar Doen


KLIK HIER VOOR DE ACTUELE  HULPVRAAG

Tot morgen.

"Goed" nieuws !

Eindelijk ook eens wat goede berichten. Vandaag in het ziekenhuis te horen gekregen dat het aneurysma aan de voorkant in het hoofd niet groter was geworden. Er was ten opzichte van de vorige keer(een half jaar geleden) niets veranderd. Dat is best goed nieuws al is ook gebleken dat de rechter halsslagader nog steeds dicht zit. Dus hoe "goed" is het bericht. Ook wordt Gretha aangemeld bij het pijnteam om te kijken of er iets aan de rugpijn gedaan kan worden zonder operatief ingrijpen. Ook dat is een positieve ontwikkeling. Vanmorgen weer vroeg uit de veren en eerst naar de Voord voor de dagbesteding en therapie. Dat laatste komt haar echt de neusgaten uit. Ze noemt het zelfs onzinnig. Verder was het wel aardig. Ze moesten kerstbomen beplakken met behang. De movicolon doet ook weer zijn werk. De hele avond weer heen en weer gelopen tussen kamer en badkamer.

Ze heeft heel erge buikpijn. Het zit haar ook niet mee. Contact gehad met de gemeente en die komt vrijdag langs voor de rolstoel en de huishoudelijke hulp. Zo komen we steeds weer een stapje verder, want op deze manier is het bijna niet vol te houden. Tenslotte heb ik vandaag ook van het CIZ te horen gekregen dat ze bezig zijn met het bepalen van de hoeveelheid zorg die Gretha nodig heeft.
Vandaag hebben wede nieuwe "MAES" vlag binnen gekregen. Zusje bedankt daarvoor. We zullen hem morgen in top hijsen.
Dan nu nog de hulpvraag. Om ook voor me zelf  rust in te bouwen, maar ook om naar mijn werk te kunnen ben ik op zoek naar:

1. Een chauffeur die Gretha op de woensdagochtenden om 09:45 uur naar Elburg (De Voord) kan brengen voor het inloop-atelier.
2. Donderdag (15/12) zoek ik iemand die rond de middag even met Donja wil gaan lopen.
3. Voor a.s. maandag (19/12) is het wat complexer. Ik moet van 08:30 uur tot ± 12:00 uur naar Zwolle voor een vergadering.(incl reistijd). 

• Ik zoek iemand die rond 08:30/09:00 uur de thuiszorg binnen wil laten. Misschien kan ik dit zelf ook nog wel, maar het is nu nog niet exact bekend hoe laat ze komen.
• Daarna, als de thuiszorg weg is, gezelschap houden tot ± 10:15 uur.
• Vervoer van en naar de fysiotherapeut in 't Harde om ±  10:15 uur. Daar heeft ze een afspraak om 10:30 tot ± 11:00 uur. 
• Overbrugging van 11:00 uur tot ik terug ben van de vergadering. Dat zal zo rond 12:00 uur zijn.

Ik realiseer me dat het best veel is wat we vragen, maar we kunnen echt niet alles alleen. Op dit moment is nog lang niet alles al goed geregeld en ik ben nog op zoek naar een manier hoe en bij wie ik de hulpvraag neer moet leggen. Probeer het voor nu maar even zo.

Het grootste geschenk dat je iemand kunt geven, is oprechte aandacht.

Bedankt alvast en tot later

Klik hier voor de Hulpvraag

Ik ga er voor.

Vandaag links en rechts wat informatie ingewonnen, o.a. bij de vrijwilligersorganisatie in het dorp, maar ook bij de stichting Wiel. Volgende week komt er iemand die "alles" weet voor mantelzorgers. Ik hoop dat we ook iets concreets kunnen doen. Vandaag moest ze weer naar de fysiotherapeut en die was niet ontevreden over het resultaat. Na eigenlijk maar 1 behandeling. Hij vond ook dat wanneer we de kans krijgen om deel te nemen aan die experimentele behandeling we het zeker moeten doen. Zijn motto was, baad het niet, schaadt het ook niet. Je moet in het eerste jaar zoveel mogelijk proberen te herstellen  en er dus alles aan doen en voor over hebben. Vond het wel eerlijk, want het zou kunnen betekenen dat we voor therapie naar de Vogellanden moeten en dus niet meer bij hem kunnen komen (voorlopig). Vandaag thuis aan het werk, maar ze was wel heel nadrukkelijk aanwezig. Niet dat ze me van het werk af hield, maar ze was er wel. Was ook wel weer gezellig. Vanmiddag heeft ze weer lekker geslapen op het waterbedje. Heb haar wat langer laten liggen dan afgesproken. Heb ik toch ook even een rust moment. (werken) Na  het eten druk met de laatste kaarten. Vanavond kan er (voorlopig) een streep onder. Alles is klaar en is weg of staat klaar om verzonden te worden. We hebben niet alle kaarten zelf kunnen maken, maar de kaarten die ze zelf heeft gemaakt worden wel verzonden en daar ben ik super trots op. Morgen moet ze weer naar de Voord, maar ook naar het Ziekenhuis. De Voord heeft ze helemaal geen zin in, maar ze zegt wel: als ik er ben ga ik er ook voor. Dat siert haar en dat zal haar ook ver brengen.
Nu maar hopen dat we goede berichten te horen krijgen in het ziekenhuis morgen. De emmer is  met gemak wel vol.

Tussen het volhouden door mag je best even uitrusten

Tot morgen

Ballen en slapen.

Wat ik dus vrijdagavond al vermoedde gebeurde zaterdag. De kerstballen die nog in de box zaten moesten ook nog in de boom. Nu moest er ook buiten nog verlichting aangebracht worden, dus deed Gretha zelf maar een poging om de ballen in de boom te hangen. Dat ging in mijn beleving best goed tot ze 1 bal liet vallen. Die sneuvelde. Het was een bal die al ± dertig jaar bij ons in de boom hing. Geen man over boord zou je zeggen, maar niets is minder waar. Helemaal overstuur en niet om die bal, maar omdat ze het gevoel had dat ze niets meer kan. Vlak daarna liet ik ook zo'n oude bal kapot stuiteren, dus het kan de beste overkomen. Ik had juist het gevoel dat het wel goed ging, ja je moet hier en daar een beetje helpen, maar dat is niet erg. Inmiddels had ze al helemaal overstuur haar zuster gebeld of die kwam helpen. De verlichting buiten was inmiddels ook voor elkaar en konden we samen verder de ballen in de boom hangen. De laatste ballen gingen probleemloos de boom in en toen de box leeg was, kon die weer terug in de kast. De boom ziet er weer netjes uit. Ik zie geen verschil met andere jaren. De rest van het weekend, die steeds sneller voorbij lijkt te gaan, bestond voor haar uit slapen en eten. Ze was erg moe en viel steeds weer in slaap.Ze klaagt veel over pijn in haar benen en in haar buik. Geen idee hoe het komt. Ik ben wel tevreden over de linker hand en arm. Die zijn wonderwel zeer soepel. Heel af en toe is de arm en ook de duim nog wel verkrampt, maar in het algemeen valt dat wel mee. Een goede start van wie weet wat...

Geloof in je zelf, dan kom je verder.

Groet

Trots

Het was vandaag een drukke dag. Vanmorgen eerst een goed gesprek gehad met de EVB'er van icare. Over andere mogelijkheden van het bieden van zorg, maar meer nog zorg op maat. Volgens haar waren er best meer mogelijkheden dan wat we nu gebruiken. Vanmiddag naar de fysiotherapeut. Daar voor moesten we naar Elburg. Ze zijn erg druk geweest om het spasme uit de arm/hand te halen. Nu is het nog te vroeg om te juichen, maar Gretha merkt nu al resultaat. De duim is al een groot deel van de middag en avond niet meer verkrampt. Ook de vingers zijn redelijk ontspannen en het strekken van de arm gaat ook beter. Niet meer achterom kijken, maar lekker vooruit en kijken wat er nog meer mogelijk is. Gelijk er achter aan kwam het bezooek aan de revalidatiearts van de Voord. Heel bijzonder was het dat hij Gretha aanbood om deel te nemen aan een behandelmethode die in een testfase zit. Dit moet dan gebeuren in de Vogellanden, waarbij de hersenen gestimuleerd worden, waardoor weer de arm beter zou kunnen gaan bewegen. We hebben toen Gretha in de Vogellanden zat daar ook al een flyer van gehad. Gaan we zelf eens goed over nadenken, maar we laten andere, zoals fysio en neuroloog ook mee denken.
Oké waarom nu trots.
Sinterklaas is inmiddels het land uit en dan is het hier traditie dat de kerstboom de kamer in gaat. Normaal hoefde ik alleen de boom in elkaar te zetten, deden we samen de lampjes (200) in de boom en zorgde ik dat de boxen met ballen, pegels en andere versiering in de kamer stond en ging ik even iets anders doen. Als ik dan terug kwam waren de boxen leeg en de boom vol. Ging nu even iets anders. De boom in de kamer, de boxen in de kamer, de lampjes er in, maar ook de pegels en ballen er in hangen. Pfff, wat een ballen en pegels, maar het is me gelukt en de boom staat in volle glorie en tot ieders tevredenheid (tenminste nu ff) in de kamer. Heb nog wel veel ballen over en verwacht wel dat die er morgen nog in moeten. Ik vind dat ik mezelf overtroffen heb en kwaliteiten, waarvan ik niet wist dat ik die had, kwamen boven. We gaan komend weekend lekker genieten van de boom, kaarsjes, lekker eten en alles wat er nog op ons pad komt.

De mens is als een letter, slechts in samenwerking met anderen betekent hij iets. 

 Fijn weekend.

Al 1 week thuis !!!!

Deze week is ze begonnen met de dagbesteding en/of therapie. Het is nu ook 1 week dat er elke morgen, muv het weekend, handjes aan het bed zijn. Als je haar ergens geen plezier mee doet is het wel om 08:30 uur een verpleegkundige aan het bed die je wel even komt douchen en aankleden. Daarna klaar zitten en wachten op vervoer voor dagtherapie naar de Voord. Dat is eigenlijk in het kort wat er in hoofdlijnen tot nog toe deze week gebeurt is. Maar ook heibel in de tent, omdat ze niet van huis wil. Dat is janken. Ze ziet heeeeeel erg op tegen de dagtherapie of besteding zoals die nu georganiseerd is. Als ze er één keer is, en dat is wel erg knap, maakt ze er echter wel weer wat van. Dan is ze best de vrolijke noot en helpt ze iedereen die wat nodig heeft. Ze doet dan echt wel haar best om er iets van te maken. Het is  thuis met name de momenten voordat ze naar de Voord moet en ook als ze weer thuis komt dat het echt niet leuk is. Vandaag mooi op tijd weer thuis. Om 16:00 uur stopte de bus voor de deur en was ze al weer thuis. Toen ik thuis kwam stond de pastoraal medewerker van de Vogellanden voor de deur. Hij wilde weten hoe het nu met Gretha ging. Het was even een heel warm moment samen en hebben goed kunnen praten. Hij was heel blij dat ze thuis kwam toen hij er nog was. Hij zag ook de vooruitgang die ze geboekt heeft de afgelopen periode en ze hebben samen ook nog een goed gesprek gehad. Gretha is op haar best als ze thuis is en haar jongens om zich heen heeft. Nu kan dat niet altijd, maar ik ga wel proberen om het anders te organiseren dan het nu gaat. Heb wat dat betreft gisteren wel wat opgestoken. De komende dagen gaan we ons afvragen wat we nodig hebben om thuis te kunnen blijven en toch de nodige therapie te hebben. We denken dan aan mensen die met Donja gaan lopen, Gretha weg brengen of ophalen naar of van het inloop atelier in de Voord. Overdag gezelschap houden en/of samen knutselen, maar ook assisteren bij de toiletgang. Misschien wel samen boodschapjes doen in ons geweldige winkelcentrum. Kortom alles wat je dagelijks doet als je thuis bent en daar ga ik de komende dagen mee aan de slag. Morgen nog een bezoek aan fysiotherapeut en ook aan de revalidatie arts van de Voord en dan weekend.. Die laatste afspraak is waarschijnlijk de gemiste afspraak van een paar weken geleden.

Bederf niet hetgeen je hebt door te verlangen naar wat je niet hebt; herinner je, dat wat je nu hebt ooit iets was waar je naar verlangde.


Groet

Steun van de omgeving

Dit was het thema van de "laatste" bijeenkomst voor mantelzorgers in de vogellanden vanavond. Er zaten heel veel vragen in de avond, maar ook wel antwoorden. Vanmorgen weer hetzelfde ritueel. Niet uit bed willen of er heel lastig uit willen komen en daarna niet echt vrolijk in de erker met de voeten op de verwarming. Ze wilde naar de Voord. Ja het is echt waar. het was tijd voor het inloop atelier. Dat is wel iets wat ze graag doet, maar of je er echt beter wordt weet ik niet. In ieder geval is het wel iets wat haar voldoening geeft. Omdat ik op het werk was, heeft ze lekker bij haar broer en schoonzus in Elburg gegeten. Ze heeft veel plezier gehad tijdens het creatief bezig zijn en kwam nog weer een paar "oude bekenden" tegen. Dat kan ook bijna niet anders, want zo lang is ze nog niet weg. Wat heel belangrijk is, en dat bleek vanavond bij de thema-avond, dat we ons af moeten vragen of we wel de juiste zorg krijgen, maar ook of we wel genoeg zorg krijgen. Ik merk dat het heel erg zwaar is nu ze eenmaal thuis is. Dat wilde ik ook graag en zij natuurlijk ook. Is het een goede keus en hoe gaan we dit verder invullen? Daar zullen we ons toch de komende dagen druk over moeten maken. Mij is vanavond voor gehouden als iemand je hulp aanbiedt, gelijk aannemen. Geef aan wat of waar je behoefte aan hebt en maak gelijk goede afspraken. Wat verder heel belangrijk is, dat je de weg weet. Wie of wat is er te koop en waar. Dat is vanavond ook wel voor een deel duidelijk geworden.

Voor een ontevreden mens bestaan er geen gemakkelijke stoelen.

Tot later

Ook dat nog

Vandaag voor de eerste keer terug naar de Voord voor dagbesteding en therapie. Al voor dag en dauw (volgens Gretha) stond de verpleegkundige aan het bed om haar te douchen en aan te kleden. Ze was inderdaad iets eerder dan ook ik had verwacht, maar klaar is toch klaar. Dat voelde zij toch echt niet zo. Toen ze aangekleed en wel eindelijk in de erker zat stond het gezicht op onweer. Ze was het er helemaal niet mee eens dat ze weg moest. wilde nog wel koffie, maar niets te eten. Ik denk echter dat ze nog niet volledig alleen thuis kan zijn en zich zelf kan redden. Ik denk wel dat we er niet zo heel ver meer van af zijn, maar geen idee hoelang die laatste stap nog gaat duren. Denk dat we ons nu vooreerst maar eens moeten concentreren op de hand/arm therapie en dan komt de rest misschien wel vanzelf. Ze was er vanavond erg laat weer. Kan me niet herinneren dat ik ooit zo laat van mijn werk thuis ben gekomen. Ze was bezig geweest met het maken van salades en had zelf een heerlijk croissantje gegeten. Die wilde ze vroeger nooit hebben. Ook een heerlijk afbakbroodje met knakworst ging er in als ... koek. Het was wel heel vermoeiend zo'n lange dag, maar ze had er geen hekel. Ook heeft ze vanmiddag nog even een poosje kunnen rusten. Tijdens de therapie was het weer fietsen geblazen. Gelukkig kon ze binnen blijven, want het was geen fietsweer. Vanavond veel lucht in de darmen , dus regelmatig de gang naar de badkamer waar ook de wc is. Bewegen is gezond. Ook dat nog. Verder het grootste deel van de avond op bed gelegen. Zere benen en last van de rug. Morgen naar het inloop-atelier voor een stukje creativiteit.

Prijs de mensen rondom jou in plaats van ze te bekritiseren.

Groetjes

Je plekje weer vinden

Ik wist al wel dat het erg lastig is om haar 's morgens uit bed te krijgen. Dat bleek eens te meer toen vanmorgen de hulp kwam. Ze was al even wakker, maar nog niet echt klaar om al het bed uit te gaan. Hoeveel geduld moet je dan hebben. Uiteindelijk was het dan toch zo ver en kon ze onder de douche. Na een tijdje zat ze spik en span in de erker met de voeten op de verwarming met een heerlijke bak koffie. Het viel me op dat ze een erg blauwe hand had en ze wist niet hoe ze daar aan kwam. Ook heeft ze een vervelende bult achter aan het been. Doet ook erg veel pijn. Zou dit dan toch komen van de val? Vanmorgen ook een bezoek gebracht aan de fysiotherapeut om eens te kijken wat er allemaal mogelijk is om de linker hand/arm beter te maken.  Het ziet er best goed uit al na 1 behandeling. Vanavond had ze de arm gestrekt liggen. Ik was vanmiddag even weg en, dat zul je zien, kwam er visite aan de voordeur. Vorige week bleef ze nog liggen, maar nu deed ze de voordeur open en liet de visite binnen. Zo gaan we steeds weer een stapje verder. Nu nog proberen de negatieve energie, die er nog is, om te zetten in positieve energie. Morgen moet ze weer naar de Voord voor dagtherapie en daar ziet ze als een berg tegen op. We zullen wel weer zien hoe het gaat.

Een pessimist is een optimist die slecht geïnformeerd is.

Groeten

Therapie moe

Wat een fijn weekend gehad. Niet meer terug hoeven naar Elburg en gewoon thuis kunnen blijven. Ze ziet echter wel weer op tegen de 2 dagen dat ze voor dagbesteding en therapie terug moet naar de Voord. Ze zegt dat ze die therapie zat is. Zo is er altijd wel weer iets wat niet fijn is. Het andere spoor wat we gaan volgen is de fysiotherapeut, waar ze maandag een eerste intake heeft. Maar eens kijken hoe hij er over denkt en of hij er heil in ziet om nog functies terug te krijgen in de linker hand. Tot op dit moment valt het mij niet tegen dat ze weer lekker thuis is.  Zelf zal ze er aan moeten wennen dat hulp er niet altijd is als zij dat wil, maar dat er hulp is op enig moment en dan zal ze het moeten aanpakken. Het ging er dit weekend heel relaxed aan toe, meer dan de vorige weekenden. Er was nu veel minder de druk van het iets moeten of willen doen. We hebben het gevoel dat er veel meer tijd is voor leuke dingen. Kacheltje aan en ik een lekker wijntje. Gretha houd het maar bij een glaasje water. Dit ivm de medicijnen. Wat ze wel wil hebben zijn van die kleine kaaskoekjes. Die zijn ook echt wel lekker. Ze is ook constant bezig zich zelf te verbeteren. Vanavond kon ze al met de wijsvinger op de duim komen en dat gaat maar door. Ook heel stiekem constant bezig met die hand. Heel knap dat je, ondanks dat het soms anders lijkt, toch steeds maar bezig bent om alles uit jezelf te halen. Hoezo therapie moe.

Het leven is net een tunnel. Soms zie je het even niet, maar als je maar blijft doorlopen, kom je er vanzelf.

See you.

"Gewoon thuis"

De eerste volledige dag weer thuis. Heerlijk is dat die rust van het niet meer weg hoeven of ophalen. Vanmorgen op een voor haar hele mooie tijd (10:30) kwam de verpleegkundige van Icare haar uit bed halen en douchen. Dat ging helemaal niet verkeerd zo voor de eerste keer. Het vervolg komt maandag. Het weekend doen we het lekker samen. Wanneer we zelf willen en er aan toe zijn. Vanavond een lekkere cake gemaakt. Die was helaas nog niet klaar toen de visite kwam. Was er al wel bang voor, maar had ook niet eerder tijd. De uitslag van de CT scan kunnen we gelukkig nu al op 13 december krijgen ipv 11 januari. Dat is veel beter, want het houdt je toch wel bezig. Nu maar hopen dat de uitslag ook gunstig is. Het is inmiddels in huis één bloemenzee. Gisteren heb ik al een aantal mensen bedankt, maar natuurlijk willen we ook iedereen die via facebook, twitter, hyves of op welke manier dan ook hun belangstelling hebben getoond daar voor bedanken. Het is het afgelopen half jaar eigenlijk niet te bevatten hoeveel mensen iets van zich hebben laten horen of op een andere manier hun belangstelling getoond hebben. Natuurlijk hopen we dit zo blijft, want het heeft ons erg goed gedaan. We denken nu ook niet dat we er al zijn, want vanaf volgende week gaan we er weer keihard tegenaan om te kijken wat we nog verder kunnen verbeteren. De doelen zijn duidelijk en daar moeten we voor gaan. Nu even een heel mooi moment(22:30 uur). Ze komt net aan lopen met een bokbiertje. Wat een verwennerij. Het weekend is voor ons allebei nu al geslaagd. Een perfecte start van weer een nieuwe periode.

Als je eens verdrietig bent en even niet meer lacht, bedenk dan dat je huilt om wat je vreugde heeft gebracht.

Fijn weekend en tot zondag.

De kat is weer thuis.

Na een half jaar is ze eindelijk weer thuis. Op 1 juni vertrokken we met een caravan achter ons aan richting Zeeland en de volgende dag ging het mis. Een herseninfarct en een lange weg van ziekenhuis Rotterdam en Zwolle, naar revalidatiecentrum, verpleeghuis en eindelijk weer naar huis. Wel met heel andere bagage dan een half jaar geleden. Daar hebben we inmiddels al genoeg over gelezen. Ze heeft ons onderweg ook wel even bezig gehouden met haar opmerking "als ik een kat was, dan wist ik waar mijn huis was". We hebben die opmerkingen of spreuk of liedje nergens kunnen vinden op het internet, maar inmiddels heeft ze haar huis weer gevonden en is ze dus thuis. De boel bij huis een beetje versierd om er toch een beetje een feestelijk tintje aan te geven. Verder werden we blij verrast met kaartjes en een paar mooie bossen bloemen. Gevers en afzenders hartelijk bedankt. Een groot deel van de middag heeft ze geslapen en vanavond weer veel op het toilet gezeten. Ik ben bezig gegaan met het klaar maken van de medicijnen. Dat werd steeds voor haar gedaan, maar dat moeten we nu zelf doen. Een precies klusje waarbij je eigenlijk niet gestoord kunt worden. Vertel dat maar eens aan Gretha, maar het is me toch gelukt. De komende dagen maar even genieten van het feit dat er even niets moet, maar alles mag en dan volgende week op naar de volgende stap. Zelfstandig thuis proberen te zijn en dagtherapie op de Voord met als doel volledige onafhankelijkheid.

Als je dènkt dat je er bent, ben je er net niet.

See you

Eindelijk

De laatste vanuit de Voord. Niet het laatste bericht, want ik blijf schrijven, maar of het ook elke dag is, weet ik nog niet. Vanmorgen naar het ziekenhuis voor de CT scan. Al vroeg uit het mandje om op tijd in Zwolle te zijn. De 1e scan was niet goed, want mevrouw bewoog haar hoofd. Moest dus over en weer contrastvloeistof ingespoten. Daar krijg je een warm gevoel van. Ze vond wel dat de broeder in het ziekenhuis goed kon prikken, want het was in 1 keer raak. Nu werd het hoofd ook nog vastgeplakt om te voorkomen ze weer ging bewegen. Dit had het gewenste resultaat, want de scan was nu goed en we mochten naar huis. Cake meegenomen voor bij de koffie  en weer naar de inloop in de Voord. Dat is echt het enige wat ze hier leuk vindt. Ze is nog maar weer aan een nieuw project begonnen, want ze is van plan hier wel te blijven komen. Nog 1 nachtje en dan zit het er op en kan ze weer lekker de avonden thuis door brengen. Nu nog maar hopen dat ze het laatste nachtje een beetje kan slapen en dan morgenvroeg afscheid nemen en huiswaarts.

Er is een tijd van komen en er is een tijd van gaan en die tijd van gaan is nu bijna aangekomen.

Tot later

Even voorproeven

Vanavond was Gretha thuis omdat ze morgen al vroeg naar het ziekenhuis moet voor het maken van de  CT scan. In de Voord hebben ze al moeite om haar op tijd naar de fysio te krijgen, dus maar geen risico lopen. We doen het wel zelf. Slaapt ze ook nog eens veel fijner. Het eten tussen de middag smaakte haar dit keer prima, dus ze ging met een goed gevoel naar het inloop gebeuren. Ze vond het er niet echt gezellig, want Carla was er niet zei ze. Later bleek dat ze het toch wel leuk had gehad. Al wat dingen mee naar huis genomen, anders moet ik donderdag een aanhangwagen lenen. Je verzamelt wat bij elkaar in die weken want je probeert het natuurlijk ook een beetje gezellig te maken. Ook kleren heeft ze daar genoeg liggen. Zelfs nog wat zomer kleren die nooit mee terug gekomen zijn. We hebben echter nog 2 dagen om de boel weg te halen, dus dat moet lukken. Morgen (woensdag) gaat ze na het maken van de scan weer terug naar de Voord en blijft dan ook weer een nachtje over. Vanavond wilde ze gaan schilderen, maar dat ging zonder coachen zeer chaotisch. Ze vond het toch wel leuk al kon ze het op een gegeven moment niet meer zien. Vlak voor het naar bed gaan was ze boos en verdrietig omdat ze de kruk niet voor de 2e keer in haar linker hand kon krijgen. Ze wilde het even laten zien want het was haar vlak daar voor wel gelukt. Een volgende keer dan maar weer. Vanmiddag kreeg ze ook de uitslag van de hand/arm test. de cijfertjes gaven geen vooruitgang aan, maar zelfs de therapeute vond dat er niets van klopte. Zo zie je maar weer dat je niet altijd op cijfertjes af moet gaan. Ook moet je altijd je gezonde verstand gebruiken en dan kun je zien dat ze wel vooruit is gegaan met haar linker hand.

De gelukkigste mens is degene die het denkt te zijn.

Tot morgen voor een laatste bericht uit de Voord

Naweeen

Vanmorgen realiseerde ik mij dat er gisteravond geen stukje op het web is gekomen. Of dat nu komt doordat ze me na het vertrek uit de Voord nog zo vaak heeft gebeld of omdat het weer een dag was waarop eigenlijk niets is gebeurt, ik weet het niet. De therapie gisteren stelde inderdaad weer niet zo veel voor. Volgens mij zijn ze daar ook al aan het afbouwen. Verder was ze nog wel heel erg moe. Dat komt waarschijnlijk toch  wel door het flauw vallen afgelopen zondag. Dit staat echter het definitieve vertrek uit de Voord komende donderdag niet in de weg. Dat gaat gewoon door. Ook heeft ze nog erg veel last van stijve spieren. Het is voor een leek erg raar dat even flauw "vallen" of weg zijn toch zoveel impact heeft op het menselijk lichaam. We moeten maar zo denken, misschien komen er weer betere tijden en we moeten moed houden. Vanmiddag komt ze al vast naar huis, omdat ze morgen al vroeg door de scan moet. Daarna moet ze wel weer terug, maar komt er na nog 1 nachtje slapen een eind aan de "logeerpartij" in de Voord.

Het is nooit zo donker of het wordt wel weer licht.

Tot later

FF schrikken

Het was al een bijzonder weekend, maar blijkbaar nog niet bijzonder genoeg. Gisteren, ondanks de diefstal, toch een fijne zaterdag gehad. Wel voelde ik de boosheid en Gretha met name verdriet over het kwijt zijn van de mooie vlag. 's Middags zijn we samen boodschappen wezen doen in ons geweldige winkelcentrum. Ik wandelend en Gretha met haar scootmobiel. Dat ging helemaal niet slecht al gaat ze wel steeds van de rechte lijn af en wijkt naar links. Op een gegeven moment loop je dan midden op de weg. Dat kan niet de bedoeling zijn.  Ze heeft een bosje bloemen en knabbeltjes voor Donja gehaald en dat is toch weer een overwinning. Zo gaan we steeds weer een paar stapjes vooruit. Hoe anders verliep de zondag . Nadat ze lekker in bad had gelegen, werd ze plotseling niet goed en viel flauw. Ik stond er naast, dus kon haar oppakken en heb haar toen op bed neergelegd. Daar kwam ze weer bij kennis. Ze is dus maar even "weg" geweest. Maar ik schrok me een hoedje. Na contact te hebben gehad met de mensen van de alarmcentrale (112) en daarna een arts van de  huisartsenpost, kregen we vanuit de Voord te horen dat ze terug moest komen naar de Voord. Daar ging de zondagmiddag. Ze had nog zoveel plannen en wilde nog zoveel doen. Dat moet maar even in de ijskast, want dit is nu even iets belangrijker. Komende week staat de CT scan ook nog op het programma en die is belangrijker dan het creatieve deel. Op dit moment gaat het wel weer. Ze heeft lekker gegeten in de Voord, heeft het nog wel koud en is moe, maar een nacht lekker slapen en dan voelt dat morgen misschien ook wel beter.

Neem je niks voor en doe van alles.

Groet en tot later.

Nooit meer ?

Afgelopen nacht is de vlag gestolen die elk weekend fier in top wapperde als Gretha thuis was. Ze was er erg trots op dat die vlag voor haar wapperde. Ook was dit een signaal dat ze weer thuis was. De buurvrouw kwam zelfs al eens informeren of Gretha niet thuis was omdat de vlag nog niet in top hing. Nu is die vlag dus gestolen en is Gretha erg verdrietig en als je mij pijn wilt doen, dan is het als ik zie dat zij verdrietig is. Het zou eigenlijk een heel bijzonder weekend moeten worden omdat ze donderdag 1 december na een half jaar omzwervingen eindelijk definitief naar huis komt. Nou bijzonder is het zeker, maar om een heel andere reden. Bedankt dader(s). Ik hoop dat er nog mensen in het dorp of in de omgeving lopen die enig gevoel hebben en kunnen vertellen waar de vlag is of weten wie de vlag heeft meegenomen. Deze vlag betekende erg veel voor haar maar ook voor mij. Ik heb nog de stille hoop dat de dader(s) de vlag één dezer dagen weer terug brengt, maar dat is waarschijnlijk tegen beter weten in.


Blijf met je vingers van het eigendom van iemand anders af. Dat is niet van jou.

Ondanks alles toch een fijn weekend

Vrijdag gevoel

Hoe graag wil je naar huis? Het eten was nog niet eens op of er werd al gebeld door Gretha dat de medicijnen klaar stonden en of haar maar wilde ophalen. Ze wilde zo snel mogelijkweg. Het eten was weer niet om over naar huis te schrijven. Volgens mij is ze ook wel ergkritisch en moet je het niet vergelijken met wat je gewend was. Ze wilde nog even een cadeautje gaan kopen voor haar zuster die jarig is. Daar moest ze vanavond ook op visite. Na de koffie vanmiddag heeft ze een poosje heerlijk liggen slapen op het waterbed. Je moet haar er dan ook met zachte dwang weer uit roepen, anders blijft ze liggen. Na het eten hebben we samen een beetje make-up aangebracht. Voelt toch gelijk weer een stuk lekkerder. Ik wordt er misschien ook nog wel handig in.

De bedoeling is echter dat ze dat weer zelf kan doen. Het was gezellig op de verjaardag en mevrouw had weer het hoogste woord. Moest zelfs nog op zoek naar beelden van Andre van Duin die het liedje spiegelbeeld heeft gezongen. Beelden heb ik nog niet gevonden, maar wel een mp3-tje. Ze heeft het best wel lang volgehouden, maar op een gegeven moment was ze het zat en werd het verlangen naar bed  toch wel erg groot. Ze wilde dan ook gelijk naar huis. Thuis aangekomen even een knuffel met Donje en gelijk door naar de badkamer, afschminken en snel het mandje in. Het was een leuke dag en ze heeft de ster vanmorgen afgekregen. Die moest gelijk mee naar huis. Ik vind het erg knap dat ze het weer voor elkaar heeft gekregen. De verborgen talenten  komen nu echt boven. In het weekend ook maar even scootmobiel training en weer aan het schilderen.

Een mens zijn zin , is een mens zijn leven

Een fijn weekend

MensErgerJeNiet

Vanmiddag in de groep fysiotherapie. Heel gezellig alleen de muziek ontbrak. Misschien een idee voor de volgende keer. Ze heeft verschillende oefeningen moeten doen en dat ging erg goed. Door het infarct is Gretha al wel wat directer geworden, dan ze al was, maar nu zegt ze bijna alles wat ze denkt. Vanmorgen vroeg ze aan de verpleging of ze er tegen op zagen om haar te douchen. Ze stoort zich heel erg aan het feit dat ze meestal zo lang moet wachten voor ze geholpen wordt en/of dat ze dingen alleen moet doen. Er is nog steeds een bepaald valgevaar. Dat is de afgelopen tijd wel gebleken. Ik heb zoiets van nog maar een paar dagen en maak je er niet meer zo druk om, maar dat kan ze niet en doet ze dus ook niet. Je krijgt dan te horen dat ze het niet erg vinden om haar te helpen, maar daar kunje verder niets meer mee. Het veranderd namelijk niet en het is weer gebeurt. Ze gaf al aan dat wanneer het wel een probleem is ze wel thuis gaat douchen. Daar is het namelijk geen probleem om hulp te vinden. Ik zie wel dat ze erg druk zijn en er loopt veel te weinig personeel rond. Misschien moeten ze het anders organiseren, maar daar hebben wij geen zicht op. Toch vonden ze de kritiek terecht, want er is wel (weer) excuus aangeboden. Het laatste nachtje deze week en dan gaat ze weer lekker naar huis. Weer leuke dingen doen.

Aanvaard wat je niet veranderen kan, maar verander dat wat je niet aanvaarden kan.

Tot later.

Ongeduldig

Hoe dichter bij het moment we komen dat ze echt naar huis mag, des te ongeduldiger wordt Gretha. Ze wil nu op elk moment van de dag met iedereen mee. Morgen krijgt ze nog de uitslag van de test en volgende week staat er een CT scan te wachten. We zijn dus nog niet klaar. Vandaag bericht gehad dat dit woensdagmorgen moet gebeuren. Zal ook wel weer de nodige spanning geven. Soms wil je niet alles weten, maar in dit geval denk ik toch wel. Heel belangrijk wat er uit komt en daarna zal er ook nog weer een consult plaats vinden bij de neuroloog. Dan zal de uitslag van de scan besproken worden, maar dan komt vast ook de rugproblematiek aan de orde. Vandaag was het een rustig dagje. Creativiteit afgewisseld met fysiotherapie. Witlof als groente op het bord met een stuk vlees en aardappelpuree bij het middageten. Ze was er niet echt te spreken over, de witlof was bitter en het vlees droog. Ze had gelijk al weer een menu suggestie voor het weekend. Vanmiddag was ze erg verdrietig vlak voor ik naar huis wilde. Ze vond het er erg smerig op de wc en in de douche en ook duurt het erg lang voordat er iemand komt om je te helpen. Het duurt haar in ieder geval te lang voordat er iemand komt kijken als je aan de bel trekt.  Dat laatste kan ik beamen. Je houdt je hart vast als er echt iets gebeurt en het wel urgent is. Het is nog maar een paar dagen, dus nog even volhouden. Vanavond weer op de gang gezeten met de visite, want er was een herdenkingsdienst in de grote zaal. Het was er fris, maar na een tijdje voelde je de kou al niet meer en we hadden toch echt geen borrel op. Zo is er weer een dag voorbij zonder dat er spannende of enerverende dingen zijn gebeurt.

Het pad wat we zelf uitstippelen is altijd anders dan het pad wat is neergelegd.

Tot morgen

Nieuw doel

Vandaag te horen gekregen dat de rollator definitief in de kast kan. Nu is het dus zaak om te oefenen met de krukken en zoveel mogelijk terug te krijgen in de linker hand. Ze wil nog steeds met 2 krukken kunnen lopen. Dat is een mooie uitdaging die ze wel aan wil gaan. Of het haar lukt? We zullen het zien. Ook is er een test gedaan vwb de functie van de linker hand/arm. Binnenkort hoort ze van de ergo of ze is vooruitgegaan sinds ze binnen kwam in de Voord. Daar heb ik die test niet voor nodig. Dat kun je ook zo wel zien, maar ze willen dat natuurlijk met cijfertjes bewijzen. De moderne tijd zeker. Ze kijkt in ieder geval uit naar 1 december en is vast van plan er een succes van te maken. Ze heeft al veel bereikt met haar wilskracht en ben echt heel benieuwd waar dit eindigt. Heb ook contact gehad met het ziekenhuis over het vaatonderzoek. Is weer wat mis gegaan in de communicatie. Is ook lastig, maar het zou nu goed komen. Ze krijgt een uitnodiging. Nog maar even afwachten en anders maar weer bellen. De persoonlijke alarmering is vandaag in ieder geval wel geinstalleerd. Dat is dus wel goed gegaan. Ook nog maar "even" wachten op de gemeente en op de thuiszorg. Hoop dat het allemaal op tijd voor elkaar komt. In ieder geval heeft ze de kans om de kerstboom op te tuigen.

Als het nooit tegenzit, waardeer je het niet als het goed gaat.

Groetjes

Exit rollator

Afgelopen nacht heeft ze weer rondjes gelopen over de gang, omdat ze dan niet in slaap kan komen. Thuis heeft ze daar echt geen last van, want dan slaapt ze prima.Vandaag een kort gesprek gehad met de fysiotherapeut en het bleek dat we afgelopen weekend de verkeerde rollator mee hadden gekregen. Het was dan ook geen wonder dat het lopen niet goed ging. De fysio vond, in tegenstelling tot een paar weken terug, dat het lopen met 1 kruk erg goed ging. Ook de stabiliteit is een stuk beter geworden, dus wat haar betreft konden we rustig die rollator in de kast laten staan. Dat krijgt Gretha dus morgen van haar te horen. Denk dat ze haar wel om de nek zal vliegen met dat bericht. Zoals zo vaak was ze weer niet op tijd klaar en nu was het de ergo die er bij in schoot. Ze was vanavond goed te spreken en liet ons versteld staan van wat ze allemaal wist van wat er op dit moment gebeurt in Nederland of in de wereld. Ook over de voetbalperikelen bij Ajax had ze wel een mening. Het was erg gezellig in de Voord. Met haar humor zit het wel snor. Dat is ze gelukkig niet kwijt geraakt.

Een lach is niet altijd het symbool van geluk, het kan ook je diepste wonden dekken.

Tot morgen

Verwendag

De laatste dag van het weekend heeft ze het er echt van genomen. Lang gelegen (uitslapen) en daarna in bad, lekker bubbelen. Het in het bad stappen ging al weer een stuk beter dan de vorige keer. Het was zo lekker met die bubbels aan, dat zo af en toe de oogjes zelfs dicht vielen. Na de rustsessie 's middags dan toch maar even met de rollator een rondje gemaakt. Dat ging dus echt niet goed.Donja liep wel netjes naast de rollator, maar Gretha loopt nietin de midden.  Ze schopte daardoor steeds met de linker voet tegen het wieltje. Regelmatig had ze dan ook evenwichtsproblemen. Dit is dus geen goede manier om te kunnen lopen en wat mij betreft mag de stekker er uit. Focus richten op de linker arm.

Voor het eten aan het schilderen gegaan. en de eerste penseel streken staan op het canvas.  Het lijkt zo eenvoudig, maar is best lastig. Ze had gisteren geen zin om met de scootmobiel naar het dorp te gaan. Er moest nog wel wat bij de koffie komen, 's avonds visite, dus toen maar even in de auto naar Elburg. Ze doet eigenlijk ook niets liever, samen op pad gaan. Het weekend samen zit er al weer op. De tijd gaat snel als je het leuk hebt.

Hoop is ergens voor werken omdat het goed is, niet alleen omdat het kans van slagen heeft.

Groeten

Vrienden voor het leven

Je merkt elke week weer een beetje vooruitgang. We waren al mooi op tijd thuis. Geen afspraken, dus zo vanaf de warme prak in de auto. Onderweg nog even een r...tor (ze wil dat woord niet meer horen) opgehaald bij de fysio en snel naar huis en leuke dingen doen. Het welkom van Donja was weer even enthousiast. Zo heeft hij mij nog niet begroet. Voordat ze even gaat rusten, wat ze elke middag doet, nog bijgepraat wat ze vandaag allemaal heeft meegemaakt. Daarna op het waterbed en heb ik in het zonnetje de winterbanden op de auto gezet. De temperatuur deed nog niet echt aan winterbanden denken, maar het kan zo omslaan. Toen ze weer uit bed kwam hebben we de boodschappen door genomen en met het lijstje op zak kon ik op pad. Met de fiets tegenwoordig. Vanavond had ze eerst geen zin om weg te gaan, maar toch maar even een bezoekje gebracht aan Nunspeet. Daar is meer te zien en te kopen dan in 't Harde. Paar koopjes gedaan, onvoorstelbaar wat je dan toch weer mee neemt. Ze heeft daarna de hele avond heerlijk tv liggen kijken terwijl ze vorige week een groot deel van de avond sliep.

Op een gegeven moment wilde Donja bij haar op bed. Hij kroop helemaal tegen haar aan. Dat zijn pas echte vrienden. Hij waardeert ook wel wat ik doe, maar dit is toch wel uniek en zo doet hij niet bij mij. Nooit gezien dat een hond zo aan iemand kan hangen. Het is ook wel wederzijds. Ze is erg gesteld op Donja en kom niet aan hem of mopper niet teveel op hem want dan is ze boos. Ze was vanavond goed helder en het was een leuke avond. Inmiddels ligt ze al wel in haar mandje, maar dat mag ook wel. Morgen, als het weer het toe laat, maar even met de scootmobiel het dorp in. Ook staat er een rondje met de r..tor op het programma. Dat zal niet van harte gaan, maar om gezeur maandag te voorkomen toch maar even doen. Misschien valt het ook wel mee. Maar bovenal gaan we echt genieten van het weekend.

Geniet van het leven, want het duurt maar even.

Fijn weekend.

Wat een mooie dag !

Hoe anders kan het zijn. Vanmorgen goed gesprek gehad op het werk. En kunnen regelen dat wanneer Gretha thuis is, ik ook thuis ben. Wat wel wenselijk is is een aantal mensen om me heen die af en toe bereid zijn om bij te springen als ik soms naar me werk toe moet als Gretha thuis is. Op de woensdag blijft ze naar het inloop uurtje gaan. Dat vindt ze erg leuk.

Vanmiddag de kou in met de scootmobiel en wezen wandelen naar de Boni. Er moesten nog een paar boodschapjes gedaan worden. Gretha straalde helemaal ondanks de kou. Het ging echt niet slecht al zijn er nog wel een paar aandachtspuntjes, maar daar werken we aan. Toen de cassiere bij  de Boni tegen haar zei dat het beter ging dan vorige week, kon het helemaal niet meer stuk. De scootmobiel staat inmiddels weer in zijn eigen stal. Klaar om gebruikt te worden voor een ritje naar het geweldige winkelcentrum in 't Harde. Ook vanavond was ze weer goed te spreken. Dat het de ene dag beter gaat dan de ander heeft te maken met het infarct en het gebrek aan ziekte inzicht. Dat maakt het voor ons, de omgeving, niet eenvoudig. Daar moet ik zeker aan wennen en mee leren om gaan. We gaan al weer op naar het weekend. De weken vliegen voorbij en het duurt nog maar even of ze is permanent thuis. (1 december)
Als er iemand is die ook wel eens een keer Gretha gezelschap wil houden of een keer wil gaan wandelen of met haar wil knutselen, laat het me even weten. Ik kom hier later nog wel op terug.

Een probleem is slechts een probleem wanneer het geen oplossing heeft.

Groet

Het glas is half leeg

Het was weer zo'n dag die je niet wenst, maar wel gewoon krijgt. Het begon allemaal wel rustig. Laat fysiotherapie en daarna inloop. Vanmiddag een start gemaakt met de voorbereidingen voor het naar huis gaan. Aanpassingen of een andere aangepaste rolstoel. Voor het verplaatsen in huis hebben we een trippelstoel geprobeerd, maar dat is en was geen succes. Dus toen kwam de rollator weer ter sprake. Het maakt het gewoon eenvoudiger om met steun dingen in huis te kunnen verplaatsen. Er was echter, net als eerder, geen praten aan. De hakken gaan in het zand en weg is de goede stemming. Zoals later zou blijken tot aan het naar bed gaan. Heel vaak blijven hangen in dingen die niet gaan en de vooruitgang niet willen zien. Al veel vaker aangegeven dat het einddoel blijft staan. Weer alleen thuis kunnen zijn en zelfstandig je ding weer kunnen doen, zoals o.a. boodschappen. Dat hier tussendoelen voor nodig zijn is duidelijk alleen die tussendoelen worden niet geaccepteerd. Vaak omdat ze geassocieerd worden met een achteruitgang. Dit was erg lastig uit te leggen omdat het steeds weer negatief werd uitgelegd. Ook de vooruitgang werd negatief belicht. Het was echt een avond met half lege glazen in plaats van half volle glazen. En neem van mij aan dat er veel glazen waren.
Ze is dan ook heel erg op zoek naar medestanders. Dat maakt het extra lastig om te proberen haar het beste voor te houden. Dit alles hoort bij het ziektebeeld. Door de infarct is er geen ziekte inzicht meer.

Tranen in mijn ogen, tranen om jou, tranen die beseffen, hoeveel ik van je houd.

Laters.

Wind is gaan liggen

Vandaag heeft Gretha een paar goede gesprekken gevoerd. Onder andere met de fysiotherapeut, maar ook met de EVV'er. Dit heeft toch wel de lucht geklaard om maar eens in het weer te blijven. Het kan inderdaad niet zo zijn dat de revalidant verantwoording moet afleggen over de tijdsbesteding in het weekend en helemaal niet voor zaken die niet goed worden door gegeven. Het is uitgepraat en daarmee moet ook de kous af zijn en moeten we weer verder. Er is nog veel werk te verzetten. Morgen vertrek één van de (vele) "vriendinnen" van Gretha naar huis. Vanavond heeft ze al vast afscheid genomen, en net als op vakantie, adressen uitgewisseld. Ze denkt niet dat ze morgen al zo vroeg (10:00 uur) paraat is om dan afscheid te kunnen nemen. Er is weer volop aandacht voor de linker hand/arm. Het lijkt er steeds meer op dat je ze eerst weer wakker moet maken en daarna gaat het weer een tijdje goed. Morgen gaan we kijken met de ergotherapeut hoe en/of wat er met haar eigen rolstoel moet gebeuren. Eventueel kunnen we gelijk een aanvraag doen voor de gemeente. Vandaag heeft ze ook de griepprik gekregen. Ze voelde zich niet helemaal topfit, maar of dat aan die prik ligt? Verder hebben we wel weer een fijne avond gehad.

De hoop is het bevel, dat ons verbiedt te denken dat we verloren hebben.

Tot morgen

Tegenwind

Nou is de maandag al niet de fijnste dag van de week, hoewel je natuurlijk ergens een keer moet beginnen, maar vanmorgen was het echt hommeles in huize de Voord. Op de agenda stond fysiotherapie om 09:15. Als je dan eerst wilt douchen en ontbijten moet je op tijd wakker (gemaakt) worden. Als dat niet op tijd gebeurt is het heel waarschijnlijk dat je dus niet op de afgesproken tijd klaar bent. Dat gebeurde dus. Fysiotherapeut boos, nou zal dat wel weer overgaan, maar het was niet leuk. Ook kreeg ze nog even de wind van voren omdat we vrijdag niet op het spreekuur van de revalidatiearts waren geweest. We wisten helemaal niet dat die aanwezig was, laat staan dat wij wisten dat we een afspraak hadden. Ze hebben niets doorgegeven alleen een tijd geleden dat we over 14 dagen naar de revalidatiearts moeten. Hoor je dan vervolgens niets en ook in het familiegesprek afgelopen donderdag is het niet aan de orde gekomen, gaan we toch lekker op de vrijdagmiddag op tijd naar huis. Vanmiddag moest ze bakzeil halen na een gesprekje met mij. Duidelijk gemaakt dat ze de fout in de eigen organisatie moest zoeken en niet bij ons. Toen Gretha na de ergo, rond 11:00 ging kijken of ze alsnog fysio kon krijgen kreeg ze te horen dat ze geen tijd meer voor haar hadden. Wie is er voor wie? Toen ik vanmiddag kwam lag ze lekker te slapen en toen ze goed wakker was, vertelde ze dat ze dia en rene had. (lol) Dat is niet fijn, want nu moet ze nog vaker. Leuke avond gehad, maar  ze heeft nog wel even haar zorg uitgesproken hoe men op het werk op het voorstel zal reageren. Wat zal ons morgen weer brengen. In ieder geval creatief bezig zijn als ze zich niet verslaapt.

Laat mijn hand niet gaan, je hoeft dit niet alleen te doen. (Beter)

Groetjes

Pittig weekend

Het was een pittig weekend. De zaterdag begon op zich wel aardig. Lekker geslapen en ook wat lekker lang gelegen. Geen therapie en dus geen moeten. Lekker in de erker koffie drinken met een klein stukje appeltaart. Toen ze in de krant bij de overlijdensadvertenties aan kwam gaf ze aan dat ze met name haar moeder toch wel heel erg mist. Verder kwam iedereen even ter sprake en dat wanneer ze in de hemel was ze haar moeder, vader, haar zus Reina en mijn vader weer zou zien. Dat vond ze toch wel heel mooi en het is daar ook heel mooi zei ze en ze keek er ook best naar uit. Dat was best een begin wat ik niet verwacht had. Even gemakkelijk stapt ze daarna ook weer over tot de orde van de dag. We hebben samen een grote pan bruine bonensoep gemaakt. Heel trots toen die lekker stond te pruttelen op het gas. Het lekkerste is de soep als je hem nog even laat staan, maar zo lang kon echt niet wachten. Heerlijk en ik weet nu ook het recept. Voor het knutselen moesten we nog even naar de boekhandel, dus 's middags nog maar een bezoekje gebracht aan Nunspeet. Daar vond ze het al weer heel snel genoeg en daarom maar weer snel rechtsomkeer naar huis.
Een fijne avond gehad met de houtkachel aan .

De zondag zou er heel anders uit zien. Het was lastig om haar uit bed te krijgen. Ze had het koud. De hond had overgegeven en het donsbed, overtrek en laken  zaten er onder. Dus een onverwachts "klusje". Gelukkig hebben we daar een wasmachine en droger voor, maar je zit er niet op te wachten. Na het middag eten was het weer tijd om te rusten. Hoogtepunt van het weekend was het rondje met het hondje. Beretrots al was het soms niet helemaal duidelijk wie nu wie uit liet. Donja zal toch snel een spoedcursus "beter lopen" moeten krijgen. Daarna was er weer de bijna gebruikelijk dip. In plaats van blij te zijn met de boodschap dat ze op 1 december definitief naar huis mag en dus elke dag thuis kan slapen en elke avond thuis kan eten, zag ze allemaal apen en beren op de weg. Het was niet eenvoudig om haar weer op het goede spoor te krijgen. Samen met Henriet hebben we dit toch gered en daarna hebben we heerlijk samen gegeten. Karbonade met peperroomsaus, bloemkool met een kaassaus en ijs met slagroom na. Het smaakte haar gelukkig goed en ze ging daarna toch ook wel weer redelijk opgewekt terug naar de Voord. Zo is er weer een weekend voorbij gevlogen. Ik kijk in ieder geval uit naar het moment waarop ze thuis mag komen en dus niet meer op de zondagavond weg moet.

Elke droom heeft het recht werkelijkheid te worden.

Tot morgen

Moeimakers

Ze heeft haar plekje weer gevonden. Op het waterbed. Toen we vanmiddag thuis kwamen, na het halen van de voordeeltjes bij de Plus, wilde ze een kopje koffie en daarna zo snel mogelijk naar bed. Ze was erg moe zei ze.

We zouden gisteravond naar de voorlichtingsbijeenkomst gaan in het St. Jansdal, maar door haar val gistermorgen is dat er bij ingeschoten. Wel zijn we nog even koffie wezen drinken bij haar zus die haar 60e verjaardag vierde. Vanmorgen tussen neus en lippen door bij de inloop de laatste hand gelegd aan het kerstklokje. Heel enthousiast kwam ze er van weer. eerst nog even eten en dan snel tas inpakken en kijken hoe de Voord er in de achteruitkijkspiegel uitziet. Vanavond heeft ze ondanks het rusten vanmiddag ook weer een groot deel bij de kachel geslapen. Toen ze wakker werd, had ze gelukkig het hoogste woord. Heel gezellig was het vanavond. Ondanks de ellende, pijn in de rug, zere voet was ze erg vrolijk. Het is goed weer om de kachel lekker op te stoken het weekend, dus we blijven maar eens lekker rustig thuis. Volgens mij is het zelfs de bedoeling dat we gaan schilderen en dan niet de deuren. Ik laat me wel verrassen.

Vriendschap is als een plant, als je er niet naar om kijkt vergaat het.

Fijn weekend

Met lood in de schoenen

Vanmiddag was er een gesprek gepland met de arts en maatschappelijk werk in de Voord. Gisteren lieten ze al voorzichtig doorschemeren dat ontslag binnen een paar weken niet onwaarschijnlijk was. Na de val van vanmorgen, had ik de gedachte dat het hele feest wel eens niet door zou kunnen gaan en ging dus met het lood in de schoenen naar de Voord. Echter, dit was voor "het team" geen reden om de beslissing terug te draaien en er word aangestuurd op een ontslag uit de Voord per 1 december. Er moeten nog wel een aantal zaken geregeld worden, zoals dagbesteding, dagopvang, thuiszorg enz. maar de kans dat Gretha de kerstboom zal optuigen is zeker heel groot. Nu maar hopen dat alles op tijd voor elkaar is en er geen rare dingen gebeuren.
Vanavond maar even genieten van de boodschap. Morgen weer een uitgebreid stukje.

Het onmogelijke gebeurt direct, wonderen duren even.

Laterss

Initiatief nemen

Vandaag bijna de hele dag op het werk geweest. Maar heb ik wat gedaan? Bijna de hele dag vergaderen. Heb het helemaal gehad en ben nu dan ook bekaf. vanmorgen had Gretha fysiotherapie en creabea. Er moest eerst geschilderd worden voordat ze verder kon met het kerstklokje. Ze zou de hele middag alleen zijn vanwegen de vergadering die ik had. Ze heeft toen zelf bedacht om maar eens naar de ergotherapeuten te lopen om haar beklag te doen dat ze nog maar 1x handfunctietraining had gehad deze week. Ze vond dat zelf toch ook wel weinig en volgens haar zou het zo niet goed komen. Ik kan me nog herinneren dat ik ook al wel eens iets gezegd heb over de therapie frequentie, maar moest me er toen maar niet mee bemoeien. het was genoeg zo. Hoe anders kan het gaan. ik ben er wel gelukkig mee dat ze er nu zelf ook achter aan gaat. Het ging vanavond redelijk goed. Ze was vrolijk en vriendelijk tegen iedereen. Mooi om dat te zien en te horen. Nu nog hopen dat ze een beetje kan slapen, maar dat zal wel weer niet. Morgen dus het gesprek met o.a. de arts en morgen avond gaan we beide naar het St. Jansdal waar een voorlichtingsbijeenkomst is. Het thema is "een beroerte en dan?" en er is iemand die iets gaat vertellen en/of laten zien over "dagbesteding voor mensen met niet-aangeboren hersenletsel". Ik ben benieuwd wat we daar van te zien en/of horen krijgen. Gelijk maar vragen of ze donderdag al niet mee mag naar huis. Hebben we mooi een lang weekend samen.

Hoop is ergens voor werken omdat het goed is, niet alleen omdat het kans van slagen heeft.

Tot morgen

Binnenkort naar huis?

Zoals ik gisteren al schreef was er een MDO geweest en daar is de situatie van Gretha uitvoerig besproken. Niet alles hosanna, maar ook wel een doorbraak. Er werd al heel voorzichtig gezegd dat ze waarschijnlijk over ongeveer 4 weken misschien wel naar huis mag. Je ziet dat ik het heel voorzichtig verwoord heb.

Bruiloft Henk en Gerrie

Komende donderdag hebben we een gesprek met verschillende disciplines in de Voord en horen we wat zij er van vinden en hoe zij denken dat dit ingevuld zou moeten worden. Heel belangrijk is hierbij hoe wij er allebei in staan. Het moet wel mogelijk zijn en niet voor een paar dagen. Het zou mooi zijn als dit een definitieve terugkeer naar huis is. Er zal voordat dit alles een feit is nog wel aardig wat water door de maas stromen, maar het is weer iets om naar uit te kijken. Gretha begreep het denk ik allemaal niet goed, omdat er gesproken is over dagbesteding en zij denkt dat ze weer ergens anders heen moet. Ze was vandaag dan ook erg verdrietig. Ook vanavond heel verdrietig al wisselede de stemming toch wel weer snel. Ook dat is waarschijnlijk het gevolg van de beroerte. De fysiotherapeut vertelde haar vandaag ook nog even dat haar linker arm/hand (waarschijnlijk) nooit meer goed wordt. Maar wat is goed en waar zou je tevreden mee kunnen zijn. Dat is toch een mooie uitdaging om aan te werken. Wie dat dan ook maar mag gaan doen. Zelf zegt ze altijd "willen is kunnen", nou we zullen het zien, maar ik heb er nog wel hoop op. Eenmaal thuis geeft misschien wel extra kracht. Het worden weer spannende dagen

Hoop is een kwaliteit van de ziel en hangt niet af van wat er in de wereld gebeurt.

Tot morgen

Ik had het wel verwacht

Wat er vandaag is gebeurt had ik wel verwacht en dat is achteraf wel eenvoudig gezegd, maar het was heel voorspelbaar. De manier waarop ze gisteren terug ging voorspelde niet veel goeds. Slecht geslapen en een deel van de nacht bij de verpleegsters door gebracht. Op de meest vreemde momenten erg verdrietig en soms zelfs een beetje opstandig. Dat heeft allemaal te maken met de beschadiging in het hoofd. Ze kan er dus niets aan doen. De fysiotherapie viel niet in goede aarde en  ook de ergo was vreemd. Er was een nieuwe stagiaire. Die kan er echter ook niets aan doen, maar gelukkig hadden die niets gemerkt van haar mindere stemming.. De dag begon al weer met een valse start. Niet op tijd uit bed en tot overmaat van ramp was de shampoo ook nog weg. Hoe slecht kan je dag beginnen. Er was vandaag ook mdo. We zullen binnenkort wel een uitnodiging krijgen voor een gesprek. Het gaat er dan met name om of ze naar huis kan en wat er dan eventueel nodig is aan hulp of weet ik wat je allemaal kunt bedenken. Ze wil erg graag naar huis en ik wil haar ook erg graag weer thuis hebben. Ik denk dat dit met goede regelingen, medewerking, hulp en afspraken mogelijk moet zijn.

Wie nimmer dwaalt, wordt nooit verstandig.

 Later

Verdrietig

Vanavond weer heel erg verdrietig onder het eten omdat ze weer terug moest naar de Voord. Dacht eigenlijk dat dit wel voorbij zou zijn, maar niets is minder waar. Ze had het heel fijn gehad en wilde niet terug. Ze begreep er niets meer van, waarom een beroerte en waarom zij en nog veel meer vragen. Het is eigenlijk prima gegaan afgelopen weekend. Weinig spectaculairs gedaan. Vrijdag nergens geweest en zaterdag even boodschappen gedaan in Nunspeet. Het was erg mooi weer. Leek wel voorjaar, daar moesten we even van genieten. Zaterdagavond lag ze ook niet echt vroeg op bed, maar heeft wel heerlijk geslapen. Ook netjes op haar eigen plekje en niet zoals vrijdagnacht helemaal overdwars. Houtkachel aan, het was lekker warm, tv kijken, iets te drinken en wat te knabbelen en het is een geslaagde avond.Vanmorgen kwam ik weer met Donja en toen stond ze al onder de douche. Heel erg knap, je moet het maar durven.

Er moest nog even geknutseld worden en aardappels schillen, anders was er geen eten op tafel. Ging prima en heerlijk gegeten. Vanavond bij terugkomst in de Voord hebben we nog even gezellig in de huiskamer koffie gedronken en zo rond 21:00 uur lag ze weer in haar mandje. Hoop wel dat ze een beetje kan slapen.
Wat toch wel overheerste vanavond  is het verdriet dat ze vanavond weer terug moest naar de Voord. Dat is jammer en dat vind ik erg zwaar, want het was best een gezellig weekend.

Het komt te paard en gaat te voet weer weg.

Groeten

't is zo fijn thuis

Het ontbijt was al weer van tafel toen Gretha in de huiskamer kwam. Het lijkt wel een vakantieoord. Toch heeft ze nog een plakje ontbijtkoek gekregen. als ontbijt. Daarna heeft ze de schade ingehaald bij het inloopuurtje. Gisteren had ze zich verslapen en als je dat doet, moet je het goed doen, dus geen inloop, maar vanmorgen was ze nog wel op tijd. Weer heeft ze 2 nieuwe kaarten afgemaakt. Respect voor hoe ze dat doet. Na het middageten wilde ze al weer snel op huis aan en dus maar even een telefoontje plegen.  Het waterbed lonkt. Daar lag ze dan ook al snel na thuiskomst in. Weer een paar uurtjes heerlijk liggen slapen. Even samen een knutseluurtje en dan ontdek ik ook dat het niet zo eenvoudig is, laat staan als je alles met 1 hand moet doen. Vanavond heeft ze de hand lekker warm gehouden en hij was mooi ontspannen. Hij doet dan nog niet echt iets, maar het is wel een stapje vooruit.

We gaan lekker genieten van het thuis zijn dit weekend  en maar weer eens ontdekken wat er allemaal nog mogelijk is.

Je kunt de zee niet oversteken door alleen maar naar het water te staren .....

Fijn weekend allemaal

(Ver)slapen

Als je al je beschikbare energie stopt in het kijken van de wedstrijd van onze jongens(Ajax), kan het zijn dat je daar de volgende dag de tol voor moet betalen. Ze was gisteravond nog aardig bij de pinken. De wedstrijd van Ajax lekker gekeken en met veel plezier. Prima wedstrijd (volgens zeggen), goed resultaat en een tevreden Gretha. Ze hield mij nog laat via de telefoon op de hoogte van het gebeuren in de Arena. Vandaag een ander verhaal. Vanmorgen al weer (te) laat uit het mandje. Lang onder de douche en mede daardoor later fysiotherapie dan volgens de agenda gepland stond. Volgens mij kun je daarna aardig de draad oppakken en toen ik na het eten contact had ook aangegeven dat ze zich moest laten wekken voor de inloop. Niet gedaan met als resultaat dat toen ik om tien voor vier binnen kwam ze lag te slapen en met geen kanon wakker te krijgen was. Aan de andere kant zal ze het dan nodig gehad hebben. Dus geen creatief bezig zijn. Nog wel even langs geweest om te laten horen dat ze het wel betreurde dat ze niet was geweest. Maar het gevolg van dat lange slapen op de middag is wel weer dat ze vanavond niet kon slapen. Het was wel een gezellige avond met alle visite in de Voord. Verder was het vandaag ook de laatste werkdag van één van haar favoriete therapeuten van de ergo. Zij gaat verder met haar studie. Ik hoop niet dat ze er veel last van heeft, want ze hecht zich erg snel aan mensen. Ze had vanavond ook last van haar benen en rug, maar morgen mag ze gelukkig weer naar huis en kan ze op het waterbed slapen. Er is weer weinig gebeurt. Dat hoort denk ik een beetje bij de Voord. Ze doet er zelf alles aan om beter te worden, maar heeft wel een stok nodig die haar aan het werk zet. En dat mis ik wel een beetje. Het gaat in mijn beleving een beetje te gemakkelijk.

Als je vind dat tegenwoordig alles te snel gaat, moet je eens in de rij gaan staan bij het postkantoor.

Tot morgen(vrijdag)

Na 5 maand

Hoe nu verder. Het is vandaag op de kop af 5 maand geleden dat ze na het avondeten het infarct kreeg. Vandaag heeft ze voor het eerst weer een maaltijd klaar gemaakt in de (ergo)keuken van de Voord. Op het menu stonden boontjes, gekookte aardappelen en een blinde vink(2). Ze was net klaar met koken toen ik in de Voord aan kwam. Volgens de dames van de ergo bleef ze maar aardappels schillen. Blijkbaar was het idee om voor een groot gezin te koken. Het bord lag dan ook best vol. (Oude tijden herleven) Op mijn vraag wie het ging proeven en/of opeten kreeg ik als antwoord: "ga je gang". Het was een beetje vroeg, maar het was nog warm en ik moest toch nog warm eten, dus waarom niet. Er was in ieder geval genoeg. De blinde vink smaakte prima, de kleine aardappels waren goed gaar en was ook niets mis mee, alleen de boontjes waren taai. Volgens de "kenners" zijn de meeste boontjes in deze tijd echter taai en daar kan ze dus niets aan doen. Ik weet niet hoe het in de keuken er aan toe is gegaan, maar ik vond het resultaat wel aardig. Vanavond ben ik maar even op bezoek in de Voord geweest, omdat ik naar een bijeenkomst moest in de Vogellanden. Het thema was "Zorg voor je zelf". Het was niet zo druk bezocht als de vorige keer, maar ik vond het wel een nuttige avond. Alles wat men benoemde en over gesproken werd, kwam mij heel bekend voor. De opmerking "zorg voor jezelf" of de vraag "hoe gaat het met je" zijn veel voorkomend. De antwoorden en hoe je er mee om moet gaan of mee om gaat zijn heel complex. Wat wel opvalt is dat wij nog maar aan het begin staan van een lange weg en we vinden al dat het zo lang duurt. Wat het ook lastig maakt is dat we (ik) nog niet weten waar het herstel stopt, dus waar moet je rekening mee houden, of waar moet ik me op instellen, want ze is zo veranderd.

Ja ze is veranderd, maar heeft ook wel weer heel veel van haar zelf terug gevonden. En wat vinden we nog terug of wat kan ze straks (morgen of overmorgen of..) weer zelf doen?  Waar we nu mee bezig zijn is wat er nog nodig is om weer terug naar huis te kunnen.  deze vraag ligt ook bij de Voord, maar die houdt ook ons bezig. Het zal niet eenvoudig worden, maar er gaat niets boven samen naar bed gaan en wakker worden naast je vrouw. Samen het journaal kijken of samen eten en niet meer op bezoek hoeven bij je eigen vrouw. Daar moet je "wat" voor over hebben.

Wie het eenvoudige verzaakt, is geluk hebben niet waard. 

 Het was laat. Tot later.