Een dag om op terug te kijken.

Na de vervelende berichten van gisteren, had Gretha een slechte nacht. Ze heeft de hele nacht liggen nadenken en heeft dus slecht geslapen. Menig rondje gemaakt op de afdeling. Vanmorgen was het zonder fatsoenlijk ontbijt in de auto met de dames van de ergo op weg naar huis. Het was de bedoeling dat er in de woning gekeken werd, wat eventueel aangepast moest worden om veilig thuis te kunnen zijn. In principe mankeert er niets aan het huis. Geen of bijna geen drempels van betekenis. Waar ze wel iets tegen hebben zijn kleden op de vloer. Die zien ze het liefst verdwijnen, want je zou er over kunnen struikelen. Daar zit wel wat in. Ook in de nieuwe badkamer geen noemenswaardige opmerkingen. of het moet zijn dat het ook hier beter is om geen badmatjes neer te leggen en de aanbeveling om een beugel in de douche te maken, zodat je er steun aan hebt bij het staan. De matjes in de badkamer zijn inmiddels weg en over het kleed in de kamer gaan we maar eens goed nadenken. Daar kun je zo heerlijk even languit met de hond op spelen. Laminaat ligt toch niet echt lekker. De grote verrassing kwam bij terugkomst in de Voord.

Daar kreeg ze een tekening (schilderij) van Donja van Tamara. Heel erg mooi en die krijgt zeker een mooi plaatsje in huis. Hij is echt geweldig mooi. Het was niet alles rozengeur en maneschijn, want het rondje met het hondje ging niet zo goed. Met rollator (jawel) en Donja aan de riem bleek het lopen toch erg lastig. Dit kwam mede omdat Donja niet erg zijn best deed om er een succes van te maken. Hij deed niet echt wat er van hem verwacht werd en liep niet netjes naast de rollator.. Dat worden nog zware trainingsweken om hem meer in het gareel te krijgen. Als hij niet beter gaat luisteren, wordt dat denk ik op dit moment een lastige zaak. Vanmiddag lag ze weer zo vast te slapen dat de visite maar weer weg is gegaan en het op een later moment nog maar eens probeerde. Het was toen nog wel weer even gezellig en ook vanavond hebben we toch ook wel weer plezier gehad. Toen ik vanavond op de kamer kwam, zat ze in de rolstoel met de kruk in haar linkerhand en sprak de nu al legendarische woorden "hoezo niet sterk genoeg". Hebben we dat al niet eerder gehoord? Wat ze in haar hoofd heeft zal in de meeste gevallen ook gebeuren en dat gaat haar dan ook lukken. Wou eigenlijk weer eindigen met een stukje tekst van BLOF, maar vond toch onderstaande spreuk beter bij deze dag passen.

Wat niet kan, is nog nooit gebeurd 

Op naar morgen !