De dag begon al vroeg met ADL training. Ik werd al vroeg in de Voord verwacht voor het oefenen van activiteiten van het dagelijkse leven(de ADL training) samen met Gretha. Dit bestaat uit het doen van alle handelingen die nodig zijn van het moment van opstaan tot het moment dat je aan kunt schuiven aan de ontbijttafel. Als je er goed over nadenkt zijn er best veel handelingen die gedaan moeten worden en zeker als je alles eens achter elkaar zet. Het mooiste is natuurlijk als je dat zelfstandig kunt doen. Dat lukt na een beroerte niet altijd direct weer. Daar moet je voor trainen. Vaak ben je de volgorde kwijt of de controle, maar soms mis je ook bepaalde functies. Zo is bijvoorbeeld het afdrogen na het douchen best lastig met 1 hand. Of trek maar eens een ochtendjas aan als je maar 1 werkende arm hebt. Zelf heb ik de neiging om te helpen als je ziet hoe lastig het gaat, maar soms is het beter om te vertellen wat er (nog) moet gebeuren. Daarna was het weer de beurt voor de fysio. De "favoriete" therapie van Gretha. Met de rollator naar buiten en een ronde lopen over de parkeerplaats. Dat ging best goed. Jammer dat ze zo'n hekel aan dat apparaat heeft, maar dat heb ik al eerder aangegeven. Er stond ook nog een sessie met de scootmobiel op het programma, maar die werd afgelast. Vanavond was ze de hele avond bezig met haar hand. Als de brace niet om is, dan is de hand best ontspannen en kunnen de vingers regelmatig gestrekt worden. Een balletje van aluminiumfolie was een gewild object om vast te pakken. Goed dat ze daar zo druk mee bezig is en knap hoeveel resultaat ze daar mee heeft. Dan moet je doorzettingsvermogen hebben.
Ofschoon trots geen deugd is, is hij de vader van vele deugden.
Tot morgen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten