Ze zeggen dat ik zo veranderd ben.

Na 340 stukjes over hoe het met ons en met name met Gretha gaat, ga ik er even mee stoppen. Nog een laatste bericht zo na het weekend en dan neem ik even een schrijf pauze. Zoals ik vrijdag al melde, konden we met een goed gevoel het weekend in gaan. Vanmiddag hebben we samen met Donja een rondje "van 4" gelopen. Dat ging een stuk beter dan de vorige keer. Ook heeft ze al weer iets vast gepakt met haar linker hand.

We gaan dus nog steeds vooruit. Dan het psychische. Er goed over nadenkende kwam ik voor mezelf bij het onderwerp over veranderingen. Ik merk dat ze heel anders kan reageren dan ruim een jaar geleden, maar toch ook al weer anders dan een half jaar geleden. Dat laatste is een positieve verandering. Ik realiseerde mij ook, dat daar mee omgaan erg moeilijk is. Ook voor mij, maar ik denk zeker voor anderen. Het zijn echter de directe gevolgen van haar herseninfarct. Zelf heeft ze het er ook moeilijk mee, omdat ze het zelf ook realiseert. Dat bracht mij op het idee om een stukje te plaatsen met bovenstaande titel. Het is een interessant stuk, niet door mij zelf geschreven, maar ik wil het zeker aanbevelen. Morgen nog weer naar het ziekenhuis voor het aanmeten van een handspalk. Hopen dat we daardoor weer een stap vooruit kunnen zetten.

Klik hier voor de link naar "Ze zeggen dat ik zo veranderd ben".

De kracht van het leven is: het positieve uit het negatieve halen.


Groeten en tot later.