Na het schrijven gisteravond, kreeg ik een mail van Henriet, dat ze gezien had hoe Gretha uit bed was gekropen en daarna de deur had open gedaan. Bij het uit bed gaan had ze een kleine "aanloop" genomen, maar daarna was het prima gegaan. Uit zo'n waterbed klimmen valt ook niet mee. Het is van mij misschien ook wel de angst van het verleden, want ik vind ook dat ze het erg goed doet. Vandaag in het ziekenhuis geweest en weer foto's van de heup gemaakt. Voor zover ik het kon beoordelen zagen de foto's er prima uit en dan natuurlijk de heup. Da arts beaamde dat. Nu ga ik niet vertellen dat ik ook daar verstand van heb, maar je zag geen rare dingen op de foto, of het moeten die 3 schroeven zijn geweest. Het bot zag er ook gaaf uit en alles zat ook recht op elkaar. Waar dan die pijn nog vandaan komt is vooralsnog een raadsel. De dystrofie? Laten we het niet hopen.
We hebben nu even genoeg van dagbehandeling, therapie, ziekenhuis en dokters. We gaan nu een paar dagen genieten van zon, strand, zee en hele goeie muziek. Zeeland, we komen er weer aan. Terug naar waar het vorig jaar zo gruwelijk mis ging.
De schoonheid der aarde is niet te koop; zij behoort aan wie haar ontdekt, haar begrijpt, en haar weet te genieten.
Tot later
Geen opmerkingen:
Een reactie posten