In de wolken

Nog helemaal met haar hoofd in de wolken, maar verdrietig dat het weer voorbij was, ging ze vandaag door de Voord.

Ze heeft nog wel even geprobeerd om de fysiotherapeut zo ver te krijgen dat ze "traploop" training zou krijgen om wat beter de caravan in te kunnen stappen. Dat ging vandaag nog niet lukken, maar wie weet. Vanmiddag gelijk maar weer een balletje opgegooid ten aanzien van komend weekend. Dat was op zich geen probleen en we konden rustig, als er vrijdag geen therapie op het programma stond, dan al weg. Maar toen kregen we zo tussen neus en lippen door te horen dat er een familiegesprek gepland wordt waar we dan te horen zouden krijgen dat ze er aan denken om Gretha te ontslaan.(?) Ze zaten zelf al te denken aan heel binnenkort. (volgende week?) Je kunt je voorstellen dat ons dat toch wel even overviel en gelijk was ook de vrolijke stemming omgeslagen in ja maar hoe dan verder. Het is natuurlijk super mooi dat ze al weer zo ver is om naar huis terug te gaan, maar is dat in werkelijkheid ook zo? Ik vind dat ze nog lang niet zo stabiel is als in december en is het dan wel veilig of halen we ons alleen maar meer problemen en zorgen op de hals. Valgevaar zal er altijd wel voor een deel blijven, maar het moeten wel verantwoorde risico's zijn. Ik denk dat we het gesprek eerst maar eens moeten afwachten.

VROEGER DACHT IK DAT MIJN BEPERKINGEN MIJN GRENZEN WAREN.


Tot morgen