Toen ik vanmiddag in de Voord kwam zat Gretha een beetje verdwaasd op de rand van het bed voor haar uit te staren. Ze was zichtbaar net wakker. Wel lekker geslapen zei ze, maar wel zere benen. Vanmiddag een extra pijnstiller gekregen. Hopen dat die enig resultaat heeft. Vanmorgen bij de ergotherapeut aan de functie van haar linker hand gewerkt. Weer laten zien dat ze met links ook een deur open kan doen en nu liet de hnd de klink ook weer los. Bij de fysio trainen op het lopen zonder krukken. Zowel vooruit als achteruit. Deze oefening werd door Gretha niet begrepen. Al 24 jaar heeft ze zich kunnen redden met 2 krukken en dat hoeft volgens haar nu niet zonder en al helemaal niet met een rollator. Als ze daar over begint wordt ze pas echt verdrietig en moet dan huilen. Met een rollator wil ze echt niet lopen. Ondanks al die ongemakken, vanmiddag toch weer naar de inloop. De kaart waarvan we gisteren dachten dat die af was, bleek toch niet helemaal klaar. Er moesten nog wat details aangebracht worden, maar vandaag kreeg hij echt het stempel klaar. Morgen is er weer inloop en ze moest er maar eens goed over nadenken wat ze nu weer ging maken. Ik zou zeggen, je hebt nog niet genoeg kaarten, dus ga door, maar ik snap dat je ook wel eens wat anders wilt doen. Als alles gaat zoals het zou moeten gaan, komt morgen de scootmobiel ook weer van stal. Dat is ook een moment waarop ze begint te stralen.
Als je verdriet hebt, of pijn, denk dan aan de mensen, die in gedachten bij je zijn.
Groet
Geen opmerkingen:
Een reactie posten