Vandaag zijn we bezig aan de laatste pagina van het hoofdstuk "De Weezenlanden" Na 3 weken in dit ziekenhuis gelegen te hebben zijn we toe aan een nieuwe uitdaging. De 3 weken in de Weezenlanden hebben ons niet datgene opgeleverd wat we eigenlijk gehoopt hadden. Ze is weliswaar niet achteruit gegaan en heeft zelfs kleine stapjes voorwaarts gemaakt, maar meer ook niet. Aan de andere kant, als je weet hoe ze er 3,5 week geleden bij lag in Rotterdam, mag ik natuurlijk helemaal niet klagen. Ben heel blij dat ze nog bij me is. Misschien waren onze(mijn) verwachtingen ook wel te hoog. Maar iemand die al last van de rug heeft (hernia) gewoon 3 uur in een rolstoel laten zitten en verder niets doen, lijkt me niet echt de juiste verzorging. Ook de fysiotherapeut was aardig, maar kwam te pas en te onpas. Wel complimentjes geven (ook aardig), maar niet werken. Jammer. Vandaag was het weer zo'n dag. Lang in de rolstoel, moe, zere benen en wachten tot het donker wordt en dan slapen. Tussendoor komen ze voor het eten, drinken en dan het bezoekuur met Aart en Geertje. Dat is dan wel weer een leuk moment van de dag. Vandaag voelde ze een pijnscheut in de linker arm en tintelingen. Misschien goede voortekenen. Ze heeft de afgelopen 3 weken zelf ontzettend hard haar best gedaan om weer één te worden met haar linkerarm. Dat heeft ze toch min of meer gered. Daar hebben ze van het ziekenhuis hoegenaamd niets aan gedaan.
Morgen gaan we al vroeg naar de Vogellanden, dus ik heb vanavond het bord met de kaarten maar leeg gemaakt. Er zaten 73 kaarten op. Geweldig mooi en we willen iedereen die een kaart heeft gestuurd of via de telefoon, twitter, facebook of hyves iets van zich heeft laten horen daar voor bedanken. Morgen beginnen we aan het hoofdstuk "De Vogellanden". De verwachtingen zijn hoog.
Ik ga afsluiten met weer een stukje BLOF
Laat mijn hand niet gaan,
Je hoeft dit niet alleen te doen
Lekker slapen en morgen gezond weer op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten