Valt wel, maar niet mee.

De kop is er weer af. De week is begonnen en in tegenstelling tot thuis, vannacht slecht geslapen. Ook ik heb niet echt een fijne nacht gehad. Kan de vinger er niet op leggen waar het aan ligt, maar als we samen zijn slaap ik ook beter. Vandaag stond er weer fysiotherapie op het programma  na een weekje vakantie. Dat was het dan ook weer voor vandaag. Vanmiddag een lastig gesprek gehad met Gretha. Ging over wat ze dacht dat er nodig was om naar huis te kunnen gaan. Dat is een lastige vraag, maar ze heeft het thuis zo goed naar haar zin en ze slaapt thuis ook goed, dus waarom er niet eens goed over praten en/of nadenken. Dat viel volgens mij niet echt goed. Vanavond kwam het nog weer eens aan de orde en weer was het een lastig onderwerp. Dan maar even laten rusten en over andere dingen hebben. Het is een feit dat ze zondags terug gaat naar de Voord en bij binnenkomst al weer uit kijkt naar de vrijdag waarop ze weer naar huis mag.

Zoals het klokje thuis tikt, tikt het nergens. 

Tot morgen

Creatief weekend.

Het 3-gangen menu weer achter de kiezen. Het weekend weer achter de rug en Gretha weer terug naar de Voord. Ze had er geen zin in, maar het is nodig. We moeten er maar op hopen dat het herstel voorspoedig gaat en dat ze snel weer "gewoon" thuis kan zijn. Het grootste probleem is denk ik haar linker arm/hand. Al vind ik wel dat de hand steeds vaker ontspannen voelt. Het moment waarop ze weer gecontroleerd de hand open en dicht kan doen zal (hopelijk) steeds dichterbij komen. We hebben er een lekker relaxt weekend van gemaakt. Weinig spannends gedaan. Gretha heeft weer een aantal momenten heerlijk genoten op het waterbed. Dat waren dan ook even mijn eigen momenten. Ook kan ze zich steeds beter redden bij het naar de wc gaan. Dat gaat ook steeds iets beter al heeft zij in de meeste gevallen nog wel hulp nodig. Zaterdag was weer zo'n dag dat er toch vaak een beroep op mij gedaan werd. Het lopen door het huis is ook steeds minder een probleem. Zo boeken we toch steeds iets vooruitgang al gaat het ons, en dan met name ook haar, niet snel genoeg. We lopen wel nog tegen de beperkte zelfredzaamheid  aan, maar daar zijn ze in de Voord druk mee bezig.

Tijdens de wakkere momenten o.a. samen aan het knutselen geweest. Ik kom toch de fijne motoriek die Gretha wel heeft, tekort. Dat gepriegel is voor mij erg lastig, maar dat laat ik dan maar aan de specialist over. We hebben toch een paar dingen af kunnen maken. Het is een leuke tijdsbesteding, waar je heerlijk rustig van wordt. Toen we vanavond aankwamen zijn we lopend naar boven gegaan. Zij op 1 kruk, en wij hand in hand naast elkaar. Dat is heel erg lang geleden dat we zo samen gelopen hebben. Een bijzonder mooi moment zo bijna 5 maanden na het infarct.

De gelukkigste mens is degene die het denkt te zijn. Wij denken het vandaag te zijn.

Op naar weer een week De Voord.

Goede berichten

Vandaag een goed bericht ontvangen van de huisarts. Hij was weliswaar op vakantie, maar zoals ik al eerder schreef gaan we niet meer wachten tot hij ons belt. Vanmorgen van de assistente informeel vernomen dat er op de echo niets te zien was wat wees op dingen die er niet horen te zitten. Komende dinsdag zal de dokter zelf nog officieel bericht doen. Geeft toch weer een goed gevoel. Eindelijk eens een bericht waar we ons geen zorgen meer over hoeven te maken. Het gesprek met maatschappelijk werk in de Voord vanmiddag ging ivm ziekte niet door, dus toch al op tijd weer naar huis. Vandaag was het dus weer een rustig dagje. Weer creatief bezig zijn en dat was het eigenlijk van vandaag in de Voord. Nog even lekker lasagna gegeten en daarna tas pakken en snel zien dat we de Voord in de achteruitkijkspiegel zien. Wat ziet het er dan toch mooi uit. Vanmiddag heeft ze, ondanks dat het een rustig dagje was, heel vast geslapen. Heb haar ook maar laten liggen, want ze zal het dan nodig hebben. Met de brace om de linker hand is hij veel meer gespannen dan zonder. Het lijkt of hij zich dan opgesloten voelt en in zijn schulp kruipt. Ik ben dus een voorstander om de brace zo min mogelijk te dragen. De vingers bewegen dan het best. Ook gaat de duim dan steeds vaker mee doen. Morgen maar weer eens kijken wat de dag ons brengt en hoe ze zich voelt. In ieder geval proberen we te genieten van het weekend.

Maak je regelmatig even geen zorgen

Fijn weekend

Lekker geslapen

Afgelopen nacht lekker in het eigen mandje geslapen. Ik kreeg echter steeds minder ruimte. Ze schoof steeds dichter naar me toe. Wel vroeg uit de veren om op tijd in de Voord te zijn. Er stond fysiotherapie op het programma. Weer op de fiets gezeten en geen meter van de plek geweest. De hand en dan met name de duim waren vanavond goed ontspannen. Hij kon zelfs voor een groot deel "normaal" bewegen. Vandaag wel het bestelde eten gekregen, dus ook wel lekker gegeten. Met name de vla viel erg goed. Verder met deze en gene nog veel nagenoten van de voorstelling van gisteravond. De mooie liedjes bleven nog lang hangen en kwamen steeds weer naar boven wat voor prettige momenten zorgde. Vanmiddag had ze niet zo veel zin in de inloop. Ze kon niet goed kijken en daardoor ging het knippen niet goed en was al weer op tijd terug op de afdeling. Verder is er vandaag niet zo veel nieuws te melden.

Hoop dat we morgen de uitslag van de echo kunnen krijgen.

Lachen is het op 1 na beste wat je kunt doen met je lippen.

Groet

Leuke avond

We hebben eindelijk weer eens iets leuks kunnen doen. We hadden kaartjes voor de voorstelling van Hans Liberg in Apeldoorn. Het was lang onduidelijk of we er wel heen zouden kunnen gaan, maar de arts en verpleegsters in de Voord zeiden dat we er best heen konden gaan. Nou geen spijt van gehad. We hebben echt weer ouderwets kunnen lachen en het ging prima. Leuke voorstelling en prima avond gehad.
Het was vandaag toch al een bijzonder dagje. Afgelopen nacht liep ze nog te spoken over de gang omdat ze niet kon slapen. Heeft toen zelfs slagroomsoesjes gegeten met de verpleging. Vanmorgen snel uit het mandje, want er moesten boodschappen gedaan worden met de scootmobiel. Naar de Boni in Elburg met € 1,50 op zak. Niet echt veel om boodschappen te doen, maar net genoeg voor een half broodje. Het belangrijkste was echter hoe het zou gaan nar de winkel en in de winkel. De Boni Elburg is best ruim, maar ook daar heb je smalle paden en het ging best goed. De therapeuten hebben echter hun vraagtekens of ze wel alles ziet aan de linkerkant of in ieder of ze er iets mee doet wat ze ziet. Voor de 3e dag op rij niet het middageten wat er is besteld. Dat is jammer, want dan krijg je dingen die je liever niet wilt eten. Het gesprek met maatschappelijk werk ging niet  door omdat ze sliep. Maak haar gewoon wakker, want nu moet het vrijdagmiddag gebeuren. Tenslotte vandaag handfunctietraining waar ik ook bij was. Heel interessant en ook bijzonder hoe ze er op reageert. Het was een leuke sessie. Gretha had er zin in en was in een prima vrolijke stemming. Veel gelachen samen. Prima voorbode voor de avond.

Geluk bestaat uit drie dingen: iets om van te houden, iets om te doen en iets om op te hopen.

Tot morgen

Speciale dag

Het was vandaag een spannende dag. We moesten naar het ziekenhuis voor een vervolgonderzoek.  Gisteravond redelijk op tijd naar bed, maar beide hebben we slecht geslapen. Ik was vanmorgen al heel vroeg wakker en kon de slaap niet meer vatten. Toen nog maar even een paar uurtjes gewerkt. Heb je toch een beetje afleiding. Na korte bestudering van de foto's  is besloten om alleen een echo te maken. Voor een leek zag het er allemaal wel goed uit, maar we zullen toch nog een paar dagen in spanning moeten blijven, want we kregen de uitslag niet gelijk mee. Waarschijnlijk heeft de huisarts vrijdag bericht. Zelf de regie maar houden en niet wachten tot hij belt.. Na de echo moest ze ook nog bloed afstaan voor het vaatonderzoek. Dat kon gelukkig in hetzelfde ziekenhuis. Dan kunnen ze daar ook mee aan de slag en is het wachten op de gemaakte afspraak. Nog even een kort bezoekje gebracht aan onze oude buurvrouw die gisteren geopereerd is aan de bloedvaten en toen weer snel terug naar de Voord voor het warme eten. Na het eten is het altijd lastig om de oogjes open te houden en ze had zich dus ook stevig verslapen en begon dus te laat aan het creatieve gebeuren. Ze is weer druk met het knippen en maken van kerstkaarten. We hebben er nog (lang) niet genoeg.
Laatst hebben we het er al eens over gehad of ze het schilderen niet leuk vindt en ik bedoel dan niet de deuren en kozijnen die nog een laagje verf moeten hebben. Vanavond lang visite gehad, het was heel gezellig en toen kreeg ze ook nog een setje om zelf een schilderij met acrylverf te maken. Is weer eens iets anders dan knippen en leuk om te doen. Zo komt ze de tijd wel door. Gelukkig is ze heel erg creatief dus dat komt wel goed. Morgen heeft ze een drukke dag. Met name de ochtend zit volgens mij aardig vol. Ik wordt zelf verwacht in de middag bij de handfunctietraining. Lijkt me erg interessant.

Kijk niet te veel achterom, want dan struikel je over wat voor je ligt.

Latersss

Vrije dag

Vandaag geen therapie, want de therapeut was vrij. (?) Was ze in het weekend bijna niet uit bed te krijgen, vanmorgen belde ze de verpleging om te vragen of ze haar misschien vergeten waren. Hoe kun je haar nu vergeten. Dat was dus  ook niet zo, maar omdat er toch geen therapie was hebben ze haar maar lekker laten liggen. Ze lag per slot van rekening zo lekker te slapen. Ze was zo laat uit bed dat het ontbijt al bijna opgeruimd was. Er was nog wel een plakje ontbijtkoek te krijgen. Ze had weer een vervelende nacht gehad zei ze. Liggen nadenken en heel verdrietig geweest om alles wat ze op dit moment moet missen. Vanavond eerst bij de dans demonstratie staan kijken en daarna allerlei leuke, maar ook wel minder leuke momenten opgehaald van vroeger. Verbazingwekkend dat ze dat nog allemaal weet. De mooie momenten overheersen gelukkig. Het was al laat toen ze naar bed ging en ik hoop dan maar dat ze nu ook eens een goede nacht heeft. Morgen weer een spannende dag.

Alles wat een begin heeft, heeft ook een einde. Sluit daar vrede mee en misschien komt dan alles goed.

Tot morgen

Hoe gaat het nou met jou?

Het weekend zit er al weer bijna op. Weer een klein stapje vooruit gezet, maar gelijk de rekening gekregen op zondag. De vrijdag goed begonnen, weinig geslapen toen ze thuis kwam  alleen 's avonds viel ze weer als een blok in slaap. Toch maar weer wakker gemaakt om te voorkomen dat ze 's nachts weer niet zou slapen. Blijkbaar heeft ze toch het rustmoment in de middag nodig. Ze heeft gelukkig een redelijke nachtrust gehad en zaterdag mooi op tijd uit de veren voor een lekker ontbijt. Na de lunch tijd voor het middagdutje. Even in het vooruit slapen, want 's avonds hadden we een etentje van de broer en schoonzus van Gretha die het vierden dat zij 40 jaar getrouwd zijn. Het was een zeer geslaagde avond, lekker gegeten en Gretha heeft zich kranig gehouden. Het kaarsje was wel uit toen we thuis kwamen, maar ze heeft genoten van de avond. Zondag was ze weer moeilijk uit bed te krijgen. Lang geslapen en toen nog even lekker in bad. Na het eten wilde ze toch weer snel het bed in. Het was wederom erg lastig om haar daarna weer wakker en uit bed te krijgen. Ze gaf aan dat ze zo lekker had gelegen omdat ze eens een keer geen pijn had in de benen. Gisteravond heeft ze veel bekenden ontmoet en de standaard vraag aan Gretha was "hoe gaat het met je". Haar antwoord is dan altijd: goed, maar het kan een stuk beter. Ook de wedervraag is vaak hoe gaat het met jou? Ze heeft altijd belangstelling voor de ander hoe slecht ze er zelf ook aan toe is. Sommigen vragen het ook aan mij. Het lijkt zo'n eenvoudige vraag, maar het antwoord vind ik erg lastig. Het gaat met Gretha steeds iets beter. Dat merk je met name in de weekenden, maar ik kan er niet echt vrolijk van worden. Vind het erg moeilijk om, zoals ik al eens eerder heb geschreven , blij te moeten zijn met bijvoorbeeld het feit dat je met één hand aardappels kan schillen. Ik wil nu niet ondankbaar of negatief overkomen, want ze gaat nog steeds vooruit, maar de vooruitgang is echter nog niet zo dat de zelfredzaamheid een stuk beter is. Het is met name de beweging in de linkerhand die iets vooruit gaat. Die is echter nog lang niet zodanig, datze er al iets mee kan. Ook alles wat er nog meer bij komt, zoals de pijn  in rug, benen en het feit dat er toch iets uit het borstonderzoek is gekomen. Dat alles maakt het niet eenvoudig voor mij, maar ook voor haar. Ik heb echt het gevoel dat ik op dit moment aan de top van mijn kunnen zit. Door de vaste rustmomenten van Gretha heb ik nog wel mijn eigen momentjes en ik denk dat ik zonder die (korte) momentjes het echt niet vol zou kunnen houden. Ook vind ik de combinatie werk, zorg, verzorgen, maar ook het samen doen van dingetjes in combinatie met het op bezoek gaan in de Voord erg zwaar. Dan heb ik het ook nog maar eens niet over al die andere zaken die moeten gebeuren en die er dan ook nog eens bij komen.
Vanavond ging ze eigenlijk voor het eerst met tegenzin terug naar de Voord en was weer even emotioneel toen ze er weer een bekende tegen het lijf liep.
Ondanks alles hebben we toch weer een fijn weekend gehad.

Zelfs de langste afstand begint met de eerste pas.

Groet

Uitslapen

Ik weet niet waar ze het aan te danken had, maar vanmorgen mocht ze weer een keer uitslapen. Dat was al een hele poos geleden. Nu kreeg ze geen ontbijt op bed en na verloop van tijd werd ze toch een beetje zenuwachtig. Om 10 uur begint het inloop programma en daar wil ze gewoon vanaf het begin bij zijn. Dan toch maar weer even bellen om geholpen te worden, anders red ze het niet. Nog even snel een plak ontbijtkoek naar binnen gewerkt en toen snel naar de inloop met een doos bonbons voor Tamara. Het schilderij zit al in een lijst. De plek waar die moet komen te hangen is ook al uitgekozen alleen het haakje moet nog even in de muur. Gretha vindt het erg jammer dat één van de ergo therapeuten binnenkort weg gaat. Had ze eerst zoveel bedenkingen tegen de Voord, nu blijkt dat ze zich toch al snel gehecht heeft aan een aantal mensen daar. Hier is natuurlijk niets mis mee. Ik heb in het ziekenhuis voor a.s. dinsdag een afspraak kunnen maken om een mammografie te maken. Dat is in ieder geval beter dan eind november, wat eerst de bedoeling was. Kunnen we gelijk bloed af laten nemen voor de nieuwe scan in november. Het houdt je toch wel weer bezig, maar hopen dat het allemaal mee valt. Terug kijkend op afgelopen week, was het best een hectische week, waarin weer veel gebeurt is. Zowel positief als negatief. Nu eerst maar eens lekker genieten van het weekend..

Geniet en voel je goed. Beschouw het heden als je eigendom, het overige behoort aan het lot.

Allen een fijn weekend

Inspiratie

Waar ze het steeds maar weer vandaan haalt weet ik niet. Vandaag was er bloemschikken. Natuurlijk ging ze daar heen en kwam terug met een super mooi bloemstuk.

Verder was er fysiotherapie en blijkbaar hebben ze veel last van hondenpoep rondom de Voord, want ze moest oefenen op het oprapen van zakjes. Er zat nog niets in, maar als iedereen zo'n zakje bij zich heeft bij het uitlaten van zijn/haar hond, was er veel minder of geen overlast van hondenpoep. Ook moest ze lopen met hindernissen. Dat ging zonder problemen. Om eventuele problemen de baas te kunnen zijn was er ook valtraining. De ergo ging verder met de handfunctietraining. Die boeken m.i. het meeste resultaat. Morgen nog weer even de inloop afwerken(crea bezig zijn) , eten en dan weer naar huis voor het weekend.

Je weet nooit wat je kunt, tot je het geprobeerd hebt.

Tot morgen

Een dag om op terug te kijken.

Na de vervelende berichten van gisteren, had Gretha een slechte nacht. Ze heeft de hele nacht liggen nadenken en heeft dus slecht geslapen. Menig rondje gemaakt op de afdeling. Vanmorgen was het zonder fatsoenlijk ontbijt in de auto met de dames van de ergo op weg naar huis. Het was de bedoeling dat er in de woning gekeken werd, wat eventueel aangepast moest worden om veilig thuis te kunnen zijn. In principe mankeert er niets aan het huis. Geen of bijna geen drempels van betekenis. Waar ze wel iets tegen hebben zijn kleden op de vloer. Die zien ze het liefst verdwijnen, want je zou er over kunnen struikelen. Daar zit wel wat in. Ook in de nieuwe badkamer geen noemenswaardige opmerkingen. of het moet zijn dat het ook hier beter is om geen badmatjes neer te leggen en de aanbeveling om een beugel in de douche te maken, zodat je er steun aan hebt bij het staan. De matjes in de badkamer zijn inmiddels weg en over het kleed in de kamer gaan we maar eens goed nadenken. Daar kun je zo heerlijk even languit met de hond op spelen. Laminaat ligt toch niet echt lekker. De grote verrassing kwam bij terugkomst in de Voord.

Daar kreeg ze een tekening (schilderij) van Donja van Tamara. Heel erg mooi en die krijgt zeker een mooi plaatsje in huis. Hij is echt geweldig mooi. Het was niet alles rozengeur en maneschijn, want het rondje met het hondje ging niet zo goed. Met rollator (jawel) en Donja aan de riem bleek het lopen toch erg lastig. Dit kwam mede omdat Donja niet erg zijn best deed om er een succes van te maken. Hij deed niet echt wat er van hem verwacht werd en liep niet netjes naast de rollator.. Dat worden nog zware trainingsweken om hem meer in het gareel te krijgen. Als hij niet beter gaat luisteren, wordt dat denk ik op dit moment een lastige zaak. Vanmiddag lag ze weer zo vast te slapen dat de visite maar weer weg is gegaan en het op een later moment nog maar eens probeerde. Het was toen nog wel weer even gezellig en ook vanavond hebben we toch ook wel weer plezier gehad. Toen ik vanavond op de kamer kwam, zat ze in de rolstoel met de kruk in haar linkerhand en sprak de nu al legendarische woorden "hoezo niet sterk genoeg". Hebben we dat al niet eerder gehoord? Wat ze in haar hoofd heeft zal in de meeste gevallen ook gebeuren en dat gaat haar dan ook lukken. Wou eigenlijk weer eindigen met een stukje tekst van BLOF, maar vond toch onderstaande spreuk beter bij deze dag passen.

Wat niet kan, is nog nooit gebeurd 

Op naar morgen !

Geen bericht, niet altijd goed bericht

Wat is het toch heerlijk als je iets vooruitgang ziet en je er zo van kunt genieten. De beweging van de linkerhand  bleef ook vandaag het hoogtepunt. Vanwege de regen ging het winkelen niet door. Wat restte was een trainingsrit indoor met wat bijzondere verrichtingen. Dat ging tot ieders tevredenheid. Na de sessie bij de fysio met de automatische fiets zat het ochtendprogramma er weer op. Vanmiddag was het weer knutselen bij de inloop. Vanmiddag moest ik zelf naar de huisarts voor mijn bloeddruk controle. Het ging echter de meeste tijd over de toestand in de Voord. Ook kwam nog even de uitslag van het gehouden bevolkingsonderzoek ter sprake en toen bleek dat er een advies gegeven was om een extra foto te maken omdat er een vlekje was waargenomen. Dat bericht heeft ons echter nooit bereikt. Erg slordig allemaal. Volgens zeggen was het waarschijnlijk niets ernstig, maar je hebt wel weer iets om over na te denken zeg ik dan maar voorzichtig. Er kan nog wel meer bij. Als we hier ooit uitkomen, wat zullen we dan toch sterk zijn. Vanavond toch maar weer genoten samen met de visite van een lekker bakkie koffie en de zelfgebakken koekjes van tante Aartje. Het smaakte fijn. Ben benieuwd wat de dag van morgen ons weer zal brengen. Dan komt de ergo bij ons thuis de woning inspecteren. We horen wel wat ze er van vinden en wat eventueel de adviezen zullen zijn.

Hou vol hou vast
Er is altijd nog m'n arm die om je heen past
En altijd nog m'n schouder die je recht houdt
Al is het maar voor even.

Fijne avond en tot later met ik hoop goede berichten

ADL

De dag begon al vroeg met ADL training. Ik werd al vroeg in de Voord verwacht voor het oefenen van activiteiten van het dagelijkse leven(de ADL training) samen met Gretha. Dit bestaat uit het doen van alle handelingen die nodig zijn van het moment van opstaan tot het moment dat je aan kunt schuiven aan de ontbijttafel. Als je er goed over nadenkt zijn er best veel handelingen die gedaan moeten worden en zeker als je alles eens achter elkaar zet. Het mooiste is natuurlijk als je dat zelfstandig kunt doen. Dat lukt na een beroerte niet altijd direct weer. Daar moet je voor trainen. Vaak ben je de volgorde kwijt of de controle, maar soms mis je ook bepaalde functies. Zo is bijvoorbeeld het afdrogen na het douchen best lastig met 1 hand. Of trek maar eens een ochtendjas aan als je maar 1 werkende arm hebt. Zelf heb ik de neiging om te helpen als je ziet hoe lastig het gaat, maar soms is het beter om te vertellen wat er (nog) moet gebeuren. Daarna was het weer de beurt voor de fysio. De "favoriete" therapie van Gretha. Met de rollator naar buiten en een ronde lopen over de parkeerplaats. Dat ging best goed. Jammer dat ze zo'n hekel aan dat apparaat heeft, maar dat heb ik al eerder aangegeven. Er stond ook nog een sessie met de scootmobiel op het programma, maar die werd afgelast. Vanavond was ze de hele avond bezig met haar hand. Als de brace niet om is, dan is de hand best ontspannen en kunnen de vingers regelmatig gestrekt worden. Een balletje van aluminiumfolie was een gewild object om vast te pakken. Goed dat ze daar zo druk mee bezig is en knap hoeveel resultaat ze daar mee heeft. Dan moet je doorzettingsvermogen hebben.

Ofschoon trots geen deugd is, is hij de vader van vele deugden.

Tot morgen

Een wonder of ??

Het was weer een lekker weekend. Soms wel een beetje fris, maar verder was het weer prima. Lekker zonnig. De weg die we vorige week zijn ingeslagen hebben we deze week ook genomen. Dus elke dag gewoon de vaste rustmomenten en daaromheen andere activiteiten plannen. Dat die planning niet altijd gehaald wordt, moeten we maar voor lief nemen. Het is per slot van rekening weekend en we hebben alle tijd. De rustmomenten zijn echter heilig. Zo ook vrijdag. Na thuiskomst even samen koffie drinken en daarna rusten. Toen ze weer wakker was scheen de zon nog lekker en zijn we nog even wat inkopen gaan doen. Zodoende hoefden we 's avonds de deur niet meer uit en konden we lekker knus bij de kachel blijven zitten. Van vrijdag op zaterdag heeft ze gelukkig de hele nacht geslapen. Dat wil echter niet zeggen dat ik ook door kan slapen. Zaterdag van hetzelfde laken en pak. Op tijd uit de veren en onder de douche. Ontbijten, koffie drinken en een beetje knutselen. Daar krijgt ze ook nooit genoeg van. Ook was er nog even tijd voor het verzorgen van de nagels.  's Middags weer lekker op het waterbed rusten. Wat kan ze slapen. Zo vast dat je dichtbij moet staan om de ademhaling te kunnen zien. Het is erg lastig om haar wakker te krijgen en dan duurt het ook wel even voordat ze er weer echt bij is. 's avonds voetbal gekeken, maar daar werden we ook niet vrolijk van. weer  geen overwinning van ons favoriete cluppie. Toch wel een beetje heimwee naar vroeger. Zondag is in het algemeen een rustig dagje. Meestal komt er 's middags nog even visite en zo ook nu. In de ochtend het vaste ritueel, zoals ook in de Voord, alleen niet zo vroeg. Opstaan, douchen ontbijten enz.. Toen we wakker werden, was het de linker hand die voor een prettige verrassing zorgde. Volgens Greet kostte het haar geen moeite, maar ging de linker hand vanzelf uit elkaar en kon ze er ook weer een vuist van maken. Toen dit ook de 2e en 3e keer lukte was de zondag al geslaagd. Daarna ging de hand weer "op slot". Niet zo als eerder, want er zat toch nog wel enige ontspanning in. Prima  om mee verder te kunnen. De rest van de dag genoten van het niets hoeven, visite  en afgesloten met een eenvoudige maaltijd die echter goed smaakte. Inmiddels ligt ze weer in haar mandje in de Voord en is weer helemaal klaar voor weer een weekje therapie.

De mens heeft voor zijn geluk niet alleen het plezier van dingen nodig, maar ook hoop, vooruitgang en verandering.,

Tot later

Weekend

De laatste loodjes wegen niet echt zwaar. Voor haar doen vroeg het bed uit, want er moest nog iets gebeuren voordat ze naar de inloop zou kunnen gaan. Douchen, aankleden en ontbijten. Dat kost wel even wat tijd. Daarna naar de inloop.Ze werd al verwacht en met veel bewondering kijkt iedereen met hoeveel geduld ze de plaatjes heel secuur aan het uit knippen is. En dat met 1 hand. Ze wordt er steeds handiger in en bedenkt allerlei trucjes om de plaatsjes vast te houden of te zetten zodat ze goed kan knippen. Na het eten belde ze dat de tas al ingepakt was en klaar was om naar huis te gaan. Thuis lekker bakkie gedaan en toen even het rustmoment genomen. De linkerhand voelde een beetje stijf en koud aan, maar denk dat die gedurende het weekend wel soepeler en warmer zal worden.

De wonderen zijn de wereld nog niet uit…en ik geloof in wonderen.

Allen een heel fijn weekend
Geniet er van. Het is zo weer voorbij.

Juichen

Vandaag (donderdag) was het een topdag. Vanmorgen vroeg een ietwat valse start. Heel vast geslapen en moeilijk wakker te krijgen voor de dagelijkse handelingen zoals douchen en aankleden. Toen ze éénmaal wakker was, ging dat ook wel goed. De fysiotherapeut stond ook al te trappelen om aan het werk te gaan, dus hup na het ontbijt, gelijk aan de slag. Lopen door de gang over best wel een grote afstand ging eigenlijk prima. Daarna het hoogtepunt van, ik zou zeggen, de week. Met de scootmobiel naar buiten de weg op. Afstandsbediening aangesloten zodat de therapeuten in konden grijpen indien nodig en toen vanaf de Voord naar de BP en via een omweg weer terug naar de Voord. Het ging volgens Gretha helemaal super en de therapeuten vonden het ook niet slecht gaan. Ze heeft maar(!) 1 auto over het hoofd gezien. Gelukkig is het goed gegaan, dus het juich moment maar koesteren. Heel triomfantelijk kreeg ik telefoon en ze klonk zo blij dat het leek of alle ellende van de afgelopen periode even vergeten was. Het moment waarop ze met haar scootmobiel een winkel binnen gaat komt steeds dichterbij. De meiden van de ergo doen dit echt super goed. Vanmiddag en vanavond visite gehad en volgens Gretha was het een geslaagde dag. Waarschijnlijk zitten alle therapieën er voor deze week op. Morgen nog even naar de inloop, eten en dan weer op naar huis voor een hoop ik mooi weekend.

Om je dromen waar te maken moet je wel eerst wakker worden

Groet

Verdriet

Toen ik vanmiddag in de Voord kwam zat Gretha een beetje verdwaasd op de rand van het bed voor haar uit te staren. Ze was zichtbaar net wakker. Wel lekker geslapen zei ze, maar wel zere benen. Vanmiddag een extra pijnstiller gekregen. Hopen dat die enig resultaat heeft. Vanmorgen bij de ergotherapeut aan de functie van haar linker hand gewerkt. Weer laten zien dat ze met links ook een deur open kan doen en nu liet de hnd de klink ook weer los. Bij de fysio trainen op het lopen zonder krukken. Zowel vooruit als achteruit. Deze oefening werd door Gretha niet begrepen. Al 24 jaar heeft ze zich kunnen redden met 2 krukken en dat hoeft volgens haar nu niet zonder en al helemaal niet met een rollator. Als ze daar over begint wordt ze pas echt verdrietig en moet dan huilen. Met een rollator wil ze echt niet lopen. Ondanks al die ongemakken, vanmiddag toch weer naar de inloop. De kaart waarvan we gisteren dachten dat die af was, bleek toch niet helemaal klaar. Er moesten nog wat details aangebracht worden, maar vandaag kreeg hij echt het stempel klaar. Morgen is er weer inloop en ze moest er maar eens goed over nadenken wat ze nu weer ging maken. Ik zou zeggen, je hebt nog niet genoeg kaarten, dus ga door, maar ik snap dat je ook wel eens wat anders wilt doen. Als alles gaat zoals het zou moeten gaan, komt morgen de scootmobiel ook weer van stal. Dat is ook een moment waarop ze begint te stralen.

Als je verdriet hebt, of pijn, denk dan aan de mensen, die in gedachten bij je zijn.

Groet

Waar blijft de tijd

Ze zeggen altijd de tijd gaat snel als je druk bent of de tijd gaat snel als je plezier hebt. Nou ik kan je garanderen dat ook zo de tijd snel gaat. Nu al weer 5 weken in de Voord en kan me de 1e dag nog herinneren als gisteren. We hebben (nog) niet zo heel veel contact met de medebewoners al wordt het wel steeds meer. Gretha is al wel aardig ingeburgerd, maar het wisselt toch wel erg snel. Het is bijna een komen en gaan van nieuwe revalidanten. Je ziet toch ook wel veel bekende mensen in de Voord die op visite komen. Vandaag heeft ze weer een kaart af gemaakt.

Het tempo zit er aardig in. Vanavond was de linker hand een beetje "ondeugend". Ze deed de deur open en wilde heel netjes de deur weer sluiten met links, maar toen die de klink vast had, liet hij niet meer los. Enige hilariteit bij het verplegend personeel. Je zult de hele nacht maar aan de deur vast zitten. Natuurlijk is het goed dat die hand mee gaat doen en vanavond zag het er best goed uit. De vingers ontspannen en het "gat in de hand" wordt steeds groter.Geen juichstemming, maar wel een klein stukje vooruitgang. Vandaag is de fysio bezig geweest met de klachten aan de rechterhand en de ergo heeft weer aan scootmobieltraining gedaan. De kleine verrichtingen zoals o.a.keren op de gang gingen prima, maar de akties aan de linkerkant kosten toch meer moeite. Morgen (woensdag) komt de arts terug op de pijnmedicatie. Ik hoop echt dat hij met een oplossing komt.

Ik kijk naar buiten.
De vogels fluiten.
Maar ik ben niet blij.
Want er schuilt verdriet in mij. 


Tot morgen

Pijn

We hebben een erg lekker en lang weekend gehad. Goede afspraken gemaakt en daar binnen lekker kunnen doen wat we wilden. Iedere dag was er ruimte voor Gretha om te rusten en dat is goed bevallen. Ze heeft op die momenten goed geslapen, maar het geeft ook aan mij een moment om even iets voor me zelf te kunnen doen en dat is ook lekker. Buiten de rustmomenten ook nog wel geprobeerd om leuke dingen te doen, maar door de constante pijn in de rug ging dat niet echt goed. Gretha kon dat niet volhouden en wilde eigenlijk zo snel mogelijk weer naar huis en ging dan weer snel op bed liggen. Dat is wel jammer. Gelukkig was het niet echt mooi weer om iets te ondernemen, maar je wilt toch ook wel eens iets anders zien dan het voeteneind van je bed. Heel gevat zei Gretha dat ze naar Hornbach wilde, want daar leren ze je handen gebruiken. Nou dat is dus precies wat ze wil.  In zo'n lekker lang weekend heb ik wel meer tijd om mijn culinaire kwaliteiten te laten zien. Niet dat ik nu direct solliciteer naar een baan als kok bij Jonnie Boer in de Librije. Zondag lekker kapucijners met spek en vandaag was het tijd voor macaroni. Ik weet niet of ze in de Librije wel kapucijners op het menu hebben staan. Volgens Gretha smaakte het geweldig. Het is vaak de liefde waar mee iets gemaakt wordt. Voelde me zondag een beetje Joop Braakhekke. Lekker rood wijntje bij het koken en dat maakte het koken extra leuk. Had alle tijd, want Gretha mocht eeb dagje langer thuis blijven. Buiten het eten vandaag ook nog verjaardagsvisite. Zus en me moeder. Gretha heeft een heleboel leuke knutseldingetjes gekregen van me zus om kaarten te maken. Misschien een prima bezigheid voor ons beide voor volgend weekend. Het was wel heel gezellig, maar voor Gretha heel vermoeiend en dan merk je toch weer dat ze die drukte (nog) niet aan kan. Ook de pijn is een groot probleem. Ik dacht dat je in 2011 geen pijn meer hoeft te lijden, we kunnen bijna alles wat we willen. We gaan naar de maan, bellen zonder snoertje, internetten op elke plek, maar blijkbaar is ze toch een apart geval en kunnen ze aan de pijn niets doen. Daar moeten we ons de komende tijd maar eens mee bezig gaan houden.

Je kan zien dat mijn mond lacht, maar niet dat mijn hart huilt.

Tot morgen

Knutselen.

De vrijdag staat in het teken van relaxen, creatief bezig zijn en op tijd naar huis. Gisteren weer een kerstkaart af gemaakt en vandaag aan de volgende begonnen. Er zullen nog verschillende kaarten gemaakt moeten om iedereen een kaartje te kunnen sturen

Afgelopen nacht weer niet geslapen. Regelmatig een rondje over de afdeling gelopen vanwege de zere benen. We hebben een lang weekend vanwege mijn verjaardag as maandag. Gretha hoeft dan pas maandagavond terug naar de Voord. We hebben een aantal afspraken gemaakt over het tijdstip van opstaan 's morgens en ook hebben we rustmomenten ingelast. Vanmiddag van 15:00 to 16:30 op bed gelegen en ook morgenmiddag is er verplicht rusten van 14:30 tot 17:00 uur. Tenslotte op zondag en maandag rust van 13:00 tot 15:00 uur. We porren de kachel maar eens lekker op met dit herfstweer. Ik geef me zelf 2 dagen vrij, dus het eerstvolgende bericht komt pas op maandag.
Vanavond wilde ik eens eindigen met een gedicht wat ik tegen kwam.

Pijn
Weer een klap in mijn gezicht,
weer duisternis in plaats van licht.
Waarom moet het altijd zo lopen,
durf bijna nergens meer op te hopen.
Moet knokken om niet te vallen,
maar om te blijven staan.
Denkend aan de dingen in het leven,
waarvoor ik door moet blijven gaan.

Fijn weekend en tot maandag.

Spoorloos

Vanmiddag hadden we een gesprek op de Voord met de revalidatiearts. Het was een goed gesprek waarin de doelen zijn besproken, maar ook de huidige situatie. Het moe zijn, de pijn in de benen, de verbeteringen, maar ook de therapieen. Het is nu ook duidelijk hoe de behandelaars in de Voord tegen Gretha aan kijken en ook is het nu duidelijk waarom de fysiotherapeut afgelopen maandag zo ongerust was. Niet vanwege de therapie of de voortgang, maar over wat er in het weekend gebeurde en dat vertaald naar hoe we zelf de toekomst zien. De vaart zit er inmiddels goed in. Het oefenen met de scootmobiel stond ook vandaag op het programma. Verder is de fysio bezig met het verbeteren van de conditie en het verbeteren van de kracht in de linker arm/hand. Toen ik vanmiddag in de Voord aan kwam was de kamer leeg  en omdat we een gesprek hadden ging ik op zoek. Je weet maar nooit. Er stond bij mijn weten geen therapie op het programma. Ook de verpleging wist niet beter dan dat ze op bed lag. Dan maar weer alle kamers bij langs. Ondertussen kijken of de scootmobiel op de plek stond. Opeens kwam ze met de ergotherapeut uit een gang. Ze hadden nog arm/hand functie training gedaan. Ze had er niet aan gedacht dit te melden bij de verpleging of op de lijst te zetten. Kan gebeuren. Ik was blij haar weer te zien. Na het gesprek snel naar de inloop, want er moest nog even geklust worden. Morgen nog een kort dagje en dan beginnen aan het weekend. Nog even wat vaste rustmomenten plannen op zaterdag en zondag en het kan beginnen.

Verwachtingen zijn het zaad van teleurstellingen.

Tot morgen maar weer

De poort uit

Vandaag was het de dag dat er buiten de poort, op de openbare weg, met de scootmobiel geoefend werd. Volgens Gretha ging het best goed. De therapeut liep er naast en beaamde dat het niet slecht ging, maar ook zij gaf aan dat de obstakels aan de linkerkant niet altijd op de goede waarde werd ingeschat. Zo moest een toevallig wandelende vrouw enigszins opzij stappen om Gretha te ontwijken. Zij had die vrouw dus niet gezien, maar wel de man en hond waar ze samen mee liep.  Die vrouw liep voor Gretha aan de linkerkant. Een kleinigheidje of foutje bedankt. Verder voelde het wel heel erg vertrouwd en krijgt het zeker een vervolg.
Het blijft lastig om haar te motiveren met een rollator te lopen hoewel ze dan waarschijnlijk veel eerder haar juich moment zal hebben.
Vanavond hadden we een thema avond in de Vogellanden "Omgaan met een veranderd persoon". Heel interessant en wat er verteld werd kwam ons heel bekend voor. Je wist het dus eigenlijk al wel, of je had het al wel gemerkt,  maar het drong nog niet tot je door dat het allemaal door de beroerte kwam. Heel duidelijk is dat het veranderen van een persoon door een beroerte heel veel gevolgen heeft voor de omgeving. Het vraagt veel begrip, maar ook hebben wij tips nodig hoe we er mee om moeten gaan. Tenslotte was er tijd voor het bespreken van een paar stellingen met lotgenoten. Daar kom ik later nog wel eens op terug. Kortom een nuttige avond. Het is wel laat geworden, dus maar een paar letters op "papier".


Alleen ga je sneller, maar samen kom je verder.


Morgen meer.
Lekker slapen

Toppertje

Je hebt van die dagen er bij dat je denkt waar is die gebleven en wat heb ik eigenlijk gedaan. Niets beleefd en toch heel erg druk geweest. Nou wat de therapieën betreft was het rustig. Alleen fysiotherapie en weer met de rollator een groter rondje gelopen. het is maar goed dat er nog wat beweging is, want vanmiddag kreeg ze weer gebak tijdens het knutsel-uurtje. Een oud collega uit de tijd van Zonneberg is vrijwilliger bij de inloop en die was jarig geweest. Dat is een reden voor een klein feestje. Dat ze het niet echt druk had bleek wel uit het feit dat ze zich had verslapen voor de inloop vanmiddag. Ze wordt echter al gemist en dus gewoon opgehaald. Als ze blijft slapen, krijgt ze nooit genoeg kaarten om met kerst te versturen. De darmen zijn weer aardig onder controle en alles is weer zo goed als normaal.
Het is knap om te zien hoe ze bezig is met haar hand functie. Daar heb ik het al vaker overgehad. Ongemerkt liggen de vingers af en toe ontspannen en dus normaal gestrekt op de armgoot. Dat gaat dus echt wel de goede kant op. Ze heeft het er zelf steeds over dat ze een gat in haar hand heeft. Dat "gat" wordt ook steeds groter, niet elke dag, maar je ziet wel vooruitgang. Voor een heel groot gedeelte doet ze dat allemaal zelf. Bij het knippen vanmiddag hield ze zelfs het figuurtje vast met haar linkerhand. Het is wel jammer dat ze zelf niet zo kan genieten van zo'n "hoera"-moment. Ze ziet het niet of wil het niet zien dat er wel degelijk enige vooruitgang is te bespeuren. Haar doelen liggen echter heel ver weg en daardoor vallen de kleine stappen voorwaarts haar niet op. Eigenlijk heeft ze maar 1 doel: Naar huis. Een goede manier zou zijn om vandaag tevreden te zijn met wat je bereikt heb en ga morgen voor de volgende vooruitgang. Dan is er vast bijna elke dag wel iets te vieren.

Hoe ver je gaat, heeft met afstand niets te maken.

Lekker slapen en morgen gezond weer op

De drive is er weer.

Dat was wat ze vanavond zei. Ze ging niet meer verhuizen of het is naar huis. Naar haar jongens zoals ze dat zegt. De kop is er weer af. Altijd lastig na het weekend om je draai weer te vinden. Vandaag was er weer genoeg te doen. Beginnen met ADL training, douchen en aankleden etc. Vanmorgen al heel vroeg verdrietig omdat ze het even niet ziet zitten. Daarna onder de douche en zo goed en zo kwaad proberen je zelf te redden. De therapeute vond het goed gaan, maar zo kritisch als ze is, vond ze het nog niet zo goed gaan. Dat kan ik onderschrijven. Niet dat ik er bij was, maar heb haar in het weekend wel meegemaakt. Ook daar werd ze weer even verdrietig van. Ze vond het ook erg wat er in het weekend is gebeurt en dan met name wat er mis is gegaan. Moest haar verhaal nog weer even kwijt. De fysio had weer de rollator van stal gehaald om een stukje te lopen. Handig apparaat, geeft stevigheid en balans en het is een mooie manier om meerdere dingen tegelijk te trainen. Nu wordt ook de linkerarm gedwongen om iets te doen en zal daardoor steeds sterker worden. Ook kun je op je rollator gaan rusten als dat nodig is, of je koffie of bord met eten verplaatsen. De ergo heeft ook volle aandacht voor het verbeteren van de linkerarm/hand functie, dus iedereen doet erg zijn/haar best om er voor te zorgen dat ze te zijner tijd weer naar huis kan. Verder kregen we het advies om ook in het weekend een agenda te maken en elke dag gewoon rust momenten te plannen. Dit geeft duidelijkheid en misschien kun je daarmee wel de problemen, zoals die zich afgelopen weekend voor deden, voorkomen.

Het is voor ons belangrijk om goede gedachten te hebben, want wij worden wat wij denken.

Tot morgen

Onvoorspelbaar

Gretha is weer terug naar de Voord en ik ben weer alleen thuis. Het weekend samen zit er weer op. Het was  een bewogen weekend. Zoals uit het stukje van vrijdag op te merken was, was het een niet eenvoudig weekend. Ik heb denk ik veel geleerd. In ieder geval moet je, denk ik, ten alle tijde proberen zelf het heft in handen te houden. Pas dan heb je kans op controle. Ik zou anders ook niet weten hoe ik het moet doen. Er waren vaak momenten dat ik het helemaal niet zag zitten. Dit weekend komt zeker voor in het rijtje van zware weekenden. Wat had ze veel aandacht - en ook verzorging nodig. Er gingen ook nog wel weer een aantal dingen goed fout, niet met echte gevolgen, maar ik kreeg er wel weer extra veel werk door. Was het dan niet leuk. In tegendeel, het was best leuk. Het weer was prima en we hebben het best gezellig gehad. Weekend afgesloten met waarschijnlijk de laatste bbq van 2011. Ook therapie gedaan , scootmobieltraining. Ik had in de tuin een parcours uitgezet en Gretha fleurde helemaal op toen de scootmobiel van stal

kwam. Het was maar goed dat er schijfjes lagen en geen breekbare dingen, want menig schijfje, meestal links, werd bij het voorbijgaan geplet. Dat ging dus niet echt goed. Volgens Gretha ging ook niet alles fout en daar heeft ze ook weer gelijk in. Het is echter nu nog niet vertrouwd dat zij met de scootmobiel de openbare weg op gaat. Bij het opruimen van de schijfjes kwam ze in haar enthousiasme nog weer te vallen. Gelukkig meer schrik dan schade. Morgen gaat de scootmobiel naar de Voord en kunnen ze er daar ook mee oefenen.

Verlangen, angst en hopen drijven ons eeuwig voorwaarts.

Tot morgen