Hoe anders kan het zijn. Vanmorgen goed gesprek gehad op het werk. En kunnen regelen dat wanneer Gretha thuis is, ik ook thuis ben. Wat wel wenselijk is is een aantal mensen om me heen die af en toe bereid zijn om bij te springen als ik soms naar me werk toe moet als Gretha thuis is. Op de woensdag blijft ze naar het inloop uurtje gaan. Dat vindt ze erg leuk.
Vanmiddag de kou in met de scootmobiel en wezen wandelen naar de Boni. Er moesten nog een paar boodschapjes gedaan worden. Gretha straalde helemaal ondanks de kou. Het ging echt niet slecht al zijn er nog wel een paar aandachtspuntjes, maar daar werken we aan. Toen de cassiere bij de Boni tegen haar zei dat het beter ging dan vorige week, kon het helemaal niet meer stuk. De scootmobiel staat inmiddels weer in zijn eigen stal. Klaar om gebruikt te worden voor een ritje naar het geweldige winkelcentrum in 't Harde. Ook vanavond was ze weer goed te spreken. Dat het de ene dag beter gaat dan de ander heeft te maken met het infarct en het gebrek aan ziekte inzicht. Dat maakt het voor ons, de omgeving, niet eenvoudig. Daar moet ik zeker aan wennen en mee leren om gaan. We gaan al weer op naar het weekend. De weken vliegen voorbij en het duurt nog maar even of ze is permanent thuis. (1 december)
Als er iemand is die ook wel eens een keer Gretha gezelschap wil houden of een keer wil gaan wandelen of met haar wil knutselen, laat het me even weten. Ik kom hier later nog wel op terug.
Een probleem is slechts een probleem wanneer het geen oplossing heeft.
Groet
Geen opmerkingen:
Een reactie posten