Pittig weekend

Het was een pittig weekend. De zaterdag begon op zich wel aardig. Lekker geslapen en ook wat lekker lang gelegen. Geen therapie en dus geen moeten. Lekker in de erker koffie drinken met een klein stukje appeltaart. Toen ze in de krant bij de overlijdensadvertenties aan kwam gaf ze aan dat ze met name haar moeder toch wel heel erg mist. Verder kwam iedereen even ter sprake en dat wanneer ze in de hemel was ze haar moeder, vader, haar zus Reina en mijn vader weer zou zien. Dat vond ze toch wel heel mooi en het is daar ook heel mooi zei ze en ze keek er ook best naar uit. Dat was best een begin wat ik niet verwacht had. Even gemakkelijk stapt ze daarna ook weer over tot de orde van de dag. We hebben samen een grote pan bruine bonensoep gemaakt. Heel trots toen die lekker stond te pruttelen op het gas. Het lekkerste is de soep als je hem nog even laat staan, maar zo lang kon echt niet wachten. Heerlijk en ik weet nu ook het recept. Voor het knutselen moesten we nog even naar de boekhandel, dus 's middags nog maar een bezoekje gebracht aan Nunspeet. Daar vond ze het al weer heel snel genoeg en daarom maar weer snel rechtsomkeer naar huis.
Een fijne avond gehad met de houtkachel aan .

De zondag zou er heel anders uit zien. Het was lastig om haar uit bed te krijgen. Ze had het koud. De hond had overgegeven en het donsbed, overtrek en laken  zaten er onder. Dus een onverwachts "klusje". Gelukkig hebben we daar een wasmachine en droger voor, maar je zit er niet op te wachten. Na het middag eten was het weer tijd om te rusten. Hoogtepunt van het weekend was het rondje met het hondje. Beretrots al was het soms niet helemaal duidelijk wie nu wie uit liet. Donja zal toch snel een spoedcursus "beter lopen" moeten krijgen. Daarna was er weer de bijna gebruikelijk dip. In plaats van blij te zijn met de boodschap dat ze op 1 december definitief naar huis mag en dus elke dag thuis kan slapen en elke avond thuis kan eten, zag ze allemaal apen en beren op de weg. Het was niet eenvoudig om haar weer op het goede spoor te krijgen. Samen met Henriet hebben we dit toch gered en daarna hebben we heerlijk samen gegeten. Karbonade met peperroomsaus, bloemkool met een kaassaus en ijs met slagroom na. Het smaakte haar gelukkig goed en ze ging daarna toch ook wel weer redelijk opgewekt terug naar de Voord. Zo is er weer een weekend voorbij gevlogen. Ik kijk in ieder geval uit naar het moment waarop ze thuis mag komen en dus niet meer op de zondagavond weg moet.

Elke droom heeft het recht werkelijkheid te worden.

Tot morgen