Gelukkig was het vandaag beter dan afgelopen dinsdag. Het is ook leuk om te zien dat ze met de thuiszorg ook beter overweg kan dan in december/januari. Er was weinig strijd voor het vertrek, alleen zag ze op tegen het moment waarop ze in de Voord aan zou komen. Ze weet nu al dat ze dan gelijk uit haar rolstoel moet en moet lopen en dan op een hoge stoel moet zitten. Dat ze moet lopen is wel goed, want de therapie stelt niet zo heel veel voor. Dat lopen is dan een soort therapie. Ze zouden ook ergotherapie geven, maar dat heeft ze deze week niet gehad. gelukkig kunnen we morgen weer naar onze "eigen" therapeut. Ze kreeg vandaag een schoonheidsbehandeling en net toen dat leuk werd, moest ze naar de therapie.
Zo wordt je nooit vrienden met haar, want als ze iets leuk vindt, moet je dat koesteren, pas dan kun je haar mee krijgen. Toen ze vanmiddag weer thuis kwam was ze aardig goed te spreken. Ze had wel haar best gedaan vandaag, maar heeft nog steeds veel pijn aan de kant van de geopereerde heup. Hoe we dat moeten combineren met het afbouwen van de pijnstillers weet ik nog niet. Wat is ze druk. Dat praat aan één stuk door. Zou ze er zelf nou nooit eens moe van worden? Morgen nog even naar een vergadering en dan kan het weekend beginnen.
Schoonheid is een bepaalde soort lelijkheid die ons goed staat.
Tot morgen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten