In één woord: Fantastisch

Zo bestempelde Gretha het weekend. Heerlijk samen op de camping gezeten in de caravan. We hebben gewoon lekker genoten

en zijn veel buiten geweest. Onze "eigen" dingetjes weer voor een groot gedeelte kunnen doen. Niet alles ging van een leien dakje. Het in en uit de caravan stappen bleek toch wel lastig, maar met wat hulp is dat ook zonder problemen gelukt. De 1e dagen was het toch wel koud, maar deed de kachel in de caravan zijn werk naar behoren. Vanaf vrijdag werd het beter en zeer aangenaam. Het is raar dat ze het elke keer weer voor elkaar kreeg om een eenvoudige handeling als naar het toilet gaan, toch steeds weer anders uitvoerde. Dan weer links om draaien en dan weer rechtsom, de ene keer de kruk in de ene hoek en de volgene keer weer in

de andere hoek en noem maar op. Ondanks dat en met de nodige aanwijzingen hebben we ook dit samen prima opgelost en ging dit bijna probleemloos. De caravan op zich is ruim genoeg om je goed te kunnen verplaatsen, maar ook qua indeling best handig, zodat je je overal aan vast kunt houden. Ze heeft goed gebruik kunnen maken van de rustmomenten en was zo ook in staat om de avonden nog redelijk lang op te blijven. Het begon zelfs een keer te jeuken en ze wilde de theedoek om te kunnen helpen bij de afwas. Dat ging niet onverdienstelijk. Voor haar was het echt kicken om weer iets te kunnen doen en zeker iets wat we altijd samen deden. We hebben hartstikke genoten en niet achterom gekeken.

Dit was weer het begin van een nieuwe periode. Dit is een hele grote stap voorwaarts en hoop dat ze genoeg energie getankt heeft om weer een weekje therapie vol te kunnen houden. Ten slotte klaagde ze m.i. wel te veel over pijn in haar heup. Ook haar dystrofie doet meer pijn dan wenselijk is. Dat is een zorgerlijke ontwikkeling. Ben blij dat we dit gedaan hebben en zijn een heleboel wijzer geworden en weer een ervaring rijker.

Beter spijt van wat je hebt gedaan, dan van wat je niet hebt gedaan.

Tot morgen