We waren iets later thuis uit de Voord dan gedacht, want er was nog fysiotherapie ingelast. Na thuiskomst geen tijd om even rustig te gaan zitten, maar gelijk naar de wc. Op de één of andere manier neemt ze dan weer gelijk het heft in handen en voel ik me net een verpleger. Ben in totaal, direct na thuiskomst, bijna 1 uur bezig geweest met het verzorgen. Naar de wc, van de wc, naar de wc, van de wc. Dat ging maar door. Daarna eindelijk even onderuit in de tuin. Niet voor lang, want er moesten ook nog boodschappen gedaan worden. Even samen iets drinken en toen vielen de oogjes al weer dicht. Heb ik nog lekker wat kleine klusjes kunnen doen. Dat is ook wel weer fijn. Ze heeft geslapen tot we gingen eten. We gaan er maar vanuit dat het morgen anders zal gaan. De linker hand is niet meer zo ontspannen als gisteren. Misschien toch iets teveel gedaan of te hoge verwachtingen. Donja was weer helemaal los toen Gretha thuis kwam en die heeft weer de dag van zijn leven.
Gelukkig was er vanavond iets meer rust, want anders ben ik bang dat ik het niet vol ga houden.
Het leven is als een doos bonbons – je weet nooit wat je eruit zal halen.
Geniet van het weekend
Geen opmerkingen:
Een reactie posten