Nadat gisteren de foto van de rug is gemaakt was het vandaag de beurt voor de MRI. Ook weer naar de therapie en de complimenten vlogen weer in de ronde. Kleine pasje met de driepoot. Gaat prima. Het gaat zelfs zo goed dat ze al een beetje overmoedig wordt en bij het uit bed stappen is het opletten geblazen, want voor je er erg in hebt probeert ze het zelf wel even. Ook vanuit de rolstoel in bed is niet alleen een knuffel moment, maar ook daar is de uitdaging om het zelf te doen zeker aanwezig. Ik ga straks die knuffelmomenten misschien wel missen als ze deze akties weer zelfstandig kan uitvoeren. Na zo'n dag van therapie gaat toch het kaarsje wel langzaam uit en ik was blij dat er vanavond niet zo veel bezoek was. Jan en Rineke kwamen nog wel even kofiie drinken, maar ze is niet meer van het bed af geweest. Toen ze steeds verder weg zakte en zich lekker in kussens nestelde vond ik ook het moment daar om afscheid te nemen en met een lekkere knuffel kon ik tevreden naar huis.
Ik hoop dat de therapie ook in het weekend door kan gaan, want daar kunnen we vooruitgang boeken.
Weer een dag dichter bij herstel.
Tot morgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten