Eindelijk

De laatste vanuit de Voord. Niet het laatste bericht, want ik blijf schrijven, maar of het ook elke dag is, weet ik nog niet. Vanmorgen naar het ziekenhuis voor de CT scan. Al vroeg uit het mandje om op tijd in Zwolle te zijn. De 1e scan was niet goed, want mevrouw bewoog haar hoofd. Moest dus over en weer contrastvloeistof ingespoten. Daar krijg je een warm gevoel van. Ze vond wel dat de broeder in het ziekenhuis goed kon prikken, want het was in 1 keer raak. Nu werd het hoofd ook nog vastgeplakt om te voorkomen ze weer ging bewegen. Dit had het gewenste resultaat, want de scan was nu goed en we mochten naar huis. Cake meegenomen voor bij de koffie  en weer naar de inloop in de Voord. Dat is echt het enige wat ze hier leuk vindt. Ze is nog maar weer aan een nieuw project begonnen, want ze is van plan hier wel te blijven komen. Nog 1 nachtje en dan zit het er op en kan ze weer lekker de avonden thuis door brengen. Nu nog maar hopen dat ze het laatste nachtje een beetje kan slapen en dan morgenvroeg afscheid nemen en huiswaarts.

Er is een tijd van komen en er is een tijd van gaan en die tijd van gaan is nu bijna aangekomen.

Tot later

Even voorproeven

Vanavond was Gretha thuis omdat ze morgen al vroeg naar het ziekenhuis moet voor het maken van de  CT scan. In de Voord hebben ze al moeite om haar op tijd naar de fysio te krijgen, dus maar geen risico lopen. We doen het wel zelf. Slaapt ze ook nog eens veel fijner. Het eten tussen de middag smaakte haar dit keer prima, dus ze ging met een goed gevoel naar het inloop gebeuren. Ze vond het er niet echt gezellig, want Carla was er niet zei ze. Later bleek dat ze het toch wel leuk had gehad. Al wat dingen mee naar huis genomen, anders moet ik donderdag een aanhangwagen lenen. Je verzamelt wat bij elkaar in die weken want je probeert het natuurlijk ook een beetje gezellig te maken. Ook kleren heeft ze daar genoeg liggen. Zelfs nog wat zomer kleren die nooit mee terug gekomen zijn. We hebben echter nog 2 dagen om de boel weg te halen, dus dat moet lukken. Morgen (woensdag) gaat ze na het maken van de scan weer terug naar de Voord en blijft dan ook weer een nachtje over. Vanavond wilde ze gaan schilderen, maar dat ging zonder coachen zeer chaotisch. Ze vond het toch wel leuk al kon ze het op een gegeven moment niet meer zien. Vlak voor het naar bed gaan was ze boos en verdrietig omdat ze de kruk niet voor de 2e keer in haar linker hand kon krijgen. Ze wilde het even laten zien want het was haar vlak daar voor wel gelukt. Een volgende keer dan maar weer. Vanmiddag kreeg ze ook de uitslag van de hand/arm test. de cijfertjes gaven geen vooruitgang aan, maar zelfs de therapeute vond dat er niets van klopte. Zo zie je maar weer dat je niet altijd op cijfertjes af moet gaan. Ook moet je altijd je gezonde verstand gebruiken en dan kun je zien dat ze wel vooruit is gegaan met haar linker hand.

De gelukkigste mens is degene die het denkt te zijn.

Tot morgen voor een laatste bericht uit de Voord

Naweeen

Vanmorgen realiseerde ik mij dat er gisteravond geen stukje op het web is gekomen. Of dat nu komt doordat ze me na het vertrek uit de Voord nog zo vaak heeft gebeld of omdat het weer een dag was waarop eigenlijk niets is gebeurt, ik weet het niet. De therapie gisteren stelde inderdaad weer niet zo veel voor. Volgens mij zijn ze daar ook al aan het afbouwen. Verder was ze nog wel heel erg moe. Dat komt waarschijnlijk toch  wel door het flauw vallen afgelopen zondag. Dit staat echter het definitieve vertrek uit de Voord komende donderdag niet in de weg. Dat gaat gewoon door. Ook heeft ze nog erg veel last van stijve spieren. Het is voor een leek erg raar dat even flauw "vallen" of weg zijn toch zoveel impact heeft op het menselijk lichaam. We moeten maar zo denken, misschien komen er weer betere tijden en we moeten moed houden. Vanmiddag komt ze al vast naar huis, omdat ze morgen al vroeg door de scan moet. Daarna moet ze wel weer terug, maar komt er na nog 1 nachtje slapen een eind aan de "logeerpartij" in de Voord.

Het is nooit zo donker of het wordt wel weer licht.

Tot later

FF schrikken

Het was al een bijzonder weekend, maar blijkbaar nog niet bijzonder genoeg. Gisteren, ondanks de diefstal, toch een fijne zaterdag gehad. Wel voelde ik de boosheid en Gretha met name verdriet over het kwijt zijn van de mooie vlag. 's Middags zijn we samen boodschappen wezen doen in ons geweldige winkelcentrum. Ik wandelend en Gretha met haar scootmobiel. Dat ging helemaal niet slecht al gaat ze wel steeds van de rechte lijn af en wijkt naar links. Op een gegeven moment loop je dan midden op de weg. Dat kan niet de bedoeling zijn.  Ze heeft een bosje bloemen en knabbeltjes voor Donja gehaald en dat is toch weer een overwinning. Zo gaan we steeds weer een paar stapjes vooruit. Hoe anders verliep de zondag . Nadat ze lekker in bad had gelegen, werd ze plotseling niet goed en viel flauw. Ik stond er naast, dus kon haar oppakken en heb haar toen op bed neergelegd. Daar kwam ze weer bij kennis. Ze is dus maar even "weg" geweest. Maar ik schrok me een hoedje. Na contact te hebben gehad met de mensen van de alarmcentrale (112) en daarna een arts van de  huisartsenpost, kregen we vanuit de Voord te horen dat ze terug moest komen naar de Voord. Daar ging de zondagmiddag. Ze had nog zoveel plannen en wilde nog zoveel doen. Dat moet maar even in de ijskast, want dit is nu even iets belangrijker. Komende week staat de CT scan ook nog op het programma en die is belangrijker dan het creatieve deel. Op dit moment gaat het wel weer. Ze heeft lekker gegeten in de Voord, heeft het nog wel koud en is moe, maar een nacht lekker slapen en dan voelt dat morgen misschien ook wel beter.

Neem je niks voor en doe van alles.

Groet en tot later.

Nooit meer ?

Afgelopen nacht is de vlag gestolen die elk weekend fier in top wapperde als Gretha thuis was. Ze was er erg trots op dat die vlag voor haar wapperde. Ook was dit een signaal dat ze weer thuis was. De buurvrouw kwam zelfs al eens informeren of Gretha niet thuis was omdat de vlag nog niet in top hing. Nu is die vlag dus gestolen en is Gretha erg verdrietig en als je mij pijn wilt doen, dan is het als ik zie dat zij verdrietig is. Het zou eigenlijk een heel bijzonder weekend moeten worden omdat ze donderdag 1 december na een half jaar omzwervingen eindelijk definitief naar huis komt. Nou bijzonder is het zeker, maar om een heel andere reden. Bedankt dader(s). Ik hoop dat er nog mensen in het dorp of in de omgeving lopen die enig gevoel hebben en kunnen vertellen waar de vlag is of weten wie de vlag heeft meegenomen. Deze vlag betekende erg veel voor haar maar ook voor mij. Ik heb nog de stille hoop dat de dader(s) de vlag één dezer dagen weer terug brengt, maar dat is waarschijnlijk tegen beter weten in.


Blijf met je vingers van het eigendom van iemand anders af. Dat is niet van jou.

Ondanks alles toch een fijn weekend

Vrijdag gevoel

Hoe graag wil je naar huis? Het eten was nog niet eens op of er werd al gebeld door Gretha dat de medicijnen klaar stonden en of haar maar wilde ophalen. Ze wilde zo snel mogelijkweg. Het eten was weer niet om over naar huis te schrijven. Volgens mij is ze ook wel ergkritisch en moet je het niet vergelijken met wat je gewend was. Ze wilde nog even een cadeautje gaan kopen voor haar zuster die jarig is. Daar moest ze vanavond ook op visite. Na de koffie vanmiddag heeft ze een poosje heerlijk liggen slapen op het waterbed. Je moet haar er dan ook met zachte dwang weer uit roepen, anders blijft ze liggen. Na het eten hebben we samen een beetje make-up aangebracht. Voelt toch gelijk weer een stuk lekkerder. Ik wordt er misschien ook nog wel handig in.

De bedoeling is echter dat ze dat weer zelf kan doen. Het was gezellig op de verjaardag en mevrouw had weer het hoogste woord. Moest zelfs nog op zoek naar beelden van Andre van Duin die het liedje spiegelbeeld heeft gezongen. Beelden heb ik nog niet gevonden, maar wel een mp3-tje. Ze heeft het best wel lang volgehouden, maar op een gegeven moment was ze het zat en werd het verlangen naar bed  toch wel erg groot. Ze wilde dan ook gelijk naar huis. Thuis aangekomen even een knuffel met Donje en gelijk door naar de badkamer, afschminken en snel het mandje in. Het was een leuke dag en ze heeft de ster vanmorgen afgekregen. Die moest gelijk mee naar huis. Ik vind het erg knap dat ze het weer voor elkaar heeft gekregen. De verborgen talenten  komen nu echt boven. In het weekend ook maar even scootmobiel training en weer aan het schilderen.

Een mens zijn zin , is een mens zijn leven

Een fijn weekend

MensErgerJeNiet

Vanmiddag in de groep fysiotherapie. Heel gezellig alleen de muziek ontbrak. Misschien een idee voor de volgende keer. Ze heeft verschillende oefeningen moeten doen en dat ging erg goed. Door het infarct is Gretha al wel wat directer geworden, dan ze al was, maar nu zegt ze bijna alles wat ze denkt. Vanmorgen vroeg ze aan de verpleging of ze er tegen op zagen om haar te douchen. Ze stoort zich heel erg aan het feit dat ze meestal zo lang moet wachten voor ze geholpen wordt en/of dat ze dingen alleen moet doen. Er is nog steeds een bepaald valgevaar. Dat is de afgelopen tijd wel gebleken. Ik heb zoiets van nog maar een paar dagen en maak je er niet meer zo druk om, maar dat kan ze niet en doet ze dus ook niet. Je krijgt dan te horen dat ze het niet erg vinden om haar te helpen, maar daar kunje verder niets meer mee. Het veranderd namelijk niet en het is weer gebeurt. Ze gaf al aan dat wanneer het wel een probleem is ze wel thuis gaat douchen. Daar is het namelijk geen probleem om hulp te vinden. Ik zie wel dat ze erg druk zijn en er loopt veel te weinig personeel rond. Misschien moeten ze het anders organiseren, maar daar hebben wij geen zicht op. Toch vonden ze de kritiek terecht, want er is wel (weer) excuus aangeboden. Het laatste nachtje deze week en dan gaat ze weer lekker naar huis. Weer leuke dingen doen.

Aanvaard wat je niet veranderen kan, maar verander dat wat je niet aanvaarden kan.

Tot later.

Ongeduldig

Hoe dichter bij het moment we komen dat ze echt naar huis mag, des te ongeduldiger wordt Gretha. Ze wil nu op elk moment van de dag met iedereen mee. Morgen krijgt ze nog de uitslag van de test en volgende week staat er een CT scan te wachten. We zijn dus nog niet klaar. Vandaag bericht gehad dat dit woensdagmorgen moet gebeuren. Zal ook wel weer de nodige spanning geven. Soms wil je niet alles weten, maar in dit geval denk ik toch wel. Heel belangrijk wat er uit komt en daarna zal er ook nog weer een consult plaats vinden bij de neuroloog. Dan zal de uitslag van de scan besproken worden, maar dan komt vast ook de rugproblematiek aan de orde. Vandaag was het een rustig dagje. Creativiteit afgewisseld met fysiotherapie. Witlof als groente op het bord met een stuk vlees en aardappelpuree bij het middageten. Ze was er niet echt te spreken over, de witlof was bitter en het vlees droog. Ze had gelijk al weer een menu suggestie voor het weekend. Vanmiddag was ze erg verdrietig vlak voor ik naar huis wilde. Ze vond het er erg smerig op de wc en in de douche en ook duurt het erg lang voordat er iemand komt om je te helpen. Het duurt haar in ieder geval te lang voordat er iemand komt kijken als je aan de bel trekt.  Dat laatste kan ik beamen. Je houdt je hart vast als er echt iets gebeurt en het wel urgent is. Het is nog maar een paar dagen, dus nog even volhouden. Vanavond weer op de gang gezeten met de visite, want er was een herdenkingsdienst in de grote zaal. Het was er fris, maar na een tijdje voelde je de kou al niet meer en we hadden toch echt geen borrel op. Zo is er weer een dag voorbij zonder dat er spannende of enerverende dingen zijn gebeurt.

Het pad wat we zelf uitstippelen is altijd anders dan het pad wat is neergelegd.

Tot morgen

Nieuw doel

Vandaag te horen gekregen dat de rollator definitief in de kast kan. Nu is het dus zaak om te oefenen met de krukken en zoveel mogelijk terug te krijgen in de linker hand. Ze wil nog steeds met 2 krukken kunnen lopen. Dat is een mooie uitdaging die ze wel aan wil gaan. Of het haar lukt? We zullen het zien. Ook is er een test gedaan vwb de functie van de linker hand/arm. Binnenkort hoort ze van de ergo of ze is vooruitgegaan sinds ze binnen kwam in de Voord. Daar heb ik die test niet voor nodig. Dat kun je ook zo wel zien, maar ze willen dat natuurlijk met cijfertjes bewijzen. De moderne tijd zeker. Ze kijkt in ieder geval uit naar 1 december en is vast van plan er een succes van te maken. Ze heeft al veel bereikt met haar wilskracht en ben echt heel benieuwd waar dit eindigt. Heb ook contact gehad met het ziekenhuis over het vaatonderzoek. Is weer wat mis gegaan in de communicatie. Is ook lastig, maar het zou nu goed komen. Ze krijgt een uitnodiging. Nog maar even afwachten en anders maar weer bellen. De persoonlijke alarmering is vandaag in ieder geval wel geinstalleerd. Dat is dus wel goed gegaan. Ook nog maar "even" wachten op de gemeente en op de thuiszorg. Hoop dat het allemaal op tijd voor elkaar komt. In ieder geval heeft ze de kans om de kerstboom op te tuigen.

Als het nooit tegenzit, waardeer je het niet als het goed gaat.

Groetjes

Exit rollator

Afgelopen nacht heeft ze weer rondjes gelopen over de gang, omdat ze dan niet in slaap kan komen. Thuis heeft ze daar echt geen last van, want dan slaapt ze prima.Vandaag een kort gesprek gehad met de fysiotherapeut en het bleek dat we afgelopen weekend de verkeerde rollator mee hadden gekregen. Het was dan ook geen wonder dat het lopen niet goed ging. De fysio vond, in tegenstelling tot een paar weken terug, dat het lopen met 1 kruk erg goed ging. Ook de stabiliteit is een stuk beter geworden, dus wat haar betreft konden we rustig die rollator in de kast laten staan. Dat krijgt Gretha dus morgen van haar te horen. Denk dat ze haar wel om de nek zal vliegen met dat bericht. Zoals zo vaak was ze weer niet op tijd klaar en nu was het de ergo die er bij in schoot. Ze was vanavond goed te spreken en liet ons versteld staan van wat ze allemaal wist van wat er op dit moment gebeurt in Nederland of in de wereld. Ook over de voetbalperikelen bij Ajax had ze wel een mening. Het was erg gezellig in de Voord. Met haar humor zit het wel snor. Dat is ze gelukkig niet kwijt geraakt.

Een lach is niet altijd het symbool van geluk, het kan ook je diepste wonden dekken.

Tot morgen

Verwendag

De laatste dag van het weekend heeft ze het er echt van genomen. Lang gelegen (uitslapen) en daarna in bad, lekker bubbelen. Het in het bad stappen ging al weer een stuk beter dan de vorige keer. Het was zo lekker met die bubbels aan, dat zo af en toe de oogjes zelfs dicht vielen. Na de rustsessie 's middags dan toch maar even met de rollator een rondje gemaakt. Dat ging dus echt niet goed.Donja liep wel netjes naast de rollator, maar Gretha loopt nietin de midden.  Ze schopte daardoor steeds met de linker voet tegen het wieltje. Regelmatig had ze dan ook evenwichtsproblemen. Dit is dus geen goede manier om te kunnen lopen en wat mij betreft mag de stekker er uit. Focus richten op de linker arm.

Voor het eten aan het schilderen gegaan. en de eerste penseel streken staan op het canvas.  Het lijkt zo eenvoudig, maar is best lastig. Ze had gisteren geen zin om met de scootmobiel naar het dorp te gaan. Er moest nog wel wat bij de koffie komen, 's avonds visite, dus toen maar even in de auto naar Elburg. Ze doet eigenlijk ook niets liever, samen op pad gaan. Het weekend samen zit er al weer op. De tijd gaat snel als je het leuk hebt.

Hoop is ergens voor werken omdat het goed is, niet alleen omdat het kans van slagen heeft.

Groeten

Vrienden voor het leven

Je merkt elke week weer een beetje vooruitgang. We waren al mooi op tijd thuis. Geen afspraken, dus zo vanaf de warme prak in de auto. Onderweg nog even een r...tor (ze wil dat woord niet meer horen) opgehaald bij de fysio en snel naar huis en leuke dingen doen. Het welkom van Donja was weer even enthousiast. Zo heeft hij mij nog niet begroet. Voordat ze even gaat rusten, wat ze elke middag doet, nog bijgepraat wat ze vandaag allemaal heeft meegemaakt. Daarna op het waterbed en heb ik in het zonnetje de winterbanden op de auto gezet. De temperatuur deed nog niet echt aan winterbanden denken, maar het kan zo omslaan. Toen ze weer uit bed kwam hebben we de boodschappen door genomen en met het lijstje op zak kon ik op pad. Met de fiets tegenwoordig. Vanavond had ze eerst geen zin om weg te gaan, maar toch maar even een bezoekje gebracht aan Nunspeet. Daar is meer te zien en te kopen dan in 't Harde. Paar koopjes gedaan, onvoorstelbaar wat je dan toch weer mee neemt. Ze heeft daarna de hele avond heerlijk tv liggen kijken terwijl ze vorige week een groot deel van de avond sliep.

Op een gegeven moment wilde Donja bij haar op bed. Hij kroop helemaal tegen haar aan. Dat zijn pas echte vrienden. Hij waardeert ook wel wat ik doe, maar dit is toch wel uniek en zo doet hij niet bij mij. Nooit gezien dat een hond zo aan iemand kan hangen. Het is ook wel wederzijds. Ze is erg gesteld op Donja en kom niet aan hem of mopper niet teveel op hem want dan is ze boos. Ze was vanavond goed helder en het was een leuke avond. Inmiddels ligt ze al wel in haar mandje, maar dat mag ook wel. Morgen, als het weer het toe laat, maar even met de scootmobiel het dorp in. Ook staat er een rondje met de r..tor op het programma. Dat zal niet van harte gaan, maar om gezeur maandag te voorkomen toch maar even doen. Misschien valt het ook wel mee. Maar bovenal gaan we echt genieten van het weekend.

Geniet van het leven, want het duurt maar even.

Fijn weekend.

Wat een mooie dag !

Hoe anders kan het zijn. Vanmorgen goed gesprek gehad op het werk. En kunnen regelen dat wanneer Gretha thuis is, ik ook thuis ben. Wat wel wenselijk is is een aantal mensen om me heen die af en toe bereid zijn om bij te springen als ik soms naar me werk toe moet als Gretha thuis is. Op de woensdag blijft ze naar het inloop uurtje gaan. Dat vindt ze erg leuk.

Vanmiddag de kou in met de scootmobiel en wezen wandelen naar de Boni. Er moesten nog een paar boodschapjes gedaan worden. Gretha straalde helemaal ondanks de kou. Het ging echt niet slecht al zijn er nog wel een paar aandachtspuntjes, maar daar werken we aan. Toen de cassiere bij  de Boni tegen haar zei dat het beter ging dan vorige week, kon het helemaal niet meer stuk. De scootmobiel staat inmiddels weer in zijn eigen stal. Klaar om gebruikt te worden voor een ritje naar het geweldige winkelcentrum in 't Harde. Ook vanavond was ze weer goed te spreken. Dat het de ene dag beter gaat dan de ander heeft te maken met het infarct en het gebrek aan ziekte inzicht. Dat maakt het voor ons, de omgeving, niet eenvoudig. Daar moet ik zeker aan wennen en mee leren om gaan. We gaan al weer op naar het weekend. De weken vliegen voorbij en het duurt nog maar even of ze is permanent thuis. (1 december)
Als er iemand is die ook wel eens een keer Gretha gezelschap wil houden of een keer wil gaan wandelen of met haar wil knutselen, laat het me even weten. Ik kom hier later nog wel op terug.

Een probleem is slechts een probleem wanneer het geen oplossing heeft.

Groet

Het glas is half leeg

Het was weer zo'n dag die je niet wenst, maar wel gewoon krijgt. Het begon allemaal wel rustig. Laat fysiotherapie en daarna inloop. Vanmiddag een start gemaakt met de voorbereidingen voor het naar huis gaan. Aanpassingen of een andere aangepaste rolstoel. Voor het verplaatsen in huis hebben we een trippelstoel geprobeerd, maar dat is en was geen succes. Dus toen kwam de rollator weer ter sprake. Het maakt het gewoon eenvoudiger om met steun dingen in huis te kunnen verplaatsen. Er was echter, net als eerder, geen praten aan. De hakken gaan in het zand en weg is de goede stemming. Zoals later zou blijken tot aan het naar bed gaan. Heel vaak blijven hangen in dingen die niet gaan en de vooruitgang niet willen zien. Al veel vaker aangegeven dat het einddoel blijft staan. Weer alleen thuis kunnen zijn en zelfstandig je ding weer kunnen doen, zoals o.a. boodschappen. Dat hier tussendoelen voor nodig zijn is duidelijk alleen die tussendoelen worden niet geaccepteerd. Vaak omdat ze geassocieerd worden met een achteruitgang. Dit was erg lastig uit te leggen omdat het steeds weer negatief werd uitgelegd. Ook de vooruitgang werd negatief belicht. Het was echt een avond met half lege glazen in plaats van half volle glazen. En neem van mij aan dat er veel glazen waren.
Ze is dan ook heel erg op zoek naar medestanders. Dat maakt het extra lastig om te proberen haar het beste voor te houden. Dit alles hoort bij het ziektebeeld. Door de infarct is er geen ziekte inzicht meer.

Tranen in mijn ogen, tranen om jou, tranen die beseffen, hoeveel ik van je houd.

Laters.

Wind is gaan liggen

Vandaag heeft Gretha een paar goede gesprekken gevoerd. Onder andere met de fysiotherapeut, maar ook met de EVV'er. Dit heeft toch wel de lucht geklaard om maar eens in het weer te blijven. Het kan inderdaad niet zo zijn dat de revalidant verantwoording moet afleggen over de tijdsbesteding in het weekend en helemaal niet voor zaken die niet goed worden door gegeven. Het is uitgepraat en daarmee moet ook de kous af zijn en moeten we weer verder. Er is nog veel werk te verzetten. Morgen vertrek één van de (vele) "vriendinnen" van Gretha naar huis. Vanavond heeft ze al vast afscheid genomen, en net als op vakantie, adressen uitgewisseld. Ze denkt niet dat ze morgen al zo vroeg (10:00 uur) paraat is om dan afscheid te kunnen nemen. Er is weer volop aandacht voor de linker hand/arm. Het lijkt er steeds meer op dat je ze eerst weer wakker moet maken en daarna gaat het weer een tijdje goed. Morgen gaan we kijken met de ergotherapeut hoe en/of wat er met haar eigen rolstoel moet gebeuren. Eventueel kunnen we gelijk een aanvraag doen voor de gemeente. Vandaag heeft ze ook de griepprik gekregen. Ze voelde zich niet helemaal topfit, maar of dat aan die prik ligt? Verder hebben we wel weer een fijne avond gehad.

De hoop is het bevel, dat ons verbiedt te denken dat we verloren hebben.

Tot morgen

Tegenwind

Nou is de maandag al niet de fijnste dag van de week, hoewel je natuurlijk ergens een keer moet beginnen, maar vanmorgen was het echt hommeles in huize de Voord. Op de agenda stond fysiotherapie om 09:15. Als je dan eerst wilt douchen en ontbijten moet je op tijd wakker (gemaakt) worden. Als dat niet op tijd gebeurt is het heel waarschijnlijk dat je dus niet op de afgesproken tijd klaar bent. Dat gebeurde dus. Fysiotherapeut boos, nou zal dat wel weer overgaan, maar het was niet leuk. Ook kreeg ze nog even de wind van voren omdat we vrijdag niet op het spreekuur van de revalidatiearts waren geweest. We wisten helemaal niet dat die aanwezig was, laat staan dat wij wisten dat we een afspraak hadden. Ze hebben niets doorgegeven alleen een tijd geleden dat we over 14 dagen naar de revalidatiearts moeten. Hoor je dan vervolgens niets en ook in het familiegesprek afgelopen donderdag is het niet aan de orde gekomen, gaan we toch lekker op de vrijdagmiddag op tijd naar huis. Vanmiddag moest ze bakzeil halen na een gesprekje met mij. Duidelijk gemaakt dat ze de fout in de eigen organisatie moest zoeken en niet bij ons. Toen Gretha na de ergo, rond 11:00 ging kijken of ze alsnog fysio kon krijgen kreeg ze te horen dat ze geen tijd meer voor haar hadden. Wie is er voor wie? Toen ik vanmiddag kwam lag ze lekker te slapen en toen ze goed wakker was, vertelde ze dat ze dia en rene had. (lol) Dat is niet fijn, want nu moet ze nog vaker. Leuke avond gehad, maar  ze heeft nog wel even haar zorg uitgesproken hoe men op het werk op het voorstel zal reageren. Wat zal ons morgen weer brengen. In ieder geval creatief bezig zijn als ze zich niet verslaapt.

Laat mijn hand niet gaan, je hoeft dit niet alleen te doen. (Beter)

Groetjes

Pittig weekend

Het was een pittig weekend. De zaterdag begon op zich wel aardig. Lekker geslapen en ook wat lekker lang gelegen. Geen therapie en dus geen moeten. Lekker in de erker koffie drinken met een klein stukje appeltaart. Toen ze in de krant bij de overlijdensadvertenties aan kwam gaf ze aan dat ze met name haar moeder toch wel heel erg mist. Verder kwam iedereen even ter sprake en dat wanneer ze in de hemel was ze haar moeder, vader, haar zus Reina en mijn vader weer zou zien. Dat vond ze toch wel heel mooi en het is daar ook heel mooi zei ze en ze keek er ook best naar uit. Dat was best een begin wat ik niet verwacht had. Even gemakkelijk stapt ze daarna ook weer over tot de orde van de dag. We hebben samen een grote pan bruine bonensoep gemaakt. Heel trots toen die lekker stond te pruttelen op het gas. Het lekkerste is de soep als je hem nog even laat staan, maar zo lang kon echt niet wachten. Heerlijk en ik weet nu ook het recept. Voor het knutselen moesten we nog even naar de boekhandel, dus 's middags nog maar een bezoekje gebracht aan Nunspeet. Daar vond ze het al weer heel snel genoeg en daarom maar weer snel rechtsomkeer naar huis.
Een fijne avond gehad met de houtkachel aan .

De zondag zou er heel anders uit zien. Het was lastig om haar uit bed te krijgen. Ze had het koud. De hond had overgegeven en het donsbed, overtrek en laken  zaten er onder. Dus een onverwachts "klusje". Gelukkig hebben we daar een wasmachine en droger voor, maar je zit er niet op te wachten. Na het middag eten was het weer tijd om te rusten. Hoogtepunt van het weekend was het rondje met het hondje. Beretrots al was het soms niet helemaal duidelijk wie nu wie uit liet. Donja zal toch snel een spoedcursus "beter lopen" moeten krijgen. Daarna was er weer de bijna gebruikelijk dip. In plaats van blij te zijn met de boodschap dat ze op 1 december definitief naar huis mag en dus elke dag thuis kan slapen en elke avond thuis kan eten, zag ze allemaal apen en beren op de weg. Het was niet eenvoudig om haar weer op het goede spoor te krijgen. Samen met Henriet hebben we dit toch gered en daarna hebben we heerlijk samen gegeten. Karbonade met peperroomsaus, bloemkool met een kaassaus en ijs met slagroom na. Het smaakte haar gelukkig goed en ze ging daarna toch ook wel weer redelijk opgewekt terug naar de Voord. Zo is er weer een weekend voorbij gevlogen. Ik kijk in ieder geval uit naar het moment waarop ze thuis mag komen en dus niet meer op de zondagavond weg moet.

Elke droom heeft het recht werkelijkheid te worden.

Tot morgen

Moeimakers

Ze heeft haar plekje weer gevonden. Op het waterbed. Toen we vanmiddag thuis kwamen, na het halen van de voordeeltjes bij de Plus, wilde ze een kopje koffie en daarna zo snel mogelijk naar bed. Ze was erg moe zei ze.

We zouden gisteravond naar de voorlichtingsbijeenkomst gaan in het St. Jansdal, maar door haar val gistermorgen is dat er bij ingeschoten. Wel zijn we nog even koffie wezen drinken bij haar zus die haar 60e verjaardag vierde. Vanmorgen tussen neus en lippen door bij de inloop de laatste hand gelegd aan het kerstklokje. Heel enthousiast kwam ze er van weer. eerst nog even eten en dan snel tas inpakken en kijken hoe de Voord er in de achteruitkijkspiegel uitziet. Vanavond heeft ze ondanks het rusten vanmiddag ook weer een groot deel bij de kachel geslapen. Toen ze wakker werd, had ze gelukkig het hoogste woord. Heel gezellig was het vanavond. Ondanks de ellende, pijn in de rug, zere voet was ze erg vrolijk. Het is goed weer om de kachel lekker op te stoken het weekend, dus we blijven maar eens lekker rustig thuis. Volgens mij is het zelfs de bedoeling dat we gaan schilderen en dan niet de deuren. Ik laat me wel verrassen.

Vriendschap is als een plant, als je er niet naar om kijkt vergaat het.

Fijn weekend

Met lood in de schoenen

Vanmiddag was er een gesprek gepland met de arts en maatschappelijk werk in de Voord. Gisteren lieten ze al voorzichtig doorschemeren dat ontslag binnen een paar weken niet onwaarschijnlijk was. Na de val van vanmorgen, had ik de gedachte dat het hele feest wel eens niet door zou kunnen gaan en ging dus met het lood in de schoenen naar de Voord. Echter, dit was voor "het team" geen reden om de beslissing terug te draaien en er word aangestuurd op een ontslag uit de Voord per 1 december. Er moeten nog wel een aantal zaken geregeld worden, zoals dagbesteding, dagopvang, thuiszorg enz. maar de kans dat Gretha de kerstboom zal optuigen is zeker heel groot. Nu maar hopen dat alles op tijd voor elkaar is en er geen rare dingen gebeuren.
Vanavond maar even genieten van de boodschap. Morgen weer een uitgebreid stukje.

Het onmogelijke gebeurt direct, wonderen duren even.

Laterss

Initiatief nemen

Vandaag bijna de hele dag op het werk geweest. Maar heb ik wat gedaan? Bijna de hele dag vergaderen. Heb het helemaal gehad en ben nu dan ook bekaf. vanmorgen had Gretha fysiotherapie en creabea. Er moest eerst geschilderd worden voordat ze verder kon met het kerstklokje. Ze zou de hele middag alleen zijn vanwegen de vergadering die ik had. Ze heeft toen zelf bedacht om maar eens naar de ergotherapeuten te lopen om haar beklag te doen dat ze nog maar 1x handfunctietraining had gehad deze week. Ze vond dat zelf toch ook wel weinig en volgens haar zou het zo niet goed komen. Ik kan me nog herinneren dat ik ook al wel eens iets gezegd heb over de therapie frequentie, maar moest me er toen maar niet mee bemoeien. het was genoeg zo. Hoe anders kan het gaan. ik ben er wel gelukkig mee dat ze er nu zelf ook achter aan gaat. Het ging vanavond redelijk goed. Ze was vrolijk en vriendelijk tegen iedereen. Mooi om dat te zien en te horen. Nu nog hopen dat ze een beetje kan slapen, maar dat zal wel weer niet. Morgen dus het gesprek met o.a. de arts en morgen avond gaan we beide naar het St. Jansdal waar een voorlichtingsbijeenkomst is. Het thema is "een beroerte en dan?" en er is iemand die iets gaat vertellen en/of laten zien over "dagbesteding voor mensen met niet-aangeboren hersenletsel". Ik ben benieuwd wat we daar van te zien en/of horen krijgen. Gelijk maar vragen of ze donderdag al niet mee mag naar huis. Hebben we mooi een lang weekend samen.

Hoop is ergens voor werken omdat het goed is, niet alleen omdat het kans van slagen heeft.

Tot morgen

Binnenkort naar huis?

Zoals ik gisteren al schreef was er een MDO geweest en daar is de situatie van Gretha uitvoerig besproken. Niet alles hosanna, maar ook wel een doorbraak. Er werd al heel voorzichtig gezegd dat ze waarschijnlijk over ongeveer 4 weken misschien wel naar huis mag. Je ziet dat ik het heel voorzichtig verwoord heb.

Bruiloft Henk en Gerrie

Komende donderdag hebben we een gesprek met verschillende disciplines in de Voord en horen we wat zij er van vinden en hoe zij denken dat dit ingevuld zou moeten worden. Heel belangrijk is hierbij hoe wij er allebei in staan. Het moet wel mogelijk zijn en niet voor een paar dagen. Het zou mooi zijn als dit een definitieve terugkeer naar huis is. Er zal voordat dit alles een feit is nog wel aardig wat water door de maas stromen, maar het is weer iets om naar uit te kijken. Gretha begreep het denk ik allemaal niet goed, omdat er gesproken is over dagbesteding en zij denkt dat ze weer ergens anders heen moet. Ze was vandaag dan ook erg verdrietig. Ook vanavond heel verdrietig al wisselede de stemming toch wel weer snel. Ook dat is waarschijnlijk het gevolg van de beroerte. De fysiotherapeut vertelde haar vandaag ook nog even dat haar linker arm/hand (waarschijnlijk) nooit meer goed wordt. Maar wat is goed en waar zou je tevreden mee kunnen zijn. Dat is toch een mooie uitdaging om aan te werken. Wie dat dan ook maar mag gaan doen. Zelf zegt ze altijd "willen is kunnen", nou we zullen het zien, maar ik heb er nog wel hoop op. Eenmaal thuis geeft misschien wel extra kracht. Het worden weer spannende dagen

Hoop is een kwaliteit van de ziel en hangt niet af van wat er in de wereld gebeurt.

Tot morgen

Ik had het wel verwacht

Wat er vandaag is gebeurt had ik wel verwacht en dat is achteraf wel eenvoudig gezegd, maar het was heel voorspelbaar. De manier waarop ze gisteren terug ging voorspelde niet veel goeds. Slecht geslapen en een deel van de nacht bij de verpleegsters door gebracht. Op de meest vreemde momenten erg verdrietig en soms zelfs een beetje opstandig. Dat heeft allemaal te maken met de beschadiging in het hoofd. Ze kan er dus niets aan doen. De fysiotherapie viel niet in goede aarde en  ook de ergo was vreemd. Er was een nieuwe stagiaire. Die kan er echter ook niets aan doen, maar gelukkig hadden die niets gemerkt van haar mindere stemming.. De dag begon al weer met een valse start. Niet op tijd uit bed en tot overmaat van ramp was de shampoo ook nog weg. Hoe slecht kan je dag beginnen. Er was vandaag ook mdo. We zullen binnenkort wel een uitnodiging krijgen voor een gesprek. Het gaat er dan met name om of ze naar huis kan en wat er dan eventueel nodig is aan hulp of weet ik wat je allemaal kunt bedenken. Ze wil erg graag naar huis en ik wil haar ook erg graag weer thuis hebben. Ik denk dat dit met goede regelingen, medewerking, hulp en afspraken mogelijk moet zijn.

Wie nimmer dwaalt, wordt nooit verstandig.

 Later

Verdrietig

Vanavond weer heel erg verdrietig onder het eten omdat ze weer terug moest naar de Voord. Dacht eigenlijk dat dit wel voorbij zou zijn, maar niets is minder waar. Ze had het heel fijn gehad en wilde niet terug. Ze begreep er niets meer van, waarom een beroerte en waarom zij en nog veel meer vragen. Het is eigenlijk prima gegaan afgelopen weekend. Weinig spectaculairs gedaan. Vrijdag nergens geweest en zaterdag even boodschappen gedaan in Nunspeet. Het was erg mooi weer. Leek wel voorjaar, daar moesten we even van genieten. Zaterdagavond lag ze ook niet echt vroeg op bed, maar heeft wel heerlijk geslapen. Ook netjes op haar eigen plekje en niet zoals vrijdagnacht helemaal overdwars. Houtkachel aan, het was lekker warm, tv kijken, iets te drinken en wat te knabbelen en het is een geslaagde avond.Vanmorgen kwam ik weer met Donja en toen stond ze al onder de douche. Heel erg knap, je moet het maar durven.

Er moest nog even geknutseld worden en aardappels schillen, anders was er geen eten op tafel. Ging prima en heerlijk gegeten. Vanavond bij terugkomst in de Voord hebben we nog even gezellig in de huiskamer koffie gedronken en zo rond 21:00 uur lag ze weer in haar mandje. Hoop wel dat ze een beetje kan slapen.
Wat toch wel overheerste vanavond  is het verdriet dat ze vanavond weer terug moest naar de Voord. Dat is jammer en dat vind ik erg zwaar, want het was best een gezellig weekend.

Het komt te paard en gaat te voet weer weg.

Groeten

't is zo fijn thuis

Het ontbijt was al weer van tafel toen Gretha in de huiskamer kwam. Het lijkt wel een vakantieoord. Toch heeft ze nog een plakje ontbijtkoek gekregen. als ontbijt. Daarna heeft ze de schade ingehaald bij het inloopuurtje. Gisteren had ze zich verslapen en als je dat doet, moet je het goed doen, dus geen inloop, maar vanmorgen was ze nog wel op tijd. Weer heeft ze 2 nieuwe kaarten afgemaakt. Respect voor hoe ze dat doet. Na het middageten wilde ze al weer snel op huis aan en dus maar even een telefoontje plegen.  Het waterbed lonkt. Daar lag ze dan ook al snel na thuiskomst in. Weer een paar uurtjes heerlijk liggen slapen. Even samen een knutseluurtje en dan ontdek ik ook dat het niet zo eenvoudig is, laat staan als je alles met 1 hand moet doen. Vanavond heeft ze de hand lekker warm gehouden en hij was mooi ontspannen. Hij doet dan nog niet echt iets, maar het is wel een stapje vooruit.

We gaan lekker genieten van het thuis zijn dit weekend  en maar weer eens ontdekken wat er allemaal nog mogelijk is.

Je kunt de zee niet oversteken door alleen maar naar het water te staren .....

Fijn weekend allemaal

(Ver)slapen

Als je al je beschikbare energie stopt in het kijken van de wedstrijd van onze jongens(Ajax), kan het zijn dat je daar de volgende dag de tol voor moet betalen. Ze was gisteravond nog aardig bij de pinken. De wedstrijd van Ajax lekker gekeken en met veel plezier. Prima wedstrijd (volgens zeggen), goed resultaat en een tevreden Gretha. Ze hield mij nog laat via de telefoon op de hoogte van het gebeuren in de Arena. Vandaag een ander verhaal. Vanmorgen al weer (te) laat uit het mandje. Lang onder de douche en mede daardoor later fysiotherapie dan volgens de agenda gepland stond. Volgens mij kun je daarna aardig de draad oppakken en toen ik na het eten contact had ook aangegeven dat ze zich moest laten wekken voor de inloop. Niet gedaan met als resultaat dat toen ik om tien voor vier binnen kwam ze lag te slapen en met geen kanon wakker te krijgen was. Aan de andere kant zal ze het dan nodig gehad hebben. Dus geen creatief bezig zijn. Nog wel even langs geweest om te laten horen dat ze het wel betreurde dat ze niet was geweest. Maar het gevolg van dat lange slapen op de middag is wel weer dat ze vanavond niet kon slapen. Het was wel een gezellige avond met alle visite in de Voord. Verder was het vandaag ook de laatste werkdag van één van haar favoriete therapeuten van de ergo. Zij gaat verder met haar studie. Ik hoop niet dat ze er veel last van heeft, want ze hecht zich erg snel aan mensen. Ze had vanavond ook last van haar benen en rug, maar morgen mag ze gelukkig weer naar huis en kan ze op het waterbed slapen. Er is weer weinig gebeurt. Dat hoort denk ik een beetje bij de Voord. Ze doet er zelf alles aan om beter te worden, maar heeft wel een stok nodig die haar aan het werk zet. En dat mis ik wel een beetje. Het gaat in mijn beleving een beetje te gemakkelijk.

Als je vind dat tegenwoordig alles te snel gaat, moet je eens in de rij gaan staan bij het postkantoor.

Tot morgen(vrijdag)

Na 5 maand

Hoe nu verder. Het is vandaag op de kop af 5 maand geleden dat ze na het avondeten het infarct kreeg. Vandaag heeft ze voor het eerst weer een maaltijd klaar gemaakt in de (ergo)keuken van de Voord. Op het menu stonden boontjes, gekookte aardappelen en een blinde vink(2). Ze was net klaar met koken toen ik in de Voord aan kwam. Volgens de dames van de ergo bleef ze maar aardappels schillen. Blijkbaar was het idee om voor een groot gezin te koken. Het bord lag dan ook best vol. (Oude tijden herleven) Op mijn vraag wie het ging proeven en/of opeten kreeg ik als antwoord: "ga je gang". Het was een beetje vroeg, maar het was nog warm en ik moest toch nog warm eten, dus waarom niet. Er was in ieder geval genoeg. De blinde vink smaakte prima, de kleine aardappels waren goed gaar en was ook niets mis mee, alleen de boontjes waren taai. Volgens de "kenners" zijn de meeste boontjes in deze tijd echter taai en daar kan ze dus niets aan doen. Ik weet niet hoe het in de keuken er aan toe is gegaan, maar ik vond het resultaat wel aardig. Vanavond ben ik maar even op bezoek in de Voord geweest, omdat ik naar een bijeenkomst moest in de Vogellanden. Het thema was "Zorg voor je zelf". Het was niet zo druk bezocht als de vorige keer, maar ik vond het wel een nuttige avond. Alles wat men benoemde en over gesproken werd, kwam mij heel bekend voor. De opmerking "zorg voor jezelf" of de vraag "hoe gaat het met je" zijn veel voorkomend. De antwoorden en hoe je er mee om moet gaan of mee om gaat zijn heel complex. Wat wel opvalt is dat wij nog maar aan het begin staan van een lange weg en we vinden al dat het zo lang duurt. Wat het ook lastig maakt is dat we (ik) nog niet weten waar het herstel stopt, dus waar moet je rekening mee houden, of waar moet ik me op instellen, want ze is zo veranderd.

Ja ze is veranderd, maar heeft ook wel weer heel veel van haar zelf terug gevonden. En wat vinden we nog terug of wat kan ze straks (morgen of overmorgen of..) weer zelf doen?  Waar we nu mee bezig zijn is wat er nog nodig is om weer terug naar huis te kunnen.  deze vraag ligt ook bij de Voord, maar die houdt ook ons bezig. Het zal niet eenvoudig worden, maar er gaat niets boven samen naar bed gaan en wakker worden naast je vrouw. Samen het journaal kijken of samen eten en niet meer op bezoek hoeven bij je eigen vrouw. Daar moet je "wat" voor over hebben.

Wie het eenvoudige verzaakt, is geluk hebben niet waard. 

 Het was laat. Tot later.

Een gewone dag?

De dag begon zoals altijd als ze er vroeg uit moet. Er was weer ADL training. Gretha lag nog lekker in  het mandje en de therapeut stond al te trappelen. Een echte valse start. Onder de douche kwam ze er achter dat er geen handdoek, zeep en shampoo aanwezig was. Dat zijn volgens mij toch redelijk onmisbare zaken voor het douchen. In de herkansing zorgen voor de broodnodige attributen. Als ik het goed heb begrepen vond ze het zelf niet zo goed gaan, maar was de therapeut wel redelijk tevreden. Hoe hoog leg je zelf de lat. Na het douchen, aankleden en ontbijten was het tijd voor de fysiotherapeut. Ze moesten aardig lang wachten bij de lift en toen Gretha zei dat ze dan maar met de trap moesten gaan hebben ze dat gedaan. Niet voor 1 gat te vangen en even laten zien wat ze dan toch al wel allemaal kan. Beneden aangekomen moest ze in de sportzaal allemaal zakjes van de grond pakken. Ook dat ging prima. Ik denk maar zo, als je de trap af kunt lopen, is het oppakken van een paar zakjes een peulenschil. Nog even een klein stukje fietsen en ook de fysiotherapie zat er weer op. Er was geen tijd om te rusten, want vanmiddag was er weer inloop en daar wil ze vanaf het begin echt wel bij zijn. Wat deden we 5 maand geleden. Waren we net aangekomen op de camping. Laat, want ik moest zo nodig 's morgens eerst nog even aan het werk. Daardoor vertrokken we veel te laat en  reden we in een dikke file voor Rotterdam. Resultaat aankomst op de camping aan het eind van de middag. Dus laat opbouwen, maar we stonden aan het begin van onze vakantie, dus alle tijd. (dachten we toen). De maaltijd bestond toen uit een patatje met een snack. Gretha was daarna uitgevloerd en lag al vroeg in bed. Ik nog even met Donja naar het strand. Lekkere strandwandeling maken. Het lijkt allemaal nog maar zo kort geleden. De tijd vliegt als je druk bent of als je plezier hebt zeggen ze dan zo mooi. Wat is er de afgelopen periode allemaal al wel niet gebeurt. Nu maar weer vooruit kijken.

Iedere seconde die je je druk maakt om het verleden, gaat van je toekomst af.

Tot morgen.