Zo de week is weer bijna voorbij. Nog 1 nacht in de Voord en dan kan ze weer lekker naar huis. Hoef ik ook niet meer alleen in me mandje te liggen. Het bezoek aan de revalidatiearts gaat morgen niet door, dus waarschijnlijk kan ze al direct na de warme maaltijd mee naar huis. Dat zou mooi zijn. Ze vonden het (nog) niet nodig dat ze daar nu al weer heen moest, want ze gaat nog steeds vooruit. Ze had vandaag een lekker rustig dagje. Beetje therapie en vanmiddag lekker knutselen. Ze mocht weer aan de kaarten.
Er gebeurt de laatste tijd niet zo veel bijzonders. Bijna elke dag is gelijk hoewel er nog wel steeds kleine stapjes vooruit gezet wordt. Wat me wel op valt is dat ze aan het einde van de week steeds meer last krijgt van haar benen. ook is ze veel sneller moe en wil ze al vroeg naar bed.
Blijkbaar is dit tempo wel het maximale wat ze aan kan. Het kaarsje gaat langzaam uit. We hebben hzijn.et hele weekend om bij te tanken, dan moeten we ook in het weekend maar lekker kalm aan doen. We hebben alleen op de zondag nog moederdag verplichtingen en dat moet dan ook maar genoeg zijn.
Je trouwt niet om geluk te vinden, maar om geluk te delen
Tot morgen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten