Smeren maar

Eigenlijk was ik van plan er geen woorden meer over vuil te maken, maar vond achteraf toch dat het mijn plicht was om het wel te doen. Zeker toen ik vernam dat er vanmiddag nog geen zalf aanwezig was. We vliegen in een paar dagen om de wereld, we schieten mensen de ruimte in, maar een tube zalf kan niet binnen 4 dagen vanaf Harderwijk in Elburg zijn.

Heel bijzonder. Ik heb vanmiddag dan ook  een goed gesprek gehad met de verpleging en het bleek dat er een heleboel fout is gegaan. Nou zal me dat eigenlijk een zorg zijn. Ze hadden gewoon moeten zorgen, op wat voor manier dan ook, dat de zalf op tijd aanwezig was. Desnoods ga je het zelf halen. Pas dan ga je kijken wat er mis is gegaan. Na een paar telefoontjes was dan vanavond de zalf eindelijk gearriveerd en er kan dus weer gesmeerd worden. Ze was vanmiddag in opperbeste stemming. De rolstoel was er weer en zat nu een stuk beter en ze was weer bij Carla (inloopatelier) geweest. Dat betekent heel erg veel voor haar. het liefst blijft ze daar de hele middag, maar dat houdt ze nog lang niet vol. Ze willen graag dat ze 2 uur op blijft zitten, maar dat is ook nog veel te lang en dat weten ze inmiddels ook. Ik hoop dus dat het morgen eindelijk een keer gaat zoals het zou moeten. Het mag niet zo zijn dat het eten je niet smaakt omdat je niet meer kan zitten van de pijn. Ze was vanavond best moe, maar goed te spreken. Trouw haar rondje gelopen en toen weer lekker in het mandje.

Oordeel niet te snel over iemands vreugde of verdriet. Soms is de waarheid, anders dan je van buiten ziet.

Tot morgen