Ben al weer bezig om afscheid te nemen van het weekend. Wat gaan die dagen toch snel en zo zijn we ook zo oud. Ondanks het slechte weer hebben we toch wel kunnen genieten van de vrije dagen. Zaterdagavond waren we uitgenodigd om op visite te gaan en dat was erg leuk. Gretha heeft zich prima vermaakt en heeft het goed vol kunnen houden. De zaterdag overdag heeft ze weinig van de dag meegemaakt, want ze heeft (weer) veel geslapen. Die rug en de daarbij horende pijn vreten erg veel energie. Vandaag, (zondag) ging al weer een stuk beter. Redelijk op tijd kwam ze uit het mandje en is ook bijna de hele dag wakker geweest. Vanmiddag wilde ze eigenlijk in bad, maar daar is niets van gekomen. Ze heeft nog wel even liggen rusten, maar niet zo lang. Als ze wakker is, dan is ze constant bezig met het oefenen van haar hand. En ik denk met succes. Je ziet steeds meer dat er natuurlijke bewegingen in de vingers komen en ze probeert steeds weer om iets vast te pakken. Niets is dan veilig. Als het dan eens lukt, laat ze dat heel trots ook gelijk zien. Die momentjes komen steeds vaker voorbij en dat is een goed gevoel. Ik zie gedurende de week, maar ook in het weekend, steeds vaker kleine dingen waarbij ik denk dat het de goede kant op gaat. Het zijn nog wel hele kleine en bijna niet merkbare dingen maar ook die zijn belangrijk .in dit proces. Ik hoop dat we komende week weer een paar kleine stapjes vooruit kunnen zetten. Ook maar eens bezig gaan met het aanvragen van een nieuwe indicatie. Dit moet gebeuren, want de huidige loopt af op 4 maart en we kunnen niet zonder. Voordat je het in de gaten hebt is er weer een week voorbij.
Wie wonderen wil zien, moet vaker om zich heen kijken
Wens iedereen een fijne (werk)week.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten