Je hebt van die dagen er bij dat je denkt waar is die gebleven en wat heb ik eigenlijk gedaan. Niets beleefd en toch heel erg druk geweest. Nou wat de therapieën betreft was het rustig. Alleen fysiotherapie en weer met de rollator een groter rondje gelopen. het is maar goed dat er nog wat beweging is, want vanmiddag kreeg ze weer gebak tijdens het knutsel-uurtje. Een oud collega uit de tijd van Zonneberg is vrijwilliger bij de inloop en die was jarig geweest. Dat is een reden voor een klein feestje. Dat ze het niet echt druk had bleek wel uit het feit dat ze zich had verslapen voor de inloop vanmiddag. Ze wordt echter al gemist en dus gewoon opgehaald. Als ze blijft slapen, krijgt ze nooit genoeg kaarten om met kerst te versturen. De darmen zijn weer aardig onder controle en alles is weer zo goed als normaal.
Het is knap om te zien hoe ze bezig is met haar hand functie. Daar heb ik het al vaker overgehad. Ongemerkt liggen de vingers af en toe ontspannen en dus normaal gestrekt op de armgoot. Dat gaat dus echt wel de goede kant op. Ze heeft het er zelf steeds over dat ze een gat in haar hand heeft. Dat "gat" wordt ook steeds groter, niet elke dag, maar je ziet wel vooruitgang. Voor een heel groot gedeelte doet ze dat allemaal zelf. Bij het knippen vanmiddag hield ze zelfs het figuurtje vast met haar linkerhand. Het is wel jammer dat ze zelf niet zo kan genieten van zo'n "hoera"-moment. Ze ziet het niet of wil het niet zien dat er wel degelijk enige vooruitgang is te bespeuren. Haar doelen liggen echter heel ver weg en daardoor vallen de kleine stappen voorwaarts haar niet op. Eigenlijk heeft ze maar 1 doel: Naar huis. Een goede manier zou zijn om vandaag tevreden te zijn met wat je bereikt heb en ga morgen voor de volgende vooruitgang. Dan is er vast bijna elke dag wel iets te vieren.
Hoe ver je gaat, heeft met afstand niets te maken.
Lekker slapen en morgen gezond weer op
Geen opmerkingen:
Een reactie posten