Terug in de realiteit

Het leven is niet altijd gemakkelijk. Hebben we een leuk weekend gehad samen en je weet, als je er aan begint, dat op zondagavond weer het moment komt om afscheid te nemen. Dan komt er weer een week van heen en weer naar Elburg en op bezoek gaan. Je hangt dan een beetje samen in de huiskamer of in de grote zaal met z'n tweetjes of met de familie. Maar wat je nog meer met de neus op de feiten drukt is het moment waarop je dan weer alleen naar je mandje gaat of alleen aan tafel zit te eten.

Ik heb dan nog wel de discipline om meestal gewoon te koken, want goed eten is noodzakelijk om het vol te kunnen houden, maar het verhaal is wel dat er gewoon helemaal niets aan is om alleen te zijn en dat is nu al bijna een jaar zo. Vandaag in de Voord kreeg ze de uitslag van de stabiliteitstest. Het viel niet tegen, nee ik moet zeggen dat het goed was. Ze had nog niet genoeg punten gescoord om zelfstandig te kunnen lopen of laat staan naar huis te gaan, maar ze heeft wel vooruitgang geboekt. Dat had ik ook al aangegeven en daar heb ik die test niet voor nodig, maar het is wel goed om het te meten en vast te leggen. Als ik het goed begrepen heb is er vrijdag weer een consult met de revalidatiearts in de Voord. Ik hoop dat het een beetje vroeg in de middag is, zodat ze weer lekker op tijd mee kan naar huis. De afgelopen weken stonden in het algemeen in het teken van schema's. Nu is er nog geen therapie schema. het enige schema wat er hangt is een menulijst en die hebben we zelf opgehangen. Hoe kan het verkeren.

Het gerecht eenzaamheid smaakt wel goed als je het niet elke dag eet.

Tot morgen