Dit is geen noodkreet van en voor mij en ik ben ook niet wanhopig, maar er iets wat ons, het bezoek bij Gretha en de verpleging al een paar dagen bezig houdt. Greet begon zondag met de volgende opmerking na een slechte nacht. "Ik wou dat ik een kat was, dan wist ik waar mijn huis was." Ze zei dat dit een liedje was of een versje en dat ze hier op kwam omdat ze intens verlangen had naar huis. Een aantal mensen zijn al aan het zoeken gegaan, maar kunnen niets vinden. Hierbij willen we graag hulp, dus wie weet wat of waar dit stukje tekst uit komt.
Dan even over de medische, fysieke en geestelijke toestand van ons en dan met name van haar. Ik melde al dat er een zenuw bekneld zat in de rug. Dit bleek uit de onlangs gemaakte MRI. Er is nu besloten om er voorlopig niets aan te doen, vanwege de dystrofie, maar ook omdat ze onlangs een herseninfarct heeft gehad. De artsen durven het niet aan. De therapie is erg belangrijk. Dat blijkt elke dag weer. Zelf is ze met de linker arm bezig en heel langzaam komt er beweging in. Het is minimaal, maar het is iets. Ook het staan en lopen gaat steeds beter. Het gezichtsvermogen vind ik nog niet echt verbeteren. De ogen staan wel al wel beter en ook de mond komt weer iets bij. Al met al lijkt het de goede kant op te gaan. Des te frustrerender is het dat er nog steeds geen plek is in het revalidatiecentrum. Ze krijgt steeds meer heimwee en er moet gewoon iets gebeuren om de drive er in te houden. Zelf gaat bij mij langzaam het kaarsje uit. Dit is zwaarder dan hard werken. Ik blijf zitten met veel vragen, waar geen antwoorden voor bestaan. De meeste vragen/antwoorden zullen worden ingehaald door de tijd en dat is juist het lastige. Tijdens het bezoek wordt er gelukkig ook gelachen, maar buiten de bezoekuren hebben we samen ook veel verdriet. Even samen in een dipje zitten. Gelukkig kunnen we er wel goed over praten en ze zegt dan maar weer; "het komt goed". Wat komt er goed komt is dan wel weer iets wat we niet weten. Vanmiddag was Ma er en kwamen Geertje en Corine ook nog even langs. Vanavond schoven Gerard, Hennie, Gerco en Henriette aan voor een bakkie.
Weer veel kaarten gehad en moet echt dubbel gaan plakken. Helemaal geweldig. Allemaal bedankt.
Morgenvroeg maar eens even op het werk kijken.
Valt niet mee om de gedachten bij het werk te houden.
We zien wel hoe het verder gaat.
Lekker slapen en morgen gezond weer op
Geen opmerkingen:
Een reactie posten