Verslapen

Zo op het 1e gezicht leek het een rustig dagje te worden. Niet al te veel therapieën achter elkaar en ook leuke dingen te doen. Om te beginnen het wekelijkse bezoek van de arts. Die bevestigde nogmaals dat er geen beslissing is genomen over reactiveren in een verpleeghuis of het naar huis gaan. De komende 2 weken zal iedereen er alles aan doen en proberen haar zover te krijgen dat ze naar huis kan. De ergotherapie werd afgelast ivm afwezigheid van de therapeut. Met de fysiotherapeut werd weer het rondje zwembad gelopen. Bij de handmaster ging het ook weer goed. De ochtend zat er weer op en iedereen ging aan de slag om de week door te zagen. Dat was waarschijnlijk zo vermoeiend dat ze zich voor de therapie van 14:30 uur had verslapen. Inmiddels wakker geworden  naar beneden voor een spelletje klootschieten. Ze moest het opnemen tegen allemaal mannen. Bij voorbaat al een ongelijke strijd al moest ze wel eerst aan de anderen uitleggen hoe de spelregels waren. Tenslotte activiteiten therapie wat ze veruit de leukste therapie vindt. Ze is al aardig ver met het mozaïek tegeltje. Ik heb inmiddels een piepermiep op de kop kunnen tikken en het schillen van bijvoorbeeld een aardappel met 1 hand gaat prima. Ze kan dus in  het weekend op herhaling. Aardappels en sla met diknat en spekkies.

Wie gezond is, heeft vele wensen, wie ziek is maar één wens.


Tot later.

De Voordgang

Het was vandaag niet alleen de dag van veel therapie, druk programma dus, maar ook de dag waarop het voortgangsgesprek zou plaats vinden. Er is, zo werd mij telefonisch medegedeeld, nog geen beslissing genomen over een evt. ontslag uit de Vogellanden. De komende 2 weken zal er heel nadrukkelijk getest worden door de ergotherapeuten of het veilig en verantwoordt is als ze naar huis gaat. Vandaag waren er 2 logopedie sessies en bij beide kreeg ze te horen dat dit de laatste sessies waren voor haar. Dat is natuurlijk mooi. Heeft ze daar in ieder geval de doelstellingen gehaald. Een nieuwe handmaster zorgde wel gelijk voor resultaat. De vingers gaven weer een teken van "leven". Ga zo door. Tenslotte in de sporthal een partijtje bowling of was het kegelen of een combinatie. Het ging in ieder geval ook goed en het was leuk. Na een vermoeiende dag ging het gesprek natuurlijk over het voortgangsgesprek wat zeker a.s. donderdag een vervolg zal krijgen bij de maatschappelijk werkster. Het is een lastige keuze. Ze weet dat ze nog niet naar huis kan, vindt de therapie erg zwaar, (te) weinig rustmomenten, heimwee naar huis en een hekel in Zwolle. Aan de andere kant bang voor overplaatsing naar een verpleeghuis, waar de therapie minder zwaar is, meer rust hebt, waarschijnlijk dichter bij huis, dus voor ons (familie en vrienden) een heel stuk makkelijker met als uiteindelijk doel weer naar huis. Ik vond het een heel zware avond. Dan breng je haar naar bed en ga je naar huis komt er een jengelende hond naar je toe. Dat kun je dan helemaal niet gebruiken. Je telt wel 10x tot 10, maar als je dan die grote trouwe ogen van je vriend ziet, bedenk je dat hij er ook niets aan kan doen en ga je er toch maar uit. Kom je gelukkig ook nog weer de buurman tegen die ook met de hond loopt en kun je toch weer een stukje van je verhaal kwijt. Dat lucht wel een beetje op. Ik heb zelf ook het advies gekregen om mensen te zoeken waar je alles mee kunt delen en je verhaal echt kwijt kunt. Dat valt echter nog niet mee.

Je kunt de zee niet oversteken door alleen maar naar het water te staren……

Veel wijsheid en tot morgen

Het maandag gevoel

Het ultieme onbehagen na een fijn weekend. Kom je na een paar fijne dagen terug , zie je het programma en dan weet je al hoe je je voelt als je wakker wordt. De maandag starten met fysiotherapie en dan 2 rondjes zwembad moeten lopen, zonder rustpunt onderweg. Kan niet anders zeggen dat dit een prima prestatie is  met de zere benen enz..Daarna weer aan de handmaster. In tegenstelling tot vorige week nu wel resultaat. Heeft waarschijnlijk toch te maken met vermoeidheid etc. aangezien de sessie aan het eind van de middag geen resultaat opleverde. Ook nu was er weer de vraag of de handmaster wel goed om de arm zat of misschien anders  afgesteld moet worden. Wie weet het beter? Ik zou er iemand bij halen die er verstand van heeft. Voor de middag nog mondmotoriekgroep, lunchen en dan rust tot 14:30 uur. Wat wel goed gaat is de activiteiten therapie. Het mozaïek-bordje is op maat gezaagd, de rand is afgemaakt en de kleur voor de binnenkant gekozen. Bij de ergotherapeut geoefend met hand en arm (links) waarbij het jammer was dat ze zoveel last had van de pols en de ring- en wijsvinger. Tenslotte ook nog weer even de tafel opgepoetst. De laatste sessie fysiotherapie afgezegd en in plaats daarvan maar weer aan de handmaster met voormeld resultaat. Al met al een vermoeiende dag met gelukkig goede herinneringen aan het weekend, waardoor het maandag gevoel niet de boventoon voerde. Tenslotte wel lekker gegeten. Mag ook wel eens gezegd worden.

Vandaag weer één dag dichter bij de dag waarop ze definitief naar huis mag.

Tot morgen

Huiswerkopdracht

Heerlijk weekend gehad. Leek wel een pyjama party. Gretha heeft vrijdagavond de pyjama aan gedaan en pas zondagmorgen weer uit. Voordeel is wel dat je niet hoeft na te denken over wat je aan moet trekken. Heerlijk uitgerust aan de zondag begonnen. Ze heeft mij afgelopen nacht wel een aantal keren wakker gemaakt, omdat ze er uit moest en dan moet je er ook echt uit. Je bent dan ook echt helemaal wakker en das niet fijn. Erg blij is ze wel met het waterbed. Hoe lastig ook om uit te komen. Ze vindt (en ik ook) het heerlijk liggen. Ondanks dat heeft ze toch veel last gehad van rug, benen, bips, maar ook enkel en voet. Zijn waarschijnlijk toch de naweeën van de val van afgelopen donderdag. Ze had ook een "huiswerkopdracht" mee gekregen. Probeer de hond maar eens te borstelen en ga maar weer eens aardappelen schillen. Mij is niet gevraag of ik wel aardappels wil eten, maar pas me wel aan.
Het borstelen van Donja is gebeurt. Ging prima en ook hij vond het wel weer fijn. Hoog knuffel gehalte. Hij zag er na de borstel- en knuffelpartij weer keurig uit. Toen moesten er nog aardappels geschild worden. Ik ben druk geweest om een dunschiller te halen, een houten plank met spijkers te maken en toch ging het niet zoals het zou moeten gaan. Volgens Gretha lag het aan de dunschiller. Het was geen "pieper miep". Komende week dus maar op zoek naar de "pieper miep" en dan volgend weekend maar op herhaling. Kunnen we gelijk de sla met diknat proberen.

Als het leven niet doet wat u wilt, wil dat niet zeggen dat er niets gebeurt.


Tot morgen

Op avontuur in de Vogellanden

De laatste dag van de week mocht dan eindelijk de scootmobiel van stal. Eerst moest het zwemmen nog even afgezegd worden. Voegt toch niets toe was de opmerking van de therapeut. Dus een kwartiertje langer op bed blijven liggen. Dan nog even kijken of de therapie van 16:00 uur verplaatst kon worden naar de ochtend, zodat ze mooi op tijd naar huis kon gaan. Is gelukt en zodoende om 10:30 uur naar de activiteitentherapie. Bezig met een mozaik-project. Veel kunnen doen en het bordje gaat heel mooi worden. Vanmiddag bijna een half uur op de ligfiets gezeten. Ze vinden wel dat ze er heel moe uit ziet. Ze heeft ook constant pijn en dat sloopt je. Van dat fietsen krijgt ze ook een zere kont. Ook niet prettig. Daarna aan de handmaster. Als ik zie hoe onhandig ze daar mee om gaan, dan jeuken mijn handen, maar kan me inhouden en bemoei me er maar niet mee. Het resultaat is vooralsnog te verwaarlozen. De 1e keer was ook de beste keer. Toen waren de vingers gestrekt. Nu komt ze niet verder dan iets bewegen van de pink en/of duim. Voordat het apparaat echt functioneerde en goed om de arm zat was het half uurtje al weer voorbij. Een verloren therapie dus weer. Bij de laatste therapie van vandaag, ergotherapie, kwam de scootmobiel van zijn plek. Zelf gaf ze aan dat het vertrouwd voelde, maar het zag er wel wat onwennig uit. Dat komt waarschijnlijk door het beperkte zicht naar links. In de eerste bocht naar links ging het dan ook al gelijk mis. Vast met de scootmobiel tegen het kozijn. De bocht te krap genomen. De schade viel gelukkig mee. Beetje verf van het kozijn. Daarna in de lift naar beneden en eerst een rondje naar het zwembad, onderweg nog een extra rondje en toen naar buiten, de parkeerplaats op. Rondje parkeerplaats, achteruit rijden en daarna weer terug naar de afdeling. Toen ze wilde weten of ze geslaagd was, kreeg ze te horen dat het (nog) niet goed genoeg was voor een diploma. De week zit er weer op. Er is deze week weer veel gebeurt om over na te praten en denken. Nu eerst zo snel mogelijk naar huis en weekend vieren.

Geniet nooit met mate

Fijn weekend en tot later

Een dag om snel te vergeten

Vanmorgen eerst uit volle borst gezongen.  Ze hadden nieuw repertoire. Ook hebben ze de nieuwe single van Nick & Thomas (Sterker nu dan ooit) geluisterd.  De logopedie, praten, lezen en schrijven is niet meer nodig en wordt van de agenda gehaald. Na de middag naar buiten voor het klootschieten. Dat was allemaal heel gezellig.  De fysiotherapeut had geen inspiratie en  daarom maar 2 rondjes langs het zwembad gelopen. Na het lopen vond ze het nog niet genoeg en tot groot ongenoegen moest ze ook nog 10 minuten op de ligfiets.   Als laatste therapie  werd de handmaster aangesloten en werd er geprobeerd om de vingers te stimuleren. Het ging wederom niet echt goed.  Je ziet wel iets beweging, maar het is echt niet veel. Misschien verwachten we er wel te veel van in die korte tijd. Nog even een frisse neus gehaald en daarna aan het eten. Gretha had in plaats van een gehaktbal een moot zalm. Dat was echt niet lekker. Ook het stukje kip wat ik bij de nasi had was niet echt fijn. Pech dus vanavond. De val van gisteren heeft er wel voor gezorgd dat ze pijn heeft aan het zitvlak en ook aan haar enkel. Gelukkig is het allemaal niet blauw, dus ik den k dat h et wel mee valt, maar je zit niet te wachten op nog meer ongemakken. Ik hoop dat het morgen droog is, want dan gaat ze met de ergotherapeut op de scootmobiel naar buiten. Dat is een activiteit die ze wel de hele dag zou willen doen. Het is bijna weekend.

De mens kan niet duizenden dagen ononderbroken goede tijden beleven, zoals bloemen niet honderd dagen kunnen bloeien.

Groeten en tot morgen.

Dat was even schrikken

Zijn al weer over de helft van deze week. Tijd gaat snel als je druk bent. Vanmorgen begon de dag met een bezoek van de arts. Gretha kreeg gelijk een compliment van de arts. Die vond dat het erg goed ging. Dat is ook wel anders geweest. Daarna was het weer tijd om de tafel te poetsen bij de ergo. Wat zal het daar schoon zijn. De fysiotherapeut was ook erg tevreden en ze kreeg de mededeling mee, dat ze alleen, op 1 kruk, van haar kamer naar de huiskamer mag lopen. Dat is dus weer een stapje voorwaarts. Dat er nog steeds geen reden is om te juichen bleek al vrij snel na de middag. Ik had haar aan de telefoon en ze gaf aan neer te leggen omdat ze naar de wc moest. Toen ging het fout.  De rolstoel stond niet op de rem en schoot onder haar weg, waardoor ze op de grond viel. Ze kon gelukkig nog bij de bel komen, zodat de verpleegster haar snel kon helpen. Er werd gelijk weer een stapje terug gedaan. Wel is het gelukkig goed afgelopen, dus we gaan vol goede moed verder. De therapie ging ook door. Rondje lopen in de sporthal, slalommen tussen pionnen, blokjes van de grond pakken, het ging allemaal prima. Afsluitend een paar tegeltjes plakken bij de activiteiten therapie en toen zat de lange dag er weer op. Eten, visite en dan in het mandje tussen de kussens. We moeten het maar rustig afwachten hoe het zich allemaal gaat ontwikkelen en wat er ons allemaal nog te gebeuren staat.

Komt tijd, komt raad.

Groet en welterusten
(Bijna 4000 keer bekeken)

Ik snap het niet meer.

Het was weer een drukke middag in de Vogellanden. weinig tijd voor rust. Dacht toch echt dat er afgesproken was om de therapieën te verdelen over de hele dag. Vanmorgen stond er zwemmen op het programma, terwijl al besloten was dat die therapie er af zou gaan. Dit werd dus alsnog afgezegd. Er stond toen alleen nog maar logopedie op het ochtendprogramma. Het ging goed volgens de logopediste. Praten met punten en komma's in een rustig verstaanbaar tempo. Ook een ander uit laten praten en de spreker aankijken. het lezen ging zonder hulplijn ook goed. Het gaat zo goed dat ook de logopedie vanaf volgende week van het programma gaat. Ik vind het jammer, want ik zie nog zat verbeterpunten. Bij het lezen van de ontvangen wenskaarten hapert ze nog wel eens, dus het gaat nog niet perfect. Nu weet ik niet waar ze naar streven, maar het lezen van tekst vanaf een A4-tje is volgens mij anders dan bijvoorbeeld een krant lezen. Ook dat gaat nog niet echt goed. Het scannen van het te lezen gebied is er nog niet goed ingeslopen. Waarschijnlijk snap ik het niet. De middag was weer vol gepropt met allemaal "doe" dingen. Ergo-, fysio- en combi- en fysiotherapie achter elkaar aan. Gretha zet zich voor de volle 100% in en gaat er dan ook vol voor met als resultaat zere benen 's avonds en vroeg in het mandje willen. Na een goed gesprek en dito advies van broer Henk en een kort moment in de huiskamer weer lekker in de kussens.
Morgen zijn we al weer halverwege. Wel weer een druk programma, maar beter verdeeld over de dag.

Je gaat het pas snappen als je het door hebt!

Groeten

Boos !

Vandaag contact gehad met de instantie het Baken over een eventueel reactiveringstraject na de Vogellanden. In Seewende te Nunspeet is er geen reactiveringsafdeling aanwezig. Die is er wel in Elburg. Daar wilde ze dus in eerste instantie niet heen. De medewerkster van de Voord gaf al wel aan dat er de afgelopen jaren heel veel veranderd is. Het is nu alleen maar revalideren op die afdeling met als doel weer naar huis gaan. Het betreft dus geen "long-stay", zoals ze dat noemen. Gretha gaf aan dat ik me maar met andere dingen moest bezig houden, want ze wil maar 1 ding en dat is naar huis. Als je het dan hebt over veilig of niet, wordt ze toch wel geprikkeld en wil dat ik meer vertrouwen moet hebben en dat het wel goed gaat. Dat vertrouwen heb ik wel, maar aan de andere kant ben ik ook best heel realistisch. Het hoeft maar 1 keer niet goed te gaan en dan is Leiden in last. Vandaag een druk programma, met fysiotherapie en ergotherapie. Bij de fysiotherapeut met elektrostimulatie geprobeerd de vingers wat te laten ontspannen. Het ging vanmiddag iets beter dan vanmorgen al waren lang niet alle vingers ontspannen. Dat ging in het weekend dus beter. Toen waren ze wel ontspannen. Bij de ergo is ze weer bezig geweest met veters strikken, terwijl de scootmobiel onder een laag stof op de gang blijft staan.. Na de lunch eerst activiteiten therapie. Mozaïeken met tegeltjes. Heel leuk met Marco Borsato op de achtergrond. Daarna samen naar de psycholoog, waar we een aantal zaken besproken hebben die ons bezig houden. Ik kan bijvoorbeeld niet maar zo even een knop om zetten en al mijn zorgen vergeten of even nergens aan denken. Daar proberen ze je mee te helpen. Vandaag heeft ze verder aan iedereen die het wilde horen, maar vast ook aan mensen die het niet wilde horen, verteld dat ze afgelopen weekend op 1 kruk door de tuin heeft gelopen. Dan gaan die oogjes glimmen en is ze heel erg trots op haar zelf. Wie zou dat ook niet zijn. Aan de andere kant is het ook goed dat er iemand is (ik) die ook de andere kant goed bewaakt. Ik weet nog niet goed of ze wel echt haar grenzen kent, maar ben ape trots op haar.

Het is beter een kaars te ontlichten, dan te blijven klagen over de duisternis.

Tot morgen

Veilig of niet veilig.

Gretha is weer terug naar de Vogellanden na weer een weekend thuis te zijn geweest. Het is eigenlijk de 1e keer dat het weer een beetje mee werkte. Tijd dus voor de barbecue. Aangezien er voor de zondag regen voorspeld werd, hebben we de bbq zaterdag maar aan gestoken. Heerlijk buiten gegeten met z'n tweetjes. Eigenlijk was ze nog niet eens zo lang uit bed. Vrijdagavond veel geslapen en ook op de zaterdag veel op bed gelegen. Het heeft haar wel goed gedaan, want ze was zaterdagavond best uitgerust en ontspannen. Je merkt dat gelijk aan de vingers van de linker hand. Die waren slap en eenvoudig te strekken. Zondag weer redelijk op tijd uit bed en lekker genieten in de tuin van het mooie weer. Zelfs af en toe was er ruimte voor een rondje over het gras. Daar heeft ze erg van genoten. Ze noemt dat zelf een hele koffer moed verzamelen. De komende tijd zal het met name gaan of het veilig is als ze naar huis gaat. Mijn mening, maar ook van de verpleging in de Vogellanden, zal daarbij erg belangrijk zijn. Maar eens even een paar goede gesprekken voeren. Het gaat dan om alle handelingen die thuis moeten gebeuren. Opstaan, uit bed gaan, naar de wc lopen, weer naar bed gaan, in de stoel, uit de stoel enz. alles wat je thuis dus kunt doen of doet. Ook belangrijk is of deze handelingen zelfstandig uitgevoerd kunnen worden. Dat is op dit moment zeker nog niet het geval. Onder andere bij het uit bed stappen heeft ze nog hulp nodig. De handelingen die ze daarbij zelf probeert te doen, gaan zeker nog niet veilig. Het lopen door huis en in de tuin op 1 kruk gaat steeds beter. Ook wordt ze rustiger en is lang niet meer zo impulsief als een paar weken geleden. Er zit dus duidelijk verbetering in. Het lijkt mij dat we in gaan zetten op 2 sporen. Reactivatie in een verpleeghuis, dat is ook het traject wat door de Vogellanden wordt opgestart, maar ook gewoon naar huis en dan dagtherapie revalideren. Misschien zelfs wel activiteitentherapie op een dagdeel. Bedenk het maar. Daar gaan we eens goed werk van maken en onderzoek naar doen. Mogelijkheden verkennen en aandragen.
Het weekend is weer voorbij en morgen heeft ze weer een druk programma.

Als je echt iets wilt bereiken, dan kan je dat, als je er maar genoeg je best voor doet en vasthoudend bent.

Welterusten

Veters strikken

De dag begon met een partijtje zwemmen. Het ging al wel beter dan de laatste keren, maar goed was het nog niet. Het is toch lastig om te blijven drijven als je niet de volledige controle hebt over de linkerkant. Ook met de balans gaat het in het water nog niet toppie. Na een "goed" groepsgesprek in de huiskamer zat het ochtend programma er op. Daarna begon het wachten. Nog 2 therapieën in de middag voordat ze naar huis mocht. Knutselen en ergo. Tussendoor heb ik een gesprek gehad met maatschappelijk werk. Die heeft opdracht gekregen om haar aan te melden voor een reactiveringstraject. Dat moet dan gaan plaats vinden in een verpleeghuis. Gretha heeft al aangegeven niet naar de Voord te willen. Ons doel zal zijn om naar huis te gaan, maar als dat (nog) niet kan, dan zou evt Seewende in Nunspeet een alternatief zijn. Ook redelijk in de buurt. In ieder geval dichterbij dan Zwolle. We weten echter niets over het wonen, zorg en verzorging in Seewende. We zullen ons dus eerst eens gaan oriënteren en willen graag ervaringen van anderen weten.
Bij de ergo werd geprobeerd om de veters te strikken met 1 hand. Best lastig en zal nog wel enige oefening vergen voordat de veters echt goed vast gaan zitten. Schoenen met klittenband? Ten slotte kreeg de tafel een schoonmaakbeurt en toen was het snel naar huis.
Thuis aan gekomen, lekker eten en daarna op bed. Ze heeft ruim 2 uurtjes de binnenkant van de ogen bestudeerd. Morgen maar eens proberen te genieten van het mooie weer.

Je moet een doel hebben om voor op te staan.

Fijn weekend

Het mandje

Vanavond in de huiskamer nog even koffie gedronken. De speculaasjes die ik gisteren mee had genomen waren helaas al op. Elke avond gaan we even gezellig in de huiskamer koffie drinken met de andere bewoners van de afdeling. Het was vanavond heel gezellig. Ook de vlecht zit er weer in, hoef ik dat morgen niet te doen. Hoop wel dat die blijft zitten na het zwemmen. Ze wou wel heel graag naar het mandje. Was heel moe na het bezoek van vanavond. Toch nog even kunnen rekken en ze was echt wel weer aan de gang. Heel af en toe zag je toch ook weer de oude Gretha terug komen, maar ze wilde heel graag naar haar mandje. Vandaag met een apparaatje de zenuwen dusdanig gestimuleerd dat de vingers zich gingen ontspannen en de linker hand zich weer "normaal" gedroeg. Verder weer uit volle borst gezongen over de grijze haren. Volgens mij hebben ze een beperkt repertoire, maar het was wel leuk. Bij het sporten volleybal, en wat ik heb begrepen ging dat prima. De fysiotherapeut heeft geoefend op het lopen met lichte hindernissen. Ze was wel attent en had goede aandacht voor de "onveilige" acties, maar na ruim een kwartier was de pijp leeg. Het eten smaakte haar niet zo lekker, maar het bord was wel bijna leeg. Laatste nachtje in Zwolle en morgen weer lekker naar huis. Ik hoop dat ze de laatste therapieën van morgen mag overslaan zodat we mooi op tijd naar huis kunnen.

Het geluk is als een spaarpot: doe wat je kunt.

Slaap lekker

Geef nooit op.

Wat is er veranderlijker dan het weer? Misschien de mens? Soms begrijp ik het niet allemaal meer. Afgelopen maandag goed gesprek gehad met de arts, ook over een evt vervolgtraject. Toen was ze er nog bijna van overtuigd dat een reactivatietraject bijna onontkoombaar was, staat ze vandaag aan het bed te vertellen dat er een kans is dat dit helemaal niet nodig is. Veranderende inzichten of gewoon gezond verstand. Iedereen vindt namelijk dat ze grote stappen voorwaarts maakt. Ja het zwemmen gaat niet goed, maar dat hoeft ook niet. Dat heb je niet nodig om naar huis te kunnen. Elke dag gaat de linkerarm meer doen. Dat gaat dus de goede kant op. Vandaag was de therapie ook weer prima. Wel zwaar en 1 sessie fysiotherapie is door de arts afgezegd. Het veters strikken, met 1 hand, blijkt toch lastiger dan verwacht. Ook de therapeut had er moeite mee en zij had toch echt een papier met een voorbeeld hoe het zou moeten. Het eten vanavond vond ze niet zo bijzonder en ze heeft weer niet veel gegeten. Had haar gewaarschuwd, maar ze had het zelf gekozen. Ze kijkt nu al weer uit naar het weekend. Dan eet ze, denk ik, veel lekkerder. De transfers mogen steeds vaker zelfstandig gedaan worden. Gaan dus ook veiliger, anders zou dat niet mogen. De afgelopen anderhalve week heeft ze laten zien wat je met een goede instelling en drive kunt bereiken. Ik hoop dat ze dit volhoudt en dan mag ze van mij best het hele weekend slapen (bijtanken).

Ontneem niemand zijn/haar hoop: ze kan het enige zijn dat hij/zij bezit.

Hoor van jullie
Tot morgen

Je verstand of je hart. (vervolg)

Vandaag een prima vervolggesprek gehad met de arts van de Vogellanden naar aanleiding van het gesprek van vorige week maandag. Ging op een heel ander manier dan toen. Nu hadden we ook het medisch dossier er bij en kon ik zelf zien wat er is opgeschreven over Gretha door de mensen van het behandelteam. We hebben het gehad over de (verre) toekomst maar ook over de toekomst in de Vogellanden. Van ons wordt eigenlijk verwacht om goed na te denken over wat we de komende tijd willen, maar ook wat we verwachten. We hebben een aantal scenario's besproken en ik heb in ieder geval al aangegeven wat we niet willen. Het was ook een beetje in de glazen bol kijken. Komende vrijdag zal er met de maatschappelijk werkster verder gesproken worden over mogelijkheden en misschien ook wel de onmogelijkheden. Verder vandaag ook weer veel gedaan. Zwemmen was weer geen succes. Heel snel naar de bodem. Ze hebben het er al over gehad om met het zwemmen te stoppen. Daar ben ik niet zo blij mee. Ze geven het nu wel erg snel op. Bij de logopedie gaat het erg goed. Daar wordt er al over gesproken dat ze bepaalde oefeningen kan laten schieten. Het sporten was erg leuk en ging prima. Balans was goed. Daarna een prettig gesprek met de pastoraal medewerker van het huis en de ergotherapeut is weer bezig geweest met de linker arm. Het gaat eigenlijk boven verwachting. De linker arm gaat steeds meer mee doen en ik ben benieuwd waar dat heen mag gaan.
Verder een leuke avond gehad. De stemming is in ieder geval een stuk beter.

Laat je hart maar spreken want met je verstand alleen red je het niet!

Groetjes

Je verstand of je hart.

Het is best lastig om te bepalen waar je naar moet luisteren. De afgelopen dagen heel erg bezig geweest met het programma. Het lijkt er op dat ze er toch wat mee gedaan hebben. Vandaag was de balans in belasting veel beter. De therapieën waren meer over de dag verspreid. Bij de fysiotherapeut werd het lopen weer beoefend. Dat gaat prima als er de rust is. Heel open en eerlijk aangegeven dat niet elke transfer thuis even veilig ging, vandaar misschien dat er toch ook weer geoefend werd op de transfers of was het onderhouden. Gebleken is in ieder geval dat de strijdlust weer terug is. Dat is al een overwinning die er zijn mag. Vanmiddag gesprek met de psycholoog. De uitslag van de onlangs gehouden psychologische test. Eigenlijk is de uitslag en conclusie best schokkend ook al wisten we het eigenlijk al wel. Gek is het dan dat we toch altijd weer die bevestiging willen hebben om het te gaan beseffen. Een groot probleem is het zichtprobleem (neglect). Klinkt ingewikkeld, maar in het kort komt het er op neer dat ze met beide ogen niets ziet aan de linkerkant. Dat was ons ook al wel opgevallen en/of verteld, maar het lijkt er ook op dat dit zich niet zal herstellen. Dat is althans de verwachting. Zo zijn er nog ook lichamelijke klachten die kunnen verdwijnen, maar ook niet. Mijn verstand spreekt over een zeer ernstige situatie en weet niet hoe de toekomst er uit zal zien. Mijn hart heeft nog altijd de hoop dat het weer wordt zoals het was, maar naar wie moet ik luisteren. Dan heb je ook Gretha nog. Soms heel positief en een volgend moment ook wel realistisch.

Soms is er zoveel wat we voelen, maar zo weinig wat we kunnen zeggen...

Tot morgen

Daar word ik nou blij van

Daar word ik nou blij van. Dat was wat Gretha zei toen ze afgelopen vrijdag in haar bed voor de schuifpui lag en het leitje zag staan achter het raam. Daar bedoelde ze dus mee dat ze het heerlijk vindt om weer lekker thuis te zijn. Het weekend was niet echt schokkend. Ze heeft weer heel veel geslapen en op bed gelegen. Nou was het weer ook niet echt om over naar huis te schrijven. Dat geluk hebben we ook nog niet gehad. Vandaag aan het eind van de middag hebben we nog even in de zon kunnen zitten. Het lopen in huis ging eigenlijk best goed. Heel rustig en goed om je heen kijken (scannen), met name naar de linkerkant. De meest hachelijke momenten vinden plaats in de badkamer. Daar wil er nog wel eens een niet doordachte actie plaats vinden. Gelukkig is alles goed gegaan. Zelfs nog een stukje therapie vandaag. Zelf aardappels schillen en dat ging prima met een aangepaste dunschiller.. Het weekend zit er wat dat betreft weer bijna op. De tas inpakken en weer een week naar de Vogellanden. Hoop dat ze zich aan de afspraken houden en goed bezig zijn met de planning.

Een mens zonder dromen, is armer dan een mens zonder geld.

Groeten

Gewoon doen

Vanmorgen de dag weer begonnen met een partijtje zwemmen. Zag er wel een beetje tegenop, want het ging de laatste keren niet zo goed. Het drijven op de buik en het lopen in het water ging echter prima. Op de rug wilde nog niet, maar dat komt ook nog wel een keertje. Daarna een hele tijd niets gedaan. Vanmiddag om 15:00 uur pas weer fysiotherapie. Het lopen aan de brug. Ging eigenlijk best goed. Zowel voorwaarts als zijwaarts. Heel af en toe sleept de linker voet er wat achteraan, maar als ze er aan denkt valt ook dat mee. Daarna de laatste therapie van deze week bij de ergotherapeut. De tafel weer een poetsbeurt gegeven met de linkerhand. Verder wat bewegingsoefeningen gedaan met de linkerarm.  Ook huiswerk mee gekregen. Moet in het weekend aardappels proberen te schillen. Dat gaan we gewoon doen. Alleen nog even kijken wat voor vlees en groente we er bij eten.
Iemand nog een tip?

Doe wat je moet doen op het juiste moment dat het moet worden gedaan.

Fijn weekend

De tijd gaat snel als je druk bent.

Het is op de kop af 10 weken geleden dat Gretha getroffen werd door een beroerte. Inmiddels krabbelt ze al weer aardig overeind. De linker hand en arm gaan al weer iets meer doen. Ze kan de onderarm al een beetje bewegen en ook de vingers doen iets mee. Vanmorgen eerst gezongen met een groepje, daarna in de sporthal een balspel gedaan. De ergotherapeut had een tafel die schoon gemaakt moest worden. Dat heeft ze gedaan met haar linker hand. (meestal moet ik dat doen) Volgens de ergotherapeut was dat een goede spieroefening. Bij de fysiotherapeut een stukje gelopen en de transfers geoefend. Het gaat steeds iets beter en veiliger. Hopen dat morgen het zwemmen ook goed gaat, dan kunnen we in ieder geval toch met een tevreden gevoel het weekend in. Vandaag een heel mooi bloemstuk gekregen van de fam Horst van camping International in Renesse. Dat doet een mens goed. Sterkt haar in de strijd tegen de tijd en de beperkingen.

Het leven is wat je gebeurt, terwijl je andere plannen maakt!

Allemaal weer bedankt voor de belangstelling.
Tot morgen.

Was me een dagje wel.

Iedereen die van het gesprek van afgelopen maandag op de hoogte was in de Vogellanden was er nog van onder de indruk. Er was veel onbegrip. Alle therapeuten van vandaag gaven aan heel tevreden te zijn en ook de verpleging had zo'n gesprek niet verwacht.Wij hadden inmiddels de knop wel omgezet. Althans we hebben een poging gedaan. Proberen de draad op te pakken en het programma positief benaderen. Fysiotherapie (2x) en bewegingsagogie.stond er op het programma. Bij de fysio ging het lopen met 1 kruk prima. Ook het fietsen op de hometrainer gaf eigenlijk geen noemenswaardige problemen. Bij de bewegingsagogie werd de tafeltennistafel van stal gehaald en ondanks de val vorige week toch weer staand een potje tafeltennis spelen. Boven verwachting. Ik weet niet of ze heeft gewonnen, maar ze heeft wel wat overwonnen. In ieder geval was er geen angst om weer te vallen , maar meer nog getoond dat de wil om beter te worden weer aanwezig is. Zou het gesprek van afgelopen maandag dan gewerkt hebben als de welbekende rode lap bij de stier? Ze heeft altijd al stinkend haar best gedaan dus daar heeft het niet aan gelegen. We zullen het afwachten. Nog 2 dagen werken en dan is het weer weekend en kan ze weer bij haar jongens zijn.

Vrees niet een slag te verliezen als je daardoor de oorlog kunt winnen.

Lekker slapen.

We moeten/gaan door

Wat ik had gedacht is uitgekomen. Een slechte nacht gehad. Gretha had wel redelijk geslapen, dus dat valt gelukkig mee. Wel zijn de eerste 2 therapieën afgeblazen, omdat men dacht dat het te zwaar was. Voor de logopedie was men haar vergeten op te halen. Dat gebeurt je dan ook weer. Vanmiddag wel bewegingsagogie gehad in de sporthal. Blij dat die wel door ging, want dat is wel weer leuk en het ging ook nog eens prima, Bij de ergo sla gesneden. Ze heeft alle vingers nog en als laatste logopedie. Best een prima dag na de slechte dag van gisteren. Nog weinig eetlust, maar dat komt misschien ook wel weer. Vanavond kwam zelfs even de strijdlust weer naar boven. Met een beetje hulp, goede planning en een juiste arbeid/rust verhouding moet ze heel ver kunnen komen. Zag vanavond voor het eerst sinds lange tijd weer de Greet die we graag willen zien. Weet niet of het lek nu boven is, maar een begin is het zeker.  Ze heeft best een paar fikse dreunen gehad en ik vind het knap hoe ze daar mee om gaat. Nu moet ik ook proberen de knop om te zetten en dat vind ik niet zo eenvoudig.
HELP.

Geen Nacht Zo Donker, Of 't Wordt Weer Licht!


Lekker slapen en morgen gezond weer op

Zorg anno 2011 in Nederland.

Gehandicapt, een beroerte en dan ook nog horen dat je een hernia hebt. Kan het nog slechter. Vast wel, maar toen we 26 juni naar de Vogellanden mochten hadden we het gevoel dat er hard aan het herstel gewerkt zou worden. In deze trein stappen was een voorrecht en het begin van, dachten we, naar herstel. Wat en hoeveel en wanneer zouden we dan wel zien. Er is hard gewerkt door Gretha. Hoeveel pijn heeft ze niet moeten lijden de afgelopen weken om te staan waar ze nu staat. Ik, maar ook anderen weten waar ze vandaan komt en dat is best van ver. Ik ben er dan ook trots op wat ze al heeft bereikt. Regelmatig hebben we aangegeven dat het programma pittig is en soms de therapie ook niet begrijpen.  Verder ook heel eerlijk aangegeven waar we tegen aan lopen bij het thuis zijn. Zelf ook gemerkt dat ze de afgelopen dagen echt in een diep dal zat, maar toch trouw de zware therapieen volgen. In de weekenden goed praten om te  proberen de juiste coupe te vinden in de (snel)trein die de Vogellanden heet. De vooruitgang was er wel. De doelen duidelijk? Niet altijd of heel ver weg. Dat is ook niet goed. Juist nu hadden we het idee goed op weg te zijn en de juiste coupe gevonden te hebben. Doelen stellen die haalbaar zijn en dichterbij liggen. Krijg je vandaag te horen dat de trein (waarschijnlijk) te hard gaat voor deze reiziger en het beter is dat ze maar overstapt in het boemeltje. Gaat het ze niet snel genoeg, hebben ze geen uitdaging meer of moet er ook door de therapeuten (te) hard gewerkt worden? Als ik zie hoeveel vooruitgang er geboekt is zou ik als therapeut met de borst vooruit lopen en het resultaat koesteren en ik zou er voor zorgen dat deze reiziger een mooi comfortabel plekje kreeg in de trein. Ik zou haar er niet uit durven zetten omdat ze misschien anders reageert. Ik hoop morgen iets meer te horen, maar ben erg teleurgesteld en het valt op dit moment niet mee om hier mee om te gaan.
Daarom hou ik zo van dieren. Die kun je vertrouwen.

Het leven is wat je gebeurt, terwijl je andere plannen maakt!


Ik ga proberen te slapen. Zal wel weer niet lukken.
Tot morgen of zoiets.

Bijtanken

Bij het vertrek afgelopen vrijdag uit Zwolle zeiden ze daar, " ga leuke dingen doen" in het weekend. Er is best veel visite geweest. Heel erg gezellig en leuk, dus wat dat betreft hebben we ons wel gehouden aan de "opdracht". Zaterdag nog even naar de winkel geweest, want er moesten een paar nieuwe schoenen komen. Ook zin in een visje en aangezien er bij ons op de markt op dit moment geen vis te koop is, moeten we die elders zoeken. Toch weer langer weg geweest dan eigenlijk de bedoeling was. Het is voor haar heel vermoeiend geweest en bij thuiskomst maar lekker met de benen gestrekt op, of is het in, het waterbed. Later in de middag nog even lekker genoten van het zonnetje. Zaterdagavond was het een rustige avond. Toch weer heel veel last van de benen. Veel pijn, zowel van het "goede" been als ook het dystrofiebeen.  Ik zou het er niet meer over hebben, maar ze had er zo veel last van. Daar maak ik me ook best zorgen over. Ondanks dat heeft ze toch van zaterdag op zondag nog wel redelijk goed geslapen. Samen met de hond op 1 kussen. Echte vrienden zijn dat. Ook hebben we veel met elkaar en op elkaar in gepraat. Ook metde buren, familie en vrienden. Ik hoop dat we er veel aan hebben en er ons voordeel mee kunnen doen. Kortom voor haar een weekend van veel slapen, rusten, praten en tussendoor lekker eten.


Tussen het volhouden door mag je best even uitrusten


Tot morgen.

Oost west, thuis valt het niet mee.

Ja het is niet allemaal rozengeur en maneschijn. Een dag vol allerlei therapieën. Van zwemmen vanmorgen tot rijden met de scootmobiel aan het eind van de middag. Het zwemmen ging weer net als de vorige keren. Niet goed. Geen evenwicht en stuur, dus snel zinken. Ook het lopen in het water was lastig, want ze kon haar evenwicht niet houden. Bij het sporten werd de tafeltennistafel van stal gehaald en werd er een balletje geslagen. Dat heeft ze al wel vaker gedaan, dus helemaal nieuw was het niet. Verrassend was het wel dat het dit keer al staand achter de tafel moest gebeuren en dat ging dan ook jammerlijk mis. Ze kwam te vallen en bezeerde haar schouder daarbij iets. Achteraf valt het gelukkig nog wel mee, maar wel even schrikken, ook voor de therapeut.
Tot slot nog even met de scootmobiel door de Vogellanden. Best wel lastig al die gangen en ook zo smal soms. Of lijkt dat maar zo. Het blijkt best lastig om goed te sturen als je links weinig tot niets kan zien. Vergt denk ik veel training om er voor te zorgen dat het weer vertrouwd is om er de weg mee op te mogen en kunnen. Daarna even iets drinken en dan snel naar huis. Weer op een vertrouwde plek. De belijning op de vloer aangebracht, zodat het eenvoudiger wordt om de hindernissen in de dode hoek te ontlopen.
Samen even lekker genoten van het avondzonnetje en nu ligt ze op bed met de benen in de kussens.

En nu genieten van het weekend.
Tot zondag

Moe, moe en nog eens moe

De dag begon met spiegelbeeld, vriendschap is een illusie, tulpen uit Amsterdam en kom mee naar buiten allemaal. De zanggroep mocht  haar kunsten weer tonen. Deze therapie vindt ze leuk en kost haar ook minder moeite. Daarna fysiotherapie. Dan moet er weer echt gewerkt worden. Nu was het de beurt aan de linkerarm. Hoop dat dit beter valt dan het gemeur aan het linkerbeen. Ook 's middags bij de ergotherapeut aandacht voor de linkerarm. Proberen pluimpjes op te pakken en te laten vallen in een mandje. Dat gaat nog niet echt goed. Het is nog lastig om ze weer los te laten. Blijven oefenen dus. Het lezen gaat steeds beter en ook het praten wil steeds beter vlotten. De aandacht voor de gesprekspartners is er ook steeds meer. Het aankijken als ze met iemand praat begint steeds meer normale vormen aan te nemen. Na het eten op bed omdat de vermoeidheid toe slaat. Zelfs het eten smaakte niet lekker en dat kwam volgens haar omdat ze heel moe was. Ik vond het bijvoorbeeld best lekker. Morgen is het de laatste dag in de Vogellanden voor deze week. Na de therapie mag ze naar huis. Niet omdat het beter gaat, maar we denken dat het voor haar beter is om even wat langer in "eigen" omgeving te zijn.

Het kostbaarste bezit dat een man kan hebben is het hart van een vrouw.
Tot morgen

Positief denken

Heb je 9 weken geleden een herseninfarct gehad en vanaf die tijd keihard geknokt om er weer bovenop te komen. Hebben we toen ook best wel gedacht het niet te halen, krijg je nu te horen dat je moet proberen om de negatieve gedachten achterwege te laten. Probeer positief te denken. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Ja ze kan al veel meer dan direct na het infarct. Toen kon ze niet zelf eten, functioneerde de rechter arm niet, kon ze niet staan en ga maar door. Het enige wat het toen ook deed was het praten. Honderd uit. Nu wel beter dan toen, maar het is niet weg geweest. Daarna zijn er langzaam aan kleine verbeteringen opgetreden, maar de dingen die ze zo graag deed, boodschappen doen op haar scootmobiel, het rondje met het hondje, gezellig onder de boom een bakkie drinken en ga zo maar door, zit er gewoon (nog) niet in. Misschien komt dat wel weer, misschien ook wel niet. Wie weet het antwoord. Mag je dan slepen met je linker been? Van mij wel, al 24 jaar gedroeg dat been zich anders dan rechts, dus mag dat nu ook. Tuurlijk is het voor iedereen om haar heen eenvoudiger als ze weer straalt als tevoren, maar ik snap wel dat ze dat nu nog niet kan.

Beter onvolmaakt en echt, dan gemaakt volmaakt.


Groet

Heimwee naar .....

Op deze mooie dinsdag de 2e augustus 2011 was het weer hard werken in de Vogellanden. Harder, volgens Gretha, dan dat ze ooit bij Zonnenberg heeft moeten werken. De dag begon wel rustig, maar de middag was weer een vol programma. De praatgroep liep zelfs uit en daardoor had de fysiotherapeut minder tijd. Dit was de laatste therapie van de dag . Het sporten werd afgelast ivm de beperkte belastbaarheid. Bij de ergotherapie heeft ze een paprika moeten snijden met 1 hand. Heel handig is ze daarin wel  met behulp van een plankje en een spijker. Vanavond weer heel verdrietig en dan komt het weer boven. Verlangen naar vroeger, naar huis, naar haar jongens en een hekel aan de fysiotherapeut die met haar "dystrofie"been aan de slag is, want die doet pijn. Was het eerst het eifeltje die het raam uit kon, nu mag ook de kruk het raam al uit. Dan heb je echt wel veel pijn, want ze wilde zo graag met die kruk(ken) lopen. Vanavond ook een afspraak gehad met de pedicure. De ongemakken aan de voeten even verholpen en die mogen nu weer gezien worden. Maar weer eens kijken wat ons morgen te wachten staat. Gesprekken met revalidatiearts en psycholoog staan in ieder geval op het programma, maar ook de fysiotherapeut (dat zijn niet de grote vrienden van Gretha) mag weer aan het werk. Wens haar veel succes.

De grootste innerlijke rust komt voort uit het ontwikkelen van liefde en compassie.


Welterusten

Het is stil in huis

Fysiotherapie vanmorgen werd afgelast. Verslapen of gewoon te laat. Misschien wel bescherming vanwege het drukke programma en de toch nog steeds zere benen. Na terugkomst gisteravond toch wel een zeer indringende evaluatie gehad. Totaal onverwachts en daarom denk ik wel goed. Meer gesproken vanuit het hart dan vanuit het verstand. Belangrijk om heel realistisch te blijven denken en jezelf geen worst voor te houden, waar je straks toch niet van mag snoepen. Het heeft mij in ieder geval bezig gehouden. Niet direct dingen opgelost, maar wel weer (of ik dat al niet deed) aan het denken gezet. Vandaag was het moeizaam. Toch nog een keer fysiotherapie waarbij er buiten gelopen is. Wel zwaar, maar ook leuk. De benen konden haar bijna niet meer dragen aan het eind van de dag. Bij de activiteitentherapie weer bezig geweest met het borduren van een kaart. Heel knap hoe ze dat kan met 1 hand al zegt ze zelf dat ook de linker aan het werk is gezet. Bij de ergotherapie wordt er meer gekeken naar wat ze nog wel zou kunnen . Dat is ook eigenlijk wat ze zelf het liefst wil. Hoewel ze het liefst naar huis wil. Vanavond was ze wel aardig opgewekt en weer heel druk aan het woord. Het lukte niet om ook maar even haar mondje dicht te houden. Zelfs in de huiskamer, vlak voor het slapen gaan, had ze nog het hoogste woord. Is wel gezellig en thuis is het wel stil. Morgen heeft ze weer een drukke dag. De dag begint rustig, maar daarna gaat het los. Ik hoop dat ze het vol houdt.


Ik heb geen hart van zilver, geen hart van goud, maar een hart dat van je houdt!

Slaap lekker