Liefde is.........

Een diepe buiging maak ik voor mijn vrouwtje. Op 12 oktober, al weer een tijdje geleden, hadden we een ziekenhuisdag. Afspraak bij de neuroloog, maar ook een bezoekje aan de revalidatiearts met het vooruitzicht op weer een botoxspuit. De neuroloog was eigenlijk best tevreden over hoe ze er nu voor staat. Wel was ze heel stellig om je niet te laten opereren aan de hernia.

De revalidatiearts bekeek de voortgang van de hand en  ook zij was ook nu weer heel tevreden over het resultaat tot op dit moment, maar ze vond het toch nodig om er nog een botox spuit in te zetten met dit keer weer de duim en de vingers als doel. Gretha gaf aan dat ze het liever niet deed, maar als het echt nodig is, dat het dan maar moest gebeuren. Het zijn heel venijnige spuiten die gemeen zeer doen, want ze gaan direct in de spier. Een week later moest ze weer terug komen op het technisch spreekuur voor het aanmeten van een andere handspalk. De botox had inmiddels zijn werk meer dan voortreffelijk gedaan en de hand staat meestal helemaal open en er dingen mee vast pakken is al geen uitzondering meer. Hard werken loont dus toch. Vandaag stond een afspraak op de pijnpoli in de agenda. Benieuwd wat we daar te horen zouden krijgen, met in ons achterhoofd dat de vorige behandeling geen resultaat heeft gehad. Ook komt inmiddels de "hernia" pijn ook weer terug. Wat Gretha al vreesde gaat toch weer gebeuren. Op 22 november wordt ze weer verwacht en dan gaat de spuit er weer in. Tevens gaan ze dan een pulsed radiofrequentiebehandeling doen (ff googelen maar) met als doel om de pijn in het linker been te verminderen. Het mooiste moment van de dag vond echter plaats voordat we naar het ziekenhuis gingen. Toen ik nog even met Donja was uit geweest lag er bij terugkomst een heerlijk gesmeerd broodje voor me klaar. Dat was echt de grootste verrassing van de afgelopen periode, maar ook een overwinning voor haar zelf en je snapt dat mijn dag niet meer stuk kon.

Liefde is, een broodje voor mij smeren.

Tot later