De kogel is nu door de kerk. Deze week (woensdag) vindt de overplaatsing naar de Voord.in Elburg plaats. Na het vervelende weekend, waarin dit centraal heeft gestaan hebben we besloten, met alle kennis die we hebben en het gezonde verstand, om de revalidatie voort te zetten in De Voord. Het weekend heeft Gretha zoveel kracht gekost, dat kan ik niet nog een keer van haar verlangen. Als we vandaag geen keuze hadden gemaakt, had het komende weekend weer in het teken gestaan van een eventueel ontslag. Het team kon ook vandaag niet aangeven wat er volgende week besloten zou worden, maar ook nu geen inschatting maken hoeveel tijd ze nog nodig heeft om de stap huiswaarts te kunnen of mogen maken.. Het is echter niet geheel ondenkbaar dat volgende week toch voor vertrek uit de Vogellanden gekozen zou worden en onze inschatting is dat ook dan een terugkeer naar huis nog niet mogelijk is. Hoe graag we dat ook willen. Ze zou dan dus alsnog naar een verzorgingstehuis moeten en of er dan nog plek is in de Voord is dan maar de vraag. Je kunt dan maar beter zelf de regie houden en kiezen uit het minst slechtste. Misschien is het ook wel de beste keus en zien we het maar als een volgende stap voorwaarts. Dat zullen we later weten. Op dit moment (maandag om 18:30uur) is ze helemaal uitgeput en ligt te slapen op bed. Onder het eten vielen zelfs van vermoeidheid de ogen dicht. Ik heb haar de afgelopen weken nog niet zo uitgeput gezien. Veel therapieën zijn door de ontwikkelingen van vandaag niet doorgegaan. Alleen de elektrostimulatie en het gesprek met de psychologe gingen door. De elektrostimulatie deed het weer goed en de vingers waren weer goed ontspannen. De psychologe vond het een moedige beslissing en ook een verstandige keuze. Het geeft je mentale rust en het is dapper om het zo te doen. Aldus de psychologe van de Vogellanden. De komende dagen zullen best ingrijpend zijn, maar we moeten snel weer verder om zo weinig mogelijk tijd te verliezen. Het gaat er om een volgende stap te maken om weer samen thuis te kunnen zijn. Gretha is vanaf woensdag in ieder geval al een stuk dichter bij huis.
Rest ons nog om morgen goed afscheid te nemen in de Vogellanden.
Onze grootste roem ligt er niet in dat wij nooit vallen, maar dat we iedere keer dat we vallen weer opstaan.
Tot morgen
Jan en Gretha heel veel sterkte de komende tijd, in elk geval is er weer een nieuwe stap gezet op weg naar huis.
BeantwoordenVerwijderenGroetjes Maarten en Janny