Gespot

Na het schrijven gisteravond, kreeg ik een mail van Henriet, dat ze gezien had hoe Gretha uit bed was gekropen en daarna de deur had open gedaan. Bij het uit bed gaan had ze een kleine "aanloop" genomen, maar daarna was het prima gegaan. Uit zo'n waterbed klimmen valt ook niet mee. Het is van mij misschien ook wel de angst van het verleden, want ik vind ook dat ze het erg goed doet. Vandaag in het ziekenhuis geweest en weer foto's van de heup gemaakt. Voor zover ik het kon beoordelen zagen de foto's er prima uit en dan natuurlijk de heup. Da arts beaamde dat. Nu ga ik niet vertellen dat ik ook daar verstand van heb, maar je zag geen rare dingen op de foto, of het moeten die 3 schroeven zijn geweest. Het bot zag er ook gaaf uit en alles zat ook recht op elkaar. Waar dan die pijn nog vandaan komt is vooralsnog een raadsel. De dystrofie? Laten we het niet hopen.
We hebben nu even genoeg van dagbehandeling, therapie, ziekenhuis en dokters. We gaan nu een paar dagen genieten van zon, strand, zee en hele goeie muziek. Zeeland, we komen er weer aan. Terug naar waar het vorig jaar zo gruwelijk mis ging.

De schoonheid der aarde is niet te koop; zij behoort aan wie haar ontdekt, haar begrijpt, en haar weet te genieten.

Tot later

Soms moet je wel.

Dat was weer een cursusdag, dus ook weer een beroep moeten doen op hulp van buitenaf. De thuiszorg was eigenlijk te vroeg en daardoor ook weer eerder weg dan gepland. Gretha was dus een moment alleen thuis en daarom is ze het bed maar weer even ingedoken. Toen Henriet even later kwam lag ze in bed en kon Henriet dus niet naar binnen. Toen moest ze wel weer zelf het bed uit komen, de sleutels pakken en de deur openen. Ik weet niet of het soepeltjes ging, maar in ieder is het wel gelukt. Blijf het wel griezelig vinden, ook omdat ze dan niet met de alarmbel om door het huis gaat. Zolang het goed gaat, moet ik er maar geen probleem van maken en proberen het zoveel mogelijk te vermijden. Zelf is ze zo af en toe echt helemaal de draad kwijt en ziet het dan niet meer zitten. Ze ziet de vooruitgang ook niet, maar vind het vanzelfsprekend dat ze kan wat ze doet.
In de meeste gevallen steekt ze toch nog wel een hand uit om geholpen te worden, maar die negeer ik dan meestal wel. Dan doet ze wel het zelf en dat gaat prima. Afgelopen middag heeft ze een groot deel van de tijd op bed gelegen. De therapie lijkt niet zo zwaar, maar vreet gewoon energie. Het is niet alleen soepel proberen te maken van de spieren, maar ook stimuleren van de hersenen. Tel daar bij op dat in huis alles lopend wordt gedaan en dan is het verklaarbaar dat ze zo moe is. Ook de pijn die er nog steeds zit zorgt voor minder energie. Tenslotte was het vanavond weer marathon lopen naar de wc. Het is onvoorstelbaar hoe vaak ze moet. Soms wel 2x binnen een half uur. Ook het begin van de nacht laat vaak hetzelfde patroon zien. Dan slaap je echt niet lekker. Als ze dan ook 's morgens al heel vroeg weer begint is je nachtrust helemaal verstoord. Ik hoop dat we morgen in het ziekenhuis in ieder geval goede berichten mee krijgen inzake haar heup. Misschien geeft dat ook iets rust.

De hoop is als de zon die, als we er naartoe reizen, de schaduw van onze last achter ons werpt.

Tot later

Moet ik daar blij om zijn?

Het weekend is al weer bijna voorbij en het was me een weekendje wel. Wat een weer vandaag. Echt zo'n dag voor een pyjama, maar we hebben hier ook zo'n klein wit monster rond lopen die af en toe ook naar buiten wil. Voor mezelf is dat trouwens ook wel lekker anders kom je echt je stoel niet uit.
Gisteren een drukke dag met allemaal dingen die maar ff duren. Toch was het bijna 20:00 uur voordat ik kon gaan zitten. Wel veel kunnen doen en de scootmobiel heeft al even in de nieuwe auto gestaan. Belangrijk om zeker te weten dat het er allemaal in past. De bevestiging van de oprijplaten moest wel gewijzigd worden en ik moet eerst maar ervaren of dit een veilige manier is, anders moet ik het weer aanpassen zoals het in de Mazda zat. In ieder geval kan hij mee naar de camping. Ook de patio en de tuin onderhanden gehad.
Terwijl ik buiten was, is Gretha alleen uit bed geklommen, naar de wc geweest en heeft de post uit de gang gepakt. Heel trots zat ze te kijken, zich van geen kwaad bewust. Heb haar dan ook maar een groot compliment gegeven, maar gelijk bedacht ik me dat het ook goed mis had kunnen gaan. Een beter bewijs van haar vooruitgang is er echter niet te bedenken. Ik ben er dus ook wel blij mee dat ze al weer zo ver is in die korte tijd, maar dat ze het ook gewoon doet vindt ik nog wel een beetje eng. Misschien moet ik er wel weer aan wennen, maar had zo graag gehad dat ze er mee zou wachten tot we vakantie hebben.

Succes is niet het einde, falen is niet fataal het is de moed om door te gaan die telt.

Tot morgen

Advocaatcake

Ik moest vanmiddag om lopen toen ik thuis kwam, want het weekend stond voor de deur. Zoals al gezegd had ik vandaag cursus en was het best een geregel om er voor te zorgen dat Gretha niet alleen thuis zou zijn, maar dat ze ook naar de fysiotherapeut kon. Gelukkig is dat allemaal gelukt dankzij de hulp van familie en bekenden. Het is echt allemaal prima verlopen. Ik denk, als ik dat allemaal zo hoor, dat iemand er zelfs een nieuwe hobby bij heeft. Gretha heeft het vandaag ook erg leuk gehad en daar ging het mij in principe ook om. De overdracht van de fysiotherapeut zou ook geregeld worden en niets staat onze vakantie dus nog in de weg. Zo'n dag is echter wel vermoeiend aangezien er toch wat minder rustmomenten aanwezig zijn en ook de behandeling bij de fysio is vermoeiend. Het is niet alleen dat de hand en arm getraind worden, maar het is ook stimuleren van de hersenen. Ze geeft ook aan dat ze hoofdpijn krijgt als ze bezig is. Je kunt ook wel zien dat het beter gaat, want toen ze in het begin probeerde haar vingers te spreiden gingen ook de benen mee doen en die blijven nu mooi rustig liggen. Ik denk dat de prikkels nu dus wel naar de hand en arm gaan. Dat zou dus een stukje herstel kunnen zijn.
Ik denk niet dat we een heel spectaculair en druk weekend gaan beleven, dus we gaan maar genieten van de rust. Op voorhand om ook wat lekkers bij de koffie te hebben, heb ik vanavond een lekkere advocatcake van de bakzolder in de oven gestopt. Als die net zo lekker smaakt, als die ruikt, dan is het helemaal top. Nog even af laten koelen en dan morgenvroeg de verrassing.

Heel veel dingen zijn overbodig, maar vriendschap heb je nodig.

Fijn weekend

de Fruittuin

Vanmorgen had Gretha het even moeilijk. Ze vond eerlijk gezegd dat ze zo geen leven heeft. Ik kan me er wel iets bij voorstellen. Als je altijd zelfstandig bent geweest, ondanks je handicap is het nu wel heel wrang dat je zelfs niet alleen thuis kunt zijn. Ik vind wel dat ze nog steeds vooruitgang boekt, maar of dat genoeg is om weer zelfstandig alles te kunnen doen, durf ik niet te voorspellen. Ik weet wel dat we er alles aan zullen doen om dat te bereiken. Ook tijdens de vakantie gaat de fysiotherapie in ieder geval gewoon door. De 1e afspraak staat al gepland bij de fysiotherapeut in Renesse. Vandaag stond er een bezoek aan de fruittuin in Oldebroek op het programma. Volgens Gretha zeer de moeite waard. De ochtend werd afgesloten met koffie en een plakje cake. Daarna terug voor het eten. 's Middags werd er van het meegenomen fruit bowl gemaakt en Gretha moest een peer schillen en klein snijden. De bowl was echter, volgens Gretha, veel te zuur en dus niet lekker. Ze had vandaag geen fysiotherapie, maar ondanks dat en de mogelijkheid om te rusten in een luie stoel, was ze toch erg moe bij thuiskomst. Een poosje lekker op het waterbed biedt dan uitkomst.
Vandaag is Donja al vast vakantie proof gemaakt. Hij is weer geplukt en ziet er weer heel mooi uit. De huidproblemen, die een paar weken geleden de kop op stak, lijken opgelost en de vacht glimt gelukkig weer. Morgen heb ik een dagje cursus en daarna kunnen we aan het weekend beginnen.

Als je aarzelt, groeit je angst; als je waagt, groeit je moed.

Tot morgen

Apies kijken

Vanmorgen ging Gretha op pad met Bart Jan. Ze moest weer weg gebracht worden naar de inloop in de Voord. Het is leuk dat we nog steeds mensen vinden die bereidt zijn om haar weg te brengen. Dat geeft mij wat lucht, zodat ik door kan werken.
Het marmeren was klaar. De hartjes zijn aan een lint geregen en kan dus een plekje in huis krijgen. Ziet er heel fleurig uit en ze is apetrots op het resultaat. Ik had vanmiddag met de afdeling een uitje. Het doel was de apenheul in Apeldoorn. het is best leuk om daar een middagje door te brengen. We hadden ook prima weer voor zo'n activiteit. Droog en een lekker temperatuurtje. De middag werd afgesloten met een etentje in het centrum van Apeldoorn. Gretha moest het dus doen zonder mijn steun. Mijn moeder wilde echter wel helpen en ze was al vroeg present. De dag is hier thuis prima verlopen. Ze heeft de afwas gedaan, boel een beetje aan kant gemaakt en is een paar keer met Donja wezen lopen. Ook moest ze er aan geloven met het kaarten maken. Volgens Gretha was dat gepriegel echter niets voor haar. We hoeven toch ook niet allemaal hetzelfde te kunnen of leuk te vinden. Het is echter zeker een keer voor herhaling vatbaar, al hoop ik niet dat dit te vaak gaat gebeuren. Ook voor de vrijdag is het schema weer gevuld. Vindt het helemaal super dat we nog steeds zoveel steun krijgen.

Als ieder mens een ander mens gelukkig zou maken, was de hele wereld gelukkig.

Tot morgen

Begrip voor ...

Met knikkende knieën ging Gretha vanmorgen naar de dagbehandeling in de Voord. Ze dacht dat het weer een heel vervelende dag zou worden en dat ze de wind van voren zou krijgen. Het viel echter mee en of het kwam omdat ze de zorgmap had meegenomen waar ook nog een boodschap was ingeschreven door de thuiszorg, maakt eigenlijk niet uit.
Het gesprek wat er wel kwam met de fysiotherapeut was verhelderend. Het lijkt er inderdaad op dat daar de linkerhand niet weet wat de rechterhand doet. Ik bedoel dat niet iedereen goed ingelicht is over de status van de revalidant. Het was bij haar niet bekend dat ze dystrofie heeft aan haar linkerbeen. dat zou wel handig geweest zijn als ze wel over die informatie beschikt. In ieder geval zou ze de aktie van vorige week niet meer herhalen, maar ondertussen zit Gretha nog met de gebakken peren. De pijn wil nog niet echt afzakken en ik heb niet echt het gevoel dat de medicijnen goed helpen. Ik hoop dat we begin volgende week in ieder geval uitsluitsel krijgen over de toestand van de heup, waar ze nu steeds zoveel over klaagt. Misschien dat na goede berichten die klachten ook verdwijnen.

Hulp voor a.s. vrijdag gezocht. !!!!!!!!!

Een deel van de dag is ook al goed. !!!!!!!!!

Zie de hulpvraag. !!!!!!!!!

Bij tegenwind heb je pas baat, als je de andere kant op gaat.

Tot morgen

Oh wat een nacht

De afgelopen nacht was een uitloper van het weekend. Gretha was erg onrustig en moest er vaak uit. Ook zat ze regelmatig op de rand van het bed, waarbij ik dacht dat ze er uit zou gaan. Kon haar echter steeds op andere gedachten brengen of ik ging er uit om haar te helpen/begeleiden. Het was nou niet een nacht waarover je kunt zeggen: "lekker geslapen".  Dit soort nachten moet je niet te vaak hebben, want dat is niet vol te houden. Iedereen die in haar buurt komt moet het bezuren en krijgt te horen wat ze vindt van de therapie in de Voord. Ze verteld het dan op een manier alsof het lijkt dat je het zelf hebt gedaan. Het voelt dan of je de wind van voren krijgt. Dat is niet altijd even leuk. Zelfs de thuiszorg vanmorgen was de gebeten hond. Op het ogenblik is er niet veel goed en dan moet ze morgen ook nog weer naar de dagbehandeling. Daar ziet ze als een berg tegen op, maar het is nodig. Ik hoop dat ze morgen een beetje een fatsoenlijke dag heeft en dat ze naar me luisteren en geen therapie geven. Ik hoop dat ze het nog een tijdje vol houdt, in ieder geval tot aan de vakantie. De therapeut (niet van de Voord) hier in het dorp was uitermate tevreden over de vorderingen en dan niet alleen over haar hand functie, maar ook over het lopen. Hij vond dat ze erg veel vooruit was gegaan in de afgelopen 2 weken. Dat is toch een mooi compliment en daar moet ze dan maar mee verder.

Laat je glimlach de wereld veranderen, maar laat de wereld niet je glimlach veranderen.

Ik ben voor vrijdag 22 juni nog op zoek naar iemand die haar 's morgens even gezelschap wil houden of samen kan gaan knutselen (kaarten maken), haar kan helpen met het eten, om 13:30 uur naar de fysio in Elburg kan brengen en weer mee terug neemt en ten slotte tot ± 16:00 uur bezig houden. Dit hoeft natuurlijk niet door 1 persoon gedaan te worden. hier kunnen we heel creatief mee om gaan. Zie ook de hulpvraag.

Tot morgen

Grrrrrrrrrrrrr

Wat een waardeloos weekend. Gretha heeft verschrikkelijk veel pijn gehad en zelf geeft ze aan dat het komt door de therapie van donderdag. Het begon donderdag, toen ze thuis kwam, gelijk al. Veel pijn en een hoop ergernis.  De vrijdag was echter nog erger, de pijn was niet weg en we hadden toen nog niet de pijnmedicatie opgehoogd. Inmiddels de medicijnen die we zo mooi aan het afbouwen waren, maar weer in het schema opgenomen om de pijn toch wat dragelijk te maken.
Het was erg lastig om ook nog wat leuke momentjes te beleven. Het grootste deel van het weekend heeft ze wel in bed door gebracht. Zaterdagavond toch ook even naar de verjaardag en tussen alle rustmomenten in op zondagmiddag even op visite geweest. Het viel echter voor haar niet mee. Ze houdt zich dan wel groot, maar je kunt zien dat het haar moeite kost. Als je dan weer thuis bent, weet ze niet hoe snel ze haar mandje moet opzoeken.  Als je er even doorheen kijkt zie je ondanks de tegenslag van de afgelopen dagen wel dat ze goed vooruit gaat. Ze is lang niet meer zo instabiel en al aardig stevig op de benen. Ze kan ook steeds meer zelf en dat doet ze dan ook. Dat zijn dan wel de billenknijp-momenten, maar het gaat nog steeds goed. Wat ik probeer, en dat is best vervelend voor haar , is het val-risico zo klein mogelijk te houden. Je kunt het vallen denk ik nooit helemaal voorkomen, maar je kunt het risico wel zo klein mogelijk houden. We zitten er beide niet op te wachten om weer opnieuw te moeten beginnen. Komende week maar eens even rustig aan doen met de therapie en voorlopig allen de focus leggen op de hand en arm. Ze krijgt genoeg training door het lopen in en om huis. dat is denk ik betere therapie dan de krachttraining in de Voord. Het is trouwens ook nog eens functioneel. Tenslotte over de "nieuwe" auto is ze goed tevreden. Hij zit lekker en ze is al dikke maatjes met de stoelverwarming, maar of je die nu al moet gebruiken? We gaan vol goede moed de nieuwe week in en we moeten maar afwachten wat voor onverwachte zaken nu weer ons pad gaan kruisen.

Tranen zijn je beste vrienden, ze komen wanneer anderen je allang verlaten hebben.

Tot morgen

Spierpijn

Vrijdag is normaal een relaxte dag. Niet zo vroeg het bed uit, 's middags even naar de fysiotherapeut en verder hoeft er niet zo veel. Hoe anders was het vandaag. De thuiszorg was al erg vroeg. Ze dachten dat ze vandaag ook naar de Voord ging. Nou wil ik er niet te veel meer over zeggen, maar ze kan het woord de Voord niet meer horen. Gisteren heeft ze daar fysiotherapie gehad en die therapie bestond voor een groot deel uit krachttraining. Dat heeft ze geweten. Gisteren had ze al een klein beetje spierpijn, maar vandaag is het echt niet te harden.
Het is niet normaal zoveel spierpijn ze heeft. Waarom moet het ook zo zwaar zijn? Ze loopt thuis al genoeg en het is helemaal niet nodig om ook op de dinsdag en donderdag nog eens extra training te geven. Ik heb liever dat ze meer aandacht aan haar linker hand en arm schenken, maar daar kijken ze niet naar om. Ik probeer nu maar met wat extra medicatie, waar we net mee gestopt waren, de pijn dragelijk te maken. Volgende week maar eens over bellen om te vertellen dat het toch rustiger moet. Ook  hoeft ze niet zonder krukken te leren lopen, want we hebben er al ruim 24 jaar vrede mee dat ze krukken nodig heeft. Ondanks dat gaan we toch proberen te genieten van dit weekend.


Er is geen beweging zo snel, of spierpijn achterhaalt hem wel.

Fijn weekend.

Onbegrip

De nagels zijn nog oranje. Het zou me ook niet verbazen als het Nederlands elftal via de achterdeur alsnog door gaat, maar er moet dan wel wat veranderen. Nog even geduld en de nagellak moet het nog even uithouden.
Ik vind verder dat het met de thuiszorg voortreffelijk gaat. Niks geen opmerkingen, het gaat gewoon lekker. de klik is er met iedereen. Vandaag is ze ook weer naar de Voord geweest en dat is een heel ander verhaal. Er komt een moment dat ik echt in moet gaan grijpen. Je merkt het 's morgens aan al haar.
Het humeur is nog net niet om op te schieten, maar zit er echt dicht bij. Dan komt ze 's middags weer thuis en dan voel je al hoe het is geweest. Ze snap niet waarom ze daar heen moet, maar nog erger snapt ze ook niet waarom ze daar doen wat ze doen. Ze keek echt wel een beetje uit naar het maken van de appeltaart en dan gaat het niet door. Een ander heeft daar misschien geen probleem mee, maar zij wel. De therapie is elke keer een bron van ergernis. Weer niets aan de hand gedaan !!!! Weer op die nepfiets gezeten !!!! Ik moet zonder kruk lopen, terwijl ik al 24/25 jaar met krukken loop !!!! Wat moet ik daar dan van zeggen. Komt ook dat plasschema er nog eens overheen, dan is echt de maat vol. Niet meer handelbaar en dat komt er thuis dan uit. Wie is dan weer de gebeten hond? Terwijl in de Voord ook een afdeling is waar ze het geweldig prima naar 't zin heeft, maar daar mag ze niet heen. Ook voelt ze zich als klein kind behandeld en dat is haar waarheid en beleving. Daar moeten ze, vind ik, wel iets aan doen. Ik vraag me dan altijd af, ook in mijn werk, om wie gaat het dan nu. Het is de beleving van de klant/patient en dat is haar/zijn waarheid. Als je vindt dat het anders is moet je het anders doen. Morgen gaan we onze nieuwe auto ophalen en hopen een prima start te maken van het weekend.

Ik heb nog een probleem op vrijdag 22 juni. Ik weet nog niet precies hoe laat de thuiszorg komt en hoe laat ze naar de fysiotherapeut moet, maar ik denk en verwacht dat het overzicht niet zoveel afwijkt van de werkelijkheid. Ze vindt het ook prettig om 's middags nog even te gaan rusten en ik hoop echt dat we er uit komen. Bedenk iets wat ze leuk vindt. !    Of moet ik het doen ?

Het is menselijk wijs te denken en absurd te handelen.

Tot morgen

Oranje of Zwart

De hele dag staat in het teken van Nederland - Duitsland. Gretha heeft de nagels nog oranje. of dat blijft of dat ik ze zwart moet gaan maken hangt af van het resultaat van vanavond. Vandaag is ze vanmorgen eerst naar het inloop gegaan waar ze weer iets nieuws hadden.
Zag er heel mooi uit, maar ik weet niet of ze dat ook mee mag nemen. Vanmiddag op consult bij de huisarts die haar toch wel even wilde zien. Hebben we gelijk de medicijn-lijst doorgenomen en een streep gezet door een aantal medicijnen die ze al heel lang gebruikt, maar waarvan het effect op dit moment twijfelachtig is. We moeten het maar proberen en kijken wat het effect is. Vind het zeker niet raar dat de medicijnen die tegen de hernia pijn gegeven zijn in ieder geval van de lijst af zijn.
We gaan nu voetbal kijken, dus morgen meer.

Geluk komt vanzelf aanwaaien. Je moet alleen wel in de wind gaan staan.


Tot morgen

Dikke vriendjes

Na een blogloze avond, dan nu maar weer eeen stukje over het wel en wee bij ons. De maandag staat bij de meeste niet zo goed beschreven. Een vaak katterig gevoel dat het weekend weer voorbij is. De maandag is hier wel lekker. Ik kan vanuit huis miijn werk doen en Gretha kan lekker uitslapen. ik hoef me in principe dan nergens druk om te maken, want van Icare komen ze haar uit bed halen en verder douchen en aankleden. Ik kom pas weer in beeld als het tijd is voor een bakkie koffie. Donja vind het ook helemaal geweldig dat er de hele dag weer mensen aanwezig zijn. Hij is blij als hij iemand ziet en laat dat dan ook duidelijk merken

Mooi stel.

Baasje (Gretha) is ook weer thuis en hij zoekt haar steeds weer op.
Dat is wel leuk om te zien hoe ze steeds weer elkaar opzoeken en dan even contact hebben. Wat wel weer op het programma staat op de maandag is een bezoek aan de fysiotherapeut. Die was eigenlijk stom verbaasd toen hij haar zag lopen over de vooruitgang in zo'n korte tijd. Hij vond haar nu al een heel stuk sterker en stabieler bij het lopen. Dat was een prettige mededeling en daar kun je mee vooruit. Ik vind eigenlijk dat ze in alles vooruit gaat. Ook haar gedrag is veranderd ten goede. Ze is lang niet meer zo impulsief, al had ze vandaag wel weer een moment waarop ze zonder kruk vanuit de rolstoel naar de bank wilde lopen. Ze moest vandaag weer voor dagbesteding naar de Voord. Je kunt haar niet erger straffen dan daar mee. Ze blijft het een heel vervelende activiteit vinden. Ze vind het ook nutteloos en een kinderachtig gedoe. Daar kan ik me wel wat bij voor stellen als je spelletjes doet als mens erger je niet en pim pam pet. De therapie is minimaal als je in ogenschouw neemt dat je daar een groot deel van de dag bent. Voor mij is de dinsdag wel een prettige dag. Hoef me even geen zorgen te maken en kan naar kantoor. Het is erg druk en heb dus geen tijd om te piekeren. Heb de komende periode een aantal lastige dagen. Ik heb cursus op dagen dat ik normaal thuis ben en Gretha dus ook. Betreft de vrijdag en de maandag, 22 en 25 juni. Het zijn ook nog eens de dagen dat ze naar de fysiotherapeut moet. 's Morgens komt eerst de thuiszorg haar uit bed halen en douchen, maar daarna is ze alleen en dat kan (nog) niet. Ik ben dus op  zoek naar gezelschap of een activiteit voor een langere periode. Hulp bij het eten tussen de middag enz. Hoe dit er uit moet zien, weet ik nog niet, maar ik zal proberen in de hulpvraag zo goed mogelijk te omschrijven wat er nodig is. Ik zie dan vanzelf wel hoe het gaat.

Geluk is niet afhankelijk van dingen buiten ons, maar van de manier waarop wij die zien.

Tot morgen

Te veel hooi op de vork

Ondanks het verlies van Oranje hebben we een prima weekend achter de rug. De actie van ons om dan toch maar naar huis te gaan, lijkt nu toch zijn vruchten af te werpen. We hadden het toen over grote stappen willen maken, nou die worden gemaakt. Met behulp van de fysiotherapeut wordt er keihard gewerkt aan de hand en arm en zelf proberen we zoveel mogelijk alles lopend te doen. Afgelopen zaterdag was het open huis in de nieuwe praktijk van de fysio. De auto stond op de grote parkeerplaats en Gretha wilde lopend naar de praktijk. Dat ging prima al was ze daarna wel moe in de benen.
Ze gaf toen al aan dat ze zondag het rondje met het hondje wilde maken. Vanmorgen eerst lekker bakkie koffie in de zon en daarna heerlijk in een bruisend bad. Na het eten was het dan tijd voor het rondje. Dat was duidelijk nog even een stapje te ver. Ze was al, voordat ze weer thuis was, gebroken en voelde de kracht uit de benen weg lopen. Het laatste stukje ging op het tandvlees, maar ze heeft het wel gered. Zo moet je steeds maar weer proberen je grenzen op te zoeken en dan zul je er af en toe ook wel eens overheen gaan. Ik vind het wel goed dat ze zoveel mogelijk probeert om alles lopend te doen, alleen dan ga je vooruit, maar zul je wel af en toe spierpijn krijgen. Het is dan  ook helemaal niet erg om even te gaan rusten. Dat verdien je dan ook.

Ik ben nog op zoek naar iemand die Gretha a.s. woensdag naar de Voord kan brengen. Ze moet om 09:45 uur weg. Klik hier voor de bijzonderheden. Graag een reactie via j.maes56@gmail.com. 

Moeilijke tijden zijn tijdelijk, doorzetters zijn tijdloos.


Tot later

Acupunctuur

Het is fijn dat icare haar 's morgens uit bed komt halen en lekker onder de douche zet. Ze is de schade van de weinige douchebeurten de afgelopen maanden duidelijk aan het inhalen. Ik had vanmorgen vergadering en daarom kwam haar zuster haar gezelschap houden. Het was mooi weer, dus ze konden lekker nog even buiten genieten van een kop koffie terwijl het zonnetje lekker scheen. Vanmiddag moesten we weer naar de fysiotherapeut. Die had wat nieuws. Hij wilde met acupunctuur de spanning van de spieren halen. Het lijkt effect gehad te hebben op d duim, maar ze heeft wel pijn aan de arm en de vingers. Dat zou spierpijn kunnen zijn. Ook de pijn in het been zou kunnen komen van de arbeid die er verricht wordt, want ze loopt erg veel in en om het huis. Ik vind wel dat het allemaal wel effect heeft. Ze is al veel stabieler en sterker geworden de afgelopen week. Dat is best snel, dus ik ben toch wel redelijk optimistisch over de toekomst. Als nu ook de linker hand/arm meer gaat doen, zou het helemaal top zijn. Vanavond heeft ze, terwijl de houtkachel brandde, voetbal gekeken.
Ik zelf heb er weinig van gezien. Er lagen nog een heleboel kleine klusjes. Strijken, medicijnen op orde maken, voorraad bekijken, niet meer gebruikte medicijnen opruimen, kast inpakken etc. Gretha blijft ook al lekker gezellig lang op. Heel gezellig. Een stuk beter dan de huiskamer in de Voord.
We gaan lekker genieten van het weekend, al weet ik nog niet wat we allemaal gaan doen. In ieder geval, denk ik, voetbal kijken.

Van het leven moeten we genieten, ondanks sommige tegenslagen in het leven.

Fijn weekend

Schoonheidsbehandeling

Gelukkig was het vandaag beter dan afgelopen dinsdag. Het is ook leuk om te zien dat ze met de thuiszorg ook beter overweg kan dan in december/januari. Er was weinig strijd voor het vertrek, alleen zag ze op tegen het moment waarop ze in de Voord aan zou komen. Ze weet nu al dat ze dan gelijk uit haar rolstoel moet en moet lopen en dan op een hoge stoel moet zitten. Dat ze moet lopen is wel goed, want de therapie stelt niet zo heel veel voor. Dat lopen is dan een soort therapie.  Ze zouden ook ergotherapie geven, maar dat heeft ze deze week niet gehad. gelukkig kunnen we morgen weer naar onze "eigen" therapeut. Ze kreeg vandaag een schoonheidsbehandeling en net toen dat leuk werd, moest ze naar de therapie.
Zo wordt je nooit vrienden met haar, want als ze iets leuk vindt, moet je dat koesteren, pas dan kun je haar mee krijgen. Toen ze vanmiddag weer thuis kwam was ze aardig goed te spreken. Ze had wel haar best gedaan vandaag, maar heeft nog steeds veel pijn aan de kant van de geopereerde heup. Hoe we dat moeten combineren met het afbouwen van de pijnstillers weet ik nog niet. Wat is ze druk. Dat praat aan één stuk door. Zou ze er zelf nou nooit eens moe van worden? Morgen nog even naar een vergadering en dan kan het weekend beginnen.

Schoonheid is een bepaalde soort lelijkheid die ons goed staat.

Tot morgen

Knutselen en medicijnen

Wat een verschil met gisteren. Vandaag heeft ze het prima gehad in de Voord. Er zijn dus ook nog goede dingen in de Voord. Het inloop atelier is dan de place to be. Daar kan ze haar ei heel goed kwijt en daar voelt ze zich op haar gemak. De benadering is daar heel anders en dan is ook de prikkel om naar de wc te moeten er ook (bijna) niet.
Echt een dikke pluim voor de mensen van het inloopatelier. Afgelopen middag op consult geweest bij de huisarts naar aanleiding van de meegekregen medicijnenlijst uit de Voord. Na controle door mij vielen mij een aantal wijzigingen op waar ik toch wat meer over wilde weten. Maar meer nog mistte ik een bloedverdunner die ze heeft gekregen na haar cva en tijdens de 2e periode in  het ziekenhuis nog wel kreeg. Volgens de huisarts moest ze die inderdaad wel hebben, dus gelijk contact gezocht met de Voord en mijn onrust werd bevestigd. Dit medicijn waren ze vergeten, maar nog veel erger. Ze heeft dit medicijn al niet meer gehad sinds haar opname in de Voord. Ze waren het vergeten op de lijst te zetten. Erg slordig en je moet er maar niet aan denken wat er had kunnen gebeuren. Dit is dan al weer de zoveelste fout met de medicijnen. Vanavond de laatste hand kunnen leggen aan de laminaatvloer in de inloopkast. Het is een plaatje geworden. De kozijnen nog opnieuw in de verf zetten en hij is klaar. Het valt echter niet mee om de zorg voor Gretha te combineren met klusjes in huis. Op de meest vreemde en ongelukkige momenten vraagt ze om zorg. Dat is best lastig en dan moet het meestal ook gelijk gebeuren. Daarmee legt ze best een groot beslag op de beschikbare tijd. als ze goed in haar veel zit, dan is er een duidelijk verschil in de zorgvraag. We (ik) moeten er dus echt voor zorgen dat ze het plezierig heeft, dan hebben we er zelf ook minder last van. Ik hoop dat het morgen beter gaat bij de dagopvang, dan afgelopen dinsdag.

Verander wat je niet accepteren kunt. En accepteer wat je niet veranderen kunt.

Tot morgen

Dagbesteding

En met de titel heb je ook gelijk het meest positieve al gezegd. Ze heeft een groot deel van de dag weer besteed en ik kon dus naar mijn werk, maar vraag niet aan haar hoe het was. Ze was de bus nog niet uit of het begon. Tranen met tuiten en zo verdrietig, dat kun je niet voorstellen. Het is haar beleving, dus ik weet niet hoe het precies is gegaan, maar als je er ook maar iets bij kan voorstellen is het al erg genoeg. Vorige week werd ik gebeld of ze in de rolstoel kwam of lopend. Toen gaf ik aan in de rolstoel, want lopend is (nog) niet vertrouwd. Dat was goed, want dan kon de chauffeur ook ingelicht worden. Nou die wist nergens van. Toen ze aan kwam op de afdeling moest ze gelijk uit de rolstoel en lopen. Ook kwamen ze meteen weer met een plas-schema, want dat stond schijnbaar in de overdracht. Ik snap echt niet hoe ze daar nou weer bij komen, waarschijnlijk hebben ze weer een oud dossier gelezen. Na het middageten mocht ze gaan rusten, maar ze lag amper of moest het bed weer uit om naar de therapie te gaan. Plannen is toch echt een vak apart.
Je kunt je voorstellen dat ze het echt niet leuk heeft gehad en dat ze thuis dus ook even niet prettig was. Ze was heel erg verdrietig, maar ook heel boos. Je wilt echt niet weten wat ze allemaal uit kraamt en als je dan in de buurt bent, ben je gelijk ook de gebeten hond. Ik heb gelukkig nog wel een brede rug en ik weet ook dat ze er niets aan kan doen, maar ondanks dat valt het niet mee. Als ze zoveel negatieve prikkels heeft lijkt het wel of dat op de blaas slaat en moet ze heel vaak naar de wc. Dan moet ik dus ook weer mee. Heb vanavond dan ook niet zo veel kunnen doen, maar ben wel de hele avond druk geweest. Misschien moeten we toch heel serieus gaan kijken of er niet ergens anders iets is wat beter bij haar past.

Een schip is het veiligst in de haven, maar daarvoor is het niet gemaakt.

Tot morgen

Emotioneel

Gretha en ook ik hebben een geweldig weekend gehad. Zondag is ze 53 jaar geworden en we hebben veel visite gehad. Het begon al 's morgens en ging de hele dag door. Het was erg gezellig en ze heeft met volle teugen genoten. Tussen de visites door heeft ze steeds even gerust. Ze was op sommige momenten nog wel erg emotioneel. Het doet erg veel met haar dat ze weer thuis, maar nog zeer afhankelijk van een ander is. Ook ziet ze als een berg op tegen de dagbehandeling op dinsdag en donderdag. Ze voelt het als of ze haar eigen huis uit gejaagd wordt, wat natuurlijk helemaal niet zo is. Vandaag ook de eerste keer thuiszorg en ik heb gelijk voor de komende dagen ook alles kunnen regelen. Ondanks dat alles wel weer loopt blijft ze apen en beren op de weg zien. Het valt niet mee om haar daar vanaf te krijgen. Er is ook al menig traantje geplengt en er zullen vast nog wel meer volgen de komende dagen. De inloopkast staat en ben nu bezig de vloer er in te leggen. Het is erg mooi geworden en we hebben er een mooi hoop bergruimte voor terug gekregen.
Ik hoop verder dat ze haar emoties de komende dagen een beetje onder controle krijgt en anders moeten we haar maar een beetje helpen met medicatie.

Tenslotte heb ik ook weer een verzoek. Ik ben op zoek naar iemand die Gretha a.s. woensdag naar de Voord kan brengen. Ze moet om 09:45 uur weg. Klik hier voor de bijzonderheden. Graag een reactie via de j.maes56@gmail.com. 


Het gaat er niet om wat je in het leven tegenkomt, maar wat je er mee doet.

Tot morgen

Super start

Wat een goed begin van een nieuwe volgende periode.

Eerst 's middags ontslag uit de Voord en dan 's avonds een avondje heerlijk ongedwongen lachen in Orpheus bij Bert Visscher. We wisten al wel dat hij garant staan voor een druk avondje, maar onafgebroken en met een tempo houdt hij de zaal in bedwang en zorgt voor een constante schaterlach. Er zijn echt mensen geweest die het niet droog hebben gehouden. Voor Gretha was  het best een lange zit, maar dat heeft ze voortreffelijk gedaan. Van de problemen zoals ze die in de Voorrd ervaren heb ik niets gemerkt. wel blijkt nu dat het kussen in de rolstoel toch niet zo optimaal zit, maar daar komen ze dinsdag naar kijken. Dat zal dus ook nog wel opgelost worden. Ze was na zo'n avondje best moe en dat is heel gebruikelijk. Ze heeft dan ook afgelopen nacht heerlijk geslapen. Af en toe een lik van Donja over haar wang om even te laten merken dat ook hij blij is dat ze weer thuis is. Nu maar even genieten van een lekker, maar druk, weekend. Zondag de verjaardag van Gretha vieren en niet te lang stil blijven staan bij de gebeurtenissen van vorig jaar, hoewel we er best nog wel eens aan terug zullen denken. We koesteren op dit moment dat ze nog bij ons mag zijn en weer lekker thuis op haar eigen plekje.

Als je blijft staren naar de plek waar de zon onderging, zul je hem nooit meer op zien gaan.

Fijn weekend en tot maandag