Wat ik dus vrijdagavond al vermoedde gebeurde zaterdag. De kerstballen die nog in de box zaten moesten ook nog in de boom. Nu moest er ook buiten nog verlichting aangebracht worden, dus deed Gretha zelf maar een poging om de ballen in de boom te hangen. Dat ging in mijn beleving best goed tot ze 1 bal liet vallen. Die sneuvelde. Het was een bal die al ± dertig jaar bij ons in de boom hing. Geen man over boord zou je zeggen, maar niets is minder waar. Helemaal overstuur en niet om die bal, maar omdat ze het gevoel had dat ze niets meer kan. Vlak daarna liet ik ook zo'n oude bal kapot stuiteren, dus het kan de beste overkomen. Ik had juist het gevoel dat het wel goed ging, ja je moet hier en daar een beetje helpen, maar dat is niet erg. Inmiddels had ze al helemaal overstuur haar zuster gebeld of die kwam helpen. De verlichting buiten was inmiddels ook voor elkaar en konden we samen verder de ballen in de boom hangen. De laatste ballen gingen probleemloos de boom in en toen de box leeg was, kon die weer terug in de kast. De boom ziet er weer netjes uit. Ik zie geen verschil met andere jaren. De rest van het weekend, die steeds sneller voorbij lijkt te gaan, bestond voor haar uit slapen en eten. Ze was erg moe en viel steeds weer in slaap.Ze klaagt veel over pijn in haar benen en in haar buik. Geen idee hoe het komt. Ik ben wel tevreden over de linker hand en arm. Die zijn wonderwel zeer soepel. Heel af en toe is de arm en ook de duim nog wel verkrampt, maar in het algemeen valt dat wel mee. Een goede start van wie weet wat...
Geloof in je zelf, dan kom je verder.
Groet
Geen opmerkingen:
Een reactie posten