De kat is weer thuis.

Na een half jaar is ze eindelijk weer thuis. Op 1 juni vertrokken we met een caravan achter ons aan richting Zeeland en de volgende dag ging het mis. Een herseninfarct en een lange weg van ziekenhuis Rotterdam en Zwolle, naar revalidatiecentrum, verpleeghuis en eindelijk weer naar huis. Wel met heel andere bagage dan een half jaar geleden. Daar hebben we inmiddels al genoeg over gelezen. Ze heeft ons onderweg ook wel even bezig gehouden met haar opmerking "als ik een kat was, dan wist ik waar mijn huis was". We hebben die opmerkingen of spreuk of liedje nergens kunnen vinden op het internet, maar inmiddels heeft ze haar huis weer gevonden en is ze dus thuis. De boel bij huis een beetje versierd om er toch een beetje een feestelijk tintje aan te geven. Verder werden we blij verrast met kaartjes en een paar mooie bossen bloemen. Gevers en afzenders hartelijk bedankt. Een groot deel van de middag heeft ze geslapen en vanavond weer veel op het toilet gezeten. Ik ben bezig gegaan met het klaar maken van de medicijnen. Dat werd steeds voor haar gedaan, maar dat moeten we nu zelf doen. Een precies klusje waarbij je eigenlijk niet gestoord kunt worden. Vertel dat maar eens aan Gretha, maar het is me toch gelukt. De komende dagen maar even genieten van het feit dat er even niets moet, maar alles mag en dan volgende week op naar de volgende stap. Zelfstandig thuis proberen te zijn en dagtherapie op de Voord met als doel volledige onafhankelijkheid.

Als je dènkt dat je er bent, ben je er net niet.

See you