Deurgoan

Ik moest vanmorgen weer terug komen bij de psycholoog. En kreeg eigenlijk een spreekwoordelijke draai om mijn oren.. Ze is erg druk om mij een spiegel voor te houden, omdat ze vindt dat ik onverantwoordelijke risico's neem. De waarschuwing heb ik volgens haar vorige week al gehad. Het grootste probleem is volgens haar mijn emotionele betrokkenheid. Ik stoor mij aan het feit dat het niet gaat zoals ik dat graag zou zien, maar zij denkt dat ik er geen invloed op heb en zal het dan ook los moeten laten. Op deze manier pleeg ik roofbouw op mijn lichaam en dat gaat dan op een gegeven moment niet goed.

Verder moest ik goed aan mezelf denken en meer afleiding zoeken. Zorgen dat er momenten ontstaan waar door je lekker leeg raakt in je hoofd. Ik denk wel dat er een kern van waarheid in zit, want wat ik vroeger heel goed kon, gewoon even nergens aan denken en echt leeg zijn in je hoofd, lukt me op dit moment gewoon niet. Niet als ik op de fiets zit, maar ook niet als ik met Donja aan het wandelen ben. Toen ik vanmiddag in de Voord kwam zat ze nog prins heerlijk te genieten in het inloop. ze waren erg druk geweest met het maken van kaarten. Ze heeft weer  een gezellige middag gehad, waarin even de zorgen vergeten worden. Ik vind niet dat ze erg stabiel is en snap dan ook niet goed dat er al gesproken wordt over naar huis gaan. Ja even een kopje koffie drinken is prima, maar zie het echt (nog) niet zitten als het voor langere tijd is. Ook het lopen is nog steeds niet voldoende. Er is nog steeds steun en begeleiding nodig, terwijl ze dat toch zelfstandig moet kunnen om veilig naar huis te kunnen gaan. We moeten maar stiekem door gaan en kijken wat de toekomst ons brengt en ik zal moeten proberen om het gedoe in de Voord los te laten.

Het beste is niet goed genoeg voor haar.

Tot morgen