Reünie gevoelens

Vandaag moesten we naar het ziekenhuis voor controle van de heup. Dus in de taxi en op naar Zwolle.  Eerst een nieuwe foto maken om te kijken hoe het er uit ziet. Ik heb de foto's ook gezien en wat me opviel was dat de schroeven niet netjes naast elkaar en recht er in gezet waren. Het leek er wel op dat het gebroken deel er weer recht aan zat. Toen maar weer melden voor een bezoek aan de chirurg. De wachtkamer was aardig gevuld en we hebben dan ook een klein uur moeten wachten voordat we aan de beurt waren. Daar werd bevestigd  wat ik ook al op de foto had gezien. Het leek er op dat er ook al bot aangroei was en de delen zaten mooi recht aan elkaar. Het is belangrijk dat de knop niet gaat afsterven, anders moet er een compleet nieuwe heup in. Dat kan gebeuren als er geen goede doorbloeding is. Over 3 maanden gaan ze weer kijken hoe de vlag er bij hangt en dan zal ook wel blijken of het de goede kant op gaat. Dat was weer een hele middag ziekenhuis. Toen we weer terug kwamen in de Voord gingen we via de dagopvang-ingang naar binnen. Daar was het een hartelijk weerzien met de mensen van de dagopvang. Bleek dat ze Gretha hadden gemist en wilden allemaal weten hoe het met Gretha ging. Ze was blijkbaar erg geliefd bij de mede revalidanten. Ik kan me daar wel iets bij voorstellen. Zo dit is al weer de laatste blog van deze week aangezien we morgen een bruiloft hebben.

Sommige anderen hebben het veel slechter.

Wens iedereen al vast een fijn weekend.

Moeimaker

Zaagmans is weer geweest en de helft van de week zit er weer op. Vanmorgen therapie en inloop, dus een druk programma. Dat was vanmiddag goed te merken. Bij de fysio moest ze weer proberen te lopen en een stukje fietsen. Volgens haar had ze wel 2x de knobbel over gekund, zo ver was ze geweest. Daarna de inloop en weer druk met het maken van kaarten. Nu had ze een doel om in ieder geval 1 kaart te maken. Die hoefde ze dan ook niet te kopen. Ik had vanmiddag een gesprek met maatschappelijk werk, maar aangezien we verschillende tijden in onze agenda's hadden staan ging dat mis. Kan een keer gebeuren. Daardoor was ik al wel vroeg in de Voord en Gretha wist niet goed wat ze wilde. Ben in een half uur wel 3x op en neer naar boven geweest. Van buiten naar binnen en dan weer andersom van boven naar beneden en weer naar buiten. Zit je net buiten wilde ze weer naar binnen koffie drinken in de huiskamer. Ik ben toen maar vroeg naar huis gegaan, want werd er doodmoe van. Nog even tijd gehad om voor het eten in de zon te zitten en donja kon zich nog even uitleven in de tuin. Vanavond was er een kinderkoor in de grote zaal, dus het was erg druk beneden. We zijn toen maar boven gebleven en mevrouw was helemaal los.
Ze had het hoogste woord en was zeer opgewekt. Hele verhalen over nu en over vroeger. Gezellige avond gehad. Morgen moet ze naar het ziekenhuis voor controle van de heup. Volgens haar heeft de dokter de schroeven te strak aangedraaid (?) Ik heb geen idee wat ze dan voelt en of het wel kan. We zullen het morgen wel horen.

Kijk niet te ver vooruit en kijk niet achterom, kijk naast je want daar loop ik.

Tot morgen

Deurgoan

Ik moest vanmorgen weer terug komen bij de psycholoog. En kreeg eigenlijk een spreekwoordelijke draai om mijn oren.. Ze is erg druk om mij een spiegel voor te houden, omdat ze vindt dat ik onverantwoordelijke risico's neem. De waarschuwing heb ik volgens haar vorige week al gehad. Het grootste probleem is volgens haar mijn emotionele betrokkenheid. Ik stoor mij aan het feit dat het niet gaat zoals ik dat graag zou zien, maar zij denkt dat ik er geen invloed op heb en zal het dan ook los moeten laten. Op deze manier pleeg ik roofbouw op mijn lichaam en dat gaat dan op een gegeven moment niet goed.

Verder moest ik goed aan mezelf denken en meer afleiding zoeken. Zorgen dat er momenten ontstaan waar door je lekker leeg raakt in je hoofd. Ik denk wel dat er een kern van waarheid in zit, want wat ik vroeger heel goed kon, gewoon even nergens aan denken en echt leeg zijn in je hoofd, lukt me op dit moment gewoon niet. Niet als ik op de fiets zit, maar ook niet als ik met Donja aan het wandelen ben. Toen ik vanmiddag in de Voord kwam zat ze nog prins heerlijk te genieten in het inloop. ze waren erg druk geweest met het maken van kaarten. Ze heeft weer  een gezellige middag gehad, waarin even de zorgen vergeten worden. Ik vind niet dat ze erg stabiel is en snap dan ook niet goed dat er al gesproken wordt over naar huis gaan. Ja even een kopje koffie drinken is prima, maar zie het echt (nog) niet zitten als het voor langere tijd is. Ook het lopen is nog steeds niet voldoende. Er is nog steeds steun en begeleiding nodig, terwijl ze dat toch zelfstandig moet kunnen om veilig naar huis te kunnen gaan. We moeten maar stiekem door gaan en kijken wat de toekomst ons brengt en ik zal moeten proberen om het gedoe in de Voord los te laten.

Het beste is niet goed genoeg voor haar.

Tot morgen

Met de neus in de boter(koek)

De maandag zit er weer op. Vanmorgen al vroeg aan het werk en daarna even met de auto naar de garage. In  de Voord stond er niet zo veel op het programma, maar het bleek achteraf drukker dan verwacht. Fysiotherapie, ergotherapie en ook een gesprek met de psycholoog werd haar voorgeschoteld. Afgelopen nacht schijnt ze niet zo netjes behandeld te zijn door de nachtzuster. Die begreep niet wat haar core busines is, namenlijke het verzorgen, cq verplegen van mensen die dat nodig hebben. Schud het stof er maar weer af, sommige leren het toch niet. Het is te hopen dat ze snel de hypotheek afgelost heeft, want dan hoeft ze 's nachts ook niet meer van huis. Vanavond werden we "verrast" door een brandalarm en moesten we met z'n allen verzamelen in de grote huiskamer. We mochten niet meer weg en hebben dus daar maar een bakkie koffie gedronken.

Gretha zorgde er voor dat "iedereen" werd voorzien van koffie en wij kregen een zelf gebakken koekje van T A uit O (tante Aartje uit Oldebroek). Dat koekje smaakte heerlijk, dat moet gezegd worden. Toen er ook nog chocolade rond gedeeld werd was haar avond helemaal geslaagd. Die kleine snaaierd slaat tegenwoordig helemaal niets meer af. Alles wat maat eetbaar is verdwijnt onder haar neus en er staat geen maat meer op. Eigenlijk niet zo'n slecht begin van de week. Ze was best opgewekt en goed gemutst, ondanks dat ze moe was en zere benen had.


Er is een weg 
Er is een weg naar de morgen
Een weg hier vandaan
Een straat van geluk
Een steegje met een lach
En genietend van de dag
Komt het pad van de morgen
Vanzelf op de weg van vandaag

Tot morgen

Leeg in het hoofd

Wat een heerlijk weekend. Het weer was geweldig en dat nodigde natuurlijk uit om eens lekker te keer te gaan in de tuin. Ook was het tijd om de winterbanden weer op te bergen en de zomerbanden er weer op te zetten. Op zaterdag was er het inmiddels gebruikelijk ritueel. w proberen alles toch zo gewoon mogelijk te houden en de zaterdag was en is visdag. Dus 's morgens met een bakje vis onder de arm koffie gaan drinken bij Gretha. Dat ging er in als "koek". Ze vond het niet leuk dat ik 's middags niet zou komen, maar dat is dan ook de enige middag die ik even vrij wil houden. Als ik op de fiets naar de Voord ga, of weer naar huis, heb ik meestal muziek op staan. Op mijn telefoon staan veel nummers van BLOF en Marco Borsato. Nou spelen en zingen die veel nummers waar de teksten niet zomaar ergens over gaan, maar echt een betekenis hebben. Normaal zorgt dat er voor dat ik redelijk leeg raak in mijn hoofd. Alleen de laatste dagen lukt me dat niet. Komt waarschijnlijk omdat ik me erg veel zorgen maak over het wel en wee van Gretha. Ze presteren het daar om heel consequent haar been niet 5x in te smeren. Ik snap echt niet waarom dat zo'n probleem is. Ze heeft constant pijn aan dat been en waarschijnlijk komt dat omdat er te grote pauzes zitten tussen het smeren. Denk ik, want ze geeft aan dat de zalf wel verzacht.  Het lukt 's morgens nog wel, maar dan duurt het weer tot begin van de avond en dat is niet wat afgesproken is. Vandaag was ze erg moe, maar toch ook weer een beetje opgemaakt en hebben we de oorringen ook weer ingedaan. Daar was ze wel trots op. Ze was heel blij toen vanmorgen Donja er bij was, maar vanavond belde ze om te zeggen dat ze erg verdrietig was, omdat ze Donja zo erg mist. Maar eens even goed nadenken wat we daar aan moeten gaan doen.

Beter het hoofd in top, dan getob in het hoofd.

Tot morgen.

Goede geluiden

Ik heb vanmiddag de uitslag te horen gekregen van het hartfilmpje en het bloedonderzoek. Er zijn gelukkig geen schokkende dingen gevonden. Noch bij het hart als ook in het bloed. Dat zou dan weer betekenen dat er geen lichamelijke mankementen zijn die er voor zorgen dat de bloeddruk zo hoog is en de hartslag zo laag. Ook het feit dat ik me zo moe voel, komt dus niet van enig lichamelijk ongemak, zo lijkt het tenminste nu. Dan houden we het er mar op dat de situatie waarin ik me nu bevind de oorzaak is. Dat vond de arts iets te makkelijk en hij wilde nog wel weten of mijn hartslag wel normaal omhoog gaat bij inspanning en dan ook weer omlaag in rust. We zullen het testen. Gretha had vandaag een luie dag.

Ze zat niet echt lekker in haar vel en dacht dat ze vanmorgen al druppels had gehad. Ze voelde zich zo lamlendig, of ze gedronken had. Wel is ze naar het inloop gegaan en heeft daar weer een aantal kaarten gemaakt die de verkoop in gaan. Ze sponsort zich eigenlijk zelf, want vanavond heeft ze er weer ééntje terug gekocht. Het is voor een goede zaak, moeten we dan maar denken. Het weekend is begonnen en morgen is het weer koffie drinken met kibbeling.

De definitie van zorgoverleg; 
Wij hebben de zorgen en zij het overleg.

Fijn weekend.

Nu ff niet

Vandaag in het ziekenhuis geweest om een hartfilmpje te maken. Heb een hele lage hartslag en een hoge bloeddruk. Dus ook bloed laten prikken en daar krijg ik waarschijnlijk morgen de uitslag van tevens wordt dan de uitslag van het hartfilmpje besproken. Ik hoop dat de dokter dan ook kan aangeven wat hij nu verder gaat doen. Ik ben wel blij dat er geen schokkende dingen ontdekt zijn, maar wat het dan wel is? Deze week was het ook de laatste keer (voorlopig) dat de hulp is geweest. Dat moet ik dus ook weer zelf gaan doen. Ik voel me op dit moment moe en ook lusteloos en heb helemaal nergens zin in.

Normaal doet het fietsritje van en naar de Voord me wel goed. Muziekje op en lekker het hoofd leeg fietsen, maar de laatste tijd lukt me dat eigenlijk niet meer. Zijn het de zorgen om Gretha, is het de druk op het werk of is het onzekerheid vwb de toekomst of is het iets anders. Gretha heeft vandaag weer achteruit moeten lopen en net als gisteren ging dat nu ook niet. De fysiotherapeut gaf aan dat ze zonder de druppels triptilyne beter en stabieler liep. Ik vind haar ook wel erg snel moe de laatste tijd en ze kijkt regelmatig toch ook wel afwezig van haar af. Vanavond lag ze ook al heel vroeg op bed en was ik eigenlijk blij dat ik mooi vroeg op huis aan kon.  Gelukkig is het morgen al weer vrijdag en heeft ze 's morgens het inloop gebeuren en is het daarna gebeurt. Deze week geen therapie meer en maar proberen te genieten van het mooie weer en dat er even niets hoeft. Hoe wel???


Geluk wensen heel goed, geluk brengen: beter.

Tot morgen

Achteruit

Nee het ging vandaag niet slechter dan gisteren. Maar bij de therapie moest ze proberen achteruit te lopen. Dat is belangrijk voor de stabiliteit, maar dat ging dus nog niet. Je kunt ook teveel in één keer willen.

Als een olifant om moet draaien 
lopen ze liever achteruit. 

Het is niet erg om je grenzen te verleggen en er moet een uitdaging zijn. Ik ben vandaag ook weer zelf naar de dokter geweest. De bloeddruk is te hoog en de hartslag veel te laag. Morgen dus bloed prikken en een hartfilmpje laten maken in het ziekenhuis. Ik voel me ook best wel moe, maar wat wil je ook. Verder voel ik me best wel goed, maar de huisarts vertrouwde het toch niet en wil gewoon een aantal dingen uitsluiten. Lijkt mij een goed plan, want je kunt niet voorzichtig genoeg zijn. Het was vanavond gezellig druk in de Voord. Je ziet dan ook na verloop van tijd dat het kaarsje langzaam uit gaat. Dat is niet erg, want dat breng ik haar gewoon lekker naar bed. Kan ze mooi rusten. Morgen heeft ze weer een drukke dag. Therapie en inloop. Leuk, maar vermoeiend.

Niemand is ooit gestraft voor het verleggen van zijn eigen grenzen.

Tot morgen

Kleine pasjes

Afgelopen nacht was het weer hommeles op kamer 123. Gretha belde weer een aantal keren en er kwam niet snel genoeg hulp opdagen. Ja en dan weet je dat het mis kan gaan. Het was dus geen goede start van deze dinsdag. Hoogtepunt van de dag was ditmaal niet het inloop atelier, maar de therapie. Ze heeft voor het eerst zonder hulp een klein stukje gelopen. Gisteren had ik al het gevoel dat ze wat stabieler was  en dat heeft ze dus vandaag laten zien.

Natuurlijk moest ze vanmiddag wel naar het inloop atelier, want de klus van vrijdag moest nog afgemaakt worden. Verder heeft ze een paar mooie kaarten gemaakt voor de verkoop en die zijn te vinden in de winkel van de Voord. Het mozaïek werk, waar ze vrijdag aan begonnen was is ook af en ook dat is achter gebleven in het atelier ter versiering van de diverse ruimtes in de Voord. Zo heeft ook dat nog enige nut. Alle inspanningen eisten vanavond echter haar tol. Ze was erg moe en een beetje nukkig. Niet leuk voor ons die op bezoek waren, maar natuurlijk waren we meerl trots op die eerste pasje dan. Dan mag je van mij best even nukkig zijn.

De dingen die ons gelukkig maken, maken ons wijs.

Tot morgen

Geen zit in gat

Vanavond was ze aardig goed te spreken. Zag er ook wel aardig goed uit. Ze had aardig wat babbels en was erg ongedurig. Vanmiddag heeft ze een gesprek gehad met de psycholoog en die wilde weten wat er nodig was om naar huis te kunnen. Daar hoefde ze niet zo lang over na te denken. De benen moeten er eerst weer onder. Ik zelf heb vanmiddag een gesprek gehad met de afdelingsmanager en dat ging dan met name over de verleende zorg, maar ook over de zorg die je mag verwachten.

Het was een verhelderend gesprek en ik hoop ook dat we er op korte termijn iets van gaan merken. Vanavond even gezellig in de grote zaal koffie wezen drinken, maar mevrouw was het al gauw zat en nadat ze het speculaasje op had wilde ze er stiekem tussenuit knijpen. Ze kon nog net voor de lift worden tegen gehouden. Ze was er vanuit gegaan dat we wel mee zouden.


Een regenbui leert ons de zon te waarderen!

Tot morgen

#WeekendExit

Het weekend is weer achter de rug en als ik er op terug kijk kan ik best zeggen dat het een prima weekend is geweest. Ik heb zaterdag in de oude badkamer alle niet meer te gebruiken leidingen kunnen afsluiten en we kunnen dus al weer voorzichtig denken aan opbouwen. Daarna voetbal gekeken en gelukkig zijn de puntjes op het sportpark gebleven. 's Avonds weer het gebruikelijke bezoek aan de Voord. Het niveau van afgelopen dinsdag heeft ze nog niet weer gehaald en na het eten is ze toch wel erg vermoeid. Ze wil dan al heel vroeg weer op bed. Vrijdag werd ze 's middags nog verrast met een bakje friet met een lekkere frikandel. Dit in het kader van NL-doet. Dat ging er in als koek en die lust ze de laatste tijd toch al wel. Het is een echte snaaierd geworden en als je geen grens stelt, gaat ze door met eten. Zaterdag morgen het gebruikelijke ritueel met een bakje kibbeling en ook die ging er in als ..... Het was toch al een verwen-weekend, want 's middags stond er pannenkoeken op het menu. Vanmorgen Donja mee genomen en die was erg blij om haar weer eens te zien.

Verlangen naar .......

Het was een zeer hartelijke begroeting van beide kanten. Dat geeft haar hoop ik toch weer de spirit die ze zo brood nodig heeft. Ook vandaag vond ik haar vanmiddag weer een stuk beter dan vanavond. De vermoeidheid druipt er af. Ondanks dat toch ook wel weer het rondje over de gang. Dat houden we er trouw in en ik vond haar toch wel iets beter lopen dan vorige week. Ze moet op 5 april naar het ziekenhuis voor de botox injectie en ik hoop dat ze dan haar linker hand weer wat beter kan gebruiken. Het is zo ook weer tijd om afscheid te nemen, dan naar huis, stukje schrijven en dan op naar de volgende week.

Als je aarzelt, groeit je angst; als je waagt, groeit je moed

Tot morgen

NL Doet

Het was vandaag nationale vrijwilligersdag. Ook de Voord had klussen aangemeld en één van de klussen was het maken van materiaal voor versiering van de afdelingen. Nu is Gretha een vaste bezoeker van het atelier, dus ook zij was van de partij. er waren ook een heleboel scholieren en het was een gezellige boel. Gelukkig is dat deel van de dag het langst blijven hangen als zeer leuk. Afgelopen nacht was het (weer) niet goed. Ze werd niet geholpen toen ze naar de wc moest en mocht pas op een van te voren afgesproken tijd. de toon was al gezeten en dat ging zo bijna de hele dag door. Het is geen

gelukkig huwelijk tussen Gretha en een aantal personen van de verpleging. Ik weet niet waar het fout gaat, maar ik weet wel dat ze meer zorg nodig heeft dan de gemiddelde revalidant in de Voord en of ze dat vervelend vinden of ....  Ik weet het echt niet. Ze blijft over haar benen klagen en de dmso zalf wordt nog steeds niet regelmatig op het been gesmeerd. Ze moet er regelmatig zelf om vragen. Nou is dat niet zo erg, maar doe het dan ook. Dat komt op deze manier echt niet goed. Het was dus weer een bewogen dag die je eigenlijk niet wilt op deze manier. Heel vervelend.


Veel beloven en weinig geven, doet de zotten in vreugde leven.

Fijn weekend

Nog lang geen zomer.

Wat ik gisteren schreef over die zwaluw komt dus wel uit. Vandaag weer net zo'n dag als gisteren. Erg moe vanavond en dat kwam volgens haar door de pijn in haar benen. Ze zien ook steeds weer kans om geen 5x te smeren. Ik heb geen idee wat dat toch is. Je hoort trouwens wel steeds meer mensen klagen over de verzorging. Vanmorgen had ze ergo en fysio en is er weer aandacht geschonken aan haar linker hand. Ook is de welzorg weer bij de rolstoel geweest. Hij is lager gezet, zodat ze eenvoudiger kan trippelen en hebben ze er een passend kussen in gemaakt.

Dit is dus ook eindelijk voor elkaar. Zoals elke donderdag was er vandaag weer inloop en is ze bezig geweest met het maken van kaarten. Ik heb ook kaarten van haar gezien die in de verkoop zijn gegaan. Ze zien er heel mooi uit. Ze is ook bij het knutselen nog wel heel chaotisch. Komt me heel bekend voor. Toch vinden we het heel erg knap wat ze ondanks alles voor elkaar krijgt.Het vetbolletje voor de vogels is klaar en is heel erg mooi geworden. Die heeft een mooi plekje gekregen in de tuin.

Morgen is vaak de drukste dag van de week

Tot morgen

Niet zo helder

Na de goede dag van gisteren, was het vandaag toch wel weer een beetje minder. Ze voelde zich niet optimaal., maar in de loop van de avond klaarde ze wel weer een beetje op, maar nog lang niet zo als gisteren. Ook vandaag bij de therapie ging het niet zo super. Alleen op de (nep)fiets ging het goed en bij het knutselen. Ze klaagt op het ogenblik veel over pijn aan haar benen. Ik vind ook dat het lopen vandaag niet zo goed ging en dat vond ik niet alleen. Ook bij de verpleging was het opgevallen. Verder probeert ze wel zo veel mogelijk ook uit bed te gaan, maar van harte ging het vandaag allemaal niet. We moeten de moed er maar een beetje in houden en hopen dat het morgen weer iets beter gaat.


Eén zwaluw maakt nog geen zomer.

Tot morgen.

Ben je boos?

Pluk een roos, zet hem op je hoed, dan is morgen alles weer goed.

Maak van je hart geen moordkuil. Zeg wat je er van vindt, want dat kan erg opluchten. De laatste tijd gebeurt dat m.i. echter te vaak. Vanmiddag was ze, vond ik, erg helder en goed gemutst. Toen ik kwam zat ze nog in het inloop atelier en dat is wel haar plek. Daar voelt ze zich op haar gemak. Vanavond kwam ik met een lekkere frikandel, maar eerst was ze nog stoom aan het afblazen. Ze was in staat om het opzit schema te verscheuren,

want ze vindt het onterecht dat ze elke keer wordt herinnerd aan dat schema, terwijl ze elke keer weer moet vragen of ze haar been in willen smeren. Wij proberen op een praktische manier invulling te geven aan het meer uit bed komen, door in ieder geval de etenstijden te benutten voor het uit bed komen. Ook het bezoek aan het inloop atelier is zo'n moment en na het avondeten pakken we ook een moment om even naar de huiskamer of beneden te gaan.. Als je dan ook nog de therapietijden er bij telt is ze toch al een mooi poosje per dag uit bed. Je kunt ook niet alles in één keer. Zoiets moet je opbouwen.  De frikandel heeft ze in ieder geval lekker op zitten peuzelen toen ze weer iets rustiger geworden was. Vandaag ook voor het eerst sinds lange tijd weer eens een douchebeurt gehad. Dat zal lekker gevoeld hebben. Ze zag er een stuk beter uit dan de afgelopen dagen. Niet zo suf en ook de ogen stonde weer helder. Verder was ze het merendeel van de tijd ook best opgewekt, behalve onder het stoom afblazen. Het gaat denk ik de goede kant weer op en volgens mij staat ze weer klaar om de berg op te klimmen. Het dal lijkt ze verlaten te hebben.

Bijna alles wat je doet is onbelangrijk, maar het is erg belangrijk dat je het doet.

Groet

Het maandag gevoel

Het is ook vechten tegen de bierkaai. Je praat en geeft aan wat je dwars zit, ze beloven beterschap en het lijkt 1 dag beter te gaan, maar al gauw is het weer het oude liedje. Je moet uit bed en je mag niet in de huiskamer eten. Je moet op bed eten, terwijl toen ze echt niet uit bed kon, ze het bed uit moest. Wie nog weet hoe het nu werkelijk zit mag het zeggen.

Neemt niet weg dat ze verschrikkelijk haar best doet. Ze wil zelf graag in de huiskamer eten en is er ook verschrikkelijk trots op dat ze dat ook (bijna) elke keer weer kan doen. ook als ik er ben wil ze graag een stukje rond lopen. Ze wil echt heel graag en kijkt al weer uit naar morgenmiddag.  Zo af en toe geeft ze aan dat ze weer kramp krijgt. Als ze dan even op bed mag liggen zakt het wel weer snel af. Ze moet dan echter wel weer geholpen worden en dat is wel weer een lastig verhaal. Haar ex-kamergenoot komt definitief niet meer terug. Ze moet nog een mooie tijd in het ziekenhuis blijven vanwege een bacterie en daarna gaat ze naar het verpleeghuis in Dronten. Ze wilde niet terug naar de Voord, want ze was niet tevreden over de zorg. Kan me er wel iets bij voorstellen. Ik voel me zo af en toe ook net Don Quichotte. Of die bacterie ook besmettelijk is weet ik echt niet. Morgen maar eens naar vragen. Vanmorgen ook weer contact gehad met de Welzorg over de rolstoel. Lijkt ook wel een gebed zonder eind. Als er ook één keer iets fout gaat, lijkt het wel of er niets meer goed kan gaan. Proberen toch maar positief kritisch te blijven en te blijven zien dat het langzaam iets vooruit gaat.

Geef mij de kracht om te veranderen wat ik kan veranderen, de tolerantie om te accepteren wat ik niet kan veranderen en de wijsheid om het onderscheid tussen die twee te maken

Tot morgen

#Leeginmehoofd

Het was een mooi weekend.Niet alleen het weer was meer dan goed, ook was het een nuttig weekend. Afgelopen zaterdag verder gaan slopen in de badkamer. Het bad moest er nog uit en dat was best een klus. Maar het is gelukt. Heerlijk met hamer en beitel. Wordt je echt helemaal even leeg van in je hoofd. Nu alleen nog wat leidingen afdoppen en het opbouwen kan weer beginnen. In de Voord ging het na de "euforie" van afgelopen iets minder. Lichamelijk worden er wel kleine stapjes vooruit gemaakt. Ze kan weer iets langer in de rolstoel zitten, maar dan merk je ook gelijk weer dat ze te veel willen. Mentaal gaat het echter nog niet zo goed. Ze is regelmatig erg afwezig en zelf geeft ze aan dat het voelt of ze dronken is. Haar ogen lijken soms ook een beetje in  het niets te staren en  soms is het net of ze een beetje met dubbele tong praat. Verder is ze ook erg ongeduldig. Denk niet dat dit door de

medicijnen komt, maar ik ken niet alle bijwerkingen. Morgen is de arts er weer en dan zullen ze kijken of er aan de medicatie wat veranderd moet worden Het blijkt ook bijna elke nacht weer dat de controle over de blaas ook nog niet is wat het moet zijn. Dat is best lastig als ze niet snel genoeg reageren op de oproep. Een ongelukje zit ook hier in een klein hoekje. Het vrolijk gekleurde dienblad heeft nog een laatste update ondergaan en is nu dan helemaal voorjaar proef. Het ziet er lekker vrolijk uit. We beginnen weer aan een nieuwe week waarvan we (gelukkig) nog niet weten wat die ons gaat brengen.


Als niets zeker is, is alles mogelijk.

Tot morgen

Botulinetoxine

We hebben samen een enerverende week achter de rug. Vanaf woensdag zijn we eigenlijk wat vrolijker gaan kijken.Tijdens het familiegesprek op woensdag zijn er, denk ik, goede afspraken gemaakt en mede door het verwijderen van die katheter is het steeds beter gegaan. Niet gelijk bij de fysio en de ergo, maar wel in het mobiliseren. Daardoor was het ook mogelijk om te gaan eten in de huiskamer en kon ze weer fatsoenlijk in de rolstoel zitten zonder binnen een paar minuten kramp te krijgen. Over het inloop atelier hebben we al genoeg gezegd. De geest is aangetast, maar de creatieve geest werk nog op volle toeren. Het volgende product uit de glazenkamer staat al weer op het tafeltje. Het is weer erg leuk geworden. We kunnen al wel een winkeltje beginnen met alle creaties die ze inmiddels al heeft gemaakt. Vanmiddag moest ze naar de revalidatiearts en die wilde wat gaan doen aan de linker hand. Om de verkramping uit haar duim weg te krijgen stelde hij voor om een botox injectie te geven in de spier die daar verantwoordelijk voor is. Dan zou de duim weer soepel worden en dus weer te gebruiken.

Ik wist niet dat ze daar ook botox voor gebruikten. Ik kende het alleen van de cosmetische  toepassing Tenslotte gaan ze ook een spalk maken die er voor moet zorgen dat de vingers van de linker hand 's nachts niet meer kunnen samentrekken. Ze hopen dan dat de spieren weer opgerekt worden en dat de hand weer "normaal" gebruikt kan worden.

Er gloort weer een sprankje licht aan de horizon.

Fijn weekend

Pieken.

Onvoorstelbaar hoe snel iets kan veranderen. Gisteren al even wat over gezegd, maar vandaag werd die lijn wel doorgetrokken. Bij de therapie ging het nog niet zo goed. Noch bij de erga als de fysio. Ze is erg onstabiel en niet veilig. Ze noemen dat het valgevaar erg hoog is. Hebben ze iets om aan te werken.

Verder wilde ze vanmiddag in de huiskamer eten, maar nu mocht dat weer niet, want ze moest rusten. Soms gaat bij mij het lampie ook uit. Ze kan heel erg goed pieken, want vanmiddag was er inloopatelier en dat is het hoogtepunt (met alle respect voor mijn bezoek) van de dag. Op dat moment is ze zo fit als een hoentje en geniet ze met volle teugen. Vanavond wel in de huiskamer broodjes gegeten. Ze was echter niet rustig en was snel weer terug op de kamer. Daar is ze op bed gaan liggen en is als een blok in slaap gevallen. Toen ik vanavond kwam was ze met geen stok wakker te krijgen. Heb haar maar even laten liggen, maar rond 19:30 toch wakker gemaakt en zijn we nog even een chocomelk wezen drinken beneden in de grote zaal. Ook wel weer een stapje voorwaarts. We moeten maar tevreden zijn met die kleine stapjes vooruit, want ze moet echt van heel ver komen deze keer. Ik denk dat de medicijnen eindelijk ook hun werk gaan doen al is de dosis volgens mij erg hoog. Ze ziet er zo versuft uit en ook lijkt het als of ze met dubbele tong praat. Maar ook dat zal nog wel weer beter gaan.

Slapen is geen geringe kunst: je moet er de hele dag voor wakker blijven.

Tot morgen

Wat een verschil

Vanmiddag hebben we een gesprek gehad in de Voord met de arts, verpleging, maatschappelijk werk en psycholoog. We hebben beide onze zorg uitgesproken over hoe het tot nu toe is gegaan. Er was van Gretha geen vertrouwen meer in de verpleging, want de verpleging is ook niet in alle gevallen haar afspraken nagekomen. Ook Gretha had meer ongemakken dan voorzien en daardoor stagneerde de revalidatie te veel. Er zijn over en weer nogmaals goede afspraken gemaakt die ook voor beide haalbaar kunnen zijn. Vanmiddag en vanavond heeft ze in de huiskamer gegeten en dat ging redelijk. Ze was nog wel erg ongeduldig en kreeg ook weer van die krampaanvallen en dan moet ze ook gelijk weg. Vanavond had ze zo'n last van de katheter dat die er al is uitgehaald in plaats van morgen. Ze knapte hier gelijk van op. Heeft in de rolstoel gezeten en is voor het eerst even beneden geweest. Er was een optreden van de Meulezangers.

Ik denk dat ze er zo ongeveer een uurtje uit is geweest. Niet helemaal zonder problemen, maar het is in ieder geval een goed begin. Ik ben trouwens nu, na gebruik van de rolstoel, nog niet tevreden over de rolstoel. Morgen maar eens even achter aan bellen. Verder gaat ze de rest van de week ook proberen om in de huiskamer te eten. Een beetje onder de mensen komen leidt ook af en is misschien wel leuk.

Als je blijft staren naar de plek waar de zon onderging, zal je hem nooit meer op zien gaan.

Tot morgen

Tafeltje dekje

Ik had het vanavond lekker makkelijk. Ik werd verrast door een hobbykok met een heerlijke ovenschotel. Aardappelen, gehakt en rode kool was de prima combinatie en het smaakte geweldig. Toen wist ik nog niet hoe zwaar het nog zou worden. Mijn knie knapt aardig op. Het lijkt er op dat de medicijnen aanslaan en was vandaag voor het eerst weer pijnvrij. Geweldig gevoel en pas dan weet je hoe Gretha zich moet voelen. Zij heeft al heel lang pijn en weet denk ik al niet meer hoe het is om even geen pijn te hebben. Ik maak me zorgen over het wel en wee. Op deze manier gaat het echt niet goed komen ook al heeft ze tijdens de bezoektijden best leuke momenten. Als je echter weer alleen bent merk ik dat er nog veel mis is. Van het op bed blijven liggen wordt ze niet beter. Dat weet ze ook, maar tussen het weten en het beseffen en daardoor ook weten dat het anders moet, zit voor haar nog een wereld van verschil. Pfff wat een lastige zin. Ze onthoudt sommige dingen heel erg goed, maar kan ook heel goed dingen uit het verband halen, wat dan voor haar weer de waarheid is. Dat is dan niet altijd even leuk om die zaken dan aan te horen, omdat de dingen echt helemaal uit zijn verband gehaald worden.

Je kan dan wel 20 keer naar een cursus/bijeenkomst gaan en weten dat het komt door het infarct en dat ze er niks aan kan doen, want dat gedrag hoort er nu eenmaal bij, ik kan er nog steeds niet goed mee omgaan. Ik vindt ook dat ze er slechter aan toe is dan toen ze op 1 december naar huis toe mocht. Met name geestelijk heeft ze een geweldige deuk opgelopen. Ik zie haar op bed liggen en wil graag dat ze er wat aan gaat doen, maar zo gauw als ze even gaat zitten schiet de kramp er weer in en ook vandaag bij de inloop heeft ze het niet vol kunnen houden. Vanmiddag hebben we een rondje gelopen en even iets te drinken gepakt in de huiskamer, maar al heel snel schoot de kramp er weer in en werd ze bijna helemaal panisch. Het lopen gaat wel steeds iets beter al zijn het minimale verschillen. Misschien wil ik ook wel te graag dat het anders gaat en zie ik dat het op deze manier niet lukt. Misschien moet ik het ook wel meer loslaten en aan het personeel van de Voord over laten. Dat kan ik echter (nog) niet. Ik vraag me soms wel eens af of ik het nog wel ga leren om er mee om te kunnen gaan. Morgen hebben we een familiegesprek en ik hoop echt dat er vanuit de verpleging goede afspraken gemaakt kunnen worden waar iedereen zich dan ook aan kan houden. Misschien geeft dat mij dan wat meer lucht en kan ik wat meer gewoon op bezoek komen zodat het ook weer leuk wordt.

Er is niets dat voorgoed verdwijnt, als men de herinnering bewaart

Tot later

Lekker shaggie

Vandaag was er wederom een gesprek met de psycholoog. Een onderdeel van het gesprek was het gewraakte shaggie. Greet geeft meerdere malen aan nog steeds zin te hebben in een sigaretje. Ze is wel gestopt met roken, maar is er nog steeds niet van af en daar wordt ze heel erg onrustig van.

Ze grijpt dan naar de ruim aanwezige chocolade. Dat vindt ze nu ook lekker en blijft er van eten. Vandaag zijn ze ook weer aan de slag gegaan met haar linker hand. Ik heb een foto gegeven van de handspalk die misschien kan helpen. Komende vrijdag is er een consult met de revalidatiearts en zal dat zeker ter sprake komen. De ergo was niet tevreden over de rolstoel. Hij was te hoog om te kunnen trippelen.  Ben benieuwd hoe dat weer af gaat lopen. Vanavond had ze ook nog wel lol en liet ons versteld staan van datgene wat ze allemaal nog wist over vroeger. Haar kamergenoot is vandaag terug gegaan naar het ziekenhuis en de verwachting is dat ze daar wel 2 weken moet blijven. Ze is dus haar aanspraak voor even kwijt. Misschien dat ze nu wat meer behoefte heeft om uit bed te komen. Tenslotte is vandaag de thuiskapster ook nog even langs geweest en heeft haar weer lekker kort geknipt. Ze ligt er nu weer spic & span bij.

Geef nooit op de dingen te doen die je hebben laten lachen.

Tot morgen

Creatieve week

Zo'n weekend stelt niets meer voor. Het is weer voorbij voor dat je het goed en wel door hebt. Het moment wat ik dan voor me zelf wil hebben op de zaterdagmiddag werd een beetje overschaduwt door het feit dat Gretha een aantal keren belde met de vraag of ik er al gauw aan kwam, terwijl ik toch duidelijk had aangegeven om pas na het avondeten op bezoek te komen. Misschien moet ik de volgende keer vragen of er iemand anders op zaterdagmiddag een bezoekje kan brengen in de Voord. Ze is nu ook wel heel erg lang alleen. Ik wil echter wel proberen om dit ene moment van de hele week voor mezelf te blijven houden.

De afgelopen week stond uiteraard in het teken van de zalf, maar ook in het weer naar het inloop atelier gaan. Ze heeft elke mogelijkheid, ondanks haar fysieke problemen, gebruikt om daar heen te gaan. Ze weet hoe ik er over denk dat ze daar zo lang blijft zitten en om dan vervolgens de rest van de dag niet meer in staat te zijn om nog even in de stoel te kunnen zitten. Ze is erg bang dat we haar dat af gaan pakken om ook de rest van de dag te kunnen opzitten. Dat doen we natuurlijk niet, maar een betere balans zou wel gewenst zijn. Het resultaat van een weekje creatieviteit mag er trouwens wel zijn.
Met de Pasen in aantocht is het logisch dat er paas-decoraties gemaakt worden. De creatieve geest is echt nog wel aanwezig en dat geeft haar toch op de één of andere manier ook wel positieve energie. Ze praat er ook heel erg enthousiast over. Dat houden we er zeker in en de komende week gaan er maar weer keihard tegenaan op alle fronten.


Alles wat een begin heeft, heeft ook een einde.
Sluit daar vrede mee en alles komt goed.

Tot morgen

Weekend, fijn?

Er zijn van die dagen dat je alleen maar denkt, pffffff. Gelukkig is het dan weer weekend en weet je dat de zaterdagmiddag in ieder geval even een moment voor je zelf is. Buiten het weekend om is er niet zo veel.

Het leven bestaat dan uit werken en de overige uren worden meestal gevuld met het bezoek aan de Voord en slapen. Vandaag was het weer inloop atelier. Het is mooi dat het er is, want ze vindt dat erg leuk, maar daar verspeelt ze zoveel energie, zodat er de rest van de dag bijna geen ruimte en puf meer is om nog uit bed te gaan. Ze blijft dan 2 uur in de rolstoel zitten, heeft wel heel veel plezier en verteld er daarna ook met veel enthousiasme over, maar volgens mij moet dit beter verdeeld worden. Iets korter daar heen en iets vaker wat korte momenten uit bed. Eten in de huiskamer enz. Ondanks het feit dat ze niet zo veel energie meer heeft, gaat ze wel trouw haar  rondje over de gang lopen. Ze is gelukkig een stuk rustiger alhoewel  als ze op de praatstoel zit, er geen houden meer aan is. Wel gezellig hoor. Haar kamergenoot zegt al dat ze 's morgens de mond eerder open heeft dan de ogen.We maken ons wel zorgen om dat dystrofiebeen. Het lijkt er sterk op dat de dystrofie hoger zit en niet meer slaapt. Verder valt het me wel op dat het smeren nog steeds geen routine is. Gretha moet er steeds weer om vragen. Er komt misschien wel eens een moment dat ik het maar zelf maar moet gaan doen. Morgen wil ze vis hebben, dus ga ik maar even een bakkie doen en zien we wel hoe dan de vlag er bij hangt. Het gaat in zijn algemeenheid wel een ietsie beter dan een paar weken geleden. Ze geeft zelf aan dat de pijn is gezakt van een 10 naar een 8. Nog wel hoog, maar wel iets minder dus.

Ik herinner me het geluk. Het was zo groot dat het pijn deed.

Fijn weekend.

Smeren maar

Eigenlijk was ik van plan er geen woorden meer over vuil te maken, maar vond achteraf toch dat het mijn plicht was om het wel te doen. Zeker toen ik vernam dat er vanmiddag nog geen zalf aanwezig was. We vliegen in een paar dagen om de wereld, we schieten mensen de ruimte in, maar een tube zalf kan niet binnen 4 dagen vanaf Harderwijk in Elburg zijn.

Heel bijzonder. Ik heb vanmiddag dan ook  een goed gesprek gehad met de verpleging en het bleek dat er een heleboel fout is gegaan. Nou zal me dat eigenlijk een zorg zijn. Ze hadden gewoon moeten zorgen, op wat voor manier dan ook, dat de zalf op tijd aanwezig was. Desnoods ga je het zelf halen. Pas dan ga je kijken wat er mis is gegaan. Na een paar telefoontjes was dan vanavond de zalf eindelijk gearriveerd en er kan dus weer gesmeerd worden. Ze was vanmiddag in opperbeste stemming. De rolstoel was er weer en zat nu een stuk beter en ze was weer bij Carla (inloopatelier) geweest. Dat betekent heel erg veel voor haar. het liefst blijft ze daar de hele middag, maar dat houdt ze nog lang niet vol. Ze willen graag dat ze 2 uur op blijft zitten, maar dat is ook nog veel te lang en dat weten ze inmiddels ook. Ik hoop dus dat het morgen eindelijk een keer gaat zoals het zou moeten. Het mag niet zo zijn dat het eten je niet smaakt omdat je niet meer kan zitten van de pijn. Ze was vanavond best moe, maar goed te spreken. Trouw haar rondje gelopen en toen weer lekker in het mandje.

Oordeel niet te snel over iemands vreugde of verdriet. Soms is de waarheid, anders dan je van buiten ziet.

Tot morgen