Het is best lastig om te bepalen waar je naar moet luisteren. De afgelopen dagen heel erg bezig geweest met het programma. Het lijkt er op dat ze er toch wat mee gedaan hebben. Vandaag was de balans in belasting veel beter. De therapieën waren meer over de dag verspreid. Bij de fysiotherapeut werd het lopen weer beoefend. Dat gaat prima als er de rust is. Heel open en eerlijk aangegeven dat niet elke transfer thuis even veilig ging, vandaar misschien dat er toch ook weer geoefend werd op de transfers of was het onderhouden. Gebleken is in ieder geval dat de strijdlust weer terug is. Dat is al een overwinning die er zijn mag. Vanmiddag gesprek met de psycholoog. De uitslag van de onlangs gehouden psychologische test. Eigenlijk is de uitslag en conclusie best schokkend ook al wisten we het eigenlijk al wel. Gek is het dan dat we toch altijd weer die bevestiging willen hebben om het te gaan beseffen. Een groot probleem is het zichtprobleem (neglect). Klinkt ingewikkeld, maar in het kort komt het er op neer dat ze met beide ogen niets ziet aan de linkerkant. Dat was ons ook al wel opgevallen en/of verteld, maar het lijkt er ook op dat dit zich niet zal herstellen. Dat is althans de verwachting. Zo zijn er nog ook lichamelijke klachten die kunnen verdwijnen, maar ook niet. Mijn verstand spreekt over een zeer ernstige situatie en weet niet hoe de toekomst er uit zal zien. Mijn hart heeft nog altijd de hoop dat het weer wordt zoals het was, maar naar wie moet ik luisteren. Dan heb je ook Gretha nog. Soms heel positief en een volgend moment ook wel realistisch.
Soms is er zoveel wat we voelen, maar zo weinig wat we kunnen zeggen...
Tot morgen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten