Pieken.

Onvoorstelbaar hoe snel iets kan veranderen. Gisteren al even wat over gezegd, maar vandaag werd die lijn wel doorgetrokken. Bij de therapie ging het nog niet zo goed. Noch bij de erga als de fysio. Ze is erg onstabiel en niet veilig. Ze noemen dat het valgevaar erg hoog is. Hebben ze iets om aan te werken.

Verder wilde ze vanmiddag in de huiskamer eten, maar nu mocht dat weer niet, want ze moest rusten. Soms gaat bij mij het lampie ook uit. Ze kan heel erg goed pieken, want vanmiddag was er inloopatelier en dat is het hoogtepunt (met alle respect voor mijn bezoek) van de dag. Op dat moment is ze zo fit als een hoentje en geniet ze met volle teugen. Vanavond wel in de huiskamer broodjes gegeten. Ze was echter niet rustig en was snel weer terug op de kamer. Daar is ze op bed gaan liggen en is als een blok in slaap gevallen. Toen ik vanavond kwam was ze met geen stok wakker te krijgen. Heb haar maar even laten liggen, maar rond 19:30 toch wakker gemaakt en zijn we nog even een chocomelk wezen drinken beneden in de grote zaal. Ook wel weer een stapje voorwaarts. We moeten maar tevreden zijn met die kleine stapjes vooruit, want ze moet echt van heel ver komen deze keer. Ik denk dat de medicijnen eindelijk ook hun werk gaan doen al is de dosis volgens mij erg hoog. Ze ziet er zo versuft uit en ook lijkt het als of ze met dubbele tong praat. Maar ook dat zal nog wel weer beter gaan.

Slapen is geen geringe kunst: je moet er de hele dag voor wakker blijven.

Tot morgen