Dat waren de Kerstdagen.

Ik ben blij dat de kerstdagen weer achter de rug zijn. Kan me geen jaar bedenken die niet leuker was dan deze. Dat is trouwens ook niet zo verwonderlijk als je bedenkt dat je vlak voor kerst te horen krijgt dat je één van de meest gevreesde ziektes onder de leden hebt. Gretha is daardoor erg depressief en heeft dan ook geen zin om leuke dingen te doen. Het is zelfs zo erg dat we een bezoekje aan de woonboulevard gebracht hebben. Als we in het verleden iets niet deden, was het dat wel. Het duurde gelukkig niet zo lang, want voor we goed en wel aan het shoppen waren, was de lol er bij haar al weer af en wilde ze nog maar één ding. Naar huis. We waren trouwens ook niet op zoek naar iets, maar ze wilde gewoon even weg. Voor mij zei ze dan. Gelukkig was het vandaag iets beter. Een beetje het "normale" ritme, al was dat beperkt tot het bezoek aan de fysio en de thuiszorg vanmorgen  Het is ook wel lekker om een paar dagen geen wekker te zetten en ook dat Gretha niet naar de Voord hoeft. Om over het werk maar niet te hebben. Zo leuk is het daar de afgelopen ook niet geweest.

We moeten maar proberen te genieten van de hele kleine dingen die dan misschien wel leuk zijn. Er komen nog een paar lastige dagen. Het plein hier is het middelpunt van de jaarwisseling, dus melkbusschieten en veel vuurwerk en dat laatste begint nu al. Wel gezellig is de feesttent. Hoop dat we daar ook nog even ons gezicht kunnen laten zien. Heb je het halve dorp bij elkaar. Hebben we vorig jaar ook gedaan en was toen een weerzien met een heleboel bekenden, na haar infarct. Zal nu ook wel een hoog snotter-gehalte hebben.  Denk dat ik maar een extra zakdoek mee zal nemen.

We wensen allen al vast een fijne jaarwisseling en een gezond 2013.

Groet.

En dan is het toch …….

Dit is een periode waarin de mat  bijna elke dag vol ligt met kaartjes met daarop allemaal goede wensen zoals fijne feestdagen, een goed en gezond nieuwjaar en soms ook hele persoonlijke boodschappen. Hoe wrang is het dan dat we vandaag te horen kregen dat de tumor kwaadaardig is. Gelukkig zijn er geen uitzaaiingen geconstateerd in lever en longen. Wel zal de tumor zo snel mogelijk verwijderd moeten worden.

Hoe groot de tumor is, zien ze eigenlijk pas als ze opereren en dan weten ze ook pas hoe groot het deel is wat verwijderd moet worden. De tumor zit bij de overgang van de dunne  in de dikke darm. Dit deel van de darm zal dan ook zeker verwijderd gaan worden. Tevens zullen ook de lymfklieren, die bij dat deel van de darm horen, worden verwijderd. De verbinding tussen dunne en dikke darm zal weer worden hersteld en als het goed gaat hoeft er geen stoma aangesloten te worden. De lymfklieren zullen worden onderzocht op kankercellen en als die daarin voor komen zal er ook nog een chemo-kuur volgen. De eerste afspraak is al op 8 januari, dus we beginnen het jaar 2013 al weer “goed”. Het zal niet meevallen om ook deze hobbel te weer te nemen, maar het zal moeten. Hoeveel kunnen we nog hebben??

Onze persoonlijke wens is eenvoudig en klein, 
Gelukkig te leven en er voor elkaar te zijn.

Groet

De rugzak was nog niet vol

Gretha was al een hele poos heel erg moe. Ook heeft ze al heel erg lang pijn wat nog verergerd is na het breken van haar heup. Het feit dat ze zo moe is werd al snel gelinkt aan haar CVA. Later zelfs ook aan de pijn.

Ook ik maakte me er wel eens "schuldig" aan. Na het telefoontje, afgelopen donderdag, van de huisarts kijk ik er heel anders tegenaan. Een test bij de huisarts wees uit dat de HB-waarde van het bloed veel te laag is. In plaats van minimaal 7,5 bleef de wijzer steken bij 4,4. Veel te laag dus. Ook de test in het ziekenhuis gaf geen ander resultaat. Het is belangrijk om zo snel mogelijk de waarde omhoog te krijgen, maar we willen ook graag weten wat de oorzaak is van zo'n lage waarde. Dinsdag volgt er een opname in het ziekenhuis (ja weer) en krijgt ze een bloedtransfusie. Op woensdag gaan ze haar voorbereiden op een maag- en darm onderzoek wat dan op donderdag moet plaats vinden. Dus 3 dagen ziekenhuis. Gaat alles voorspoedig en gebeuren er geen rare dingen, dan mag ze donderdag weer naar huis. Ze ziet er verschrikkelijk tegenop en was, toen ze het vandaag hoorde, erg overstuur. Er komt dus steeds weer iets anders bij. Ook de pijnbestrijding heeft tot op dit moment ook nog geen resultaat gehad. Heeft dat misschien ook iets te maken met een te lage HB-waarde?

Als je verdrietig bent en even niet meer lacht, bedenk dan dat je huilt om wat je vreugde heeft gebracht.

Later meer

HOOP

Hoop moet er altijd zijn,
ondanks alle tegenslagen en pijn.

Hoop moet je nooit verliezen,
je kan er alleen nog maar voor kiezen.

Hoop, het moet er altijd blijven en zijn,
0ok al is die hoop nog zo klein.

Hoop, verlies het nooit, 
ook al is het maar heel klein,

Hoop moet je nooit verliezen, 
want eens komt er het juiste medicijn!

Groeten

Weinig woorden

Tot later.

35 minuten GroenWit

Dit is niet de titel van een nieuwe thriller, maar het resultaat van een geslaagde zaterdag en weekend. De afgelopen week stond voor de inwoners van 't Harde het niet doorgaan van de rondweg centraal. Het is bijna niet

te geloven dat een nestje zwarte spechten hiervoor verantwoordelijk zou zijn. Ik kan trouwens best verder zonder rondweg. Laten we onze energie nu maar weer gauw ergens anders in stoppen. Voor ons (mij) was het weekend vooral belangrijk om weer eens te kijken of er enige vooruitgang te bespeuren was. Het ging niet zo gemakkelijk, want het weer werkte niet echt mee. Het was koud en nat en dan is het niet zo fijn langs de lijn, maar ze heeft het wel gedaan. We zijn weer samen naar de voetbal gegaan en of het kwam omdat zij weer langs de lijn zat weet ik niet, maar de SV had een prima start en stond binnen een kwartier voor met 2-0. Gretha had het toen ook al wel weer gezien en wilde eigenlijk al wel weer weg. Ze heeft echter al met al toch 35 minuten van de wedstrijd gezien. Op zondag was ze van plan om maar weer eens een rondje van 4 te gaan lopen. Dat viel niet mee. De conditie is toch nog niet zo goed als we wel gedacht hadden, maar ook deze ronde heeft ze wel zonder kleerscheuren volbracht. Komende week is de hoop gevestigd op donderdag. Dan zal de pijnbestrijding plaats vinden en ik mag toch hopen dat er eindelijk eens een keer iets gaat helpen.

Als je de vooruitgang niet ziet, kijk dan nog eens een keer.

Tot later

Nu even niet

Nu even niet. Dat was het thema van de dag van de mantelzorg gisteren. Het was volgens mij de bedoeling dat de mantelzorger even kon doen wat hij/zij graag zou willen doen en dus niet bezig zou zijn met de zorg.

Nou heb ik denk ik iets niet goed gedaan, want buiten het feit dat ik een plant heb gekregen, heb ik er zelf weinig van gemerkt. Heb het wel geprobeerd, maar het werkt niet als je tegen de zorgvrager zegt "nu even niet". De zorg ging dus steeds door. Ze is niet fit uit vorig weekend gekomen en heeft de hele week met griepverschijnselen op bed doorgebracht. Pas tegen het eind van de week trad er gelukkig enige verbetering op. Afgelopen vrijdag heeft ze toch, ondanks het feit dat ze nog niet helemaal top was, toch een griepspuit gehaald en ook de nieuwe handspalk. Wel weer even aan wennen voor en hij zit ook nog niet echt lekker. Misschien is dat een kwestie van tijd en wennen. Het is de schuld van de tijd, maar we komen steeds dichter bij 22 november. Dan krijgt ze wederom een behandeling tegen de pijn. Het is gevaarlijk om daar zo naar uit te kijken, maar ik hoop toch oprecht dat deze behandeling zal aanslaan. Misschien krijg ik dan ook weer een stukje van de "oude" Gretha terug. Het zou me verschrikkelijk tegenvallen als dit (weer) niet zou lukken. Nu nog maar even niet aan denken en van het positieve uit gaan.

Als je denkt dat alles tegenzit, denk dan opnieuw.

Tot later

Alles komt goed

Dat is nou niet wat wij constant roepen. Zeker ik niet, maar het was wel het begin van ons weekend. Afgelopen vrijdag zijn we naar Najib Amhali geweest. De titel van de show was "alles komt goed".De show ging over zijn mindere periode. Zijn problemen lagen op een heel ander vlak dan de onze, maar toch zijn er heel veel raakvlakken. Net als hij zijn problemen voor een groot gedeelte zelf moest oplossen hebben wij dat ook. Je kunt geholpen worden, maar je moet het wel voor het grootste deel zelf doen. Het was, ondanks dat het over een moeilijke periode uit zijn leven ging, toch een zeer vermakelijke avond. Gretha was al niet echt fit uit de Voord terug gekomen en het leek er op dat de griep een aanval aan het inzetten was. Zaterdag stond het jubileumconcert van Blof in het Ziggo Dome op het programma. Ze was nog niet echt opgeknapt, ondanks het feit dat ze de hele dag op bed had gelegen  Desondanks stapte ze toch in de auto, eerst Donja naar me zus brengen, om daarna op weg te gaan naar een hotel in Amsterdam. Ze had het erg zwaar. De griep leek de strijd te gaan winnen. Aangekomen in het hotel eerst nog maar even onder de wol met een paar aspirientjes en dan hopen dat er enige verbetering op zou treden. Het bleek een ijdele hoop. Niet veel beter, maar vol goede moed en zin in de taxi naar het Ziggo Dome. Ze deed het voor mij, zei ze. Ik had echt gedacht dat we het hotel niet meer uit zouden komen, maar ze wilde echt koste wat het kost naar het concert. Na enige omzwervingen aangekomen bij de plek waar het moest gebeuren fleurde ze toch wel iets op. Toen het concert dan eindelijk begon en we met 17000 andere Blof aanhangers de ene na de andere hit al swingend over ons heen lieten komen, bleek dat ze het toch ook wel heel erg leuk vond. Op dat moment leek ze de strijd tegen de griep te winnen. De teksten van Blof betekenen heel veel voor ons. Er is heel veel herkenbaar en het geeft steun. , maar zorgt soms ook voor emoties. Heel langzaam ging toch het kaarsje bij haar uit en was het weer tijd om het hotel op te zoeken. Moe maar voldaan, maar bovenal trots op zichzelf dat ze dit allemaal ook voor mij kon doen, viel ze in slaap. Nu maar afwachten hoe ze dit (zware) mooie weekend door is gekomen en hoelang de naweeën er van gaan duren. Ondanks alles wat haar is overkomen en nu nog overkomt heeft ze toch dit ook weer gedaan en ik wil dan ook nog maar even vermelden dat ze afgelopen donderdag met 2 krukken door het huis heeft gelopen. Het is echt een kanjer en mag het dan even tegen zitten, ze blijft er voor knokken. Zou het dan toch gebeuren?

Hou vol, hou vast.

Groet

Liefde is.........

Een diepe buiging maak ik voor mijn vrouwtje. Op 12 oktober, al weer een tijdje geleden, hadden we een ziekenhuisdag. Afspraak bij de neuroloog, maar ook een bezoekje aan de revalidatiearts met het vooruitzicht op weer een botoxspuit. De neuroloog was eigenlijk best tevreden over hoe ze er nu voor staat. Wel was ze heel stellig om je niet te laten opereren aan de hernia.

De revalidatiearts bekeek de voortgang van de hand en  ook zij was ook nu weer heel tevreden over het resultaat tot op dit moment, maar ze vond het toch nodig om er nog een botox spuit in te zetten met dit keer weer de duim en de vingers als doel. Gretha gaf aan dat ze het liever niet deed, maar als het echt nodig is, dat het dan maar moest gebeuren. Het zijn heel venijnige spuiten die gemeen zeer doen, want ze gaan direct in de spier. Een week later moest ze weer terug komen op het technisch spreekuur voor het aanmeten van een andere handspalk. De botox had inmiddels zijn werk meer dan voortreffelijk gedaan en de hand staat meestal helemaal open en er dingen mee vast pakken is al geen uitzondering meer. Hard werken loont dus toch. Vandaag stond een afspraak op de pijnpoli in de agenda. Benieuwd wat we daar te horen zouden krijgen, met in ons achterhoofd dat de vorige behandeling geen resultaat heeft gehad. Ook komt inmiddels de "hernia" pijn ook weer terug. Wat Gretha al vreesde gaat toch weer gebeuren. Op 22 november wordt ze weer verwacht en dan gaat de spuit er weer in. Tevens gaan ze dan een pulsed radiofrequentiebehandeling doen (ff googelen maar) met als doel om de pijn in het linker been te verminderen. Het mooiste moment van de dag vond echter plaats voordat we naar het ziekenhuis gingen. Toen ik nog even met Donja was uit geweest lag er bij terugkomst een heerlijk gesmeerd broodje voor me klaar. Dat was echt de grootste verrassing van de afgelopen periode, maar ook een overwinning voor haar zelf en je snapt dat mijn dag niet meer stuk kon.

Liefde is, een broodje voor mij smeren.

Tot later

Verder gaan

Na de laatste tegenslag, dat de pijnbestrijding niet heeft geholpen, moesten we toch weer door.Dat viel niet mee en toen kwam er ook nog eens een gesprek in de Voord tussendoor, waar Gretha erg tegen op zag. Er was mij om een reactie gevraagd op een aantal zaken en daar heb ik vrij kritisch op gereageerd. Eigenlijk was ik er wel klaar mee, maar als je mij vraagt om een reactie, zeg ik ook wat ik er van vind. Het gesprek viel achteraf erg mee en ik hoop dat ze er op een positieve manier mee omgaan. Ik had nou niet het gevoel dat de kritiek echt was doorgedrongen, maar zoals ik al eerder zei, ben ik er wel klaar mee en stoor me er niet meer aan. Ik hou de vinger aan de pols en alles wat ze kunnen doen om Gretha ook maar iets beter te maken juich ik toe. Komende week is het weer een drukke week. We hebben 3 afspraken in het ziekenhuis. Weliswaar zijn het controle afspraken,

maar het is voor haar toch weer spannend. Met het niet roken heeft ze het nog steeds erg moeilijk. Het verlangen naar die ene peuk is heel groot, maar is het roken dan zo slecht? Moet je dan echt alles laten van wat je ooit hebt gedaan en waarvan men zegt dat het slecht is? Dat zijn lastige vragen die steeds weer opdoemen. Haar week is op dit moment erg vol. Dat is zo zwaar, dat ze bijna elke zaterdag op bed door brengt om bij te komen van de week. Vind het wel knap hoe ze elke keer weer zich zelf bij elkaar veegt en dan weer de bus in gaat op weg naar de Voord. De ene keer vind ze het daar ook leuker dan de andere keer, maar ook als het leuk is, blijkt het toch zwaar te zijn. Wel is er ook wel lichte vooruitgang te zien. De linker hand en arm gaan steeds iets beter bewegen en wie weet wat er nog uit te halen is. Dat is echt hard werken voor haar, maar ze doet alles voor het goede doel. HERSTEL. Zelf roept ze steeds weer dat ze voor ons wil zorgen. Belangrijk is m.i. op dit moment dat de pijn verminderd en dat we de horizon niet te ver weg gaan leggen. De doelen moeten binnen redelijk korte tijd haalbaar zijn en dat geeft dan misschien wat vaker een "hoera" moment.

Geloof in jezelf, dan kom je veel verder.

Groet en tot later

Eenzaam

De pijnbestrijding heeft dus geen zin gehad of je moet het zo zien dat je nu weet dat dit middel niet helpt. Hetis wel een harde les, want Gretha zit nu echt diep in de put. Ze ziet het nu "even" niet meer zitten. Alle medicijnen die ze gebruikt zorgen er ook nog niet voor dat ze aangenaam leven heeft op dit moment. Het gaat allemaal nog niet zo voorspoedig. Het blijkt ook in de Voord lastig om afspraken na te komen en ook daar moet ze veel negatieve energie leveren. Na telefonisch contact met het ziekenhuis blijkt dat we ook niet eerder kunnen dan 23 oktober. Nou gaat de tijd wel snel, maar het is nog wel 5 weken. Dus weer 5 verloren weken.

Wat ze nu eigenlijk nodig heeft is een keer een succesje, of wat meer aanspraak. Ze voelt zich heel vaak eenzaam, ondanks het feit dat ik veel thuis ben. Ze wil ook wel eens met anderen praten en dat ontbreekt op dit moment. Het lijkt allemaal wel aardig voor elkaar, maar dat is de lijst. Het schilderij stelt op dit moment niet zo veel voor. Ook voor mij is er niet zo veel meer aan. Ik probeer nog wel mijn ontspanning te pakken, door in de tuin te wroeten, met Donja te lopen of naar de voetbal gaan, maar dingen samen doen is een zeldzaamheid geworden.

Het gerecht eenzaamheid smaakt wel goed als je het niet elke dag eet.

Tot ziens.

Pijnbestrijding (vervolg)

Vandaag een week geleden hebben ze in het ziekenhuis het infuus aangesloten om de pijn te bestrijden. Het middel wat ze daarvoor gebruiken is lidocaïne.

Het infuus moest er 48 uur aan blijven en kon er dus zondag weer uit. Ze heeft 1 nachtje in het ziekenhuis geslapen en is zaterdagochtend weer thuis gekomen. Het was van te voren wel bekend dat het middel niet bij iedereen het gewenste resultaat geeft. Nu ga je natuurlijk uit van het meest gunstige en het lijkt me dat het nu toch ook wel eens mee mag zitten. Dus stilletjes hoopten we er op dat het toch wel zou werken. Het infuus was geen pretje. Veel pijn aan de arm, hoofdpijn en duizelig. Ze heeft het er allemaal voor over. Alles voor het goede doel om eindelijk van de pijn verlost te zijn. Afgelopen maandag kreeg ze ineens overal jeuk. Dat is een bijwerking die in het ziekenhuis niet bekend is. Dus van de huisarts een pilletje er bij tegen de jeuk. We zijn nu inmiddels 1 week verder en de pijn is absoluut niet minder. Vanuit het ziekenhuis werd gezegd dat het soms wel 2 weken kan duren voordat je resultaat voelt, maar ik geloof er persoonlijk niet meer zo in. Het lijkt dus weer een domper te worden. Gretha is ook erg opstandig en dat snap ik best. Het valt ook niet mee om steeds maar weer te moeten knokken en dan weer het deksel op de neus te krijgen. Een mens kan heel veel hebben, maar het houdt een keer op. In de Voord gaat het ook nog niet zoals je het graag zou willen. Dit is de 2e week na de verandering en ik merk nog geen verbetering.

De donderdag is wel aardig ingevuld, al was ik wel vergeten te regelen dat ook iemand om 12 uur met Donja moest gaan lopen. Die moet toch ook een keertje uit en dat kan Gretha nog niet. Dat is wel het ultieme doel en de fysio gaat nu ook met haar aan de slag om met 2 krukken te kunnen lopen. Die heeft een druk programma, maar ze maakt daar nog wel steeds vorderingen. Haar linker hand is nog niet echt functioneel, maar het gaat de goede kant op. Nu nog sterker worden, dan worden de stukjes die ze kan lopen ook wel langer en gaat dat ook wat gemakkelijker.

Als je denkt dat alles tegenzit, denk dan opnieuw.

Groet
Fijn weekend

De kwaliteit van het leven

Is iets waar je normaal niet zo bij stil staat. Je doet eigenlijk wat je moet doen of wat je wilt doen. Je gaat naar je werk, gaat leuke dingen doen (wat dat dan ook maar is). Maar het is zeker ook zelf kunnen kiezen en jezelf kunnen redden. Als je dat van de éne op de andere dag niet meer kunt is dat, heel voorzichtig uitgedrukt, niet prettig. Als er dan ook nog andere mensen beslissingen voor je moeten nemen omdat ze denken dat iets beter voor je is, terwijl je dat eigenlijk niet wilt, is dat helemaal niet leuk. Hoe zouden we het zelf vinden als er elke morgen iemand aan je bed komt, je wakker maakt en zegt dat je moet douchen.

Bijna elke dag komt er een busje aan de deur om je op te halen en je weg te brengen, want het is niet veilig dat je alleen thuis bent, zegt men. Therapie op bijna elke dag, want dat is goed voor je, zegt men. Je moet de hele dag optrekken met mensen die je niet kent en die er eigenlijk allemaal hetzelfde over denken. Je wilt daar helemaal niet zijn.  Mensen beslissen de hele dag over wat je moet en mag doen. Je verlangd ook nog steeds naar een sigaretje, een glaasje witte wijn op zijn tijd en een dagindeling die je zelf kunt bepalen. Je weet ook dat dit (nog) niet kan. Het sigaretje is ongezond, het wijntje kan niet ivm de medicijnen en de dagindeling wordt nog steeds bepaald door anderen. Eigenlijk heb je dus zelf nergens iets over te zeggen. Wat blijft er dan nog over? Een partner, ik dus, die druk is met zijn werk, (Het licht moet per slot van rekening blijven branden) het verlenen van zorg, huishouden en ook af en toe aan zichzelf moet denken, maar die er ook wel eens genoeg van heeft. Is het allemaal nog wel leuk? Laat ik ook maar geen cijfer geven, want ik denk niet dat ik op een voldoende uit kom. We (ik) proberen ook wel vooruit te kijken, maar dat valt niet altijd mee.

Morgen is de opname in het ziekenhuis voor de pijnbestrijdjing. Ze moet zeker een nachtje overblijven en als alles goed is, mag ze zaterdag weer mee naar huis. Spannende dagen weer.

Kijk eens om op je levenspad en zie de kiezels die bergen leken voor u ze passeerde.

Tot later

Topdag

Ik kijk terug op best een gekke week. Het was een week waarin we probeerden weer een beetje gewoon te doen. Dus niet te veel achterom kijken en proberen te genieten van alles wat maar langs komt. Ook was het een week waarin er veel moest gebeuren met het oog op de verandering volgende week in de dagopvang. Gelukkig vielen er steeds meer stukjes van de puzzel in elkaar en vandaag heb ik het laatste stukje ook voor elkaar kunnen krijgen, dus de donderdag is ingevuld. Dat is een grote zorg minder en

Zo was het

betekend dat ik vanaf volgende week weer 3 dagen naar kantoor kan. Zal ook voor mij wel even wennen zijn en misschien voor mijn collega's ook. Ondertussen zijn we natuurlijk gewoon door gegaan. Woensdag heeft Gretha geholpen in het inloopatelier met opruimen en ze stond, als ik de geluiden zo hoorde, wel haar "mannetje". Gisteren kwam ze echter weer terug met de tranen in haar ogen. er was weer wat voorgevallen. Ze had zich echt verheugd op de dag aangezien ze geflambeerde flensjes met ijs zouden maken. Nu viel dat achteraf niet zo goed omdat ze op het moment suprême in het inloopatelier zat. Ze liep dus het flensje mis en ze kon het niet begrijpen dat er niet één voor haar bewaard was ondanks de toezegging om het wel te doen. Ze was heel erg boos en tegelijkertijd heel verdrietig en dat kon ik 's avonds echt niet

Zo zag het er vandaag uit.

repareren. Vandaag therapie en dat ging prima. Al eens verteld dat ze de duim en wijsvinger naar elkaar kon krijgen en vandaag tijdens de therapie kon ze iets vastpakken tussen haar duim en wijsvinger. De zogenaamde pincetgreep. Die is erg belangrijk om dingen vast te kunnen pakken. Gewoon weer een stap vooruit. Ze was dus vanmiddag goed gemutst en in die stemming zijn we naar de Knotsgekke kaarten beurs in Zwolle geweest. Het was gelukkig niet al te druk, maar wel heel erg leuk. Gretha heeft er van genoten en kon het goed volhouden. Ze heeft nog een paar dingetjes voor het kaarten maken meegenomen en nu maar eens goed aan de slag met de vagabond.

Ik zoek nog wel opvang voor de woensdag en vervoer vanuit de Voord. Zie ook de hulpvraag

Indien je vreugde wilt vermenigvuldigen, moet je haar delen.

Fijn weekend

Doorzetter

Even genoeg over de wijziging van de dagopvang. Het lijkt er op dat ik de open gevallen dag (donderdag) al aardig opgevuld heb. Ik zoek alleen voor de ochtend van 10:30 tot 11:30 uur nog iets en ik ben nog op zoek naar chauffeurs om haar weg te brengen naar de Voord. Ik ga er vanuit dat me dat ook lukt voor volgende week donderdag.
Hoe is nu de stand van zaken. Afgelopen mandag zijn we voor controle in het ziekenhuis geweest bij de ergotherapeut. Zonder te overdrijven kan ik zeggen dat ze heel erg tevreden was over het resultaat tot op dit moment. Ze vond dat er goed gewerkt was sinds het het aanmeten van de spalk. Wel gaf ze aan toch ook bedenkingen te hebben of het wel weer voor de volle 100 % goed komt. Ze denkt wel dat de hand weer functioneel kan worden. Erg druk is Gretha bezig met de combinatie duim en vingers. Dat is erg belangrijk om iets goed vast te kunnen houden.

Steeds vaker lukt het haar de duim en de wijsvinger bij elkaar te krijgen. Dat is een prima prestatie als je weet dat dit een week of 6 geleden nog bijna onmogelijk was. Je zou bijna aan dat wonder gaan denken. Vandaag heeft ze tijdens het knutselen haar linker hand ook "gewoon" gebruikt om het papier vast te houden. Het is een bikkel en ze dwingt steeds meer respect af met haar wilskracht. Nu maar hopen dat de pijnbestrijding volgende week vrijdag ook resultaat heeft. Dat verdient ze nu ook wel eens een keer. Misschien dat ze dan eindelijk eens even van die zeurende pijn af is.
We zijn al weer even terug van vakantie en alles draait weer op volle toeren. Ook bij mij op het werk en het is weer aan de orde dat ik volgende week woensdag (5/9) vergadering heb. Ik ben op zoek naar iemand die haar om 11:45 uur uit de Voord wil halen en bezig wil houden tot ± 13:30 uur. Dan ben ik met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid wel weer thuis. Al vast bedankt.

Winnaars zijn verliezers die niet opgeven.

Tot later

Ingrijpende wijziging

Gretha vroeg mij waarom ik niets schreef over het feit dat ze ook in Zeeland op de scootmobiel was weg geweest. Nou bij deze dan.

We zijn een aantal keren met de scootmobiel naar het strand gegaan en dat ging haar prima af. Zo zijn we vorig weekend ook nog even naar het "winkelcentrum" hier geweest. We waren al snel uitgekeken en toen is ze ook met haar scootmobiel de boni in gereden. Dat ging erg goed en ik denk dat het zeker niet ondenkbaar is dat ze weer zelfstandig een boodschapje kan gaan doen. Dat het op dit moment zo "goed" gaat, heeft ook nadelen. Je gaat snel te veel hooi op de vork nemen. Zo hebben we vanmiddag een rondje van 4 gelopen met Donja. Dat was op dit moment duidelijk een stuk te ver en die inspanning moet ze dus nu bekopen.
Terug naar het heden. De dagopvang in de Voord gaat veranderen. Ze vonden het nodig om de dagopvanggroep van de donderdag te verplaatsen naar de vrijdag. Dit omdat ze vinden dat de indeling van de revalidatie behandeldagen niet optimaal is. Wel hopen ze o.a. dat het geen grote problemen oplevert. Nou dat doet het dus wel. De donderdag is voor mij een dag dat ze mij op kantoor verwachten. Wat ik inmiddels al wel voor elkaar heb is dat ze op donderdagmiddag naar het inloopatelier in de Voord kan. Ze kan dan met de bus weer terug naar huis. Dit betekent wel dat ze naar Elburg gebracht moet worden zo rond 13:30/13:45 uur. Dat kan ik niet doen omdat ik in Harderwijk ben. Verder is er een periode dat ze alleen thuis is. Dat is vanaf het moment dat ze uit bed komt totdat ze naar de Voord gaat. Hoe ik die tijd in ga (laten) vullen weet ik nog niet. Verder zal ze op de donderdag ook geholpen moeten worden bij het eten en tenslotte heeft ze nog een klein beetje hulp nodig bij het naar de wc gaan.

Wat vraag ik hier in ieder geval. Ik zoek mensen die haar iedere donderdag naar de Voord kunnen en willen brengen. Het inloop atelier begint om 14:00 uur. Het mogen er ook best meer zijn. Dan ben je misschien 1x in de 2, 3 of 4 weken aan de beurt.  Ook ben ik op zoek naar ideeën voor tijdsbesteding vanaf ± 10:30 uur tot 12:00 uur en dan weer na het eten (12:30) tot ± 13:30 uur. Ik hoop dat er mensen zijn die op enige wijze kunnen helpen. De verandering gaat in op 1 september, dus we hebben niet echt veel tijd meer om nog iets te regelen. Bel of mail ons.

Wie aan de toekomst werkt, mag de dagen ertussen niet vergeten.

Groet en wie weet tot later.

Pijnbestrijding

We zijn inmiddels al weer ruim een week terug van vakantie. Dat was best even wennen. Er is de afgelopen week best wel weer het nodige gebeurt. Inmiddels draait alles weer op vole toeren. Ik zelf heb al weer een paar dagen gewerkt en ook Gretha heeft haar uren op de Voord al weer gemaakt. Ze gaf aan dat ze het donderdag zowaar leuk had gehad. Afgelopen dinsdag zijn we op consult geweest bij de anesthesist voor de pijnbestrijding van de dystrofie in het linker been. Hij zag wel mogelijkheden om haar (voor een deel) van de pijn af te helpen. Er zijn 2 verschillende behandelingen mogelijk. De behandeling die hij gaat doen, gebeurt in het ziekenhuis en daarvoor moet ze ook 1 nachtje overblijven. Er wordt een infuus aangesloten wat 48 uur moet blijven zitten. De behandeling vindt plaats op vrijdag 7 september en dan moet ze zich 's middags in het ziekenhuis melden en mag ze de volgende ochtend weer naar huis. Natuurlijk hebben we dit weekend ook van het mooie weer genoten al viel dat vanwege de hitte niet altijd mee. We moeten er echter maar niet over klagen, want je zit zo weer met de kachel aan. Met Gretha gaat het nog steeds met kleine stapjes vooruit. Daar moeten we ons maar aan vast houden al ziet Gretha dat niet altijd zo. Toch geeft dat ons(mij) de hoop, dat het nog een stuk beter mag worden zodat ze ook weer alleen thuis kan zijn.


De hoop is als de nachtelijke hemel: er is geen plekje zo donker of het oog, dat er enige tijd op gericht blijft, ontdekt tenslotte een ster.

Groeten

Terug van weg geweest

We zijn inmiddels weer terug van vakantie. Hebben een paar prima weken gehad in het Zeeuwse Renesse. Het weer was er goed al hebben we 's avonds weinig buiten kunnen zitten. ook bleef het gras mij te groen. Het koelde erg snel af. We hadden besloten om de luifel er niet aan te maken en dat scheelt aanzienlijk  met name 's avonds. Verder hebben we ons wel prima vermaakt. Het was wel even anders dan we gewend waren, wat minder op het strand en minder terras bezoekjes. Gretha had het erg moeilijk op het strand, maar ondanks dat heeft ze er ook wel van genoten.
Er is de afgelopen periode veel progressie geboekt. We hebben in Renesse een fysiotherapeut gevonden die verder ging met de behandeling van de linker hand. Het lopen ging steeds beter. Ze werd elke dag stabieler en daardoor kon ze de meeste keren zelfstandig de caravan in en uit gaan en dat was eind juni bijvoorbeeld nog absoluut ondenkbaar.

De laatste week ging het zo goed met haar linker hand, dat ze 's avonds haar potje creme kon vast houden en ook al een keer met een uitje in haar hand mee wilde helpen met het bereiden van het warme eten. Ook heeft ze vaak mee geholpen met de afwas. Dus daar zijn we best tevreden over.
Alles gaat deze week weer beginnen, werk en dagopvang. Mijn eerste verzoek om assistentie moet ik hier ook al weer plaatsen. Ik zoek voor woensdag nog iemand om haar op te halen uit de Voord vanuit het inloop atelier om 11:45 uur.

Klik hier voor mijn verzoek.

Ik hoop weer voldoende support te krijgen zodat we zoveel mogelijk onze normale dingen kunnen blijven doen. Voor mij is het zeker belangrijk om "normaal" aan het werk te kunnen blijven. Binnenkort kom ik nog terug op de aanstaande wijzigingen in de de dagbesteding.
Voor eerst was dit het.


Het licht schijnt in de duisternis en de duisternis heeft het (nog) niet in zijn macht kunnen krijgen.


Tot later
Groet.

Ze zeggen dat ik zo veranderd ben.

Na 340 stukjes over hoe het met ons en met name met Gretha gaat, ga ik er even mee stoppen. Nog een laatste bericht zo na het weekend en dan neem ik even een schrijf pauze. Zoals ik vrijdag al melde, konden we met een goed gevoel het weekend in gaan. Vanmiddag hebben we samen met Donja een rondje "van 4" gelopen. Dat ging een stuk beter dan de vorige keer. Ook heeft ze al weer iets vast gepakt met haar linker hand.

We gaan dus nog steeds vooruit. Dan het psychische. Er goed over nadenkende kwam ik voor mezelf bij het onderwerp over veranderingen. Ik merk dat ze heel anders kan reageren dan ruim een jaar geleden, maar toch ook al weer anders dan een half jaar geleden. Dat laatste is een positieve verandering. Ik realiseerde mij ook, dat daar mee omgaan erg moeilijk is. Ook voor mij, maar ik denk zeker voor anderen. Het zijn echter de directe gevolgen van haar herseninfarct. Zelf heeft ze het er ook moeilijk mee, omdat ze het zelf ook realiseert. Dat bracht mij op het idee om een stukje te plaatsen met bovenstaande titel. Het is een interessant stuk, niet door mij zelf geschreven, maar ik wil het zeker aanbevelen. Morgen nog weer naar het ziekenhuis voor het aanmeten van een handspalk. Hopen dat we daardoor weer een stap vooruit kunnen zetten.

Klik hier voor de link naar "Ze zeggen dat ik zo veranderd ben".

De kracht van het leven is: het positieve uit het negatieve halen.


Groeten en tot later.

Goed het weekend in.

Ondanks het herfstachtige weer, gaan we toch met een goed gevoel het weekend in. Vanmiddag hadden we het gesprek in de Voord, waar Gretha al de hele week tegenop had gezien. En zoals zo vaak bleek het helemaal voor niets. Het gesprek kwam een beetje vreemd op gang, maar dat maakte mij niets uit. Het ging mij om de boodschap en niet het hoe en waarom. We hebben eindelijk onze zin. Gretha  kan op de dinsdag- en donderdagmiddag naar het inloopatelier en ook op de woensdagochtend mag ze er heen. Dat deed ze ook al, maar nu wordt ze dan ook met het busje opgehaald.

Dat scheelt ons dus een keer weg brengen, maar ook hoeft ze niet elke woensdag te betalen. We zullen het wel moeten betalen via het CAK, maar het maakt nu in ieder geval deel uit van de dagbesteding. Ze mag dus nu doen wat ze zo leuk vindt  en verder denk ik dat ze nu op de dinsdag en donderdag wel anders van huis gaat en niet meer met dikke tranen aan tafel zit. Wat ook erg belangrijk is, is dat ze ook vrolijker thuis komt. Dat is voor mij ook veel prettiger. Weer kunnen we een stapje vooruit zetten en hier kunnen we zeker weer mee verder. Nu maar proberen te vergeten wat er allemaal is gebeurt.

Het is beter voorbereid vooruit te kijken, dan terug te kijken met spijt.

Fijn weekend allemaal.

Zorgen over de dag van morgen

Ze maakt zich steeds weer zorgen. Het is steeds weer wat anders waar ze zo onrustig van wordt. Het was vandaag best leuk op de Voord, alleen is het niet haar niveau. Ze wordt er niet echt beter van. Als er dan ook nog opmerkingen worden gemaakt of ze wel op vakantie kan is de maat echt vol.  Als ze dan weer thuis is, komt alles er uit. Pech voor degene die dan in de buurt is. Gelukkig valt het wel weer snel van mijn schouders af en heb er dus niet zo veel last van.  Morgen hebben we  een gesprek in de Voord en daar ziet ze als een berg tegenop. Ik kan me niet voorstellen dat het een slecht nieuws gesprek is, hooguit zullen ze moeite hebben met het feit dat Gretha het niet leuk heeft en graag iets anders wil gaan doen. Er is toch duidelijk vooruitgang te bespeuren en ik mag aannemen dat zij dat ook zien.

Ik denk dat we het gewoon maar moeten afwachten en zelf niet te veel vertellen en aanhoren wat ze te vertellen hebben. We zijn verder vanavond allebei weer geknipt en zijn vakantie-proof. Morgen is het vrijdag en staat het weekend voor de deur en is er weer een week voorbij. Het gaat allemaal zo snel, dat je bijna geen tijd hebt om er van te genieten. We hebben gelukkig voor a.s. maandag vervoer. Ik ben er blij mee, maar op mijn werk zullen ze er helemaal wel gelukkig mee zijn. Zo maak je nog eens vrienden

Zorgen moet je doen, niet maken.

Tot later.

Zelfredzaamheid

Het valt niet mee om er voor te zorgen dat ze zoveel mogelijk dingen zelf probeert te doen. Wel moet ze me 's nachts wakker maken wanneer ze uit bed wil. Dat valt soms niet mee en zelf doet ze het liever zonder me wakker te maken. Dat is natuurlijk prima al wil ik het risico nog zo klein mogelijk houden. Geeft wel aan dat er vooruitgang in zit. Vanmorgen opgetut voor een ochtend knutselen.

Zou ze dat nou nooit eens zat worden. Elke keer maar weer zo'n kaart te knippen en plakken. Steeds komt ze echter heel enthousiast weer als ze weer een kaart af heeft. Ze is vandaag buiten de deur gaan eten, want ik had een vergadering (al weer). Toen ik haar ophaalde wilde ze het liefst zo snel mogelijk rusten en dat was het begin van het eind. Alleen nog maar uit bed voor het eten en vanavond even voor een bakkie koffie, maar de meeste tijd heeft ze op bed door gebracht. We zijn gelukkig al weer over de helft van deze week en morgen maar eens afwachten met welk humeur ze op staat. Hoop dat ze een beetje positief is om weer naar de Voord te gaan. Waar ik me wel zorgen over maak is de pijn. Ze klaagt erg veel over haar linker been en dat wordt niet echt minder. Wel slaapt ze gelukkig beter en ik dus ook.

Kijk ook nog even op de hulpvraag. Ik heb a.s. maandag nog iemand nodig die even met haar naar de fysiotherapeut wil in Elburg. Ik heb (weer) vergadering van 't werk.

Later is allang begonnen en vandaag komt nooit meer terug

Tot laters.

Zalig mens

Vanmorgen om half acht werd Gretha al uit bed gehaald door de thuiszorg om eens even lekker te douchen. Er stond weer een dagje de Voord op het programma. Al heel vroeg zat ze helemaal opgetut klaar voor vertrek.

Het duurde echter nog een mooie poos en zo opgewekt als ze vanmorgen vroeg was, zo snel sloeg de stemming om naarmate de tijd naderde waarop de bus zou komen. De tranen liepen over de wangen en de make-up zou gaan uitlopen. Het valt dan echt niet mee om een motiverende factor te zijn, maar als de bus er is, gaat de knop om en is het vrolijk "goedemorgen Wim". Tijd voor afscheid nemen en ieder gaat zijn eigen weg. Ik naar me werk en Gretha naar de dagbesteding. Ze had het vandaag wel aardig gevonden al vond ze het wel een zinloos gedoe. Ze is daar de vrolijke noot, en dat wordt door de andere mensen op de dagbesteding wel gewaardeerd. Ze vinden haar zelfs een zalig mens vanwege haar scherpe maar gevatte opmerkingen. Ze kwam vanmiddag ook wel aardig vrolijk, maar wel koud, thuis. Zo kan het dus ook en dat is best prettig. Ze had hele verhalen en tussen de regels door liet ze merken dat ze het toch ook wel leuk heeft gehad. Eigenlijk wil ze er ook niet weg en zoals ze dat zelf ook wel zegt "ik maak er wel iets van". Nu nog een keer op een "normale" manier van huis en het is helemaal voor de bakker. Morgenochtend is het in ieder geval goed, want dan is het weer knutselen met Carla.


Jouw goedemorgen maakt mijn goeiedag.

Tot later

Botox

Vandaag weer de opwachting gemaakt bij de fysiotherapeut. Deze was net terug van 2 weken vakantie en kon dus het verschil duidelijk merken van de botox. Hij vond dat de duim en pols veel minder gespannen waren dan voor zijn vakantie. Het kostte hem dan ook weinig moeite om de arm vanuit de elleboog helemaal te strekken en ook de vingers, inclusief de duim, helemaal open te krijgen en te houden.

In de stand van "de hand ophouden" zag je wel dat de vingers en duim sneller de neiging hadden om weer te verkrampen, maar een lichte draaiing naar binnen gaf weer een beter resultaat. Nu maar hopen dat die spalk een beetje snel komt. Niets menselijks is ook ons vreemd en ik, of we, vragen ons regelmatig af hoe ze voor had gestaan als iedereen nu eens zijn of haar werk goed had gedaan. Als ik nog even terug denk aan het moment voor de val, toen kon ze al bijna weer iets vast houden. Dat is nu nog wel te ver weg, maar het komt wel weer dichterbij. Er is zelfs een sprankje hoop dat de functie voor een groot deel weer terug komt. We hebben natuurlijk ook nog de deelname aan het wetenschappelijk onderzoek staan, al moet je je wel afvragen of dat op dit moment verstandig is gezien de vooruitgang die er geboekt wordt met deze therapie. Morgen weer naar de dagopvang en ik hoop dat ze het er een beetje leuk maken. Moet volgens mij toch niet zo moeilijk zijn.

Je teveel zorgen maken over de weg die je moet gaan, maakt soms dat je vergeet te beginnen met lopen.

Tot later

Zaterdagavond

Normaal heb je op de zaterdagavond een 3e helft gehad. Nu zaten we heerlijk in Renesse op de camping en was ik na het eten nog zo fit als een hoentje. Gretha had ook een goede dag. 's Morgens al redelijk op tijd uit bed en lekker onder een blauwe hemel met een lekker zonnetje aan de koffie. Na de luch ging ze even rusten en ondertusen was het voor ons tijd om even een rondje met het hondje te maken. Toen we terug kwamen kwam ook Gre weer uit bed en genoot nog met volle teugen van het lekkere weer. Nog even samen een kort rondje gelopen, maar al weer snel lekker bij de caravan relaxen. Na het eten had ik behoefte aan een stevige wandeling.

Samen met Donja heerlijk over het strand gelopen. Dat was echt genieten en dan ben je ongemerkt een eind van "huis". We kwamen aan de andere kant van Renesse weer het strand af en het is van daar nog een mooi stukje terug naar de camping. Donja had het helemaal gehad met die korte pootjes van hem en was de hele avond uitgevloerd. Als ik terug kijk op het weekend, kan ik melden dat Gretha zaterdag en prima dag had. Het was ook de dag dat ze een aantal keren zonder assistentie de caravan in en uit ging. Goed nadenken en het steeds op dezelfde manier uitvoeren is heel belangrijk. Het linker been blijkt echter nog niet sterk genoeg te zijn en als ze dat in de gaten houdt, gaat het prima. Zondag weer terug naar huis. Het was geen mooi weer. Het regende regelmatig, dus op tijd in de auto richting't Harde. De reis is voor haar erg zwaar ook al hoeft ze niets te doen. Het zijn dan toch blijkbaar de indrukken onderweg die haar uitputten. Al met al kan ik tevreden terug kijken op dit weekend.

Ook halverwege de berg kun je mooi uitzicht hebben.

Tot later

Niets te melden

Er is eigenlijk niet zo veel nieuws of het moet zijn dat ze nog steeds niet helemaal fit is en dus vandaag niet naar de Voord is geweest. Ik ken wel iemand die dat niet erg vond. Ze heeft geen koorts en gelukkig knapt ze al wel iets op. Ik hoop echt dat ze weer gauw op de been is. Volgende week hebben we een zogenaamd familiegesprek in de Voord en daar zullen we o.a. wel te horen krijgen wat ze van ons verzoek vinden en of ze er gehoor aan geven. Ook is de afspraak voor de handspalk binnen, dus alles loopt weer. Helaas voor de pijn is die afspraak pas na de vakantie. Vandaag heeft ze bijna de hele dag op bed gelegen en ik mag toch hopen dat ze vannacht nog een beetje kan slapen. Kom ik tenminste ook aan mijn rust toe.

Ik zoek voor volgende week woensdag nog een backup voor een poosje. Klik hier

Als je niets verwacht, kan het ook niet tegenvallen

Tot morgen

Niet breed.

Vandaag had Gretha het niet breed zoals we dat zo mooi zeggen. Slechte nacht gehad en veel pijn. Desondanks toch afgereisd naar de Voord voor de creatieve ochtend. Je kunt van haar zeggen wat je wil, maar het is wel een bikkel. Soms dan denk je dat ze het op gaat geven, maar ze raapt zichzelf weer op en gaat weer stug verder. Ik maak in ieder geval een diepe buiging. Als ze het even zo moeilijk heeft dan is ze ook voor mij niet altijd even leuk. Dat kost mij dan ook weer moeite om toch maar weer door te gaan en de draad op te pakken. Regelmatig kom je voor dilemma's te staan en ook voor ongevraagde klussen. Ik heb wel vriendschap gesloten met o.a. De wasmachine, want zonder die was het helemaal onbegonnen werk. Regelmatig onverwachte wasjes en dan is zo'n apparaat toch verrekte handig. Vandaag contact gehad met de arts van het pijnteam. Hij wilde haar toch zien voordat hij weer andere medicijnen ging verstrekken tegen de pijn. Helaas kunnen we daar pas na de vakantie terecht, dus ze moet nog "even" afzien. Ik ben wel blij dat de week al weer door de midden is en het weekend in zicht. Het voordeel van het druk zijn is wel dat de tijd voorbij vliegt.

Het maakt niet uit hoe langzaam of je gaat, zo lang je maar niet stopt.

Tot morgen

Er kan nog meer fout gaan.

Vandaag moesten we weer naar het ziekenhuis voor de botox injecties. Afhankelijk van hoe goed of slecht ze gereageerd had op de vorige kreeg ze weer nieuwe spuiten. De duim en de pols waren volgens de arts nog niet soepel genoeg. Er zat nog teveel spasme in. Met een echoscoop werden de spieren opgezocht om de kans op raak prikken te vergroten. Met 2 spuiten voor de duim en 1 voor de pols is het hopen op een goed resultaat. Wat de vorige keer echter is nagelaten, gebeurt nu wel.

Gretha krijgt een handspalk die ze 8 uur per dag moet dragen. Ze heeft dat waarschijnlijk niet goed doorgegeven aan de ergo/fysio van de Voord. Al vond ze wel dat ook zij dat moesten weten en hadden moeten reageren. Wat kan er nog meer fout gaan? De afgelopen nacht was er trouwens één om snel te vergeten. Gretha werd ziek en is gisteravond al begonnen met overgeven. Kon dus vlak voor het slapen gaan het bed nog een keer verschonen. Of ik nog geen werk genoeg heb. Verder ging het zo'n beetje de hele nacht door, dus je kunt wel nagaan dat we geen goede nachtrust hebben gehad. Ik was vanmorgen ook aardig brak. Ze is vanzelfsprekend ook niet naar de dagopvang gegaan. Het grootste deel van de dag, met uitzondering dan van het ziekenhuisbezoek, heeft ze op bed gelegen. Inmiddels (begin van de avond) is ze wel weer iets opgeknapt en uit bed. Denk wel dat ze morgen gaat knutselen.

Kijk ook nog even bij de hulpvraag

Eis veel van jezelf, verwacht weinig van anderen, dat bespaart je veel ergernis.

Tot morgen

Concert At Sea 2012 (vervolg)

Of het de naweeën zijn van het weekend of dat het nog een gevolg is van de zware therapie van vorige week, weet ik niet, maar vandaag was het een dag die ze voor een groot deel in bed heeft doorgebracht. Het afgelopen weekend heeft ze ook wel veel pijn gehad, maar de leuke dingen die we hebben gedaan vergoedde heel veel. Vorige week woensdag zijn we richting Zeeland vertrokken en die reis verliep zeer voorspoedig. Na ruim 2 1/2 uur rijden stonden we aan de poort van de camping. De caravan werd op de plek gezet en ik ben met het opbouwen begonnen. Zo snel mogelijk het bed vrij gemaakt en terwijl ik bezig was met opbouwen en inrichten kon Gretha lekker uitrusten en bijkomen van de reis. Donderdag was lekker relax. Het was mooi weer en hebben even een blik geworpen aan het strand. Verder niet zo veel bijzonders gedaan. Het in en uit de caravan stappen gaat steeds beter. Ze is al aardig stabiel en de meeste keren hoef je maar iets te begeleiden en ze is binnen.

Bij het naar buiten gaan, wil ze al iets te snel en stapt gewoon door. Daarvoor is haar linker been nog niet sterk genoeg, maar ik verwacht dat dit ook snel het geval zal zijn. Ze heeft de meeste nachten lekker kunnen slapen ondanks de zere benen. Vrijdag was de 1e dag van het concert en zijn we eerst naar het optreden van Acda en de Munnik gegaan. Toen met de taxi weer naar de camping voor het slotakkoord, het optreden van de De Golden Earring, weer met de taxi naar de Brouwersdam. De temperatuur was nog perfect en het was goed toeven
aldaar met een geweldig stuk muziek. Gretha zat zichtbaar te genieten en toen we iets na 1 uur weer bij de caravan aan kwamen kroop ze moe, maar met een heel goed gevoel, in bed. Op naar de volgende dag van het concert. De zon was al een mooi poosje op toen Gretha pas uit bed kwam. Na de brunch kroop ze al weer snel op de stretcher om maar zoveel mogelijk krachten te sparen. Vroeg in de avond met de taxi weer op weg naar de Brouwersdam voor het optreden van de Dijk. Weer in korte broek en t-shirt swingen op de muziek en zang van Huub en zijn band. Eigenlijk wilde we ook wel blijven voor Ilse, maar dan was BLØFwaarschijnlijk niet haalbaar, dus weer naar da caravan om even bij te tanken. Toen het begon te regenen en ook kouder werd hebben we besloten dat ze maar lekker in bed bleef liggen en ben ik alleen op de fiets naar het concert  van BLØF gegaan.

Ik vond het wel jammer dat ze niet mee kon, maar dit mocht ik ook niet nog een keer missen. Het was in 1 woord gewoon geweldig. Wat een show en wat een sfeer. Daar kunnen ze in een voetbalstadion nog veel van leren. Moe en ook wel een beetje koud, maar met een heel voldaan gevoel ging ik rond middernacht weer terug. Gretha was nog wakker en was blij voor mij dat ik het zo leuk had gehad. Helaas moesten we de volgende dag al weer naar huis, dus na nog even een afzakkertje te hebben genomen ook maar naar me bedje. Het is dus erg goed gegaan. Niet helemaal zoals we het zouden willen, maar het is al een hele grote prestatie wat ze toch nog toe heeft laten zien. Petje af.

Wie geen dromen en idealen koestert, zal in elk geval, nooit een nederlaag lijden, maar ook nooit kunnen winnen.

Ik heb binnenkort ook nog weer wat hulp nodig. Ik wordt op het werk verwacht en in een drukke agenda is het moeilijk schuiven, dus het moet maar weer een keer.
Klik hier voor het schema.

Tot morgen.

Concert At Sea 2012

We zijn weer thuis na een heerlijk lang weekend in Renesse. Het was een heel bijzonder weekend omdat we weer terug gingen naar de plek waar Gretha vorig jaar haar herseninfarct kreeg. Zelfde camping, zelfde reden. We wilden ook dit jaar toch maar weer naar Concert At Sea. Geraniums hebben we nog niet, dus we kunnen ook nergens achter gaan zitten. We gaan er dus maar weer op uit.

Morgen zal ik een langer verslag geven van hoe het is verlopen, maar kan al wel verklappen dat het een groot succes was. Het concert was geweldig en ook Gretha heeft zich prima gehouden. Het was voor haar wel extra zwaar, maar ze heeft het goed vol kunnen houden. Heel erg knap. Natuurlijk heeft ze ook met volle teugen genoten van De Dijk, Acda en de Munnik en als klapper de Golden Earring. Het optreden van BLØF heeft ze helaas moeten laten lopen. Dat zou te zwaar geworden zijn, maar desondanks was het een geslaagd weekend. Dat geeft de burger moed.

Elk einde van een tijdperk betekent het begin van een nieuw.

Tot morgen

Gespot

Na het schrijven gisteravond, kreeg ik een mail van Henriet, dat ze gezien had hoe Gretha uit bed was gekropen en daarna de deur had open gedaan. Bij het uit bed gaan had ze een kleine "aanloop" genomen, maar daarna was het prima gegaan. Uit zo'n waterbed klimmen valt ook niet mee. Het is van mij misschien ook wel de angst van het verleden, want ik vind ook dat ze het erg goed doet. Vandaag in het ziekenhuis geweest en weer foto's van de heup gemaakt. Voor zover ik het kon beoordelen zagen de foto's er prima uit en dan natuurlijk de heup. Da arts beaamde dat. Nu ga ik niet vertellen dat ik ook daar verstand van heb, maar je zag geen rare dingen op de foto, of het moeten die 3 schroeven zijn geweest. Het bot zag er ook gaaf uit en alles zat ook recht op elkaar. Waar dan die pijn nog vandaan komt is vooralsnog een raadsel. De dystrofie? Laten we het niet hopen.
We hebben nu even genoeg van dagbehandeling, therapie, ziekenhuis en dokters. We gaan nu een paar dagen genieten van zon, strand, zee en hele goeie muziek. Zeeland, we komen er weer aan. Terug naar waar het vorig jaar zo gruwelijk mis ging.

De schoonheid der aarde is niet te koop; zij behoort aan wie haar ontdekt, haar begrijpt, en haar weet te genieten.

Tot later

Soms moet je wel.

Dat was weer een cursusdag, dus ook weer een beroep moeten doen op hulp van buitenaf. De thuiszorg was eigenlijk te vroeg en daardoor ook weer eerder weg dan gepland. Gretha was dus een moment alleen thuis en daarom is ze het bed maar weer even ingedoken. Toen Henriet even later kwam lag ze in bed en kon Henriet dus niet naar binnen. Toen moest ze wel weer zelf het bed uit komen, de sleutels pakken en de deur openen. Ik weet niet of het soepeltjes ging, maar in ieder is het wel gelukt. Blijf het wel griezelig vinden, ook omdat ze dan niet met de alarmbel om door het huis gaat. Zolang het goed gaat, moet ik er maar geen probleem van maken en proberen het zoveel mogelijk te vermijden. Zelf is ze zo af en toe echt helemaal de draad kwijt en ziet het dan niet meer zitten. Ze ziet de vooruitgang ook niet, maar vind het vanzelfsprekend dat ze kan wat ze doet.
In de meeste gevallen steekt ze toch nog wel een hand uit om geholpen te worden, maar die negeer ik dan meestal wel. Dan doet ze wel het zelf en dat gaat prima. Afgelopen middag heeft ze een groot deel van de tijd op bed gelegen. De therapie lijkt niet zo zwaar, maar vreet gewoon energie. Het is niet alleen soepel proberen te maken van de spieren, maar ook stimuleren van de hersenen. Tel daar bij op dat in huis alles lopend wordt gedaan en dan is het verklaarbaar dat ze zo moe is. Ook de pijn die er nog steeds zit zorgt voor minder energie. Tenslotte was het vanavond weer marathon lopen naar de wc. Het is onvoorstelbaar hoe vaak ze moet. Soms wel 2x binnen een half uur. Ook het begin van de nacht laat vaak hetzelfde patroon zien. Dan slaap je echt niet lekker. Als ze dan ook 's morgens al heel vroeg weer begint is je nachtrust helemaal verstoord. Ik hoop dat we morgen in het ziekenhuis in ieder geval goede berichten mee krijgen inzake haar heup. Misschien geeft dat ook iets rust.

De hoop is als de zon die, als we er naartoe reizen, de schaduw van onze last achter ons werpt.

Tot later

Moet ik daar blij om zijn?

Het weekend is al weer bijna voorbij en het was me een weekendje wel. Wat een weer vandaag. Echt zo'n dag voor een pyjama, maar we hebben hier ook zo'n klein wit monster rond lopen die af en toe ook naar buiten wil. Voor mezelf is dat trouwens ook wel lekker anders kom je echt je stoel niet uit.
Gisteren een drukke dag met allemaal dingen die maar ff duren. Toch was het bijna 20:00 uur voordat ik kon gaan zitten. Wel veel kunnen doen en de scootmobiel heeft al even in de nieuwe auto gestaan. Belangrijk om zeker te weten dat het er allemaal in past. De bevestiging van de oprijplaten moest wel gewijzigd worden en ik moet eerst maar ervaren of dit een veilige manier is, anders moet ik het weer aanpassen zoals het in de Mazda zat. In ieder geval kan hij mee naar de camping. Ook de patio en de tuin onderhanden gehad.
Terwijl ik buiten was, is Gretha alleen uit bed geklommen, naar de wc geweest en heeft de post uit de gang gepakt. Heel trots zat ze te kijken, zich van geen kwaad bewust. Heb haar dan ook maar een groot compliment gegeven, maar gelijk bedacht ik me dat het ook goed mis had kunnen gaan. Een beter bewijs van haar vooruitgang is er echter niet te bedenken. Ik ben er dus ook wel blij mee dat ze al weer zo ver is in die korte tijd, maar dat ze het ook gewoon doet vindt ik nog wel een beetje eng. Misschien moet ik er wel weer aan wennen, maar had zo graag gehad dat ze er mee zou wachten tot we vakantie hebben.

Succes is niet het einde, falen is niet fataal het is de moed om door te gaan die telt.

Tot morgen

Advocaatcake

Ik moest vanmiddag om lopen toen ik thuis kwam, want het weekend stond voor de deur. Zoals al gezegd had ik vandaag cursus en was het best een geregel om er voor te zorgen dat Gretha niet alleen thuis zou zijn, maar dat ze ook naar de fysiotherapeut kon. Gelukkig is dat allemaal gelukt dankzij de hulp van familie en bekenden. Het is echt allemaal prima verlopen. Ik denk, als ik dat allemaal zo hoor, dat iemand er zelfs een nieuwe hobby bij heeft. Gretha heeft het vandaag ook erg leuk gehad en daar ging het mij in principe ook om. De overdracht van de fysiotherapeut zou ook geregeld worden en niets staat onze vakantie dus nog in de weg. Zo'n dag is echter wel vermoeiend aangezien er toch wat minder rustmomenten aanwezig zijn en ook de behandeling bij de fysio is vermoeiend. Het is niet alleen dat de hand en arm getraind worden, maar het is ook stimuleren van de hersenen. Ze geeft ook aan dat ze hoofdpijn krijgt als ze bezig is. Je kunt ook wel zien dat het beter gaat, want toen ze in het begin probeerde haar vingers te spreiden gingen ook de benen mee doen en die blijven nu mooi rustig liggen. Ik denk dat de prikkels nu dus wel naar de hand en arm gaan. Dat zou dus een stukje herstel kunnen zijn.
Ik denk niet dat we een heel spectaculair en druk weekend gaan beleven, dus we gaan maar genieten van de rust. Op voorhand om ook wat lekkers bij de koffie te hebben, heb ik vanavond een lekkere advocatcake van de bakzolder in de oven gestopt. Als die net zo lekker smaakt, als die ruikt, dan is het helemaal top. Nog even af laten koelen en dan morgenvroeg de verrassing.

Heel veel dingen zijn overbodig, maar vriendschap heb je nodig.

Fijn weekend

de Fruittuin

Vanmorgen had Gretha het even moeilijk. Ze vond eerlijk gezegd dat ze zo geen leven heeft. Ik kan me er wel iets bij voorstellen. Als je altijd zelfstandig bent geweest, ondanks je handicap is het nu wel heel wrang dat je zelfs niet alleen thuis kunt zijn. Ik vind wel dat ze nog steeds vooruitgang boekt, maar of dat genoeg is om weer zelfstandig alles te kunnen doen, durf ik niet te voorspellen. Ik weet wel dat we er alles aan zullen doen om dat te bereiken. Ook tijdens de vakantie gaat de fysiotherapie in ieder geval gewoon door. De 1e afspraak staat al gepland bij de fysiotherapeut in Renesse. Vandaag stond er een bezoek aan de fruittuin in Oldebroek op het programma. Volgens Gretha zeer de moeite waard. De ochtend werd afgesloten met koffie en een plakje cake. Daarna terug voor het eten. 's Middags werd er van het meegenomen fruit bowl gemaakt en Gretha moest een peer schillen en klein snijden. De bowl was echter, volgens Gretha, veel te zuur en dus niet lekker. Ze had vandaag geen fysiotherapie, maar ondanks dat en de mogelijkheid om te rusten in een luie stoel, was ze toch erg moe bij thuiskomst. Een poosje lekker op het waterbed biedt dan uitkomst.
Vandaag is Donja al vast vakantie proof gemaakt. Hij is weer geplukt en ziet er weer heel mooi uit. De huidproblemen, die een paar weken geleden de kop op stak, lijken opgelost en de vacht glimt gelukkig weer. Morgen heb ik een dagje cursus en daarna kunnen we aan het weekend beginnen.

Als je aarzelt, groeit je angst; als je waagt, groeit je moed.

Tot morgen

Apies kijken

Vanmorgen ging Gretha op pad met Bart Jan. Ze moest weer weg gebracht worden naar de inloop in de Voord. Het is leuk dat we nog steeds mensen vinden die bereidt zijn om haar weg te brengen. Dat geeft mij wat lucht, zodat ik door kan werken.
Het marmeren was klaar. De hartjes zijn aan een lint geregen en kan dus een plekje in huis krijgen. Ziet er heel fleurig uit en ze is apetrots op het resultaat. Ik had vanmiddag met de afdeling een uitje. Het doel was de apenheul in Apeldoorn. het is best leuk om daar een middagje door te brengen. We hadden ook prima weer voor zo'n activiteit. Droog en een lekker temperatuurtje. De middag werd afgesloten met een etentje in het centrum van Apeldoorn. Gretha moest het dus doen zonder mijn steun. Mijn moeder wilde echter wel helpen en ze was al vroeg present. De dag is hier thuis prima verlopen. Ze heeft de afwas gedaan, boel een beetje aan kant gemaakt en is een paar keer met Donja wezen lopen. Ook moest ze er aan geloven met het kaarten maken. Volgens Gretha was dat gepriegel echter niets voor haar. We hoeven toch ook niet allemaal hetzelfde te kunnen of leuk te vinden. Het is echter zeker een keer voor herhaling vatbaar, al hoop ik niet dat dit te vaak gaat gebeuren. Ook voor de vrijdag is het schema weer gevuld. Vindt het helemaal super dat we nog steeds zoveel steun krijgen.

Als ieder mens een ander mens gelukkig zou maken, was de hele wereld gelukkig.

Tot morgen

Begrip voor ...

Met knikkende knieën ging Gretha vanmorgen naar de dagbehandeling in de Voord. Ze dacht dat het weer een heel vervelende dag zou worden en dat ze de wind van voren zou krijgen. Het viel echter mee en of het kwam omdat ze de zorgmap had meegenomen waar ook nog een boodschap was ingeschreven door de thuiszorg, maakt eigenlijk niet uit.
Het gesprek wat er wel kwam met de fysiotherapeut was verhelderend. Het lijkt er inderdaad op dat daar de linkerhand niet weet wat de rechterhand doet. Ik bedoel dat niet iedereen goed ingelicht is over de status van de revalidant. Het was bij haar niet bekend dat ze dystrofie heeft aan haar linkerbeen. dat zou wel handig geweest zijn als ze wel over die informatie beschikt. In ieder geval zou ze de aktie van vorige week niet meer herhalen, maar ondertussen zit Gretha nog met de gebakken peren. De pijn wil nog niet echt afzakken en ik heb niet echt het gevoel dat de medicijnen goed helpen. Ik hoop dat we begin volgende week in ieder geval uitsluitsel krijgen over de toestand van de heup, waar ze nu steeds zoveel over klaagt. Misschien dat na goede berichten die klachten ook verdwijnen.

Hulp voor a.s. vrijdag gezocht. !!!!!!!!!

Een deel van de dag is ook al goed. !!!!!!!!!

Zie de hulpvraag. !!!!!!!!!

Bij tegenwind heb je pas baat, als je de andere kant op gaat.

Tot morgen

Oh wat een nacht

De afgelopen nacht was een uitloper van het weekend. Gretha was erg onrustig en moest er vaak uit. Ook zat ze regelmatig op de rand van het bed, waarbij ik dacht dat ze er uit zou gaan. Kon haar echter steeds op andere gedachten brengen of ik ging er uit om haar te helpen/begeleiden. Het was nou niet een nacht waarover je kunt zeggen: "lekker geslapen".  Dit soort nachten moet je niet te vaak hebben, want dat is niet vol te houden. Iedereen die in haar buurt komt moet het bezuren en krijgt te horen wat ze vindt van de therapie in de Voord. Ze verteld het dan op een manier alsof het lijkt dat je het zelf hebt gedaan. Het voelt dan of je de wind van voren krijgt. Dat is niet altijd even leuk. Zelfs de thuiszorg vanmorgen was de gebeten hond. Op het ogenblik is er niet veel goed en dan moet ze morgen ook nog weer naar de dagbehandeling. Daar ziet ze als een berg tegen op, maar het is nodig. Ik hoop dat ze morgen een beetje een fatsoenlijke dag heeft en dat ze naar me luisteren en geen therapie geven. Ik hoop dat ze het nog een tijdje vol houdt, in ieder geval tot aan de vakantie. De therapeut (niet van de Voord) hier in het dorp was uitermate tevreden over de vorderingen en dan niet alleen over haar hand functie, maar ook over het lopen. Hij vond dat ze erg veel vooruit was gegaan in de afgelopen 2 weken. Dat is toch een mooi compliment en daar moet ze dan maar mee verder.

Laat je glimlach de wereld veranderen, maar laat de wereld niet je glimlach veranderen.

Ik ben voor vrijdag 22 juni nog op zoek naar iemand die haar 's morgens even gezelschap wil houden of samen kan gaan knutselen (kaarten maken), haar kan helpen met het eten, om 13:30 uur naar de fysio in Elburg kan brengen en weer mee terug neemt en ten slotte tot ± 16:00 uur bezig houden. Dit hoeft natuurlijk niet door 1 persoon gedaan te worden. hier kunnen we heel creatief mee om gaan. Zie ook de hulpvraag.

Tot morgen

Grrrrrrrrrrrrr

Wat een waardeloos weekend. Gretha heeft verschrikkelijk veel pijn gehad en zelf geeft ze aan dat het komt door de therapie van donderdag. Het begon donderdag, toen ze thuis kwam, gelijk al. Veel pijn en een hoop ergernis.  De vrijdag was echter nog erger, de pijn was niet weg en we hadden toen nog niet de pijnmedicatie opgehoogd. Inmiddels de medicijnen die we zo mooi aan het afbouwen waren, maar weer in het schema opgenomen om de pijn toch wat dragelijk te maken.
Het was erg lastig om ook nog wat leuke momentjes te beleven. Het grootste deel van het weekend heeft ze wel in bed door gebracht. Zaterdagavond toch ook even naar de verjaardag en tussen alle rustmomenten in op zondagmiddag even op visite geweest. Het viel echter voor haar niet mee. Ze houdt zich dan wel groot, maar je kunt zien dat het haar moeite kost. Als je dan weer thuis bent, weet ze niet hoe snel ze haar mandje moet opzoeken.  Als je er even doorheen kijkt zie je ondanks de tegenslag van de afgelopen dagen wel dat ze goed vooruit gaat. Ze is lang niet meer zo instabiel en al aardig stevig op de benen. Ze kan ook steeds meer zelf en dat doet ze dan ook. Dat zijn dan wel de billenknijp-momenten, maar het gaat nog steeds goed. Wat ik probeer, en dat is best vervelend voor haar , is het val-risico zo klein mogelijk te houden. Je kunt het vallen denk ik nooit helemaal voorkomen, maar je kunt het risico wel zo klein mogelijk houden. We zitten er beide niet op te wachten om weer opnieuw te moeten beginnen. Komende week maar eens even rustig aan doen met de therapie en voorlopig allen de focus leggen op de hand en arm. Ze krijgt genoeg training door het lopen in en om huis. dat is denk ik betere therapie dan de krachttraining in de Voord. Het is trouwens ook nog eens functioneel. Tenslotte over de "nieuwe" auto is ze goed tevreden. Hij zit lekker en ze is al dikke maatjes met de stoelverwarming, maar of je die nu al moet gebruiken? We gaan vol goede moed de nieuwe week in en we moeten maar afwachten wat voor onverwachte zaken nu weer ons pad gaan kruisen.

Tranen zijn je beste vrienden, ze komen wanneer anderen je allang verlaten hebben.

Tot morgen

Spierpijn

Vrijdag is normaal een relaxte dag. Niet zo vroeg het bed uit, 's middags even naar de fysiotherapeut en verder hoeft er niet zo veel. Hoe anders was het vandaag. De thuiszorg was al erg vroeg. Ze dachten dat ze vandaag ook naar de Voord ging. Nou wil ik er niet te veel meer over zeggen, maar ze kan het woord de Voord niet meer horen. Gisteren heeft ze daar fysiotherapie gehad en die therapie bestond voor een groot deel uit krachttraining. Dat heeft ze geweten. Gisteren had ze al een klein beetje spierpijn, maar vandaag is het echt niet te harden.
Het is niet normaal zoveel spierpijn ze heeft. Waarom moet het ook zo zwaar zijn? Ze loopt thuis al genoeg en het is helemaal niet nodig om ook op de dinsdag en donderdag nog eens extra training te geven. Ik heb liever dat ze meer aandacht aan haar linker hand en arm schenken, maar daar kijken ze niet naar om. Ik probeer nu maar met wat extra medicatie, waar we net mee gestopt waren, de pijn dragelijk te maken. Volgende week maar eens over bellen om te vertellen dat het toch rustiger moet. Ook  hoeft ze niet zonder krukken te leren lopen, want we hebben er al ruim 24 jaar vrede mee dat ze krukken nodig heeft. Ondanks dat gaan we toch proberen te genieten van dit weekend.


Er is geen beweging zo snel, of spierpijn achterhaalt hem wel.

Fijn weekend.

Onbegrip

De nagels zijn nog oranje. Het zou me ook niet verbazen als het Nederlands elftal via de achterdeur alsnog door gaat, maar er moet dan wel wat veranderen. Nog even geduld en de nagellak moet het nog even uithouden.
Ik vind verder dat het met de thuiszorg voortreffelijk gaat. Niks geen opmerkingen, het gaat gewoon lekker. de klik is er met iedereen. Vandaag is ze ook weer naar de Voord geweest en dat is een heel ander verhaal. Er komt een moment dat ik echt in moet gaan grijpen. Je merkt het 's morgens aan al haar.
Het humeur is nog net niet om op te schieten, maar zit er echt dicht bij. Dan komt ze 's middags weer thuis en dan voel je al hoe het is geweest. Ze snap niet waarom ze daar heen moet, maar nog erger snapt ze ook niet waarom ze daar doen wat ze doen. Ze keek echt wel een beetje uit naar het maken van de appeltaart en dan gaat het niet door. Een ander heeft daar misschien geen probleem mee, maar zij wel. De therapie is elke keer een bron van ergernis. Weer niets aan de hand gedaan !!!! Weer op die nepfiets gezeten !!!! Ik moet zonder kruk lopen, terwijl ik al 24/25 jaar met krukken loop !!!! Wat moet ik daar dan van zeggen. Komt ook dat plasschema er nog eens overheen, dan is echt de maat vol. Niet meer handelbaar en dat komt er thuis dan uit. Wie is dan weer de gebeten hond? Terwijl in de Voord ook een afdeling is waar ze het geweldig prima naar 't zin heeft, maar daar mag ze niet heen. Ook voelt ze zich als klein kind behandeld en dat is haar waarheid en beleving. Daar moeten ze, vind ik, wel iets aan doen. Ik vraag me dan altijd af, ook in mijn werk, om wie gaat het dan nu. Het is de beleving van de klant/patient en dat is haar/zijn waarheid. Als je vindt dat het anders is moet je het anders doen. Morgen gaan we onze nieuwe auto ophalen en hopen een prima start te maken van het weekend.

Ik heb nog een probleem op vrijdag 22 juni. Ik weet nog niet precies hoe laat de thuiszorg komt en hoe laat ze naar de fysiotherapeut moet, maar ik denk en verwacht dat het overzicht niet zoveel afwijkt van de werkelijkheid. Ze vindt het ook prettig om 's middags nog even te gaan rusten en ik hoop echt dat we er uit komen. Bedenk iets wat ze leuk vindt. !    Of moet ik het doen ?

Het is menselijk wijs te denken en absurd te handelen.

Tot morgen

Oranje of Zwart

De hele dag staat in het teken van Nederland - Duitsland. Gretha heeft de nagels nog oranje. of dat blijft of dat ik ze zwart moet gaan maken hangt af van het resultaat van vanavond. Vandaag is ze vanmorgen eerst naar het inloop gegaan waar ze weer iets nieuws hadden.
Zag er heel mooi uit, maar ik weet niet of ze dat ook mee mag nemen. Vanmiddag op consult bij de huisarts die haar toch wel even wilde zien. Hebben we gelijk de medicijn-lijst doorgenomen en een streep gezet door een aantal medicijnen die ze al heel lang gebruikt, maar waarvan het effect op dit moment twijfelachtig is. We moeten het maar proberen en kijken wat het effect is. Vind het zeker niet raar dat de medicijnen die tegen de hernia pijn gegeven zijn in ieder geval van de lijst af zijn.
We gaan nu voetbal kijken, dus morgen meer.

Geluk komt vanzelf aanwaaien. Je moet alleen wel in de wind gaan staan.


Tot morgen