Het baart me zorgen

"Het baart me zorgen" Dat zei ze tegen mij toen ik haar net in bed had geholpen en naar huis wilde gaan. Daar mee doelde ze op haar linker hand. De vingers zijn wel aardig soepel en die kan ze ook redelijk strekken. Nog niet zoals we dat graag zouden wensen, maar een begin is het wel. Haar duim daarentegen blijft verkrampt. Met name het laatste kootje wil niet toegeven. Je kunt met zachte dwang wel de duim strekken, maar zelf krijgt ze dat nog niet voor elkaar. Het was vandaag een drukke ochtend. Het begon met complimenten waarschijnlijk omdat vanacht niet "lastig" is geweest. Daarna veel activiteiten en 's middags rust. Bij de fysiotherapeut ging het prima. Een soort parcours moest ze afwerken, stoelendans, stukje lopen, optrekken aan het wandrek en noem maar op. Zwaar maar het ging erg goed. Dan snel naar het inloop, want er moest weer geklust worden. Ze is op dit moment heel erg druk met het maken van kaarten voor de winkel.

De zaken lopen goed, ze hebben in het weekend ik geloof wel 10 kaarten verkocht. Dan moet je de voorraad wel weer aanvullen. Gisteren heeft ze een Westie-hartje gemaakt. Ziet er weer schattig uit. Er zal denk ik nog wel een plekje voor gevonden moeten worden.  Ik vond haar opgewekt en er lijkt nu toch wel enige vooruitgang te zitten in het lopen. De week is al weer door de midden en ze kijkt al uit naar de zondag als ze weer een paar uurtjes naar huis kan.

Kijk niet te ver vooruit en kijk niet achterom, kijk naast je want daar loop ik.


Tot morgen