Wat is er veranderlijker dan het weer? Misschien de mens? Soms begrijp ik het niet allemaal meer. Afgelopen maandag goed gesprek gehad met de arts, ook over een evt vervolgtraject. Toen was ze er nog bijna van overtuigd dat een reactivatietraject bijna onontkoombaar was, staat ze vandaag aan het bed te vertellen dat er een kans is dat dit helemaal niet nodig is. Veranderende inzichten of gewoon gezond verstand. Iedereen vindt namelijk dat ze grote stappen voorwaarts maakt. Ja het zwemmen gaat niet goed, maar dat hoeft ook niet. Dat heb je niet nodig om naar huis te kunnen. Elke dag gaat de linkerarm meer doen. Dat gaat dus de goede kant op. Vandaag was de therapie ook weer prima. Wel zwaar en 1 sessie fysiotherapie is door de arts afgezegd. Het veters strikken, met 1 hand, blijkt toch lastiger dan verwacht. Ook de therapeut had er moeite mee en zij had toch echt een papier met een voorbeeld hoe het zou moeten. Het eten vanavond vond ze niet zo bijzonder en ze heeft weer niet veel gegeten. Had haar gewaarschuwd, maar ze had het zelf gekozen. Ze kijkt nu al weer uit naar het weekend. Dan eet ze, denk ik, veel lekkerder. De transfers mogen steeds vaker zelfstandig gedaan worden. Gaan dus ook veiliger, anders zou dat niet mogen. De afgelopen anderhalve week heeft ze laten zien wat je met een goede instelling en drive kunt bereiken. Ik hoop dat ze dit volhoudt en dan mag ze van mij best het hele weekend slapen (bijtanken).
Ontneem niemand zijn/haar hoop: ze kan het enige zijn dat hij/zij bezit.
Hoor van jullie
Tot morgen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten