Op deze mooie dinsdag de 2e augustus 2011 was het weer hard werken in de Vogellanden. Harder, volgens Gretha, dan dat ze ooit bij Zonnenberg heeft moeten werken. De dag begon wel rustig, maar de middag was weer een vol programma. De praatgroep liep zelfs uit en daardoor had de fysiotherapeut minder tijd. Dit was de laatste therapie van de dag . Het sporten werd afgelast ivm de beperkte belastbaarheid. Bij de ergotherapie heeft ze een paprika moeten snijden met 1 hand. Heel handig is ze daarin wel met behulp van een plankje en een spijker. Vanavond weer heel verdrietig en dan komt het weer boven. Verlangen naar vroeger, naar huis, naar haar jongens en een hekel aan de fysiotherapeut die met haar "dystrofie"been aan de slag is, want die doet pijn. Was het eerst het eifeltje die het raam uit kon, nu mag ook de kruk het raam al uit. Dan heb je echt wel veel pijn, want ze wilde zo graag met die kruk(ken) lopen. Vanavond ook een afspraak gehad met de pedicure. De ongemakken aan de voeten even verholpen en die mogen nu weer gezien worden. Maar weer eens kijken wat ons morgen te wachten staat. Gesprekken met revalidatiearts en psycholoog staan in ieder geval op het programma, maar ook de fysiotherapeut (dat zijn niet de grote vrienden van Gretha) mag weer aan het werk. Wens haar veel succes.
De grootste innerlijke rust komt voort uit het ontwikkelen van liefde en compassie.
Welterusten
Geen opmerkingen:
Een reactie posten