Het was erg lastig om ook nog wat leuke momentjes te beleven. Het grootste deel van het weekend heeft ze wel in bed door gebracht. Zaterdagavond toch ook even naar de verjaardag en tussen alle rustmomenten in op zondagmiddag even op visite geweest. Het viel echter voor haar niet mee. Ze houdt zich dan wel groot, maar je kunt zien dat het haar moeite kost. Als je dan weer thuis bent, weet ze niet hoe snel ze haar mandje moet opzoeken. Als je er even doorheen kijkt zie je ondanks de tegenslag van de afgelopen dagen wel dat ze goed vooruit gaat. Ze is lang niet meer zo instabiel en al aardig stevig op de benen. Ze kan ook steeds meer zelf en dat doet ze dan ook. Dat zijn dan wel de billenknijp-momenten, maar het gaat nog steeds goed. Wat ik probeer, en dat is best vervelend voor haar , is het val-risico zo klein mogelijk te houden. Je kunt het vallen denk ik nooit helemaal voorkomen, maar je kunt het risico wel zo klein mogelijk houden. We zitten er beide niet op te wachten om weer opnieuw te moeten beginnen. Komende week maar eens even rustig aan doen met de therapie en voorlopig allen de focus leggen op de hand en arm. Ze krijgt genoeg training door het lopen in en om huis. dat is denk ik betere therapie dan de krachttraining in de Voord. Het is trouwens ook nog eens functioneel. Tenslotte over de "nieuwe" auto is ze goed tevreden. Hij zit lekker en ze is al dikke maatjes met de stoelverwarming, maar of je die nu al moet gebruiken? We gaan vol goede moed de nieuwe week in en we moeten maar afwachten wat voor onverwachte zaken nu weer ons pad gaan kruisen.
Tranen zijn je beste vrienden, ze komen wanneer anderen je allang verlaten hebben.
Tot morgen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten