donderdag 15 december 2011

Stimuleren

Vandaag moest ze weer het huis uit. Naar de Voord om dat het beter voor haar zou zijn, maar ook omdat ik dan naar mijn werk kan. In de Voord houden ze haar dan bezig met zinnige en misschien ook wel minder zinnige dingen. Dat heb ik netjes gezegd dacht ik maar zo, maar misschien bedoel ik het wel scherper. Op de afdeling waar ze dan komt zijn ze allemaal heel aardig en daar heeft ze ook best lol. Als ik het zo hoor lachen ze ook wel veel samen. Verder heeft ze ook therapie, fysio en ergo. Deze beide disciplines hebben volgens mij maar één doel. Zorgen dat, wat nu niet meer goed werkt het beter gaat doen. Daarbij is het van belang dat de revalidant of patiënt, hoe je het maar noemt, gestimuleerd wordt om de therapieën te volgen. Het is voor iemand met een herseninfarct namelijk erg zwaar, want er komen steeds (nieuwe) prikkels vrij die dan wel weer verwerkt moeten worden. Motiveren en stimuleren, anders haken ze af en behaal je nooit het gewenste resultaat. Wat je in mijn beleving nooit mag of moet doen is om tijdens het revalidatieproces al te roepen dat die hand en arm het toch nooit meer gaan doen. Dat is nou niet echt motiverend. Waar haal je trouwens de wijsheid vandaan om dat te roepen. Wij zien nog dagelijks verbeteringen. Het gaat niet hard maar ze zijn er wel. Groot was mijn verbazing toen ze gisteren bijvoorbeeld aan kwam lopen met het stoffer en blik in haar linker hand. Zo is er elke dag wel iets waarvan je zegt, dat is weer beter dan gisteren of eergisteren. Of trainen op de legpress om de spieren in de benen te versterken. Dat is lekker slim met een "hernia" in de rug of met een "slaapende" dystrofie in het linker been. Laat die laatste lekker slapen daar hebben we al genoeg ellende van gehad. Zorg dat ze het een beetje naar het zin heeft. Helemaal lukt het toch niet, want het liefst blijft ze thuis, maar doe in ieder geval je best. Toen ze vanavond thuis kwam was ze helemaal kapot(moe) en zelfs lichtelijk overstuur. Het is al weer bijna weekend en dan heeft ze weer rust. Uitslapen en geen therapie. Ook daar kun je van opknappen. Morgen nog even een sessie specifiek op hand en arm en dan zit het er weer op.

Ik hoop dat de link naar de hulpvraag nu wel werkt. Zo niet, hoor ik het graag.

Men hoeft de wereld niet te begrijpen, men moet alleen zijn plaats erin weten te vinden.


KLIK HIER VOOR DE ACTUELE  HULPVRAAG

Tot later

Geen opmerkingen:

Een reactie posten