Het weekend zit er al weer bijna op. Weer een klein stapje vooruit gezet, maar gelijk de rekening gekregen op zondag. De vrijdag goed begonnen, weinig geslapen toen ze thuis kwam alleen 's avonds viel ze weer als een blok in slaap. Toch maar weer wakker gemaakt om te voorkomen dat ze 's nachts weer niet zou slapen. Blijkbaar heeft ze toch het rustmoment in de middag nodig. Ze heeft gelukkig een redelijke nachtrust gehad en zaterdag mooi op tijd uit de veren voor een lekker ontbijt. Na de lunch tijd voor het middagdutje. Even in het vooruit slapen, want 's avonds hadden we een etentje van de broer en schoonzus van Gretha die het vierden dat zij 40 jaar getrouwd zijn. Het was een zeer geslaagde avond, lekker gegeten en Gretha heeft zich kranig gehouden. Het kaarsje was wel uit toen we thuis kwamen, maar ze heeft genoten van de avond. Zondag was ze weer moeilijk uit bed te krijgen. Lang geslapen en toen nog even lekker in bad. Na het eten wilde ze toch weer snel het bed in. Het was wederom erg lastig om haar daarna weer wakker en uit bed te krijgen. Ze gaf aan dat ze zo lekker had gelegen omdat ze eens een keer geen pijn had in de benen. Gisteravond heeft ze veel bekenden ontmoet en de standaard vraag aan Gretha was "hoe gaat het met je". Haar antwoord is dan altijd: goed, maar het kan een stuk beter. Ook de wedervraag is vaak hoe gaat het met jou? Ze heeft altijd belangstelling voor de ander hoe slecht ze er zelf ook aan toe is. Sommigen vragen het ook aan mij. Het lijkt zo'n eenvoudige vraag, maar het antwoord vind ik erg lastig. Het gaat met Gretha steeds iets beter. Dat merk je met name in de weekenden, maar ik kan er niet echt vrolijk van worden. Vind het erg moeilijk om, zoals ik al eens eerder heb geschreven , blij te moeten zijn met bijvoorbeeld het feit dat je met één hand aardappels kan schillen. Ik wil nu niet ondankbaar of negatief overkomen, want ze gaat nog steeds vooruit, maar de vooruitgang is echter nog niet zo dat de zelfredzaamheid een stuk beter is. Het is met name de beweging in de linkerhand die iets vooruit gaat. Die is echter nog lang niet zodanig, datze er al iets mee kan. Ook alles wat er nog meer bij komt, zoals de pijn in rug, benen en het feit dat er toch iets uit het borstonderzoek is gekomen. Dat alles maakt het niet eenvoudig voor mij, maar ook voor haar. Ik heb echt het gevoel dat ik op dit moment aan de top van mijn kunnen zit. Door de vaste rustmomenten van Gretha heb ik nog wel mijn eigen momentjes en ik denk dat ik zonder die (korte) momentjes het echt niet vol zou kunnen houden. Ook vind ik de combinatie werk, zorg, verzorgen, maar ook het samen doen van dingetjes in combinatie met het op bezoek gaan in de Voord erg zwaar. Dan heb ik het ook nog maar eens niet over al die andere zaken die moeten gebeuren en die er dan ook nog eens bij komen.
Vanavond ging ze eigenlijk voor het eerst met tegenzin terug naar de Voord en was weer even emotioneel toen ze er weer een bekende tegen het lijf liep.
Ondanks alles hebben we toch weer een fijn weekend gehad.
Zelfs de langste afstand begint met de eerste pas.
Groet
Geen opmerkingen:
Een reactie posten