Te veel hooi op de vork

Ondanks het verlies van Oranje hebben we een prima weekend achter de rug. De actie van ons om dan toch maar naar huis te gaan, lijkt nu toch zijn vruchten af te werpen. We hadden het toen over grote stappen willen maken, nou die worden gemaakt. Met behulp van de fysiotherapeut wordt er keihard gewerkt aan de hand en arm en zelf proberen we zoveel mogelijk alles lopend te doen. Afgelopen zaterdag was het open huis in de nieuwe praktijk van de fysio. De auto stond op de grote parkeerplaats en Gretha wilde lopend naar de praktijk. Dat ging prima al was ze daarna wel moe in de benen.
Ze gaf toen al aan dat ze zondag het rondje met het hondje wilde maken. Vanmorgen eerst lekker bakkie koffie in de zon en daarna heerlijk in een bruisend bad. Na het eten was het dan tijd voor het rondje. Dat was duidelijk nog even een stapje te ver. Ze was al, voordat ze weer thuis was, gebroken en voelde de kracht uit de benen weg lopen. Het laatste stukje ging op het tandvlees, maar ze heeft het wel gered. Zo moet je steeds maar weer proberen je grenzen op te zoeken en dan zul je er af en toe ook wel eens overheen gaan. Ik vind het wel goed dat ze zoveel mogelijk probeert om alles lopend te doen, alleen dan ga je vooruit, maar zul je wel af en toe spierpijn krijgen. Het is dan  ook helemaal niet erg om even te gaan rusten. Dat verdien je dan ook.

Ik ben nog op zoek naar iemand die Gretha a.s. woensdag naar de Voord kan brengen. Ze moet om 09:45 uur weg. Klik hier voor de bijzonderheden. Graag een reactie via j.maes56@gmail.com. 

Moeilijke tijden zijn tijdelijk, doorzetters zijn tijdloos.


Tot later