Gehandicapt, een beroerte en dan ook nog horen dat je een hernia hebt. Kan het nog slechter. Vast wel, maar toen we 26 juni naar de Vogellanden mochten hadden we het gevoel dat er hard aan het herstel gewerkt zou worden. In deze trein stappen was een voorrecht en het begin van, dachten we, naar herstel. Wat en hoeveel en wanneer zouden we dan wel zien. Er is hard gewerkt door Gretha. Hoeveel pijn heeft ze niet moeten lijden de afgelopen weken om te staan waar ze nu staat. Ik, maar ook anderen weten waar ze vandaan komt en dat is best van ver. Ik ben er dan ook trots op wat ze al heeft bereikt. Regelmatig hebben we aangegeven dat het programma pittig is en soms de therapie ook niet begrijpen. Verder ook heel eerlijk aangegeven waar we tegen aan lopen bij het thuis zijn. Zelf ook gemerkt dat ze de afgelopen dagen echt in een diep dal zat, maar toch trouw de zware therapieen volgen. In de weekenden goed praten om te proberen de juiste coupe te vinden in de (snel)trein die de Vogellanden heet. De vooruitgang was er wel. De doelen duidelijk? Niet altijd of heel ver weg. Dat is ook niet goed. Juist nu hadden we het idee goed op weg te zijn en de juiste coupe gevonden te hebben. Doelen stellen die haalbaar zijn en dichterbij liggen. Krijg je vandaag te horen dat de trein (waarschijnlijk) te hard gaat voor deze reiziger en het beter is dat ze maar overstapt in het boemeltje. Gaat het ze niet snel genoeg, hebben ze geen uitdaging meer of moet er ook door de therapeuten (te) hard gewerkt worden? Als ik zie hoeveel vooruitgang er geboekt is zou ik als therapeut met de borst vooruit lopen en het resultaat koesteren en ik zou er voor zorgen dat deze reiziger een mooi comfortabel plekje kreeg in de trein. Ik zou haar er niet uit durven zetten omdat ze misschien anders reageert. Ik hoop morgen iets meer te horen, maar ben erg teleurgesteld en het valt op dit moment niet mee om hier mee om te gaan.
Daarom hou ik zo van dieren. Die kun je vertrouwen.
Het leven is wat je gebeurt, terwijl je andere plannen maakt!
Ik ga proberen te slapen. Zal wel weer niet lukken.
Tot morgen of zoiets.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten